Submitted by मुग्धमानसी on 22 March, 2019 - 06:51
गे माये माझी पीडा,
मी कशी तुला सांगावी?
नजरेत खोल तुज दिसले,
ते निव्वळ असत्य नाही!
मी जन्मजात एकाकी,
हरवले जिथे सापडले...
तो आला अन् मी हसले,
हे केवळ अगत्य नाही!
मी श्वासांनी गुदमरते,
अन् फासांनी चाळवते
हे भाषांतर स्पर्शांचे...
हे अगम्य अनित्य नाही!
गे माझ्या रात्रींनाही
सावली अताशा असते
तो असतो तो आहे तो!
तो नुसता अवध्य नाही!
तो निघून जावा याची
मी वाट पाहते आहे
मी मरून जावे याला,
गे दुसरे निमित्त्य नाही!
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
खूप आवडली .
खूप आवडली .
नेहमीप्रमाणेच खास!
नेहमीप्रमाणेच खास!
व्वा एवढे सुंदर लिहले आहे ...
व्वा एवढे सुंदर लिहले आहे .... अप्रतिम
सुंदर!!
सुंदर!!
काय लिहिलय. बापरे! ओळ न ओळ
काय लिहिलय. बापरे! ओळ न ओळ अंगावर आली. भारी भारी भारीच!
अहाहा.... फारच सुंदर रचना!
अहाहा.... फारच सुंदर रचना!
निव्वळ भारी.
निव्वळ भारी.
धन्यवाद!
धन्यवाद!
सुंदर!
सुंदर!