माझ्या वाईट सवयी ४ - निष्पाप जीवांची हत्या

>>>>> देवही मनुष्यांच्याच फेवरमध्ये आहे तर... <<<<
नाही तसे नै म्हणायचे..... असे म्हणायचे की "हिंदुंचा देवही" वंचित दुर्बल किडामुंगी सारख्या घटकांच्या विरुद्ध आहे.... पार्शिलिटी कर्तोय...

पळता पळता शेजारच्या खाटेवर झोपलेल्या माझ्या मामाला चावल्या आणि मुंग्यांसोबत माझीही बिनपाण्याची धुलाई झाली.>>>>:हाहा:

मी ४ ते ५ वर्षाची असेन. त्या वेळी मुन्गळे दिसले की त्याना फटका मारायची. मग आई-बाबा दोघे पण रागवले, त्यानी समजावुन सान्गीतले की अशा मुक्या जीवान्ची हत्या करु नये. मग ते बन्द झाले. नन्तर काही वर्षानी ( मी १० वर्षाची असताना) मी आणी माझ्या बाबान्च्या मित्राच्या मुलाने , तो माझ्यापेक्षा ३ वर्षानी लहान, मुन्गाच्या वारुळात पाणी+तेल्+व्हिनेगर आणी असच काहीतरी मिश्रण बनवुन ओतले. ( त्या वेळेस मुन्ग्या आणी तत्सम किटकान्ची घरे कशी असतात हे शोधायचे आणी नवीन सन्शोधक बनण्याचे डोहाळे लागले होते). त्या मुन्ग्या बिचार्‍या आधी धुम पळाल्या, बाकी पाण्यात गेल्या ( त्यान्च्या पत्रिकेत पाण्यात बुडुन मरण्याचे योग असतील) मग असले आचरट चाळे बन्द झाले.

लेटेस्ट म्हणजे नाताळात अलीबागला गेले असताना किनार्‍यावर खेकड्याची ( पिल्लु खेकडा) मनोहारी बिळे दिसली. एकदम पिटुकली होती. ओहोटी असताना ( सकाळी व दुपारी ३ च्या आसपास भरती होती ) सन्ध्याकाळी ती बिळे उघडी पडली. मग एकातुन एक पिल्लु उन्डारायला निघाले, पण माझी चाहुल लागल्यावर परत बिळात लपुन बसले. मग मी तिथे काड्या शोधायचा प्रयत्न केला, म्हणल काडी सापडली की ती बिळात घालुन याला बाहेर काढु. पण एकही काडी सापडली नाही. मग परत आलो, तेव्हा ठरवले की मायबोली ही काड्या करण्याची हक्काची जागा असताना, दुसरीकडे ते करायचे नाही.:खोखो:

>>>> पण हे एकंदरीत अन्यायकारक आहे हे आपल्यालाही कबूल तर <<<<<
नाही. देव्/चित्रगुप्त आपल्या केल्या कृतीचा "अर्थ" कसा लावून न्याय देतो त्याचा कोड/क्लॉजेस ठाऊक नाहीत त्यामुळे भाष्य करता येत नाही.
तुमच्या विचारणेमागिल सूप्त आशय असा की, जीवाच्या बदल्यात जीव असा न्याय व्हायला हवा, तर तसे मानवाच्या न्याय व्यवस्थेतही नसते (अपवाद वगळता).

अदिती,
इथे कुणालाही ट्रीटमेंटची गरज नाही.
कारण असा चिटवळपणा आपण सगळ्यांनीच आपापल्या शक्तीनुसार केलेला आहे.
मी मुंग्यांच्या आणि डासांच्या बाबतीत डिट्टो!
त्याहून जास्त नाही.
झुरळ्/पाल्/उंदीर दिसल्यावर होलपटून टाकते त्यांच्याही मरणाचा आन्ण्द घेता येत नाही.

आणि दुटप्पीपणाची गोष्ट अशी की यातले (मुंग्या आणि डास सोडून )बाकीचे उपद्व्याप मुलांनाही करू देत नाही.

किंवा आपण म्हणता तसे माझ्या या कृतीचा काहीतरी चांगलाच अर्थ देवाने / चित्र गुप्ताने लावला असावा. कदाचित मी त्या जीवांना मोक्ष दिला असावा. जसे कृष्ण आणि रामाचे अवतार अनुक्रमे कंस आणि रावणाला संपवायला झाले तसे कदाचित मी देखील त्या क्षुद्र किड्यांना संपवायला जन्म घेतला असावा..
>> पण तुमचा देवावर विश्वास नाही ना?

>>>>> किंवा आपण म्हणता तसे माझ्या या कृतीचा काहीतरी चांगलाच अर्थ देवाने / चित्र गुप्ताने लावला असावा. <<<<
नाही, बर्‍याचदा असे दिसते की पूर्वसुकृताप्रमाणे संचित पुण्यकर्म असेस्तोवर माणसांस "क्रुतिचे स्वातंत्र्य" असते व तो त्यास हवे तसे वागत जातो. त्याच्या सर्व "कर्माची " नोंद होतच असते. हे स्वातंत्र्य असेस्तोवर बहुधा पूर्वकर्मफलाचे परिणाम भोगण्याचे पुढे पुढे ढकलले जात असावे असे वाटते. एकदा का पूर्वपुण्याईमुळेचे "कर्मस्वातंत्र्य" अर्थात चांगले वागण्याची परत परत मिळणारी संधी, पुण्य संपल्यावर मग आधीच्या सर्व कर्मफलांचा हिशेब घातला जात असावा....
हे म्हणजे माणुस जोवर कमावता आहे, दिवाळखोर जाहिर झालेला नाही तोवरचे लोकांचे त्याचेबरोबरचे वागणे, व दिवाळखोरीनंतरचे वागणे यातिल फरकासारखे वाटते. फक्त इथे "दिवाळखोरी" आर्थिक नसुन, "पुण्यकर्माच्या संचिताची" असते व ज्याक्षणी पूर्वसंचित पुण्याईद्वारे मिळणारे कर्मस्वातंत्र्य संपते त्याक्षणापासुन आधीच्या बर्‍यावाईट कर्मांचा हिशोब सुरु होतो. कर्मस्वातंत्र्य संपणे हा आर्थिक वा पूर्वपुण्याईचे संचित दिवाळखोरीत निघाल्याचा समान हिस्सा आहे. खिशातील सर्व पैका संपल्यावर माणूस जसा पराधीन होतो, तद्वतच, पण थोड्या वेगळ्या अंगाने, कर्मस्वातंत्र्यच संपल्यावर, मग उरतो तो निव्वळ केल्या बर्‍यावाईट (बहुधा वाईटच..) कर्मांचा भोग. वाईटच अशा अर्थाने की जोवर पुण्य आहे, तोवर कर्मस्वातंत्र्याचा थोडा तरी धागा जीवनेच्छेत शिल्लक असतो. पुण्यच संपले की निव्वळ भोग उरतो.

त्या त्या प्राण्यांना/किडामुंगीला तुमच्या हातुन अशा अशा प्रकारे मरण वा छळवाद हा "त्यांच्या पूर्वजन्मीच्या पापकर्माचा भोग असेल" हे जरी मानले तरी तुम्हाला मनुष्यजन्मात मिळालेले "कर्मस्वातंत्र्य" तुम्ही कसे वापरता यावरही तुमचा पुढील "भोग निश्चित" होत जातो अशी हिंदु धर्माची मान्यता आहे.
देव करो अन तुमचे सर्दीखोकल्यावरच निभावो.

कृष्ण आणि रामाचे अवतार अनुक्रमे कंस आणि रावणाला संपवायला झाले तसे कदाचित मी देखील त्या क्षुद्र किड्यांना संपवायला जन्म घेतला असावा..<<<<<<

ॠ,तु किड्यांना क्षुद्र म्हणतो आहेस पण काहिजण तर माणसांनाच क्षुद्र ठरवुन मारतात त्यांचा हिशोब कसा आणि कुठे चुकता होतो?

हाही भाग मस्त. असे उद्योग लहानपणी सगळ्यांनीच थोड्याफार प्रमाणात केले असतात.

गान्डूळान्वर मी ठ टाकल्यावर होणार्या गुन्डाळी ला बघायला मजा यायची. कोणी तरी सान्गीतलेल की मुन्ग्यावर कून्कू टाकल की मुन्ग्या जातात. तेव्हा ते टाकून वाट बघत बसायचे.

>>>> लिंबूजी म्हणजे मी पुण्यकर्म केले आहे तर .. या जन्मात की मागच्या जन्मात? <<<<
हिंदु धर्मश्रद्धेनुसार/शास्त्रानुसार, पुण्यकर्म करण्यास केवळ मानवजन्मच हवा असेही नाही. कोणत्याही योनितिल जन्मात त्या त्या योनिच्या मर्यादेनुसार तो तो जीव पुण्यकर्म करु शकतच असतो. मात्र मनुष्य जन्मात आधीच्या कर्माचे फल भोगुन, अधिकचे कर्मफल न वाढवता अंतिमतः मोक्षाप्रती म्हणजेच जन्मजन्मांतरीच्या फेर्‍यातुन सुटका होण्यास अधिक उपयोगी बुद्धी/मन दिलेले आहे.
त्यामुळे तुम्ही मागच्या कोणत्या जन्मात कोणत्या योनित काहीतरी (पुण्य) कर्म केले असल्याशिवाय मनुष्यजन्म प्राप्त होणे नाही. अन मिळालेल्या मनुष्य जन्माचा सदुपयोग करण्याचे नियम म्हणजे हिंदु धर्मतत्वज्ञान.

>>>> पापाची फळे त्याच जन्मात मिळतात की पुढचा जन्म किडामुंगीचा घेऊन एका पाप्याच्या हातून आपण चिरडले जातो? <<<< ते तुम्ही केलेल्या कर्माच्या फलाच्या तीव्रतेवर, तसेच आधीचे किती भोग भोगायचे अजुनही शिल्लक आहेत यावर अवलंबुन आहे. अन म्हणुनच मी माबोवरच एके ठिकाणी निवेदिले होते की १९७८ साली डोंगळ्यांना केपांनी मारल्याचे फळ मला उण्यापुर्‍या काही वर्षातच म्हणजे १९९५ मधेच मिळाले, तर मी असाही अर्थ लावु शकतो की जर मी कमित कमि वाईट कर्मफल नि:ष्पन्न होईल अशा कृति टाळल्या, शिवाय उगाचच "पुण्याच्या" मागे न धावता "नि:ष्काम कर्मयोग" आचरला तर मोक्षयोग लौकर येऊ शकतो कारण वरील ७८ ते ९५ हा अत्यंत थोडा कालखंड. बहुतांश मानव मात्र बघण्यात असे येते की "भोग भोगित असतात" व तेव्हा विचार करीत रहातात की मी तर या जन्मात् कुणाचेही कसलेही वाईट केले नाही तरी "हा भोग माझ्या(च) वाट्याला का अन अन्य दुसर्‍या कुणाच्या (जरी समान परिस्थितीत असले तरी) वाट्याला का नाही". याचे कारणच "पूर्व संचित" हे असते अशी हिंदुधर्माची मान्यता आहे.

>>>> प्रत्येक धर्माचा आणि त्या धर्मातील हिशोब वेगळा असतो असे इथेही मानल्यास हिशोब करताना मारणार्‍या माणसाचा धर्म बघितला जातो की मरणार्‍या हे तर असा भेदभाव माननारेच सांगू शकतात. <<<<
तुम्ही सध्याचे हिंदुतर जे धर्म बघता आहात ते "अर्वाचिन" आहेत, तर हिंदू धर्म फार फार पुरातन आहे, इतका की त्याचि कालनिश्चित होत नाही. अन्य धर्म (इथे मी प्रमुख ख्रिश्चन/मुस्लिम/बौद्ध आधी धर्म गृहित धरतोय) हिंदु तत्वज्ञान नाकारुन वा त्याच्या विरोधी जाउन निर्माण झालेले आहेत असे मानण्यास सबळ कारणे आहेत. तरीही निव्वळ हिंदु म्हणून विचार करावयाचा, तर तुम्ही कोणत्या धर्मात/जातीत्/भूप्रदेशात कसला जन्म घ्याल ते देखिल तुमच्या पूर्वकर्मांवर आधारित असेच ठरते, इरिस्पेक्टीव ऑफ तुम्ही सध्या कोणत्या धर्मात आहात. सबब हिंदु म्हणून मी तरी असेच मानतो, की व्यक्ति कोणत्याही जातीधर्मातील असेल, तिला "कर्मफल" आहेच आहे.

काय रे तुम्ही … इथेपण

बाकी माझे कारनामे:

१. मुंग्या: कधीच मारावाश्या वाटल्या नाही. उलट थोडीशी साखर ठेऊन द्यायचो त्यांच्यासमोर

२. झुरळे: लहानपणापासून हे पुण्यकर्म माझ्याचकडे. झाडणी, पेपर, आताशा हिट वापरून ह्यांचा नायनाट करतो.

३. किडे : पावसाळ्यात नेहेमी व्हायचे. आता पानाला तेल लाऊन ट्यूबला लटकवायचो आणि मग भरपूर जमले की एका चपलेत खतम (अर्थात ते पान खाली उतरवून बर )

४. रातकिडे, नाकतोडे, चतुर: ह्यांना भरपुरदा पकडून त्यांच्या डोक्यात बारीक धाग्याने बांधून उडवायचो नाकतोड्याच्या फायटिंग तेव्हा हिट आयटम होता. शिवाय एकेक पाय तोडून टाकायचो म्हणजे पळता यायचं नाही त्यांना.

५. फुलपाखरू, मखमलीचे किडे: ह्यांनाही सोडल नाहीये. पकडून बाटलीत बंद करून ठेवायचो. हवा जावी म्हणून २ छिद्र. मग फुलाच्या पाकळ्या फुल, पान आदी टाकून बघत राहणे. ह्या उद्योगाहून मार पडलाय

६. लहानपणी घर शेताच्या बाजूला असल्याने गुलेरनी पक्षांना उडवणे आदी प्रकार झालेत. आता हे कबुतरांच्या बाबतीत असत.

७. खेकड्यांच्या नांगी तोडून मित्रांशी मारामारी करणे

आता वाटत की मी फारच क्रूर होतो. पण ऋन्मेष, तुझ्यामुळे कळले, हे असे बरेच आहेत

>>>> अन्यथा मी माझ्या १०० वाईट सवयी सांगणार आणि प्रत्येक धाग्यात आपण दोघे कर्मसिद्धांतानुसार त्यावर चर्चा करत बसणार .. <<<<<< ओके, डन.
पण केल्या पापकर्माची "शांती" होमहवनाद्वारे करुन टाका..... म्हणजे काळजी नको...

ॠ,या धाग्याचे शतक साजरे केल्याशिवाय दुसरा धागा काढु नको.

माझा सध्याचा क्रुरपणा एवढाच आहे की,,, मी बाल्कनी, पॅसेज्,खिडक्या ,अजुन कुठे जिथे कबुतरांना घरटे करणे शक्य आहे तिथे करु देत नाही.लगेच साफसफाई करुन टाकते.अंडी घातली असतील तर वाईट वाटत..पण काय करणार ?????
त्यांना दाणे टाकले म्हणजे आपली संपत्ती वाढते ह्या विचारसरणीचा तीव्र निषेध
बाकी मांसाहारभक्षण करण्याबाबत मला कधीच वाईट वाटत नाही.

लहानपणीचे उद्योग म्हणून बाकी सगळे एकवेळा ठीक आहे पण

शेवटी लाईव्ह मृत्युचा खेळ बघणे कोणाला आवडत नाही.>> हे जरा अतीच होतेय

घे ऋ, तुला याबद्दल ताटभर अन्डी बक्षिस. आज अन्डाकरी बनव, मार्गशीर्ष सम्पलाय.:फिदी:

.

कु.ऋ.
तुझी लिखाणाची शैली ही मस्त आहे.

संस्कृत भाषेत एक म्हण आहे. साधारण याच अर्थाची. ओळखायचा प्रयत्न करा. अन्यथा नंतर मी सांगेनच.>>> मला म्हण माहित नाही आणि संस्कृतमधे म्हण आहे म्हणून त्याचा राग येणार नाही असेही नाही.

ऋन्मेश माझ्या माहितीनुसार खाण्यासाठी प्राणी मारला तर, किंवा शिकार केली तर त्याचे पाप लागत नाही. त्यामुळे जे ससा मारल्याचे पाप तुला मान्य आहे ते पाप नाही. बाकी मुंग्या झुरळ आणि काय काय ते आता मोज तुझ्या पापांचा घडा किती भरलाय ते