सतीचं वाण घेतलेल्या बंदिवान सासुरवाशिणीच्या माहेरची माणसं

इथे त्या आईच्या तोंडी 'या गायब झालेल्या चोली के पीछे क्या है' वाक्याला भूगर्भातून 'चोलीमे सर है मेरा' आवाज आला असता तर मग कुणीतरी बंदीवान या भूसंसारी झाला असल्याची शंका तिलाही आली असती.

मी आपलं भुताच्या जिवाला बरं वाटावं म्हणून kind of नवरा बायको लिहिलं!
>>>>

अरुण सरनाईकला पुरतात का? जाळत नाही? जाळलं तरी भूत झालं असतंच ना? पण मग अर्थात चोळी कुठे बांधलेली दाखवायची हा प्रश्न उपस्थित झाला असता. >>> परफेक्ट लॉजिक
शिवाय लोकांना खूनाचं कळलं असतं वगैरे मायनर इश्यूज नाहीत का?

चोळीचा सीन आणि अजून थोडं मागेपुढे असं पाहिलं. अचाट आहे सगळंच. अस ला पुरतात म्हणजे काय तर जमिनीलगत उथळ खड्डा खणून ठेवतात आणि वर कबर बांधल्यागत मातीचा ढीग रचतात.

गावातल्या कोणालाही 'अरेच्चा! काल तर इथली जागा सपाट होती, आज अचानक कबर कुठून आली?' असं मनात येणार नाही किंवा उत्सुकतेनं कोणी माती बाजूला करूनही बघणार नाही याची दांडगी खात्रीच.

धमाल आहे

डोक्याला बांधायला दिली होती, आता तरी परत कर म्हणून मागायला गेली तर झपाटलेली चोळी बघून धक्का बसल्याने ती पण ऑफ झाली.

म्हणून नेहमी बाहेर पडताना मोठा रूमाल चेहर्‍याला बांधावा. वेळप्रसंगी तो देता येतो.

कुणीतरी बंदीवान या भूसंसारी<<<<<<

विषय अवांतर राहू नये म्हणून केवढे ते प्रयत्न! :कुडोस:

गावातल्या कोणालाही 'अरेच्चा! काल तर इथली जागा सपाट होती, आज अचानक कबर कुठून आली?'
<<<<<
गावातला आयुष्मान खुराना -
अभी अभी सपाट जमीन थी यहां पे
लो, अब बन गया उंचवटा....

किंवा,
गावातली करिश्मा -
मुझको हुई ना खबर (कबर??)
चोरी चोरी छुपछुपकर
कब बन गई यहां पे कबर...

काही...

तेव्हा मोबाईल नव्हते. नाहीतर फोटो काढुन लगेच "ये कबर छपवादो अखबार मे" केले असते गावातल्या उर्मिलाने.

"ये कबर छपवादो अखबार मे" केले असते गावातल्या उर्मिलाने.
<<<<<<<
टोटली! शिवा-जिऊला न्याय मिळवून दिला असता.

कबर ही जर बॉक्स मानला तर अस चं प्रेत हे श्रॉडींजरची कॅट होते आणि प्रेतासंदर्भात दोन शक्यता असतात. आयदर चोळीसकट प्रेत किंवा चोळी शिवाय प्रेत. पण ज्याक्षणी जिऊ शिवाला भेटते तेव्हा वेव फंक्शन कोलॅप्स होऊन चोळीसकट प्रेत कबरीत सापडतं. मेन ऑब्झर्वर पण मरते.

सगळी पॅरडी गाणी

मामी, खतरनाक प्रतिसाद!!!

आख्खा धागाच हहपुवा आहे

बंदीवान मी यूट्यूब वर नसल्याचा निषेध म्हणून सतीचे वाण/ सासुरवाशीण / माहेरची माणसं यातला कुठला पिक्चर बघता येईल याचा विचार चालू आहे

बंदीवान मी यूट्यूब वर नसल्याचा निषेध म्हणून सतीचे वाण/ सासुरवाशीण / माहेरची माणसं यातला कुठला पिक्चर बघता येईल याचा विचार चालू आहे<<<<<<<
तिन्ही बॅक टू बॅक बघत मराठी मूव्ही मॅरेथॉन कर. म्हणजे डोक्यात 'सतीचं वाण घेतलेल्या सासुरवाशिणीच्या माहेरची माणसं' असं एक नवीनच कॉकटेल तयार होईल.

'संसारी बंदिवान असलेल्या कमलच्या आयुष्यात काय ह्यो चमत्कार'* असं ऑलरेडी झालेलंच आहे.

*खर्शिकरने कमलको विहीरमे से निकालना चमत्कारसे कम है के?

मी सुरू केलाय बघायला...केशव लग्नाला नाही म्हटला तीजपर्यंत झाला आता आज पुढे.........
कोणत्याही ऐंगलने सावत्र आईचा छळ सोसणारी सिन्ड्रेला वाटली नाही.. मस्त मस्त आवरून फिरतेय कि लहाणपणापासून...

'सतीचं वाण घेतलेल्या सासुरवाशिणीच्या माहेरची माणसं' >>>

गुलमोहर चित्रकला यात अरे मनमोहना या नावाने धागा आहे. तो दिसला की प्रत्येक वेळी मला बाळा गाऊ कशी अंगाई मधलं ते गाणं आठवतं. माझ्या लहानपणी मी ज्यांच्या घरी बसून हा सिनेमा पाहिला, त्यांचा मुलगा अरे स्टेज तुटेल असं म्हणत होता. कोरियोग्राफी बघा. गाण्यातल्या प्रत्येक शद्बाच अर्थ समजावून सांगितला आहे.
या चित्रपटाची कथासुद्धा आशाकाळीय आहे. आशा काळेचं विक्रम गोखलेवर प्रेम. त्याचं नयनतारावर. विक्रम गोखले त्या काळातल्या अमिताभ , विनोद खन्ना यांच्यासारखी हेअर स्टाइल ठेवतो. पण अमिताभ विनोदचे केस जसे छान शांपू करून ड्राय करून सेट केलेले सिल्की वाटतात, तसे याचे वाटत नाही. मराठीच्या बजेटात बसायला नको? त्याला बघितलं की मला त्या केसांतून घामाचा वास येतोय असं वाटतं.
आणखी थोडं दूर जाऊ. आशा विक्रमचा कैवारी नावाचा एक चित्रपट आहे. त्यात विक्रम तिला थँक्यु बिंक्यु काही म्हणणार की नाही असं विचारतो. ती म्हणते - बिंक्यू.
आता बाळाची अंगाई. विक्रम नयनताराचं लग्न होतं. ते धुंदीत गातात आणि मस्तीत राहतात. त्यामुळे बाळ होतं. ऑफिसला जायला निघालेल्या विक्रमला टाटा करायला आशा हे बाळ घेऊन पहिल्या मजल्यावरच्या गॅलरीत उभी असते. हे कसं जुळवून आणलंय ते आठवत नाही. अर्थातच बाळ तिच्या हातून पडतं आणि देवाघरी जातं. नयनताराच्या डोक्यावर परिणाम होतो. त्यावरचा उपाय म्ह णजे दुसरं बाळ. पण आता विक्रम आणि ती धुंदीत गाऊ शकत नाहीत आणि मस्तीत राहू शकत नाहीत. त्यामुळे बाळ आणण्यासाठी आशा सतीश दुभाषी या विक्षिप्त माणसाशी लग्न करते.
शेवट च्या सीनमध्ये आशा नयनताराला बाळ देऊन जाते तेव्हा मगाशी स्टेज तुटेल अशी भीती वाटणार्‍या मुलाने डोळे झाकून घेतले आणि गेली का ती? गेली का ती ? असं विचारलं. त्याला सिनेमात पुढे दाखवलेलं आधीच कळलं ते तुम्हांला सिनेमा न पाहता कळतंय का?

सिनेमा पाहून वर्षे, दशके , तपे लोटली आहेत. त्यामुळे चूभूद्याघ्या.

भरत
हो , मलाही तो बिंक्यू चा सीन अगदी आठवतो. डोळे उघडमीट करत, कृष्ण धवल सिनेमा असल्याने, राखाडी दिसणारे चमकदार ओठ मुडपत आणि चेहेर्‍यावरची घडी एव्हढी ही मोडणार नाही याची पुरेपूर काळजी घेत.. आशा काळे ने म्हटलेले बिंक्यू!

प्राईमवर दिसत नाही हा चित्रपट मला..... एवढी पिसं काढल्यामुळे गायब झाला की काय?

तेव्हा मगाशी स्टेज तुटेल अशी भीती वाटणार्‍या मुलाने डोळे झाकून घेतले आणि गेली का ती? गेली का ती ? असं विचारलं. त्याला सिनेमात पुढे दाखवलेलं आधीच कळलं ते तुम्हांला सिनेमा न पाहता कळतंय का? >>>>>हा हा हा हा हा हा हा ती भूत वैग्रे होते का ते मुलं देते वेळी ?

'आशा'प्रकारे एशस्वीरीत्या 200 पोस्टींचा टप्पा बंदिवान कमळीने पार केला आहे.
अस्मिताला डिझायनर शाल आणि श्रीफळ!

एवढी पिसं काढल्यामुळे गायब झाला की काय?<<<<<<
'ह्या' शब्दाचे स्पेलिंग yhya केले आहे त्यांनी. मी आशा काळे नाव देऊन सर्च केला होता सिनेमा. (आशा, होऊ कशी उतराई?)

आशा, होऊ कशी उतराई?)
धन्यवाद श्रद्धा.

हे स्पेलिंग वाचून जनरल याह्या खान यांचा आत्मा पुन्हा जागृत झाला होता म्हणे! डोक्याला चोळी नव्हती म्हणून हात चोळीत परत गेला.

गुलमोहर चित्रकला यात अरे मनमोहना या नावाने धागा आहे. तो दिसला की प्रत्येक वेळी मला बाळा गाऊ कशी अंगाई मधलं ते गाणं आठवतं.
>>>>
मलाही आणि शहारा येतो अंगावर. गाण्याच्या भावाशी अतिशय विसंगत, वीरश्रीपूर्ण नृत्य - ओन्ली सेव्हिंग ग्रेस म्हणजे विक्रम गोखलेंचा अभिनय. काळेताईंनी स्टेजवर घातलेला धुमाकूळ फक्त डोळ्यांद्वारे नॉनप्लस करून टाकलाय या माणसाने.
शब्द बरे आहेत. पण उदाहरण अत्यंत चुकीचे. जिकडे तिकडे कृष्णाला कशाला वेठीला धरायचे? कृष्ण मीरा समकालीन होते का? ज्या समकालीन राजकन्येने कृष्णावर प्रेम केले तिनेही त्याच्यासाठी गाणे गायले पण वेळ उलटून गेल्यावर नाही.

स्वप्नं पाहायची पण स्वतः प्रयत्न नाही करायचे. मग आपल्या मनासारखे नाही झाले म्हणून रडायचे याला काय अर्थ आहे?
एकंदरीत या ताई 'हम करेसो कायदा' कॅटेगरीत मोडतात - प्रेम एकतर्फी, दुसऱ्याच्या मुलाचा सांभाळ एकतर्फी, त्याग एकतर्फी. एकल मातृत्वाचा फारसा प्रसार झाला नव्हता त्याकाळी...नाहीतर तेही 'करून दाखवले' असते.
कोणती बाई मानसिक स्थिती ठीक नसलेल्या बाईकडे आपले तान्हे मुल निर्धास्त सोपवते? काळे ताईंची तपासणी आधी केली पाहिजे होती.
नकोच पण. एका गाण्यात स्वतः मीरा आणि विक्रम गोखले कृष्ण, दुसऱ्या गाण्यात स्वतः यशोदा आणि विक्रम गोखलेंचा मुलगा कृष्ण..फ्रॉईडलाही कॉम्प्लेक्स आला असता ही केस सॉल्व करताना.

आणि विक्रम गोखले डॉकटर असतो ना? त्याला काही वैद्यकीय उपाय माहित नाहीत बायकोला बरे करायचे? त्याचे कोणी ओळखीचे सायकॅट्रिस्ट वगैरे नाहीत का? मुळात स्वतःचे मुल गेल्याचा मानसिक धक्का बसला असेल तर तो नगाला नग मुल परत आल्यावर आपोआप नाहीसा होतो?

सिनेमा पाहिलेला नाही, पाहीन असे वाटत नाही पण इथे जी धमाल चालली आहे त्याची मजा घेतोय

गाण्याच्या भावाशी अतिशय विसंगत, वीरश्रीपूर्ण नृत्य -... अगदी बरोबर!
नगाला नग.. रिप्लेसमेंट !
किती विचित्र आहे हे!
आणि सतीश दुभाषी कसा काय राजी होतो?
की ..
बाई एकदाचे ते बाळ हवे तर घेऊन जा..पण टळ माझ्या आयुष्यातून..
असे त्याला आशा काळे ला म्हणावेसे वाटले असेल?
शक्य आहे!!

ते गाणं माहित होतं , आठवलं , पण मुद्दामून शोधून परत पाहिलं
ती पहिली खुर्ची रिकामी का आहे ?
पहिल्या रांगेत उजवीकडे लाल्/भगव्या काकू गालावर हात ठेवून " काय करायचं बाई आता या पोरीचं " असे एक्स्प्रेशन देतायेत .
आशा बाई चांगल्या दिसतायेत पण त्या मागच्या बायका अगदीच उत्तरेकडच्या जत्रेतून बोलावल्यासारख्या वेषभूशा करून आल्यात .
नीट पाहिलत तर कळेल , एक दोन वेळा त्या मुली नाचताना चुकल्यात पण . आउट ऑफ सिन्क .
विगो चांगले दिसतायेत .
आशा बाई नी ईतकी कंबर हलवली आहे की हे गाण म्युट करून "नाचू किती लाजू किती कंबर लचकली" गाण लावायचा मोहं झाला .

हे स्पेलिंग वाचून जनरल याह्या खान यांचा आत्मा पुन्हा जागृत झाला होता म्हणे! डोक्याला चोळी नव्हती म्हणून हात चोळीत परत गेला.>>>>>>>>>

माझेमन, स्वस्ति ,,,, भारी निरीक्षण.