आजकालचे सौंदर्य डोळ्यात मावत नाही
कोण खरंच सुंदर मनाने, तेच तर कळत नाही
जी बघावी एकसारखीच दिसते
उगाच ओळखत नसली तरी , गालातल्या गालात हसते ॥
पूर्वी फार बरे होते , फक्त नजरेचे इशारे होते
ती पण बघायची दुरून चोरून चोरून
जवळ येता जरा तिच्या
निघून जायची पटकन , मान खाली घालून ॥
आमचा काळ बरा होता , साधे असलो तरी खरा होता
मी असं म्हणत नाही , कि आजच्या प्रेमात दमच नाही
जोड्या भरपूर जुळत असतात , पण खरी कुठली तीच मिळत नाही ॥
दूरचित्रवाणीवर चित्रपटात , पूर्वी फक्त दोन फुलं एकत्र यायची
तेवढंच बघितलं तरी आमची अख्खी रात्र जायची
चुंबनाची सुरुवात , मधुचंद्राची असायची पायरी
आजकालच्या पिढीची असते अख्खी मधुचंद्रांची डायरी ॥
इश्श , अय्या हे आवाज हल्ली हरवल्यासारखे वाटतात
आजकालच्या पोरंपोरी जरा खुट होताच
दुसऱ्याचा हात पकडून चालतात ॥
हे जरी खरं असलं , तरी किंमत त्याची द्यावी लागते
हात बदलून थकत जातात , मग कोणतरी जवळची असावी लागते
प्रेम आहे तिथेच अजूनही आहे गड्या, फक्त त्याची नशा डोळ्यातून हृदयात उतरावी लागते ॥
तुम्ही भले बघा , वॉट्स अप नि अजून काही
प्रेमातली ताकद तुम्हाला कधी वेळ दिल्याशिवाय कळायची नाही ॥
{सिद्धेश्वर विलास पाटणकर}