आय हेट अमुकतमुक खाद्यपदार्थ !

मग आपली ती आवडती नसल्यास आपल्यालाच गिल्ट फील येईल अशी स्थिती आपसूक निर्माण होते. आपल्या एका नावडीमुळे आपण यजमानांना शरमिंदे केले असते. बाकीची जनता मग मुक्ताफळे उधळू लागते. खाऊन तर बघ थोडीशी, सुका पाव तरी खा, दुसरे काय मागवूया का, याला वेफर जरा जास्त दे रे, पावभाजी पण खाल्ली नाही याने, उपाशी असेल, वगैरे वगैरे..... >>>>

मग काय करणे अपेक्षित आहे लोकांनी? हा खाणार नाही म्हणजे आपल्याला जास्त पावभाजी म्हणून ढिंकचिका ढिंकचिका डान्स करायचा? की 'अतिथी देवो भव' इ झूठ म्हणून पुढच्या माणसाला पाव वाढायला निघून जायचं त्या माऊलीने....

लेख मजेदार आहे.

बाकी तुला भेंडीची भाजी अज्जिबात आवडत नाही हे कळले लेख वाचून

लेख खूप आवडला आणि रिलेट ही झाला. आपल्या लहानपणी हा शिस्तीचा बडगा फारच असायचा. अर्थात पानात टाकू नये, सगळं सम्पवायच . ह्यात काही चुकीचे नव्हते. पण आपला नावडता पदार्थ मला नको हे ठामपणे आपण सांगू शकत नव्हतो. आताची मुलं जास्तच बाणेदारपणे सांगतात.
पूर्वी पदार्थ विविधता आतासारखी भरपूर नव्हती. त्यामुळे घरात, कार्यक्रमात आपला नावडता पदार्थ सारखा समोर आला की तिरस्कार निर्माण व्हायचा.
आता विविधता भरपूर आहे त्यामुळं एकदा चाखून नाही आवडला की पुन्हा वेगळ्या पद्धतीची टेस्ट सुद्धा न करता नावडता शिक्का मारून मोकळं होतात.

मलाही अमुकतमुक अजिबात आवडत नाही
कितीही सजवून दिला तरी, कितीही आग्रह केला तरी
मी शक्य तितकया सभ्यपणे नकारच देतो
त्यावर खरे तर बॅन च आणायला हवा किंवा चितळेना करायला द्यावा म्हणजे मग ते पाटी लावतील की अमुकतमुक संपला

आम्ही व्हेज आहे(यात अभिमान किंवा लाज दोन्हीची गोष्ट नाही, हे एक स्टेटमेंट आहे)
मी लहानपणी अगदी मोजक्या भाज्या खायचे.मग स्वतः भाज्या करायला लागल्यावर कळलं की 7 दिवस, 2 मिल्स यात आपण इतक्याच भाज्या खाऊन अगदी वेगवेगळ्या फॉर्म मध्ये पण प्रचंड रिपीट होतील. मेस मध्ये वांगे, ढेमसे या भाज्या अतिशय भयंकर प्रकारे बनलेल्या असायच्या.त्या मेमरी काढायला बराच वेळ लागला.
सध्या मुलांना भाज्यांचा सबसेट त्यांच्याच चांगल्या साठी वाढवण्याचा प्रयत्न असतो. एखादी भाजी आवडली नाही ,आवडत नसली तरी फक्त 1 घास खावी असा कटाक्ष असतो.you never know, some day the potato eating stomach will develop good memories of snake goiurd ir bitter gourd just because it was not eaten for long

जेनेटिक मेमरी नावाचा प्रकार असेल तर मला 6 भाज्या आवडणार, त्या मी करणार, त्यातल्या 2 पुढच्या पिढीला न आवडणार, त्या पण केल्या जाणार नाही.असं करून शाकाहारी माणसाची जेवणातली व्हरायटी प्रचंड कमी होईल.

त्यामुळे अगदी छोट्या प्रमाणात का होईना, भाजी ची वेगवेगळ्या प्रकारे चव देत राहावी असे वाटते.एखादा फॉर्म आवडू शकतो.(तुम्हाला कितीही दया आली तरी माझ्या घरातले लोक पावभाजीत 1 छोटा लाल भोपळा, 2च तुरे ब्रोकोली, अगदी छोटा तुकडा गाजर हे उघड्या डोळ्याने आणि स्वखुषीने(*कोणतेही नशापाणी न करता खातात))
शेपू तोंडले सुरण गेल्या अनेक वर्षात खाल्ले नाहीय.तेही कधीतरी औषध प्रमाणात नीट रेसिपी ने भाजी करून सर्वांनी 1 घास खाऊन बघण्यात येईल.प्रश्न माझ्या इगो चा नसून मोजक्याच व्हेज खाण्यात चॉईस अजून व्यापक करणे आणि शिक्षण किंवा इतर कारणाने लोक बाहेर राहिल्यास आयुष्य सुसह्य करणे हा आहे.

मला नेहमी वाटायचे की एखादी गोष्ट खाण्यापिण्यासाठी आवडत नाही ही "acquired" गोष्ट असावी . जन्मतः मनुष्याच्या बाळाला सगळे खाण्याचे पदार्थ दिले तर अगदी लहानपणी तरी ते आवडण्याची/नावडण्याची शक्यता सारखीच ५०%-५०% असावी असे मला वाटत असे , पण ते काही पदार्थांबाबत चुकीचे आहे असे कळाले.
माझा एक मित्र म्हणायचा की त्याला कशातच कोथिंबीर आवडत नाही कारण त्याला ती साबणासारखी लागते. त्यावर एकदा थोडा शोध घेतला तर असे कळाले की काही जणांना जन्मतः काही गोष्टींची चव इतरांपेक्षा वेगळी लागते. थोडक्यात तुम्हाला एखादी गोष्ट आवडत नाही याचे कारण तुमच्या लहानपणीच्या आठवणीत नसून, तुमच्या जनूकांमधेच (Genes) असते.
https://www.britannica.com/story/why-does-cilantro-taste-like-soap-to-so...

व्हाईट ट्रफल्स हा एक असाच पदार्थ. तो अतिशय आवडणारे आणि त्याच्या वासाने उलटी येणारे असे दोन्ही प्रकारचे लोक आहेत. ज्याना तो आवडतो तो इतका आवडतो की वजनाने व्हाईट ट्रफल्स सोन्यापेक्षाही महाग असतात. नुसती चिमूटभर भुकटी पसरली तरी एकदम भूक खवळते. पण त्याच व्हाईट ट्रफल्सचा वास काही जणांना लघवीसारखा येतो. त्यामुळे जगातला एक अत्यंत दुर्मीळ पदार्थ ते खाऊच शकत नाहीत.
https://www.bbc.com/future/article/20151125-why-do-truffles-taste-so-weird
मला स्वतःला व्हाईट ट्रफल्स चा वास आवडला. त्याने भूक खवळते हे अनुभवले आहे . पण मला तो बराचसा चाट मसाल्याच्या जवळ जाणारा वाटला.

छान लिहिलंयस अभ्या.
खरं तर मीच असा लेख काढण्याच्या विचारात होतो.
आता एक अक्कल दाढ उपटून घ्यायला जायचंय, नंतर भर घालेन इथे.

माझं मुळात जेवणच कमी आहे त्यामुळे कोणी सारखं खा खा केलं की ताप होतो मग उपदेश सुरू होतात किती कमी खाते.

मला पदार्थ नावडण्यापेक्षा तो खाऊ घालण्यासाठी उपदेश करणारी मंडळी आवडत नाहित.

तिखटजाळ जेवण बनवणार्या लोकांच्या घरी मी चुकूनही जात नाही. ते लोक जेवायला बोलवातत की कोणीच जेवण संपवू नये म्हणून एवढे तिखट टाकतात देव जाणे.

चांगलं लिहिलंय , न आवडणार्या गोष्टी बद्दलही किती अभ्यासपूर्ण वाटणारा लेख लिहू शकतोस तू!

लेख आवडला, अनूची प्रतिक्रिया पटली.

आज न आवडणारी भाजी काही वर्षांनी आपसूक खाल्ली जाइल किंवा खावी लागेल. आवड व परिस्थिति बदलत असते, आपण flexible राहावं.

माझे लहानपण सर्व लोकली मिलणार्या भाज्या खायलाच असतात (कशीही चव असली तरी) या समजूतीतच गेले. बहीण कोबीला बिनचवीची बिनडोक भाजी बोले तरिही आम्ही खायचो. पण अन्न पिकवायलाव शिजवायला खूप कष्ट लागतात व अन्नास नावे ठेवू नये हे कटाक्ष ााने बिंबवण्यात आले होत. पुढे vitamins , minerals, carbs, proteins , lipid, diseases and their association with diet, malnutrition etc शी संपर्क झाल्यावर समजले की काही न आवडणार्या भाज्या न खाणे यात अयोग्य असं काही च नाही (जोवर आपल्या nutritional requirements आहारातून पूर्ण होत आहेत). सर्व भाज्या मर्यादेत खाणे हे कुठेही adjust व्हायला बरे पडते

परंतु

आपल्याला न आवडणार्या आहाराचा/ आहारशैलीचा तिटकारा करणे किंवा त्यामुळे दुसर्या व्यक्ति स बोलणे सर्वथा अयोग्यच

मीही (DNA व जन्माने मालवणी असूनही), घरात नारळ शहाळे, घुडघुडी आंबे असतानाही जेवणात खोबरं न वापरणे, आंबा न खाणे (वैयक्तिक कारणामुले), मांसाहार न करणे इ. वरून बरेच ऐकून घेतल आहे. (बहुतेकदा जेव्हा ते आश्चर्य युक्त असे तेव्हा मी काही त्रास करून घेतला नाही व इतर वेळेस स्पष्टीकरण देण्याच्या भानगडीत ही पडले नाही). मला पोसणार्या माझ्या पालकांनी व कुटुंबाने माझे शाकाहारी असणे (पचत नाही, वास सोसत नाही किंवा अन्य कुठल्याही कारणाने असेल)व इतर गोष्टी कुठलेही judgement किंवा सक्ती न करता ,मान्य केले व सहनही केले पण दुनिया बडी जालीम है हेच खरे

तस्मात आपल्याला पचेल, रुचेल तेच खावे इतर वेळेस आहारातून सर्व अन्न घटक मिलंत असतील तर एखादी भाजी फल न खाल्याने काही आकाश कोसलत नाही हे न समजणारे गेले उडत

जेनेटिक मेमरी नावाचा प्रकार असेल तर मला 6 भाज्या आवडणार, त्या मी करणार, त्यातल्या 2 पुढच्या पिढीला न आवडणार, त्या पण केल्या जाणार नाही.असं करून शाकाहारी माणसाची जेवणातली व्हरायटी प्रचंड कमी होईल.>>> हे लॉजिक नाही पटलं. तुम्ही केलेल्या भाज्यातील २ भाज्या तुमच्या मुलांना आवडल्या नाही तरी, तुम्ही न केलेल्या भाज्या त्या कुठे तरी खातीलच त्यातील त्यांना आवडतील आणि ते त्या भाज्या करतील.
आम्ही आमच्या पालकांना कितीतरी नवीन पदार्थांची ओळख करून दिली आणि त्यांच्या खाण्याचा पदार्थांचा डोमेन वाढला.

सुरवातीला टेस्ट डेव्हलप व्हायला वेळ लागतो. त्यामुळे मुलांना आधी नाही आवडली तरी विविध भाज्या थोड्याशाच खायला देऊन पहाणे, हे मात्र बरोबर वाटते.

*याचे कारण तुमच्या लहानपणीच्या आठवणीत नसून, तुमच्या जनूकांमधेच (Genes) असते.* - मग कांहीं आवडी/ नावडी कालांतराने अमुलाग्र कशा बदलतात ? स्वानुभवावरून मला वाटतं, जनुकांमुळे आवडीचा कल ठरूं शकतो पण पदार्थाशी निगडीत लहानपणीच्या आठवणी हा आवडीबाबत निर्णायक म्हणण्या इतपत महतवाचा घटक असावा.

दुसरं एक माझं बाळबोध निरीक्षण- एखादा आवडीचा पदार्थ भरपूर खाऊन तुम्ही तृप्त झाला असाल, तर तो पदार्थ नावडता झाला नाहीं तरी ' आवडी' च्या यादीत खूपच खालीं ढकलला जातो.

अरे हो ते genetic memory काय आहे?

मला कॉली फ्लॉवर अजिबात नाही आवडायचा.
भाजी सोडाच पण एखाद्या मिक्स वेज किंवा सांबार मध्ये आलेला फ्लॉवर पण बाजूला काढायचो इतका तिटकारा होता.

सध्या डाएट सुरू आहे आणि वेज मध्ये जास्त choice नसल्याने फ्लॉवर विविध रूपात खातोय आणि आवडतोय देखील.

25-30 वर्षात जीतका फ्लॉवर नाही खाल्ला तितका गेल्या महिन्याभरात खाल्लाय (आवडीने).

तात्पर्य एवढचं की नावड किंवा तिटकारा चॉईस असल्यावरच चालतो.
मन परिस्थितीनुसार वळतं.

आता, बरेच लोक पदार्थ आवडत नाही या पासून अजिबात नकोच कडे वळतात याचे कारण काही लोकांना एखाद्या व्यक्तीला त्यांना आवडणारा पदार्थ आवडत नाही, हे झेपतच नाही. मग हात धुवून त्याच्या मागे लागतात. त्यांचे आक्षेप/टोमणे आणि आपण त्यावर शांतपणे द्यायची उत्तरे:

"एवढा छान पदार्थ आवडत नाही? सिरीयसली? असा कसा नाही आवडत?"
अहो तो पदार्थ तुम्हाला आवडतो, मला नाही. म्हणुन तुमच्यासाठी एवढा छान आहे तो, माझ्यासाठी नाही. तुम्हाला जे आवडतं ते सगळ्यांना आवडलंच पाहिजे का?

"अरेरे, xyz आवडत नाही? हे पचायलाच जड जातंय. जीवनातील एवढ्या मोठ्या सुखाला मुकत आहेस तू."
अहो, तो पदार्थ तुम्हाला खूप आवडतो, तुम्हाला तो खाणे म्हणजे जीवनातील मोठं सुख वाटतं. तेव्हा तुम्हाला तो खाऊ नका म्हटलं तर तुम्ही त्या सुखाला मुकाल. मला नाही आवडत तो पदार्थ. तर जे खाण्यात मला सुखच मिळत नाही त्याला मी कसा/कशी काय मुकणार बरे?

"काय माणुस आहे, चक्क हा पदार्थ अजिबात आवडत नाही म्हणतो/म्हणते. दुसऱ्यांंच्या आवडीचा आदर करावा"
अहो, मी मला काय आवडत नाहीय हे सांगतो/सांगते आहे. तुम्हाला असा कसा आवडतो, असे कसे खाता तुम्ही, बंद करा तुम्ही खाणे असे म्हणत नाहीय. तेव्हा मी कुठे तुमच्या आवडीचा अनादर करतोय/करतेय? उलट तुम्ही माझ्या नावडीचा आदर करत नाही आहात असे वाटत आहे.

"जीवन व्यर्थ आहे तुझं."
असेल बुवा. एव्हरेस्ट शिखर सर न करणे, उंच विमानातून पॅराशूट घेऊन उडी न मारणे, किर्रर्र जंगलात रात्र मचाणावर बसून न घालवणे, दारू + तंबाखूची एकत्र किक घेऊन ब्रम्हानंदी टाळी न लावणे वगैरे वगैरे असंख्य गोष्टी आहेत ज्याने आपलं जीवन व्यर्थ आहेच, त्यात अजून एका गोष्टीची भर समजा.

अजून कुणाला नावडीवर घेतले जाणारे आक्षेप/टोमणे आठवत असतील तर लिहा, त्यावर काय उत्तर देता येईल बघु.

त्या नावडत्या पदार्थांपेक्षा आग्रह करुन खाऊ घालणारे वात आणतात.
लग्नानंतर तर सासरची मंडळी आपल्याकडे हे चालत नाही ते चालत नाही असे सांगून जेवणाचा मूड घालवतात.
वरुन अपेक्षा की आमच्या पध्दतीने बनलेले सगळे आवडलेच पाहिजे. त्यांच्या लेकाला मात्र सुट.

"एवढा छान पदार्थ आवडत नाही? सिरीयसली? असा कसा नाही आवडत?" ---- तोंडाने खायला नाही आवडत आणि पायाने खाऊ नाही शकत

"अरेरे, xyz आवडत नाही? हे पचायलाच जड जातंय. जीवनातील एवढ्या मोठ्या सुखाला मुकत आहेस तू." -- बरं मग????

"काय माणुस आहे, चक्क हा पदार्थ अजिबात आवडत नाही म्हणतो/म्हणते. दुसऱ्यांंच्या आवडीचा आदर करावा" ----- मला तो पदार्थ सिझन नसताना खायला आवडतो...

"जीवन व्यर्थ आहे तुझं." --- बरं मग???

हो, आग्रहामुळे मी लग्नाचे जेवण, अजून कुठल्या फंक्शनचे जेवण वगैरेंना जायचे टाळायचो. कारण पोट भरले आणि वरून थोडे जरी जास्त खाल्ले गेले की मला खूप त्रास व्हायचा. लग्न लागले पहिली पंगत उठून लोक बाहेर जाऊ लागले की मी ही सटकायचो, कुणी विचारले जेवण! झालं ना, तर हो अगदी मस्त होत जेवण असं सांगून.
मग सगळीकडे बुफेची फॅशन आली त्यामुळे माझे चांगलेच फावले.

मानव सहमत. बुफे मला पण आवडते. लागेल तितकेच आणि आवडीचे पदार्थ घेता येतात. उगाच कोणाचा आग्रह नको.

अनिष्का , भारी आहे हे , कापुसकोंड्याच्या गोष्टीसारखं आपण बरं मग, बरं मग म्हणायचं.

मानव
विश्लेषण चांगले, पण का इतके स्पष्टीकरण द्या. त्यापेक्षा मी खात नाही, आग्रह केला तरी खाणार नाही हे सांगायचे किंवा दुर्लक्ष करणे उत्तम.

सियोना , माझ्या सासरी मला ही लग्न ाापूर्वीपासून व लग्मनानंतरही आमच्या कडे (please note आपल्या कडे नाही हं) असं बनवतात व असं खातात ,आमच्यात ही पद्धत आहे हेच पालुपद असायंच, (बाकी कुलाचार रितीरिवाज इ बाबतीत पण काही माहित नसतांना हिच पद्धत आहे असंही चालू असे, पण खाण्यावर विशेष प्रेम व दुसरं काही व्यग्र ठेवणारं काम नसलेने जेवणाविषयीचे प्रोटोकॉल भन्नाट !)

आणि आम्ही बाहेर जेवायचा प्लान केला की फौज हाजीर वेगवेगळे पदार्थ मागवून यथेच्छ नांवं ठेवायला ! पूर्ण वेळ मला हे आवडतं मला हे नाही आवडंत हीच चर्चा! आमच्यापहिल्या वहिल्या marriage anniversary ला रेस्टोरेंट मध्ये सासरच्या बायकांना कुठले cuisines आवडतात , बिर्यानी मध्ये कुठले मसाले आवडतात हे 3तास ऐकल्यानंतर ही मला बिर्यानी विषयी तिरस्कार नाही याबद्दल माझा सत्कार करावा अशी बिलकुल अपेक्षा नाही :p पण अशा लोकांबरोबर रेस्टोरेंट मध्ये जाणे जिवावर येते व ते टालंणं उत्तम

तात्पर्य एवढचं की नावड किंवा तिटकारा चॉईस असल्यावरच चालतो.
मन परिस्थितीनुसार वळतं++++1111१

चांगले व मुद्देसूद लिहिले आहे. प्रतिक्रया सुद्धा महित्तीपूर्ण आहेत. खाण्याची आवड/नावड परिस्थितीनुरूप निर्माण झालेली असते याशी सहमत. प्रत्येक देशात आणि प्रांतात खाण्यापिण्याच्या आवडीनिवडी अमुलाग्र वेगवेगळ्या आहेत हे आपण सगळे जाणतोच. यामध्ये जनुकीय संबंध असतो हि माहिती मात्र पहिल्यांदाच कळली. रोचक माहिती आहे पण तो बीबीसीचा लेख मात्र अजून वाचला नाही. कोणास काय खायला आवडते वा आवडत नाही यावरून त्यांना जज करणे कदापि योग्य होणार नाही या मताशी तंतोतंत सहमत.

माझे मत असे आहे कि ingredients काय आहे त्यापेक्षा त्यापासून पदार्थ कसा बनवले जातो त्यावर सुद्धा बरेच अवलंबून असते. मुले जेंव्हा एखादा पदार्थ आवडत नाही म्हणतात तेंव्हा त्यामागे "ज्या प्रकारे तो बनवलाय ते आवडत नाही" हे कारण सुद्धा असू शकते. पण ते आपण अनेकदा विचारात घेत नाही. त्याऐवजी "नेहमीसारखेच (म्हणजे पारंपारिक पद्धतीने) बनवलंय, बाकीचे खातात, तुला काय हरकत आहे?" असा सूर असतो.

लहानपणी लसूण अत्यंत नावडती गोष्ट होती. लसूण पाकळ्या फोडणी मध्ये असायच्या. उग्र वासानेच उलटी यायची. असे वाटायचे कि लोक हे खातात तरी कसे? पण पुढे कधीतरी जेंव्हा गार्लिक ब्रेड खाल्ला तेंव्हा लसून इतका चविष्ट लागू शकतो यावर विश्वासच बसला नाही. ज्या पद्धतीने लसूणापासून तो बनवला त्यामुळे ते झाले. तीच गोष्ट वांगे, भेंडी, कोबी यांची. वांग्याची आमटी (उर्फ कालवण), भेंडीचे बारीक तुकडे करून बनवलेली भाजी, कोबीची भाजी हे ज्यांना आवडत नाहीत त्यांना भरले वांगे, मसाला भेंडी, कोबीची कोशिंबीर हे कदाचित आवडू शकते. तसेच पनीर हा अजून एक ingredient. त्यापासून केलेले अनेक पदार्थ आवडतात. पण त्यात तिखटमीठ घालून भाजी बनवली तर ती मात्र खायचे मन होत नाही. अर्थात अशी भाजी काहीना खूप आवडीची आहे. पण मला मात्र पनीर मध्ये तिखटमीठ म्हणजे दुधात तिखटमीठ घातल्यासारखे वाटते.

वर एका प्रतिसादात तिखटजाळ जेवणाचा उल्लेख आला आहे. हे मला सुद्धा न आवडणारा प्रकार आहे. तिखट ठीक आहे. पण तोंड पोळेल इतके तिखट? No wayyy! केवळ यासाठीच लहानपणी खेडेगावात कुणाच्या लग्नाच्या पंगतीत बसणे हि शिक्षा वाटायची. नॉनव्हेज मध्ये सुद्धा अनेक हॉटेलांत 'कोल्हापुरी' च्या नावाखाली नुसते भरपूर तिखट मसाला घातलेले नॉनव्हेज देतात. ते अजिबात आवडत नाही. मटण/मासे/चिकन यांची मुळची चव जर तिखटजाळ मसाल्यामुळे गायब होत असेल तर ते नॉनव्हेज खाण्याला अर्थ वाटत नाही. (खरेतर 'कोल्हापुरी' म्हणजे नुसते भरपूर तिखट नव्हे. तर तो शब्द मसाला, चव आणि करण्याची पद्धत यासाठी आहे. पण आजकाल हॉटेलात 'कोल्हापुरी' नावाखाली फक्त तोंड भाजणारे तिखट जेवण देतात)

मर्यादित प्रमाणात आवड नावड इथवर ठीक आहे पण कोणत्या अन्नाचा तिरस्कार असा वाटत नाही इतके खरे. तशा सवयी जाणीवपूर्वक बाळगल्या नाहीत. कारण मी अनेकजण पाहिलेत केवळ जेवण मानवत नाही म्हणून परदेशातून प्रोजेक्ट सोडून परत आलेत. जिथे जे मिळते तिथे ते खायची मानसिकता असायला हवी असे मला वाटते.

लसूण आणि गार्लिक ब्रेड बद्दल अगदी अगदी.
एखाद्याला पदार्थ अजिबात आवडत नसेल तर तो आवडावा ही जबरदस्ती नाही.
पण लहान मुलांच्या बाबतीत कधीकधी चुकीची मेमरी असल्याने भाजी नावडती होते(उदाहरणार्थ मी समजा भेंडी चांगली बनवते आणि एखाद्या लहान मुलाने मी बनवलेली भाजी पहिल्यांदा खाल्ली आणि ती नेमकी तिखट झाली होती, तर 'भेंडीची भाजी अत्यंत बोअर आहे' असा समज ते मूल आयुष्यभर करून घेईल.ही मेमरी त्याने चांगली कुरकुरीत भेंडी भाजी एकदा चव घेऊन बघून पुसायची तयारी ठेवली पाहिजे, बरेच जण असं घराबाहेर पडल्यावर आपोआप करतात.)
ही मेमरी पुसायला अतिशय कमी वारंवारितेने या भाजीचा वेगळा फॉर्म करुन चव घेऊन मनाचा आवाज परत एकदा ओळखावा इतकेच म्हणणे.
मी घोसावळे खायचे नाही.कारण भाजी पाणीदार गिळगीळीत केलेली असायची.पण स्वतः दाण्याचा कूट घालून तव्यावर परतून करायला लागले तेव्हा परत आवडायला लागली.
नवरा लाल भोपळा अजिबात खायचा नाही.मग चीन मध्ये व्हेज सँडविच मध्ये लाल भोपळा भुकेच्या वेळी खाल्ला तो आवडला.
It's all about association of memory to food.
माझी श्रीखंड मेमरी वाईट आहे.अशीच कधीतरी सुधारेल.

मानव, अक्कलदाढ काढल्यानंतर एवढे प्रतिसाद दिले आहेत का?

अक्कलदाढ काढल्यामुळे एवढेच दिले आहेत.

बाकी वरचे सर्वांचेच प्रतिसाद आणि मूळ लेखातीलही अनेक मुद्दे पटले. पोट भरल्यावरही अति आग्रह केलेला मला अजिबात आवडत नाही, मग तो पदार्थ कितीही आवडीचा असो. तिथे नो मिन्स नो हे ह्या आग्रहकर्मी मंडळींना कुणीतरी सांगितलं पाहिजे. पण त्यांना आग्रह केला नाही तर लोकांना खाऊ घातल्याचं समाधानच मिळत नाही. एकदा आग्रह करायची सवय लागली की ती काढणं फारच अवघड असतं.