कविता

*कविता*

भावनांचा बाण जेव्हा,
हृदय छेदून जातो.
रक्तरंजित जखमेतून तेव्हा
कवितेचा हुंकार येतो.

शब्दकळ्यांना झुळूक जेव्हा,
भावनांची फुंकर घालते.
कळत नकळत तेव्हा
कवितेचे फूल फुलते.

स्वयंभू अन सर्वव्यापी
फुलपाखरी मधुगंध कुपी
दु:खी, मुकी, छंदी फंदी
कविता असते ब्रम्हानंदी

कविता कधी माझी नसते
कविता कधी तुमची नसते.
हृदयाला भिडणारी,
कविता फक्त कविता असते.

- प्रा.अरूण सु.पाटील (असु)
© सर्व हक्क स्वाधीन
https://www.facebook.com/AsuChyaKavita