लहान मुलांना फटके मारावेत का?

आम्ही मध्यंतरी बाथरूममध्ये बंद करणे हा प्रकार सुरू केलेला. पण नंतर तो चुकीचा वाटला.>> हे इंडियन स्टाईल टाईम आऊट आहे
>>>>>>

एक्झॅक्टली म्हाळसा. ती चूक रिअलाईज झाली. ते सुद्धा कुठले एक्स्पर्ट ओपोनिअनची गरज न घेता स्वत:लाच जाणवले की यात काहीतरी चुकतेय. पोराला धपाटा किती जोरात मारायचा हे आपल्या कंट्रोलमध्ये असते. त्यानंतर आपण त्याला जवळ घेऊन पाठ चोळली तर लगेच हिशोब संपतो. पण मुलाला वेगळे तोडल्यावर त्याच्या मनात काय चालते यावर आपला बिलकुल कंट्रोल नसतो. फक्त त्यानंतर मुले ऐकतात हेच आपले ध्येय असावे का? जी मुले खरेच टाईम आऊटला घाबरतात त्यांच्या मनावर हे परीणाम करत असणार त्याशिवाय हे होते का?

आम्ही मध्यंतरी बाथरूममध्ये बंद करणे हा प्रकार सुरू केलेला. पण नंतर तो चुकीचा वाटला.>> हे इंडियन स्टाईल टाईम आऊट आहे
>>>>>>

एक्झॅक्टली म्हाळसा. ती चूक रिअलाईज झाली. ते सुद्धा कुठले एक्स्पर्ट ओपोनिअनची गरज न घेता स्वत:लाच जाणवले की यात काहीतरी चुकतेय. पोराला धपाटा किती जोरात मारायचा हे आपल्या कंट्रोलमध्ये असते. त्यानंतर आपण त्याला जवळ घेऊन पाठ चोळली तर लगेच हिशोब संपतो. पण मुलाला वेगळे तोडल्यावर त्याच्या मनात काय चालते यावर आपला बिलकुल कंट्रोल नसतो. फक्त त्यानंतर मुले ऐकतात हेच आपले ध्येय असावे का? जी मुले खरेच टाईम आऊटला घाबरतात त्यांच्या मनावर हे परीणाम करत असणार त्याशिवाय हे होते का?

च्रप्स,
मेधावि यांच्या पोस्टमध्ये आवरा असे काही नाही.
मुले अटेंशन सीकर असतात. त्यांना त्यासाठी ओरडा वा मार खायचीही तयारी असते. पण त्यांना घरच्यांचे स्पेशली आईवडिलांचे अटेंशन हवेच असते. आणि हा त्यांचा दोष नसून ती त्यांची मानसिक गरज असते. आणि हो यावर ऊपाय म्हणून मुलांना वेळ द्या म्हटले तरी कितीही वेळ दिला तरी मुलांना तो कमीच असतो.

जेवढे टाईम आऊटबद्दल वर समजले त्यात मुलांच्या या मानसिक गरजेवरच फटका मारून त्यांना वठणीवर आणले जाते. आता काय योग्य आणि काय अयोग्य हे ज्याचे त्याने ठरवावे.

अमेरीकेत हे होत असेल तर तिथल्या मुलांनीही हे स्विकारले असेल. त्यामुळे नो कम्प्लेंटस, नो कॉमेंटस.
पण भारतात राहणाऱ्या पालकांनी मात्र हा प्रयोग आपल्या मुलांवर करू नये असे वाटते.

च्रप्स ओके
पण त्या वाक्याला सुटे न करता एकूणच पोस्टचा जो अर्थ मला लागला तो मी लिहिलाय. त्याला माझेही अनुमोदन आहे ईतकेच.

फटक्याच्या निमित्तानं का होईना, त्यांना आईचा स्पर्श, हवा असतो, तिच्या जवळ जायचं असतं.
>>>>
जरा वाक्य रचना बदलतो च्रप्स,
त्यांना अटेंशन हवे असते. मग त्यासाठी ते फटके पडतील अशी मस्ती करायलाही तयार असतात. ती किंमत मोजायला तयार असतात.
पण याचाच दुसरा अर्थ असाही लक्षात येतो की ते फटके ईतके जोराचे नसतात की ते त्यांना लागावेत.

मोरोबा, शेमिंगचे हत्यार प्रत्युत्तर म्हणून असे वापरले नाहीये. तर तो मुद्दा खरेच विचारात घेण्याजोगा आहे.

माराबाबत त्याचे अमुकतमुक दुष्परीणाम एखाद्याला सांगितले तर ते पटकन पटतीलही. कारण मारासोबत शारीरीक पीडा येते जी सामान्य लोकांनाही रिलेट करता येते. त्यामुळे मारणे हा ऊपाय अवलंबताना जोरात मारू नये वा मारल्यावर मुलाला लगेच भावनिक आधारही द्यावा हे करून आपण काळजी घेऊ शकतो.

पण टाईम आऊट सारख्या उपायांनी जे भावनिक डॅमेज होऊ शकते, जे त्याचे साईड ईफेक्ट वा जे दुष्परीणाम होऊ शकतात ते हा ऊपाय अवलंबणारे चटकन ओळखू शकत नाही, किंबहुना ते चटकन मान्य होणारे नाहीत. आणि हे जास्त धोकादायक आहे.

अ‍ॅमी तुमच्या दुसर्‍या लिंकवरील ही पहिलीच पोस्ट वाचली.
मला नाही वाटत ईथे कोणी असल्या माराचे समर्थन करत आहे.

I've suffered a lot as well, the trauma still keeps me awake at night sometimes. A few instances as follows:

I was 6 or 7, I don't remember what I did, but I was hung upside down from the fan (from one leg) and beaten (aka. movie style)
Then again around the same age, I said that I won't have dinner. My dad was pressing clothes at that time, so he pressed the hot iron on me.
During one visit to my village, my neck was tied to the khoonta (where cows are tied) and beaten with a stick in front of people. I don't remember what I did, but it was certainly not something that deserved this.
Most of the time I was beaten with freshly cut branches until it broke (of course apart from the scale, skipping rope and chappal).
When I was 16, I went with my guy friends after tution and when I was returning I found my dad standing furiously in the middle of the market, I saw him and panicked but I had no where to run. So got a slap in between the market (and it was so damn hard that my eye twitched for straight 2 days).

दंगल मधील आमीर खान आठवला

खरे तर मारामारी न करता खेळणारी मुले विरळच. त्यामुळे आपली पोरं मारामारी करत असोत वा नसोत ईतर मारामारी करणाऱ्या पोरांशी डिल करता यायला हवे.

ज्या सोसायटीमध्ये मुले खूप असतात. रोजचा खेळ दंगा चालू असतो. तिथे रोजच्या छोट्यामोठ्या मारामारीही चालतातच. मग काही मुले घरी तक्रार घेऊन येतात. यात बरेच पालक आपल्या मुलांना सांगतात, समोरच्याने एक मारले तर आपणही दोन मारून यावे. ऐकून घेऊ नये कोणाचे...

मलाही हे कधीच पटत नाही.

म्हणजे पालकांचा हेतू असतो की आपल्या मुलाला टफ बनवावे. त्याला कोणाची मुजोरी सहन न करण्याचे संस्कार द्यावेत. पण या पलटून मारण्यात समोरच्यानेही आणखी मारण्याचा धोका असतो. तसेही आपल्या मुलाने समोरच्याला चार फटके मारले तरी त्याचे काही बक्षीस मिळणार नसते. पण समोरचाही आपल्या पोराला दोन मारेल त्यात त्याला लागणार असते. मारामारीच्या शेवटी दोघांनाही कमी जास्त लागणारच. जिंकत यात कोणीच नाही. कोणी कमी हरते, तर कोणी जास्त हरते. पण उगाच त्या नादात काही कमी जास्त झाले तर कोण जबाबदार.

त्यामुळे आम्ही मुलीला नेहमी सांगतो की बाकी कितीही खेळा, भांडा, रुसवे फुगवे चालू द्या.. पण मारामारी करायची नाही. कोणी मारलेच आपल्याला तर घरी येऊन नाव सांग. आपण त्यांच्या घरी तकार करायला जाऊ.

पण अर्थात एक वय झाले की मुलेही घरी रडत न येता त्यांचे मॅटर बाहेरच्या बाहेर सॉल्व्ह करणे प्रीफर करतात. अश्यावेळी त्यांच्यावर त्यांच्याही नकळत नजर ठेवणे ऊत्तम..

राजभाई आपण गांधीजींईतके महान नाही आहोत.
आपल्याला त्यांची तत्वे पुर्णपणे अंगीकारणे अशक्य.
पण माराचा बदला मार हे सोल्युशन नाही.
आंख के बदले आंख. पुरी दुनिया अंधी हो जायेगी.

ssj कर्रेक्ट आहे तुमचेही
मुले मोठी झाली की आपल्या हिशोबानेच बाहेरच स्कोअर सेटल करायला शिकतात.
पण तरी आपण घरून त्यांना चुकीचा सल्ला देऊ नये असे वाटते.
एखादी चुकीची गोष्ट ते करत असतील तर ती निदान चुकीची आहे याची तरी त्यांना जाणीव हवी.

माझाच एक धागा होता, लहान मुलांसमोर घरी दारू पिऊ नये. पुढे जाऊन मुले दारू पिऊ लागतील ते लागतील. पण निदान दारू एक वाईट व्यसन असते याची तरी जाणीव त्यांना हवी. आपणच लहानपणी त्यांच्यासमोर दारू पिऊ लागलो तर त्यांना दारू पिणे हे नॉर्मलच वाटणार. उलट कोणी दारू वाईट आहे असे सांगायला आले तरी त्याला उलटे उडवून लावतील ते. पुढे मुले मोठी झाल्यावर आपल्या मनाने हवी तशी वागणारच आहेत म्हणून आपण आपली संस्कार लावायची जबाबदारी झटकून टाकू शकत नाही ना.

फक्त एक करावे, आपली मुले जेव्हा एखाद्याने आपल्याला मारले म्हणून तक्रार घेऊन येतील तेव्हा त्यांच्यासोबत त्या मुलाच्या घरी जाऊन त्याला दम देऊन यावा.