आजकालच्या मुलांना मॅनर्सचा ओवरडोस पाजला जातोय का?

झाल्या घटनेनंतर त्या बाईला बहुतेक आमच्यासमोर थांबणेही लाजिरवाणे वाटले असावे, त्यामुळे ती सुद्धा दोन बाक सोडून दुसरीकडे बसायला गेली.>>>लाजिरवाणे वाटले नसेल तर तुमचे त्यांच्याकडे बघत बसणे आवडले नसेल

रोहूच्या बाबांनी यावर नंदीसारखी मान हलवली.>>> त्यांना बैलाची उपमा देणे कितपत योग्य आहे? याबद्द्ल काही मॅनर्स असावेत का?

असो, यावर वेगळा धागा नक्की काढेन, ईथे अवांतर नको Happy>>प्लिज नको.

बैल काही वाईट नसतात हो, शेतकर्‍याला विचारा एका बैलाची किंमत.
किंमत म्हणजे पैश्यातील नाही हा... तर मोल !>>>> अच्छा तर तुम्ही रोहूच्या बाबांचे कौतुक करत होता का? नंदीची उपमा नेहमी कौतुक करण्यासाठी वापरतात माहित नव्हते मला.

आता वृद्धाश्रम वाईट स्टेशन लागले म्हणजे गाडी इप्सित गंतव्य स्थळी जोरदार निघाली आहे.
हिंदू संस्कृतीत म्हातारे आईबाप वार्‍यावर सोडले जातातच कसे? >> हिंदू परंपरेप्रमाणे वय झाल्यावर वृद्धांनी स्वतःहून वानप्रस्थ स्वीकारला पाहिजे, जो आजकालचे वृद्ध घेत नाहीत. मग हे प्रश्न उद्भवणारच.
आणि वृद्धांना मॅनर येत नसतील तर त्यांना का नाही शिक्षण द्यायचं?
डीग्नीटीने कसं जगलं पाहिजे, कर्कश्य कसं बनलं नाही पाहिजे याचे शिक्षण वृद्धांना अवश्य द्यावे.
बाकी आमच्या भारतीय संस्कृतीत कुणीही गुरु असू शकतो, आणि शिक्षण कुठल्याही वयात देतात. वय वाढलं तरी शिक्षण संपत नाही.
आणि मॅनर्स मध्ये जर आणि तर नसतात. ते मनातून यायला लागतात. पण ते आले नाहीत तर कमीतकमी तोंड देखलं तरी म्हणा.

मुळात दिसली जाडी बाई कि तिला म्हैस म्हणणे, कोणाचा चेहरा नाही आवडला तर त्या/तिला माकड म्हणणे, एकदम गोर्‍या बाईला पांढरी पाल म्हणणे, कुचकट बाईला चिचुंद्री म्हणणे असे कौतुक नाही आवडत मला.
कुत्रा हा इमानदार प्राणी आहे म्हणून कोणी कोणालाही तू कुत्रा/कुत्री आहेस असे कौतुकाने म्हटलेले नाही पाहिले.

पण मला कधी कधी प्रश्नच पडतो की आपल्या या थोर भारतीय आणि हिंदू संस्कृतीत म्हातारे आईबाप वार्‍यावर सोडले जातातच कसे?
>>> नंदीबैलासारखी मान डोलावणारे काय विरोध करणार . फकत सुरात सूर मिसळणार.
धागा नक्कीच काढा...रुन्मेषभाऊ

>> हिंदू परंपरेप्रमाणे वय झाल्यावर वृद्धांनी स्वतःहून वानप्रस्थ स्वीकारला पाहिजे, जो आजकालचे वृद्ध घेत नाहीत. मग हे प्रश्न उद्भवणारच.
सहमत.

पुढील काही काळात येणाऱ्या नवीन धाग्यांचे भरपूर स्फोटक मटेरियल या धाग्यात जमा झाले आहे. त्यासाठी ऋ नक्कीच ऋणी राहील.

अमित
हिंदू परंपरेप्रमाणे वय झाल्यावर वृद्धांनी स्वतःहून वानप्रस्थ स्वीकारला पाहिजे, जो आजकालचे वृद्ध घेत नाहीत. >>>>
अगदी हेच उत्तर माझ्या पण डोक्यात आलेले

सोनाली,
>>>>>कुत्रा हा इमानदार प्राणी आहे म्हणून कोणी कोणालाही तू कुत्रा/कुत्री आहेस >>> खल्लास

क्या करे, अपना दिल ही कुछ ऐसा है. मला कुठल्याही आजीत माझीच आजी दिसते.>>>>>>>
आजी आजोबांनि आजच्या काळाचे मॅनर्स आत्मसात करणे ही काळाची गरज आहे,
नाहीतर काही वृद्ध/प्रौढ पूर्वी चाळीच्या चौकामध्ये कचरा भिरकवलेला चालायचा, किंवा व्हरांड्यात बसून दातून करायचो म्हणून आता चाळीमधून टॉवर मध्ये आले तरी तसेच वागत राहिले तर चालेल का?

शेवटी मॅनर्स म्हणजे काय? वावरायचे, वापराचे नियम.
अगदी मायबोली जरी घेतलीस तरी गेल्या 5 वर्षात हे नियम बदलले की नाही? लिखित स्वरूपात नसतील बदलले कदाचित, पण काय लिहिलेले चालते, काय नाही हे बदलले आहेच,
अशा वेळी या फोरम मध्ये टिकून राहण्यासाठी एखाद्या जुन्या id ला काही गोष्टी सुचवल्या तर लगेच इतके मनाला लावून घ्यायला नको.

घराघरातल्या शिष्टाचार आणि संस्कारांच्या कल्पना वेगवेगळ्या असू शकतात. उदा. काही घरांमध्ये मोठ्या माणसांना भेटल्याभेटल्या पाया पडून नमस्कार करण्याची पद्धत असते. आता ज्या घरांमध्ये अशी पद्धत नाही, त्यातल्या माणसांना मोठ्या माणसांबद्दल आदर नसतो असं नाही
भारतीय/ पौर्वात्य देश आणि अमेरिका/ पाश्र्चात्य देश यांच्या शिष्टाचारांच्या कल्पना वेगवेगळ्या असणारच!

संस्कार असे शिकवून करता येतात की आपोआप होतात? कदाचित दोन्ही! पण नकळत झालेले संस्कार जास्त खोलवर जातात असं माझं मत.
बाकी आजी-आजोबांना मॅनर्स शिकवणं जरा जास्तच आहे बरं का! शिव्या देणं ( संदर्भ : नटसम्राट) यासारख्या गंभीर गोष्टीसुद्धा जिथे सापेक्ष असतात, तिथे थॅन्क्स आणि सॉरी तर किस झाड की पत्ती! आजी आजोबांचे मॅनर्स आपल्या सहनशक्तीच्या पलीकडे असतील ( किंवा आपले त्यांच्या) तर विभक्त कुटुंब झिंदाबाद.

शाळेतल्या टीचरने तुम्हाला धन्यवाद म्हटले याचे तुम्हाला काय मलाही मस्तच वाटले असते.<<<<

आजी आजोबांचे मॅनर्स आपल्या सहनशक्तीच्या पलीकडे असतील ( किंवा आपले त्यांच्या) तर विभक्त कुटुंब झिंदाबाद.>>>>>
म्हणजे एकतर मी गोष्टी "सहन" करीत ,भले त्यांचा मला ताण येत असेल तरी, किंवा वेगळे राहायला लागेल (यात either त्यांना वृद्धाश्रमात पाठवा, or स्वतः रिलोकेट व्हा हे पर्याय)
पण त्यांच्याशी बोलून त्यांना किंवा मला काचणारे वर्तन बदलायचा प्रयत्न करणार नाही , हे म्हणणे काही मला कळले नाही

पण त्यांच्याशी बोलून त्यांना किंवा मला काचणारे वर्तन बदलायचा प्रयत्न करणार नाही >> प्रयत्न जरूर करावे, पण साठ-सत्तराव्या वर्षी त्यांनी त्यांना बरोबर वाटणार्या सवयी नाही बदलल्या, तर इरेस पेटू नये, एवढंच मला म्हणायचं आहे

अहो पण इरेस कोण पेटतय,
लहान मुलांना कोणतीही गोष्ट शिकवताना थोडे पुशी व्हावेच लागते, ते शिकवायची प्रोसेस चालू असताना ज्येना नि "असू दे गं, " " त्यात काय एवढं" " मी नाही तर कुणी करायचं" वगैरे बोलून प्रोसेस डिरेल करू नये,
थँक्यू म्हटल्यास " you are welcome" म्हणावे इतकिच अपेक्षा ठेवतोय

सिम्बा+100
>>जोपर्यंत हे अहंकार तुम्हाला दूर ठेवता येत नाहीत तोपर्यंत तुमचे थॅन्क्यू सॉरी हे मॅनर्स बिग झिरो आहेत.>> अब आया उट पाहड के नीचे. लॉजिकल आर्ग्युमेंट जमत असेल तर करा. उगा सेंटी मारायचं असेल तर राहुद्या.

या लेखात खूप जजिंग चाललं आहे असं वाटलं.
५ मिनीट बघून आईने मुलाला कसं वागवलं, आजी ओशाळली अशी कन्क्ल्युजन काढता येतात का?
त्याच्या आधीचा कंटेक्स्ट आपल्याला माहित आहे का?
यावरुन एक उदाहरण आठवले. मुलीला हाताला धरुन घेऊन रिकाम्या, चालायला सेफ फुटपाथ वरुन चालले होते.कॅब बुक केली होती.ड्रायव्हर ला पत्ता समजत नव्हता तो फोन वर समजवून सांगत होते. मुलगी त्याच वेळी हात ओढून एक कुत्र्याचं पिल्लू, किंवा बोर्ड किंवा दुकानातले कपडे अशी ५ मिनीटाने पाहिली तरी पळून जाणार नाही अशी गोष्ट दाखवत होती.मी ते तात्पुरते इग्नोर मारुन ड्रायव्हर ला सोसायटी चे योग्य नाव, खुणा सांगायचा प्रयत्न करत होते.सोसायटीतले एक आजोबा तरातरा चालत आले आणि रागात 'पहले बच्चे का तो सुन लो! क्या फोन फोन' म्हणून झापून गेले
मी बघतच बसले.कटकट्या,बुकिंग रोजच्या १० ट्रिप होणार नाही म्हणून कॅन्सल करणार्‍या, एक पत्ता चुकला तर ३ किलोमीटर चा यु टर्न मारावा लागेल अश्या रस्त्यावर ४० किमी वेगाने कार चालवणार्‍या ड्रायव्हर ला योग्य पत्ता आणी तोही अर्जंट (तो वळण्यापूर्वी) सांगणे किती महत्वाचे असते हे आबांना कसे पटवणार?

कुत्रा हा इमानदार प्राणी आहे म्हणून कोणी कोणालाही तू कुत्रा/कुत्री आहेस असे कौतुकाने म्हटलेले नाही पाहिले. >>> + १

तसेच गाढव हा खुप कष्ट करणारा प्राणी आहे म्हणून कोणी कोणालाही तू गाढव आहेस असे कौतुकाने म्हटलेले नाही पाहिले

लॉजिकल आर्ग्युमेंट जमत असेल तर करा. उगा सेंटी मारायचं असेल तर राहुद्या.>>>
हल्ली ऋन्मेष काहीतरी बोललेच पाहिजे , आपला मुद्दा रेटलाच पाहिजे म्हणून लिहितो....
त्याची पूर्वीची उत्स्फूर्तता आणि स्वतः वर जोक करायची वृत्ती हरवत चालली आहे.....असो...

लेखात खूप जजिंग चाललं आहे असं वाटलं.
५ मिनीट बघून आईने मुलाला कसं वागवलं, आजी ओशाळली अशी कन्क्ल्युजन काढता येतात का?>>>>>>

अनु +1
मी या अर्थाच्या 3 4 लाईन लिहून खोडल्या,
मागे पण मेडिकल शॉप मधल्या प्रसंगावर असेच झाले होते.

दुसरा त्याच्या आयुष्यात काय करतो हे तो आपल्या समोर असणाऱ्या 10 मिनिटाच्या इन्ट्रॅकशन वरून ठरवणे म्हणजे ,दाराच्या पीपहोल मधून पाहून सिनेमा शूटिंग ची फ्रेम ठरावण्यासारखे वाटते.

कुत्रा हा इमानदार प्राणी आहे म्हणून कोणी कोणालाही तू कुत्रा/कुत्री आहेस असे कौतुकाने म्हटलेले नाही पाहिले. >>>

ज्येना नि "असू दे गं, " " त्यात काय एवढं" " मी नाही तर कुणी करायचं" वगैरे बोलून प्रोसेस डिरेल करू नये,
थँक्यू म्हटल्यास " you are welcome" म्हणावे इतकिच अपेक्षा ठेवतोय>> अपेक्षा छोट्या असो वा मोठ्या, पूर्ण झाल्या नाहीत की खरा प्रश्न येतो.
दुसरं म्हणजे आपल्याला नक्की काय हवं आहे? सॉरी/ थॅन्क्स म्हणणं की कृतज्ञ / दिलगीर राहणं? आजी आजोबा सॉरी/ थॅन्क्स / वेलकम म्हणत नसतील, पण कृतज्ञ/ दिलगीर रहात असतील तर?

>>>> मुलांना लहानपणी उठसूठ प्रत्येकाला थॅन्क्यू सॉरी बोलायला शिकवले जाते ती पुढे नम्र होतात हा भ्रम आहे.>>>

माझाच जुना प्रतिसाद परत लिहितो आहे
>>>>>>
Sorry आणि thank you चा अर्थ असणारे शब्द मराठीत नाहीत,
कृतज्ञा किंवा किंचीत अपराधी असण्याची भावना आपण मोठा शब्द समुच्चय , टोन मधील बदल किंवा हावभावातून दाखवतो.
आजच्या काळात, जिथे शब्द संपत्ती आणि बोलायला वेळ दोन्ही खूप मर्यादित झाले आहेत तिकडे या दोन्ही भावना व्यक्त करायचा सॉरी किंवा थँक्यू म्हणणे एक अतिशय सोपा मार्ग आहे आणि तो जोपासायला पाहिजे.>>>>>

मुलांना या 2 शब्दांचा वापर लहानपणापासून शिकवलं नाही तर पुढे ते शिकणे फार कठीण जाईल,

असो...तू मोरल ऑफ द स्टोरी लिहून टाकल्यामुळे यापुढे लिहिणे व्यर्थ आहे.