आयुष्य गझल झाली

आयुष्य गझल झाली

आयुष्य गझल झाली मी आळवीत गेलो
मतला ठरीव होता मिसरे रचीत गेलो

जे घातलेस कोडे सुटलेच ना कधीही
तू शिकविले तसे मी ते सोडवीत गेलो

कोणीकडून आला पक्षी कुण्या दिशेचा
हासून क्षेम त्याचे तरिही पुशीत गेलो

आला असाच कोणी भेटीस आज माझ्या
म्हणतात काळ ज्याला, त्याच्या कुशीत गेलो

होते जिवंत त्यांनी मृत्यूस दान केले
यांच्या मुठीमधूनी त्या ओंजळीत गेलो

उ. म. वैद्य २०१२.