महाराष्ट्र : इतर देशवासीयांच्या नजरेतून

नितीनचंद्र आणि प्रतिक कुलकर्णी,

बाळासाहेबांबद्दल तामिळी माणसाच्या मनात आजून एका गोष्टीबद्दल आदरयुक्त जिव्हाळा आहे. ती म्हणजे त्यांनी श्रीलंकेतल्या तामिळींना दिलेला नि:संशय पाठिंबा. भारतातल्या फार कमी बिगरतामिळ नेत्यांनी असा थेट पाठिंबा व्यक्त केला आहे.

आ.न.,
-गा.पै.

मूळ धागा मध्यंतरी वाचला होता. अ‍ॅक्च्युअली बेसिक मुद्दे पटलेले नव्हते.

जगात इतके बालिश लोक आहेत ह्यावर विश्वास बसला नाही.

क्षमस्व!

बाळासाहेबांबद्दल सगळ्या बाहेरील लोकांना कुतूहल/ आदर/ राग होता. त्यांच्या एका शब्दावर मुंबई बंद होत असे याच आश्चर्य वाटत असे. शरद पवारांबद्दल पण खूप आदर आहे. त्यांनी पंतप्रधान व्हावे असे बर्याच उत्तरेकडील लोकांना वाटे.

>>>श्रीयुत बेफिकीर, तुम्ही लिहिलेली एक खूपच सुंदर कथा मध्ये वाचण्यात आलेली, तेव्हा मी सभासद नसल्याने बोलण्याचा योग आला नाही. त्यामुळे मला तुमची प्रतिक्रिया अधिकच महत्वाची वाटली.
शतशः धन्यवाद !<<<

मी नम्रपणे आभार मानतो कुलकर्णी!

पण त्यामुळे माझी येथील प्रतिक्रिया महत्वाची वाटणे हे थोडेसे चुकीचे वाटते.

असो!

मला तुमचे वय व भारतप्रवासाचा अनुभव ज्ञात नाही. त्यामुळे मी मला जे वाटले ते बोलून गेलो. ह्याला हवे तर दुराभिमान म्हणू शकता

महाराष्ट्राबाहेरील व्यक्तींनी महाराष्ट्रातील व्यक्ती भेटल्यानंतर 'तुम्ही म्हणता त्या 'च' गोष्टींचा उल्लेख करणे'' हे मला थोडेसे अग्राह्य (?), अस्वीकारार्ह वाटले.

क्षमस्व!

@ शाहिर
"गुज्जूंच्या मते मराठी लोका घाटी आणि मॅनर्स नसलेली आहेत. बरेच गुज्जूं मराठी लोकांना दुजाभावाची वागणूक देतात. बहुधा सुरत लुटलेला राग अजून असावा"
पण तरिसुद्धा माझ्या माहिती प्रमाणे गुजरात वर आधी मुघल (चु भु द्या घ्या) आणि नंतर मराठ्यांचे राज्य होते,त्याचि सल सुद्धा असु शकेल.

रात्रभर धिंगाणा घालता येतो म्हणजे तो बाहेरच पाहिजे असा नाही. तर कोणाच्याही घरात एकत्र जमून धिंगाणा (?) घालता येतो. तसेही पुण्याच्या उपनगरात बाणेर, बावधन, केपी, विमाननगर, मगरपट्टा इकडे पोलिसांचा त्रास कमी होतो. झाला तरी पैसे देऊन सुटता येत.
>>>

खोटं वाटत असेल तर सई ला विचारा.....

खुद्द मुंबई मध्ये, खास करून बिगर-मराठी लोकांमध्ये मराठी कर्मचारी वर्गाची प्रतिमा कामचुकार, गैर-जिम्मेदार अशी आहे...म्हणजे ह्यांचा काही भरवसा नाही, जास्त काम नको असते, कामावर कधी दान्डी मारतील सांगता येत नाही आणि सगळ्यात खराब म्हणजे attitude...आम्हाला कामाची गरज नाही ह्याच वृत्तीने येतात कामाला!

कदाचित ह्याचमुळे, खुद्द मुंबई मध्ये, निदान फ़ायनन्शिअल सेक्टर मध्ये, वरच्या/मोठ्या हुद्द्यांवर त्या मानाने कमी मराठी माणसं दिसत असावीत! इथे स्वतः च्या बिझनेस बद्दल तर मी बोलतच नाहीये, पण आपण मराठी माणसं नोकऱ्या करणं पसंत करतो, तरीही खाजगी नोकऱ्यामध्ये पण ही स्थिती आहे हे पाहून वाईट वाटते….त्यामुळे उगीच स्वतः ची पाठ थोपटणे सोडून वस्तुस्थिती चा स्वीकार करून त्यावर काम करणे हेच आपल्या हिताचे ठरेल!

एकदा गुजरातमधे फिरून या , तिथे मराठी माणसांसाठी खास शब्द आहेत
>>>>
यातला एक खास शब्द घाटी का?

तसे आपल्याकडे देशावर म्हणजे घाटावर राहणार्‍यांना घाटी म्हणतात,
पण घाटी या शब्दाचा उगम बहुधा चिडवण्यासाठी झाला असल्याने तो शब्द संबंधितांना चीड आणतो.

मी मात्र हा शब्द सहजपणे वापरायचो बरेचदा,.. असेच एकदा एका मित्राशी बोलताना `आम्हा कोकणी लोकांमध्ये असे असते आणि तुम्हा घाटी लोकांमध्ये तसे असते', अशी सहज चर्चा चालू होती. यात काही चिडवणे वगैरे नव्हते. पण वर्गातल्या (आमच्या ग्रूपमध्ये नसलेल्या) एका मुलाला ते खटकले आणि तो वाद घालायला आला. मी त्याला म्हणालो सुद्धा अरे चिडवायला नाही उल्लेख केलाय तर तुम्ही घाटावर राहतात म्हणून घाटी बोलतोय. तसे तो म्हणाला घाटावर म्हणून नकोस आम्ही देशावरचे आहोत. तर मी उत्तरलो, मग काय देशी बोलू का तुला.. बस्स, फार मोठा जोक झाल्यासारखा कल्ला झाला आणि त्याला `देशी' असे नावच पडले.

असो, वर गुज्जू वरून एक आठवले,
शाळेत असताना (जेव्हा मी कमालीचा शीघ्रकोपी होतो तेव्हा) क्रिकेट खेळत असताना एका गुज्जू मित्राशी माझे चिडवाचिडवीचे भांडण सुरू झाले, ज्यात त्याने त्या लोकांचा आपल्यासाठी असलेला वर्ल्डफेमस डायलॉग मारला, "मुंबई तुमची, भांडी घासा आमची" .. बस्स झोंबले मला ते शब्द, आणि पेटवली त्याच्या कानाखाली. चला जेवून येतो, पुढचे किस्से नंतर

>>तमिळ- केरळी - शिवसेना - मनसे नालायक आहेत. महाराष्ट्रात नोकर्या भरपूर आहेत. आमचे पण खूप लोक आहेत. मराठी लोक कधी कधी चांगले तर कधी कधी नालायक पणे वागतात>><<

+११

एक तामिळ जो मुंबईत राहून आलेला तो तर खूपच चरफरडतो. साले गुंडे है वगैरे. मुंबई अपने बाप की समझते है वगैरे... (कारण काय तर लुंगी ना पळवायचे प्रकार केलेले ते सांगत).

>>माझी पत्नी दिल्लीची. २०११ साली तिनं मला पसंत केलं ते मी महाराष्ट्राचा म्हणजे संयमी आणि सभ्यच असणार या गृहीतकावरू>><<

पुण्यात शिकायला आलेल्या कितीतरी नॉर्थ मुलींनी मराठी लडका अच्छा होता है(मनात खर तर, बुद्धु होता है, शादी करके उसको मुठठी मे रख सकते है हे त्यांचे गणित).

आमच्या बॅचचे बरेच मराठी मुलगे आता उलट सांगतात भेटले की, गुरगाव की लडकिंयो से दूर रहना. शादी तो सोचो मत.

(हि त्यांची मतं व अनुभव आहेत).

जय महाराष्ट्र! जय भवानी, जय शिवाजी!....
१ नम्बर....

आम्ही मराठि आहोत, म्हणुनच केवळ महाराष्ट्रातच तेवढी सुधारकता/स्त्रीपुरुषांना सुरक्षितता व त्यांची बर्‍यापैकी समानता- त्यात सुधारणा/मोकळेपणा दिसतो. पुण्यामुंबैत-महाराष्ट्रात जितक्या सन्ख्येने स्त्रीया गाडी चालवतात, त्याच्या एक हजारांश इतक्याही सन्ख्येने अन्य राज्यात (अपवाद सोडा) दिसणार नाहीत, गाड्या चालविणे सोडाच, त्यांच्या माजघरातून कधी रस्त्यावरही दिसणार नाहीत. तेव्हा महाराष्ट्र व येथील कणखर जनतेची इतरांशी तुलनाच होऊ शकत नाही.

मराठी म्हणल्यावर पहिला विषय निघतो तो महाराष्ट्राचे आराध्य दैवत असलेल्या छत्रपती श्री शिवाजी महाराजांचा.>>>>> शिवाजी महाराजांबद्दल परप्रांतीयांना जुजबी माहिती असते बर्याच परप्रांतीयांना शिवाजी महाराज माहितही नाहीत.
महाराष्ट्रातलं दुसरं फेमस व्यक्तिमत्व म्हणजे बाळासाहेब. प्रत्याकाला बाळासाहेबांचा दरारा कसा होता ते ठाऊक असत>>> प्रत्येक राज्यात अस एखाद दुसरे फेमस व्यक्तिमत्व असतच त्यात काही नवल नाही.मात्र परप्रांतीयांच्या नजरेत महाराष्ट्रातील नेत्यांची प्रतिमा हि आदराची नाही.

परप्रांतीयांना मुख्यत आकर्षण असते ते मुंबई ह्या शहराचे नि इथे असलेल्या बोलीवूड चे

प्रकु..... सुन्दर धागा.............