पाने आणि फुले

बी साहेब, तुमचे अंदाज चुक आहेत,

करंजाची पाने मोठी असतात. तुमच्या जास्वंदीपेक्षा लहान आणि त्याच्या बियाही मोठ्या असतात, चॉकलेटी आवरणाच्या असतात.

तुम्ही ज्या लाल बीया म्हणताय त्या गुंजेच्या असाव्यात. त्यांची पाने गुलमोहरा सारखी असतात. तुम्ही गुलमोहोर, आवळा, चिंच, बाभुळ या सगळ्यांछी पाने सारखीच असतात असे म्हणु शकता. अर्थात ती एकमेकांसारखी अजिआत नाहीयेत पण झाडांची जास्त माहिती नसणा-याला ती सारखी वाटू शकतात.

तुम्ही जी लिण्क दिलियेत तो वेल प्रकारातला गुंज आहे. अजुन एक प्रकार चा गुंज असतो ज्याचे गुलमोहरासार खे/इतके उंच झाड असते. मुंबईत भरपुर आहेत ही झाडे. माझ्या ऑफिसातही आहे एक झाड . मी नंतर फोटो टाकेन.

गुगलवर शोधताना बोटॅनिकल नावाने शोधलेले आणि इंग्रजीत लिहिलेले शोधलेले जास्त बरे. हिंदी आणि अन्य भाषिक साहित्य पुर्णपणे ख-या माहितीवर आधारलेले नाहीय. आणि तसेही विकिपिडीया म्हणजे एन्सायक्लोपिडिया नाही. तिथे तुम्ही मी कोणीही माहिती अपडेट करु शकतो आणि त्यामुळॅच तिथे जितकी बरोबर माहिती आहे तितकीच ती चुकीचीही माहिती असु शकते. या विभागात रस आसेल तर बोटॅनिकल नाव शोधा अणि वेगवेगळ्या ठिकाणा वरुन माहिती शोधुन आपले मत बनवा.

http://www.maayboli.com/search_results?as_q=%E0%A4%97%E0%A5%81%E0%A4%82%...

रतनगुंज - Adenanthera pavonina

गुंज - Abrus precatorius

ही माहिती नि ग वर शशांक पुरंद-यानी दिली. गुंज असे लिहुन सर्च करा, नक्की मिळेल.

छान लिहिलंयस बी..!!

छान लिहिल आहे!
सगळी हिरवी असली तरी पानां च्याकडे लक्ष जातेच जाते.
बी-माझ्या कडे असणारी (मीच काढलेली) पानांची प्रचित्रे इथे दिली तर चालतील का?

मस्त लिखाण. मलाही झाडांची पाने बघायला आवडतात. हिरवाच रंग पण अनंत छटा त्या रंगाच्या. काही पानांना कडांवर सुरेख नक्षी असते. माझ्याकडे आहेत काही फोटो. सायन किल्ल्यावर वेगवेगळ्या प्रकारची खूप झाडे आहेत. तिथे ही पानांचे प्रकार लक्ष वेधून घेतात.

जास्वंदाच्या पानाबद्दल अनुमोदन. मला नेहमी त्याच्या फुलाईतकेच ते पान ही आकर्षीत करते.

हे पानांचे गटग

छान लिहीलयं!

सुंदर पर्णवर्णन!
१)

२)

३)

बी, छान लिहिलंयस.
मला पाना, फुलांबरोबर झाडाचं खोड बघायलाही खूप आवडतं. किती विविध प्रकारचे टेक्श्चर असतं खोडांचंही. अगदी गुळगुळीत पासून ते वेगवेगळ्या प्रकारचं ओबडधोबड, झाडाच्या वयाप्रमाणे वेगवेगळं. जसं मी लक्ष देऊन पहायला सुरुवात केली तसं मला त्यातलं सौंदर्य, वेगळेपण जास्त लक्षात यायला लागलं.

बी, खूप छान लिहिलंय.

गुण्जेचे झाड आणि लागलेल्य गुन्जा...

साधना, या गुंजेच्या बीयांचा उपयोग काय?
विषारी असतात ना त्या?
कसल्या लाल भडक आहेत. पहिल्यांदाच पाहिल्या.'त्याचेडोळे गुंजेसरखे लाल भडक होते' हे वाक्य अनेकदा वाचनात आलंय . त्याचा अर्थ अगदीच अनुभवला आज

साधना, भारी!

रीया, कारण माहीत नाही पण पूर्वी आमच्या घरी कुंकवाच्या करंड्यात गुंजा ठेवलेल्या असत. या बिया पूर्णतः लाल रंगाच्या नसतात तर (डोळ्याच्या बुबुळासारखा) काही गोलाकार भाग काळ्या रंगाचा असतो.

रिया, वर मी फोटो टाकलाय तो Adenanthera pavonina चा. याचे भरपुर उपयोग आहेत - खालचे विकिवरुन साभार.

गजानन, काळी टोके असलेली वेल गुण्ज - Abrus precatorius

This tree is useful for nitrogen fixation, and it is often cultivated for forage, as an ornamental garden plant or urban tree, and as a medicinal plant. For example, the young leaves can be cooked and eaten. The raw seeds are toxic, but may be eaten when cooked.

Adenanthera pavonina seeds have long been a symbol of love in China, and its name in Chinese is xiang si dou (Chinese: 相思豆), or "mutual love bean". The beauty of the seeds has led to them being used as beads for jewellery. Renowned botanist Edred Corner states that in India, the seeds have been used as units of weight for fine measures, of gold for instance, throughout recorded history because the seeds are known to be almost identical weights to each other. [4] Indeed, the Malay name for the tree, saga,[5] has been traced to the Arabic for 'goldsmith'. The small, yellowish flower grows in dense drooping rat-tail flower heads, almost like catkins. The curved hanging pods, with a bulge opposite each seed, split open into two twisted halves to reveal the hard, scarlet seeds. This tree is used for making soap,[6] and a red dye can be obtained from the wood. The wood, which is extremely hard, is also used in boat-building, making furniture and for firewood.

The tree is fast-growing, with an attractive, spreading canopy that makes it suitable as a shade tree, and for ornamental purposes in large gardens or parks. However, it is also known for producing lots of litter in the form of leaves, twigs and especially seed pods which crack open while still on the branch, so releasing their seeds, before themselves falling to the ground.

In traditional medicine, a decoction of the young leaves and bark of Adenanthera pavonina is used to treat diarrhoea.[7] Also, the ground seeds are used to treat inflammation.[8] Preliminary scientific studies appear to support these traditional uses. In vitro studies show that Adenanthera pavonina leaf extract has antibacterial activity against the intestinal pathogen Campylobacter jejuni.[9] Also, high doses of seed extract have an anti-inflammatory effect in studies in rats and mice.[10]

साधना, अच्छा. माहितीबद्दल धन्यवाद..

seeds have long been a symbol of love in China, and its name in Chinese is xiang si dou (Chinese: 相思豆), or "mutual love bean". <<< म्हणून त्यांना कुंकवाच्या डबीत ठेवत की काय कोण जाणे!

वॉव! किती आवडत्या विषयावरचा लेख आणि इतरांनीही टाकलेले खूप छान फोटो पण मला जास्त आठवतात ते वेगवेगळे पानांचे वास . कागदी लिंबू , झेंडूंची पाने अशी बऱ्याच झाडांची पाने चुरगळून त्यांचा वास मेमरीत ठेवायला मला लहानपणी आवडायचं .

गुंजा खूप गोड दिसतायेत, साधना.

बी छान लिहील आहात. केळीच पान, दिंडा जेवणासाठी वापरतात. तुळस, शमी, बेल, दुर्वा व अजून अशी काही पाने पुजेकरीता वापरतात.

नारळ, ताडाच्या झावळ्या सुंदर तर असतातच पण छपरासाठीही त्यांचा उपयोग होतो.

अजुनही खुप खुप आठवल तुमच्या लेखामुळे.

थँक्स साधना आणि गजानन
मला ही माहीती नविन आहे

खुप मस्त लिहिले आहे.