भुकेले आणि माजलेले

जय महिष्मते....

बरं मग काय ठरलं?
चेहऱ्याला साय लावणे नासाडी आहे की नाही?

चर्चा वांझ असतात असे मानणाऱ्यानी चर्चेतून कोणाचे कधी मन वळवले नसेल, जे वळवू शकतात, बदल घडवू शकतात त्यांना हजार लोकांशी बोलून दोन जरी बदलले तरी चर्चा फलद्रुप झाली असे वाटते...

काही चर्चा वांझ होतात हे खरेच पण ते कोण कशाबद्दल काय बोलत आहे त्यामुळे होतात...

बेसन हळद साय असा लेप चेहर्‍याला लावुन कुणाची त्वचा तुकतुकीत, मुलायम, उजळ होत असेल तर ती नासाडी नाही होणार.
>>>>
म्हणजे त्वचा तुकतुकीत उजळ मुलायमसिंग होत नसेल तर ती अन्नाची नासाडी हे तरी कबूल.
बाकी अन्न खाल्यावर पोट भरायची ग्यारंटी असते. पण त्वचा उजळ होईलच की नाही याची ग्यारंटी नाही. थोडक्यात अन्न जुगारावर लावल्यासारखे झाले हे

यात एखादा भूकेला म्हणजे कोण? मनुष्य प्राणी की मनुष्येतर प्राणी सुद्धा? अन्न उरले आणि ते मनुष्येतर प्राण्याला खायला दिले तर ती नासाडी होईल की न होइल?
>>>>>>>>>>>>>>>>
माझ्यामते ती देखील नासाडीच.
एक म्हणजे तुम्ही पाळलेल्या जनावरांसाठी खास जेवण बनवून त्यांना देत असाल तर ते ओके, पण नाईलाजाने उरलेले कचर्‍यात टाकायचे त्यापेक्षा जनावरांना द्या हे नासाडीचेच अन्न झाले. जर तुम्ही नाही दिलेत तरी ते त्यांचे पोट नेहमीसारखेच कुठूनतरी भरतील. ते तुमच्या अन्नाच्या भरवश्यावर जगत नसतात.

एक सोप्पा हिशोब सांगतो, जगातली एक लोकसंख्या आहे आणि त्यासाठी एक ठराविक अन्न पिकवले जाते. आता जे जनावर चारा खाऊन जगते त्याला तुम्ही माणसांसाठी शिजवलेले ऊरलेले अन्न द्याल तर ते अन्न ज्या माणसापर्यंत पोहोचायला हवे होते, वा ज्या माणसाच्या वाटणीचे होते तो काय चारा खाणार का?

१) अन्न म्हणजे काय?
>>>>
भूक लागल्यावर जे खाऊन ती भूक भागवू शकाल आणि पचवू शकला असा कुठलाही पदार्थ.

२) भुकेल्याची व्याख्या काय?
>>>>>
ज्याची जगण्यासाठी लागणारी किमान अन्नाची गरज भागली नाहीये असा मनुष्य.

३) नासाडी म्हण्जे काय ते वर दिलेच आहे... पण ती फक्त मनुष्य प्राण्याच्या दृष्टिने बघायची का .............
>>>>
वर उत्तर दिलेय. माणसांनी फक्त माणसांचेच बघायचे. हे भूतदया वगैरे काही नसते. आपण पटकन चिरडून मुंगी मारतो, गाय मारली की दंगे घालतो, बोकड दाबून खातो, आणि निष्पाप जनावरांना खाणारा वाघ कमी झाला म्हणत आरडाओरडा करत त्याला वाचवायला बघतो. सगळे आपणच आपल्या सोयी आणि स्वार्थानुसार बनवलेले नियम असतात.

४) ही भूकेची बाब - तत्वे, फक्त अन्नाबाबतच बघायची की बाकीच्या इच्छा आकांक्षा मनोराज्ये स्वप्ने यांचेबाबतीतही लावायची?
>>>>
माझ्या पहिल्याच प्रतिसादात मी हे म्हटलेले की नासाडी हजारो वस्तूंची आपल्या आसपास चालत असते, मात्र अन्न ही सर्वात मूलभूत गरज असल्याने आपण त्या नासाडीबाबत जास्त जागरूक आणि भावनिक असतो. म्हणून तुर्तास अन्नावरच लक्ष केंद्रीत करूया. तरी ईतर कुठल्या नासाडीबद्दल कोणाला चर्चा हवी असल्यास मला विपुत कळवा मी त्यानुसार दर आठवड्याला एकेक नासाडीचा विषय घेत स्वतंत्र धागा काढत जाईन. उगाच याची नासाडी त्याच्यात नको जायला.

५) जसे वर लिहिलय की रंगपंचमीमध्ये पाण्याची नासाडी होते, तर मग काही अब्ज माणसे रोजच्या रोज आंघोळ करुन पाण्याची नासाडी करतात, त्याचे काय करायचे? कारण नैसर्गिकदृष्ट्या माणूस हा "प्राणी" आहे, व जगातील कोणताही प्राणी "स्वतंत्ररित्या आंघोळीचे चोचले" वगैरे करत नाही, अन केलेच तर फक्त पाणी वापरित नाही, जसे की हत्ती/गेंडे चिखल/धुळ अंगावर उडवुन घेऊन आंघोळ करतात.
>>>>>
आपण आंघोळ सुंदर दिसण्यासाठी वा मनोरंजनासाठी करत नसून स्वच्छतेसाठी आणि आरोग्यासाठी केली जाते. ती न केल्यास गजकर्ण, खजूर, नायटा, बवासीर, दाग, खाज, खुजली असे घाणेरड्या नावाचे रोग होऊ शकतात. त्यामुळे आंघोळीला नासाडी म्हणता येणार नाही.

एक यावरून आठवले - लहानपणी म्हणजे वयात येताना मी आंघोळ करताना तोंडाला दोन वेळा साबण लावायचो आणि धुवायचो. मला वाटायचे त्याने माझा चेहरा जास्त सुंदर दिसेल. ती मात्र एक अजाणतेपणी अज्ञानातून केलेली नासाडी होती

६) स्वःच्छतेच्या अतिरेकी कल्पनांमुळे पाण्याची जी नासाडी होते तिचे काय करायचे? (पाण्याचे उदाहरण अन्नपदार्थातील महत्वाचा घटक म्हणून घेतोय) जसे की, टॉयलेट मधे गेल्यावर दरवेळेस अडिच तिन लिटर पाणी फ्लश केले जाते.... साबण/डिटर्जंट/सोडीयम सिलिकेट/शांपु वगैरे घटकांमुळे कपडे/अंग धुताना गरजेपेक्षा कितीतरी अधिक पाणी वापरले जाते. याचे काय करायचे?
बाकी कुणालाही अशा नासाडीबद्दलच्या बाबी आठवत असतील तर कृपयाच इथे मांडाव्या ही विनंति.
>>>>>>
हे मुद्दे कमीअधिक प्रमाणात योग्य आहेत. हे या साठी म्हणतोय की प्रत्येकाच्या टॉयलेटचा वास कमी अधिक प्रमाणात वेगवेगळा असतो आणि त्यानुसार पाणी लागते. त्यामुळे माझे एक लीटरमध्ये काम होते तर तू देखील तेवढ्यातच आटप असे आपण म्हणू शकत नाही.

बाकी जे माजोरडेपणे नासाडी करतात त्यांचा माज तर काही तुम्ही ईथे चर्चा करून उतरवू शकणार नाही. >>>
अगदी मान्य. तशाही खूपश्या चर्चा या वांझ असतात हे आपण सगळे जाणतोच.
>>>>>>

मी कुठे चर्चांना वांझोट्या म्हणालोय. उलट मी स्वताच चर्चप्रिय माणूस आहे.
आधीचा संदर्भ वाचा. ज्यात कोणीतरी धागा फक्त माजोरड्या नासाडीबद्दल आहे असे म्हटलेले. त्याल असहमती दर्शवताना मी म्हणालो की माजोरडे तुमची तुमची चर्चा वाचून ना सुधारणार ना त्यांचा माज उतरणार. म्हणून चर्चा त्यांच्यावर फोकस ठेवून व्हावी जे कळत नकळत, अजाणतेपणी, वा अज्ञानातून नासाडी करतात त्यांच्या लक्षात यावे आणि त्यांनी आपल्या सवयी बदलाव्यात यासाठी व्हायला हवी. न की माजोरड्यांसाठी.
आणि तुम्ही सुमुक्ता यांची कोट केलेली पोस्ट हेच दर्शवते.

बरं मग काय ठरलं?
चेहऱ्याला साय लावणे नासाडी आहे की नाही?

>>>>>
हे ज्याचे त्याने स्वत: ठरवायचे आहे प्रामाणिकपणे. ज्याला ती नासाडी वाटेल त्याने ती लाऊ नये, आणि ज्याला वाटत नाही त्याने बिनधास्त लावावी साय तोंडाला, मनात कसलेही किल्मिष न ठेवता.
हेच बर्थडे केकलाही लागू.
लग्नात रुखवतीत खाद्यपदार्थांपासून बनवलेल्या शोभेच्या वस्तूनांही लागू.
आणि डोळ्यावरच्या त्या काकड्यांनाही लागू...
एका चित्रपटात बहुधा गोविंदाने अशीच हिरोईनच्या डोळ्यावर ठेवलेली काकडी खाल्ली होती. मीठ न लावता काकडी कशी खातात देव जाणे, पण ते बघून छान वाटलेले. कारण हिरोईनने तर काही ती खाल्ली नसती. नासाडीच होणार होती.

एक म्हणजे तुम्ही पाळलेल्या जनावरांसाठी खास जेवण बनवून त्यांना देत असाल तर ते ओके, पण नाईलाजाने उरलेले कचर्‍यात टाकायचे त्यापेक्षा जनावरांना द्या हे नासाडीचेच अन्न झाले. जर तुम्ही नाही दिलेत तरी ते त्यांचे पोट नेहमीसारखेच कुठूनतरी भरतील. ते तुमच्या अन्नाच्या भरवश्यावर जगत नसतात.
एक सोप्पा हिशोब सांगतो, जगातली एक लोकसंख्या आहे आणि त्यासाठी एक ठराविक अन्न पिकवले जाते. आता जे जनावर चारा खाऊन जगते त्याला तुम्ही माणसांसाठी शिजवलेले ऊरलेले अन्न द्याल तर ते अन्न ज्या माणसापर्यंत पोहोचायला हवे होते, वा ज्या माणसाच्या वाटणीचे होते तो काय चारा खाणार का?>>>>>+१
गोग्रास देणं पटत नाही. त्याऐवजी हे ताजं अन्न भुकेलेल्या माणसाला द्यावे. संत तुकडोजी महाराज ही असेच म्हणतात...

व्यक्तिगत माजलेले वरुन आता जागतिक पटलावर गेलाय धागा सर्वकष नासाडी एकसाथ चर्चा

आता निसर्गाकडून आले निसर्गाकडे गेले त्यात कसली आलीये नासाडी असे म्हणून जगात एनर्जी निर्माण होत नाही वा नाश पावत नाही अशा सिद्धांतावर शेवट व्हावा.

{{{ मी कुठे चर्चांना वांझोट्या म्हणालोय. उलट मी स्वताच चर्चप्रिय माणूस आहे. }}}

Submitted by ऋन्मेऽऽष on 30 April, 2017 - 03:10

मग आज सण्डे प्रेयरला गेला की नाहीत?

{{{ ती अंघोळ एक बादलीभर पाण्यातच व्हावी.
टब / शॉवर प्रकारातली अंघोळ ही नासाडी आहे.
Submitted by कुमार१ on 30 April, 2017 - 08:03}}}

जर तुम्ही व्यवस्थित कौशल्य प्राप्त केलंत तर शॉवरच्या साहाय्याने देखील बादलीपेक्षाही कमी पाण्यात अगदी स्वच्छ आंघोळ करता येते.

जर तुम्ही व्यवस्थित कौशल्य प्राप्त केलंत तर शॉवरच्या साहाय्याने देखील बादलीपेक्षाही कमी पाण्यात अगदी स्वच्छ आंघोळ करता येते.
>>>>
याच्याशी बरेच अंशी सहमत आहे. नेमके बादलीपेक्षा कमी की जास्त मोजले नाही पण कमीत कमी पाण्यात शॉवरखाली आंघोळ करता येते. मात्र त्यासाठी शॉवरही असा असावा की जास्तीत जास्त पाणी अंगावर येईल, गरज नसताना बाथरूम धुण्यात अर्थ नाही.

पण मुळात शॉवरने आंघोळ करणार्‍यांवर निशाणा साधणे पटत नाही. ऊच्च आर्थिक स्तरामध्ये तांब्याबादलीपेक्षा शॉवरने आंघोळ करणार्‍यांचे प्रमाण जास्त असेल. याला चैन म्हणा फॅसिलिटी म्हणा पण आर्थिक सुबत्तेशी हे निगडीत आहे. बॉलीवूडचे लोकप्रिय कलाकार, हिरोहिरोईनी तांब्याबादलीने आंघोळ करत आहेत हे चित्र डोळ्यासमोर आणले तरी किती नॉनग्लॅमरस वाटते.

{{{ हिरोईनी तांब्याबादलीने आंघोळ करत आहेत हे चित्र डोळ्यासमोर आणले तरी किती नॉनग्लॅमरस वाटते.
नवीन Submitted by ऋन्मेऽऽष on 30 April, 2017 - 14:57 }}}

आंबटशौकिन आहात काय?

प्रश्न गोग्रास अथवा प्राण्यांना अन्न शिजवून खाउ घालण्याचा नव्हता.
अन्न उरलेय. त्याची विल्हेवाट कशी लावावी या बद्दल होता.

तर अशा उरलेल्या अन्नाचे काय करावे?

०. शक्य असल्यास कुणावरही जबरदस्ती न करता ते नीट ठेवुन पुढल्या भुकेला वापरावे.

१. तिकडे लोक अुपाशी मरतात आणि तुम्ही अन्न जास्त झालेय म्हणुन नको म्हणता? माजलात का? खाउन माजा टाकुन माजु नका. खा आणि संपवा! असे करुन पोट भरले असतानाही दाबून खाउन संपवावे आणि तिकडे लोक उपाशी मरताहेत हे विसरुन जावे.

२. ते इतर सजीवांना खाउ घालावे. पण सहज डोक्यात न येणाऱ्या सूक्ष्म जीवजंतुंना मात्र नको.

३. आपला अंदाज चुकतोय. आपण जास्त शिजवतोय/ ऑर्डर करतोय. उद्यापासून आपण चूक सुधारुच, तुमचे पोट भरलेय तर पुढे अेकही घास खाउ नका प्लीज. सोडून द्या जास्तीचे अन्न,
.आज उरलेले अन्न गरजुंना कसे पोचेल याचा आपण विचार करु. असे लोकांना सांगावे आणि तसा प्रयत्न करावा.

मानव +1

लेख आवडला व पटला. 'टाकलेल्या अन्ना चे वाटप' या बाबत स्वता काम केलेले असल्याने विशेश भावला. हा खरोखर महत्वाचा विषय आहे.
माझी काही निरिक्षणे :
१. प्रसंग क्र. २ हा मी अनेक्दा अनुभवला आहे. पण, त्यातल्याप्रमाणे 'पार्सल' न्यायला लोक तयार नसतात.

२.ज्याचे हात काम करतात तो कधीही उपाशी राहत नाही’ या वास्तवाचा त्यांना बहुधा विसर पडलेला असतो. >> +१. जवळपास संपूर्ण भारतात शीख माणूस भीक मागताना दिसत नाही.

३. एकदा एका जर्मन हॉटेलात एका भारतीयाने अन्न टाकले होते. तेव्हा तेथील वेटरने त्याला सुनावले होते, " हे शिजवायला जी उर्जा लागते ती तुम्ही वाया घालवलीत''.

३. पुण्यातल्या 'दुर्वांकूर' मध्ये 'अन्न न टाकल्यास बिलातले २० रु. परत' अशी जोरदार जाहिरात असते. पण, असे दिसून आले आहे की गिर्‍हाइक दुरावू नये म्हणून अन्न टाकणार्यांसकट सर्वांनाच बिलात सवलत देतात. ठीक आहे, जाहिरातीने निदान प्रबोधन होते असे समजूयात

४. एखाद्या माणसाच्या भिकारी होण्याला नक्की जबाबदार कोण? >> ८०% तो मा णूस स्वता आणि २०% समाज.

खाण्यावरून निघालाच आहे विषय म्हणून लिहितो. टाटा मोटर्स मध्ये प्रत्येक आठवड्याला एकदा तरी (सध्या दर मंगळवारी) बटाटवडा असतो.(हो! बटाटवडाच. हा शब्द असाच लिहायचा असतो. बटाटेवडा नाही. काही शब्द आपण उगाच चुकीचे वापरत असतो. म्हणींचे पण तसेच. ‘पुराणातली वांगी पुराणात...’ अशी म्हण सरसकट सगळे जण वापरतात, पण प्रत्यक्षात ती ‘पुराणातली वानगी पुराणात...’ अशी आहे. वानगी म्हणजे उदाहरण आणि वांगे हि फळ भाजी आहे...असो) मेंन कॅन्टीनला जनरल शिफ्ट चे लोक येऊन नाश्ता घ्यायला रांगेत उभे राहतात. गरम गरम वडे समोर पातेल्यात ओतले जातात. बऱ्याचदा यंत्रणेवर ताण पडतो, लोकांना रांगेत तिष्ठत उभे राहावे लागते, लवकर नाश्ता संपवून कामावर जायचे असल्याने बरेच जण कटकट करतात. तरीही सगळ्यांना वडे मिळतात, अगदी भरपूर, १-२ नाही, पोटभर, मनसोक्त.( ह्या दिवशी टाटा मोटर्स मध्ये १लाखाच्या आसपास वडे बनतात असे आम्हाला ट्रेनिंग मध्ये सांगितले होते) पण बरेच लोक काय करतात, वड्यावरचे फक्त बेसनाचे आवरण खाऊन, आतल्या बटाट्याच्या भाजीचे गोळे उस्तावालीच्या टोपलीत फेकतात. त्यांना छेडले तर भाजीत मिठच नाही, बटाटे कच्चेच आहेत. उकडलेले अख्खेच्या अख्खे बटाटे आहेत, असली कारणं निर्लज्जपणे सांगतात. ह्यात सगळे जण येतात हां. फक्त साहेबलोक नाही, सुपरवायझर, मनेजर, कामगार ते अगदी टेम्पररी कामगार पोरं देखिल. कामगारांना काही बोलले तर उलट देखिल बोलतात. आपण काही पाप करतोय, लाजिरवाणे वागतोय असे ह्यापैकी कुणाला ही वाटत नाही. खरकट्या अन्नाकरता ठेवलेले बिन्स बटाट्याच्या भाजीने भरून जातात.तेवढ्या बटाट्याच्या भाजीत १०००-१२०० लोक सहज जेवतील.
तीच गोष्ट इतर नाश्त्याच्या पदार्थांची आणि जेवणाची. ८-१० पोळ्यांची चळत घेतात आणि कडा काढून फेकतात. कडक लागतात म्हणे, लगेच पोटशूळ उठत असावा. घरी करा बर असे, कशी बायको किंवा आई हाणेल! अन्नब्रह्म म्हणायचे आणि ही अशी त्याची उपेक्षा.
बरं ह्यापैकी अनेक जण अत्यंत गरिब घरातून आलेले असतात. ह्यांचे ओळखीचे, भाऊबंदकीतले अनेक जण गावाकडे दोन वेळच्या अन्नाला मोताद असतील. पण ह्यांचा हा असा माज, हे खरे बकासुर.(खरे तर असे म्हणणे बकासुराचा देखिल अपमानच आहे. तो गाडाभर अन्न खायचा पण टाकायचा नाही.)

फुकटाचा माज म्हणून बटाटेवड्यातील बटाटे फेकून नुसते पीठ खाणे हे काही झेपले नाही. बटाटेवड्याची मजा त्या कॉम्बिनेशनमध्येच असते. नुसते पीठ फार बोर लागेल.. नक्कीच बटाट्यांमध्ये काहीतरी प्रॉब्लेम असावा. फुकटात देताना क्वालिटी जपली जात नसेल तर त्या अन्नाचे वाटप करणाराही जबाबदार.

चपातीच्या कड्यांवरून आठवले, बरेच जण स्लाईस ब्रेडच्या कडा कापून ब्रेडबटर वा सॅन्डवीच बनवून खातात.

बटाटवडाच का म्हणायचे?
बटाटा/टेवडा का नको?

जसं इंग्रजीत टोमॅटो सॉस म्हणतात, टोमॅटोज सॉस नाही. पोटॅटो चिप्स म्हणतात पोटॅटोज चिप्स नाही, तसं.

त्यांनी बटाटावडा न म्हणता बटाटवडा म्हटले आहे.
दुसरया ट ला काना नसणे तसेच हवे की टायपो आहे?