भारतात, परतावे अथवा नाही?

सामो - हा खूप मोठा निर्णय आहे विशेषतः तुम्ही खूप काळ जास्त बाहेर राहिला असाल तर. भारत देखील आता खूप बदलला आहे बऱ्याच गोष्टी online झाल्या आहेत. भारतात तुम्हाला जी सर्विस इंडस्ट्री मिळेल ती इतर कुठेही मिळणार नाही, म्हणजे अगदी सगळ्या गोष्टींसाठी माणूस मिळेल. तशी सर्विस USA मध्ये शक्य नाही. परंतु त्याच बरोबर इतर गोष्टीचा विचार करा जसे, तुमचा किती मित्र परिवार आहे तिकडं, नातेवाईक आहेत का? आई -वडील, सासू सासरे आहेत का? अन्यथा आता जाऊन ग्रुप बनवणे शक्य नाही. तसेच इतर बाबी जसे कि light नसणे, ट्रॅफिक वगरे यांचा पण विचार करा. मग काय तो योग्य निर्णय घ्या.
शेवटी परतीचा दोर कापू नका ...

सिटीझन आहेत म्हणजे परतीचा दोर नेहमी असेलच...

इथे कधीच मन रमले नाही. आता जर मी (एकटी) भारतात परतले तर मला अ‍ॅडजस्ट होता येइल का? काय काय अडथळे येतील?>>
थोडे दिवस भारतात जा आणि तिथे राहून पहा. तुम्हाला जर तिथे मन आनंदी वाटल तर हे बाकीचे व्यावहारीक इश्युज तुम्ही आपोआप सॉल्व्ह कराल.
निम्मे आयुष्य आता पार पडले. आता आनंदी रहाणे, मन रमणे गरजेचे आहे. नाहीतर मी हे करून बघणार होत पण राहून गेले अस म्हणत पुढचे आयुष्यही निघून जाईल.

छान चर्चा झालीय आणि चालूय या धाग्यावर. विविध अँगलने खरेच विचार झालाय.

काही मनात आलेले विचार आधीच प्रतिसादात आले आहेत.
जसे की ट्रायल पिरीअड !
मी साधे दक्षिण मुंबईहून नवी मुंबईला सेटल व्हायचे का हे डिसिजन घेण्याआधीही नवी मुंबईला भाड्याने सहकुटुंब राहिलो. आणि जमतेय हे लक्षात आल्यावरच फायनल डिसिजन घेतला. त्यामुळे अमेरीका टू भारत हा निर्णय नक्कीच पहले ईस्तेमाल करो और फिर विश्वास करो म्हणत तपासून घ्यायला हवा.

मला सगळ्यात मोठा फॅक्टर कुटुंबाशिवाय राहण्याचा वाटला.
तुम्ही कुटुंबाशिवाय राहणे हा निर्णय तुम्ही तुमच्यापुरता घेतलाय.
पण तुमच्या कुटुंबाने तुमच्याशिवाय राहणे ही याची दुसरी बाजू आहे. ती त्यांना स्वखुशीने मान्य आहे का? की तुमच्या निर्णयाचा त्यांना फटका बसणार आहे? म्हणजे अशी खुली चर्चा झाली आहे का? कदाचित ते खुलेपणाने यावर बोलणारही नाहीत. पण हे क्लीअर होणे मला तरी खूप गरजेचे वाटते.

आता अर्थात ईथे माय लाईफ माय चॉईस असाही एक विचार येण्याची शक्यता आहे.
पण कमिटमेंट म्हणूनही काही चीज असते असे मला वाटते. त्यामुळे हा निर्णय कुटुंबाने एकत्र मिळून घ्यावा असे वाटते.

मी फक्त एक मुद्दा मांडला आहे. हा विचारही जरूर करा. बाकी तुमचे आणि तुमच्या कुटुंबियांचे ईतर डिटेल्स तुम्हालाच ठाऊक आहेत आणि त्यानुसार तुमचा तुम्हालाच निर्णय घ्यायचा आहे ..

बाकी ते कुटुंबाशिवाय राहण्याच्या मुद्द्याच्या तुलनेत भारतात राहायला जमेल का वगैरे ईतके मोठे मुद्दे नाहीत असे पर्सनली मला वाटते. बरेचसे आयुष्य गेलेय तुमचे ईथे. जी तुमची मातृभाषा वा जे मूळ कल्चर आहे ते वातावरण आजूबाजूला असणार, तर अ‍ॅडजस्टमेंट अशी काही करायची नाहीये तर फक्त मनाची तयारीच करायची आहे. स्वखुशीने याल तर खुशीतच राहाल असे मला वाटते.

असो,
योग्य निर्णय घेण्यासाठी शुभेच्छा

साधना, अज्ञातवासी यांच्याशी सहमत. सगळेच पाश तोडून येऊ नका, परतीचा मार्ग मोकळा असू द्या. काही दिवस राहून पहा. आजकाल सगळेच सगळीकडे असतंच, अगदी अध्यात्म ची आवड असेल तर समविचारी लोक देखील.. personal काही issues असतील तर तुम्हाला विचार करायला हवा..
खूप कठीण, life changing decision असेल तुमच्यासाठी हा. मनापासून शुभेच्छा सामो.

असे विचार राहु महादशेत येऊ शकतात. आहे ते आनंददायक वाटत नाही. मग ती नोकरी असो की संसार. आपली जन्मकुंडली उघडून पहा.

सामो माझीही शुक्र महादशा सुरु झाली आहे.

१००
शुक्र नहादशेत सेंच्युरी मारलीत

शुक्र महादशा काय प्रकार आहे?

सामो, इथे सगळ्यांनी वेगवेगळ्या बाजू विचारात घेवून खूप छान सल्ले दिले आहेत. त्यात माझे चार पैसे.
अमेरीकेत अनेक वर्षे राहिल्यावर भारतात रुळायला जमेल का ? तर हो. तुमच्या अपेक्षा आणि तिथले वास्तव हे सुसंगत असेल तर नक्की जमेल. त्यात तुम्हाला तिथली आतून ओढ असेल तर ज्या काही त्रुटी असतील त्यासह रहाणे जमेल.
आर्थिक मुद्दा - पैशाचे सोंग करता येत नाही. त्यामुळे भारतात रहायचे तर त्या दृष्टीने व्यवस्थित प्लॅनिंग हवे. माझ्या ओळखीत जी मंडळी भारतात शॉर्ट टर्म् जातात /कायमची गेली त्यांच्याकडे सबाटिकल/ पूर्ण रिटायर/ हातात जॉब ऑफर/ काही काळ तिथून काम/ तिथे हळू हळू बस्तान बसवून आता नीट चाललेला उद्योग/ तिथे पॅसिव उत्पन्नाची सोय-पालकांकडून आर्थिक पाठबळ असे काही तरी होते/आहे.
इथे नोकरी न करणार्‍या काही एम्टी नेस्टर स्त्रीया नोव्हे- मार्च असा काळ देशात घालवतात, इथे नवर्‍याची नोकरी सुरु असते, तिथे स्वतःचे/सासर-माहेरचे घर , खर्चाची तरतूद वगैरे असते. एखाद्या कलेचा प्रत्यक्ष गुरु सोबत अभ्यास, लेखन, स्वयंसेवक म्हणून सेवाभावी संस्थेत काम, अध्यात्म/ योग याबाबत काहीतरी अ‍ॅक्टिविटी-पुढील शिक्षण, केवळ पालकांसोबत/नातेवाईकांसोबत वेळ घालवणे , भारत बघणे असे वेगवेगळे उद्देश असतात.
भावनिक दृष्ट्या - पूर्ण कुटुंबच तिथे जाणार असेल तर काही प्रश्न नाही मात्र बाकीचे कुटुंब इथे आणि तुम्ही एकट्या तिथे असे असल्यास लाँग डिस्टन्स नाते कसे निभावणार याचा विचार हवा. मुळात असे वेगळे रहाणे तुमच्या आणि कुटुंबियांच्या मनाला नक्की कितपत झेपेल हे प्रामाणिकपणे तपासावे. कुटुंबातले सर्वजण याबाबतीत सहकार्य करणार असतील तर ' काहीतरी मिळवायचे ' म्हणून असलेला हा दुरावा सोसणे सुसह्य होते. कुटुंबाचे सहकार्य मिळणार नसेल, गिल्ट ट्रिप/ रिझेंटमेंट असे काही होणार असेल तर तो एक वेगळा ताण -तणाव. तिथे आणि इथे उद्भवू शकणार्‍या कौटुंबिक इमर्जन्सी/ तब्येतीचे प्रश्न विचारात घेवून सपोर्ट सिस्टिम-प्लॅन ए- प्लॅन बी वगैरे विचारात घ्या. आपण पँडेमिकचे लॉकडाऊन अनुभवले आहेच. 'घरी जायचे' म्हणून इथून तिथे जायला धडपडणारी मंडळी होती तशीच तिथून इथे यायला धडपडणारी मंडळीही होती. ते जे 'घर' आहे ते तुमच्या मनात कुठले? असा विचार करुन बघा. बरेच काही स्पष्ट होईल.

अवांतर -
तुम्ही वर मुलीच्या शैक्षणिक कर्जाविषयी लिहिले आहे तर त्याचे ओझे प्लीज तुमच्या शिरावर घेवू नका. तुम्हाला आत्ता जरी असे न करणे स्वार्थीपणा वाटत असले तरी दूरगामी विचार करता ते तुमच्या मुलीच्या आणि तुमच्याही हिताचे असेल. मुलीला मदत करायची आहे तर तिला आर्थिक दृष्ट्या साक्षर करा. शैक्षणिक खर्च आटोक्यात ठेवण्यासाठी पार्ट-टाईम जॉब, ट्युटरिंगचे काम, स्कॉलरशिप्स, वर्क स्टडी प्रोग्रॅम शोधावेत. अ‍ॅडमिशन घेतल्यावरही दरवर्षी स्कॉलरशिप्सच्या संधी येत असतात, प्रयत्न करत रहावे लागते. नोकरी लागल्यावर शैक्षणिक कर्ज कसे फेडायचे याबाबत स्पष्ट्पणे बोलून तिला तसे बजेट आखायला शिकवा. आपण घेत असलेले शिक्षण आणि त्यातून मिळू शकणारे उत्पन्न याची वास्तववादी सांगड आत्ताच घातली तर शैक्षणिक खर्च आटोक्यात ठेवण्याच्या दृष्टीने विचार होवून योग्य ती पावले उचलली जातील. शैक्षणिक कर्ज फेडण्यासाठी मुलीला वेगवेगळे पर्याय आहेत. तसेच काही नोकर्‍या तुम्हाला काही प्रमाणात कर्जमाफीही देतात. मुलांना आर्थिक दृष्ट्या साक्षर, आत्मनिर्भर होण्यास शिकवणे ही 'भेट' आहे स्वार्थीपणा नव्हे. मदत जरुर करावी पण त्यातून त्यांचे पुढे नुकसान होता कामा नये. मुलीचे शैक्षणिक कर्ज फेडायला आत्ता मदत करुन नंतर वार्धक्यात तुमचा बोजा मुलीवर पडणे असे झाले तर ते किती दु:खद असेल? तुम्ही तुमच्या रिटायरमेंटची तरतूद करा. मुलीलाही आर्थिक साक्षरतेबाबत योग्य मार्गदर्शन करा. पुढे मुलगी अर्थकारण व्यवस्थित सांभाळू लागली की इस्टेट प्लॅनिंगचा भाग म्हणून तिला दरवर्षी ठराविक रक्कम भेट द्या.

स्वाती२, मुलीच्या शिक्षणाबाबत एकदम चांगला सल्ला!

नाही.

माझे अनुभव, त्याचे पैसे आणि रुपये तुम्हीच ठरवा.

माझा भाऊ परदेशात स्थायिक होता. त्याच्या आईवडीलांची आणि सासुसासर्‍यांची काळजी घ्यावी म्हणुन १० वर्षाच्या मुलासह भारतात आला. सगळ्यांनी त्याला कुठच्याही प्रकारे न हिणवता परत सामावून घेतलं. २ वर्षे भाड्याच्या घरात राहिला आणि आई वडीलांच घर असताना देखिल त्याने स्वतःच सोयीनुरुप घर घेतलं. तो, वहिनी आणि भाचा आता सुखात आहेत. १५ वर्षे झाली आहेत. तो ज्या परदेशी कंपनीत काम करतो तिथेच तो भारतात देखिल काम करतो.

दुसरी एक सुविद्य मैत्रिण भारतात परत आली आहे. तिचा परदेशात आयटी बिजनेस होता/आहे. तिचा पुण्यात रो हाऊस वै. आहे. पण ती आई जवळ अंधेरीला भाड्याने रहाते. तिने आणि नवर्‍याने आय आय टी मध्ये प्रध्यापकी स्विकारली आहे. मोठी मुलगी एकटी परदेशात शिकते आहे तर धाकटा भारतात आला आहे. हिची सख्खी बहीण, मावस भावंड परदेशात आहेत. परंतु आता ती भारतात रहाण्याच्या उद्देशाने आली आहे व गरजेनुसार प्रवास करते.

पहिल्या उदाहरणात सहकुटुंब स्थलांतर तर इतर अनेक उदाहरणात पार्शल स्थलांतर झाले आहे. ही झाली २ यशस्वी उदाहरणं, अनेक जण ठरवुन (म्हणजे आई वडील निर्वतल्यावर/ ५ वर्षे भारतात सामाजिक कार्य केल्यावर) तर अनेक जण आवडलं नाही/ अपेक्षाभंग झाला म्हणुन भारतातुन परत परदेशात आले आहेत.

टेस्टींग मध्ये नविन नोकरी शोधणं कठीण आहे. १० वर्षांपूर्वी एक मैत्रिण भारतात परतुन आली होती तेंव्हा मी तिथे असल्याने तिला नोकरी साठी मदत करता आली होती. पण २००९-१० मध्ये मार्केट डाऊन होतं त्यामुळे ५ महिने वाट बघावी लागली होती. आताचे चित्रही फारसं उत्साहवर्धक नसेल. Unless you are in AI or machine learning it is difficult to get a quick job, but then its not manual testing. You may also want to rephrase it as functional tester instead of manual tester. Which level do you plan to start at? You may need to get certified before you test the waters.

तुम्ही का परत येऊ इच्छित आहात ह्यावर सक्सेक ठरेल आणि इथे येण्याचा अ‍ॅप्रोच पण ठरेल. कोणाशी प्रत्यक्ष बोलुन परस्पेक्टीव्ह यायला मदत होणार असेल तर संपर्क करा.

सामो तुम्ही जॉब चा फारच विचार करताय... तुमचा इतका exp आहे तुम्हाला मॅन्युअल टेस्टर म्हणून जॉब मिळणे अवघड आहे असे वाटत आहे पण टेस्ट मॅनेजर किंवा टीम लीड म्हणून सहज जॉब मिळेल... ओव्हर ऑल सिनियर मॅनेजर वगैरे देखील मिळू शकेल consulting कंपनी मध्ये ( TCS, इंफि, hcl, विप्रो वगैरे वगैरे)
अमेरिकन सिटीझन आहात, भारतीय कंपनी ला विझा वगैरे भानगडी लागणार नाहीत तुम्हाला शॉर्ट ट्रिप वर पाठवायचे असेल अमेरिका युरोप ला.
हा तुमचा USP आहे... नीट वापरा नेगोशिएत करताना...
अमेरिकेतूनच भारतात जॉब अप्लाय मारा...

न परतण्यातच हित आहे.. स्वानुभव.
सुरवातीला खुप छान वाटले..
आपल्या माणसांमधे, जगात आलो, हे फिलींग होतं, पण ३-४ वर्षांनीं पश्चाताप झाला आणि तो पर्यंत परतीचे मार्ग बंद झाले होते. (PR सरेंडर केला होता)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
अस्वच्छता, बेशिस्तपणा, भ्रष्टाचार, राजकारणी/ गावगुंड यांचा त्रास, पोलिस खाते, न्याय व्यवस्था यांची सद्य परिस्थिती हे सर्व विचारात घेतले असेल तर भारतात स्वागत आहे.

नवीन Submitted by अतरंगी on 18 November, 2020 - 14:35 >>>>>>
+ ११११११

सामो, मला बरंच काही लिहायचं होतं पण अनेक मुद्दे कव्हर झालेत. तुमचे अनेक विचार आणि चलबिचल माझी स्वतःची असल्यासारखी वाटली. परदेशात स्वतःच्या इच्छेपेक्षा कोणा इतर व्यक्तीमुळे, भले ते नवरा किंवा मुलं का असेना, राहावं लागणं हे किती पेनफुल आहे ते मला माहीत आहे. त्यात इतकी वर्षे काढल्या नंतर आता तुम्हाला कसं वाटत असेल ते मी खूप चांगलं समजू शकते. त्यामुळे तुम्हाला खूप खूप बिग हग!

गोंदावल्यात रूम घेऊन रहाता येतं. महाराजांची सेवा करायची, तिथेच जेवायचं आणि तिथेच राहायचं. आता यात आणखी काय काय नियम आहेत ते मी अजून नीट माहिती करून घेतलेले नाहीत पण असं वाटतंय की एकदा तिकडे स्वतःला वाहून घेतलं की मग संसार, पाश, इतर सगळी काळजी महाराजांच्या चरणी अर्पण करायची असते. तुम्हाला त्यातून 'सुट्टी' मिळणार नाही. असं जमेल का राहिला ?
नाही तर वर्षातून 15 दिवस सुट्टी घेऊन हे असं करायला येत जा. मानसिक शांती मिळेल.-

अवांतर :-
माझ्या आई बाबांनी ठरवलंय की त्यांची रिटायरमेंट आणि बहिणीचं लग्न, मुलं बाळं झालं की तिकडेच जाऊन राहायचं.
माझी आई कॅन्सर सरवायवर आहे त्यामुळे तिच्या या निर्णयाने मी आणखीनच आनंदी झाले आहे. महाराजच तिची काळजी घेतात, कायम घेणार आहेत, त्यांच्या जवळ ती आणि बाबा एकदम सेफ असतील. त्यांना भेटावं वाटेल तेंव्हा आम्ही तिकडे जाऊ शकतो. बाकी त्यांचं रुटीन सुरू राहील.

कोणी तरी काही तरी म्हणलं, आमक्याने तमकी अपेक्षा केली. तमक्याने ढमकी अपेक्षा पूर्ण नाही केली हे असले प्रकार वयाच्या साठी नंतर फार मानसिक त्रास देतात. त्यातून आजारपण वाढतं. त्यापेक्षा स्वतःला चांगल्या ठिकाणी रमवून घेतलेलं केंव्हाही चांगलं.

तुम्हाला कधी गप्पा मारायच्या असतील तेंव्हा जरून सांगा. मला आवडेल बोलायला.

कसं आहे सामोजी,तुमचे मिस्टर तयार नाहीत हा मोठा प्रश्न आहे आणि तो सूटेल असे वाटत नाही.तुम्हीच वरचे वर भारतात येत जा. इमिग्रेटच केलं पाहीजे असे नाही.
वडीलांशी ॲटॅचमेंट आहे ,जी मुलीची जास्त असते तर थोडा काळ वडीलांना अमेरिकेत घेऊन जा व कंटाळले की परत भारतात येऊ द्या.

के तु,चांगला प्रतिसाद.