अंतरे...

Submitted by मुग्धमानसी on 25 February, 2014 - 04:57

ही अंतरेच सारी माझ्या तुझ्यातली पण
व्यापून अंतरांना उरतेच तू नि मीपण!

मी अंतरात माझ्या मोजीत बैसते रे
पाऊल एकटीचे मापीत बैसते रे
मी पोचते जरा अन् तू पावलात एका
जातोस लंघूनी हे मम भोवतीचे कुंपण...

तू बोललास माझ्या कानी उगाच काही
नसतेच ऐकले तर असते अजुन प्रवाही
पण थबकले तिथे मी, तेथेच थांबले मी
आता वहायचे तर, आहे कुठे ते जलपण?

ती वेळ योग्य होती, संधी सुयोग्य होती
आले उधाणूनी मी, तू वेचलेस मोती...
मोत्यांस वेचताना भिजलास ना जरासा?
ते तेवढेच... बाकी सारेच कोरडेपण!

आता उजाडताना मी रोज साद देते
माझ्यातल्या तुला मी हटकून मात देते
सगळ्याच अंतरांना अलवार जोडणारा
सेतू उभारते मी ह्र्दयी तरंगणारा...
सीतेस त्यागूनी त्या पुतळ्यास पुजिणार्‍या
रामास कल्पिता मी हसतो मनात रावण!

शब्दखुणा: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

सीतेस त्यागूनी त्या पुतळ्यास पुजिणार्‍या
रामास कल्पिता मी हसतो मनात रावण!<< टटॉप क्लास समारोप
कविता नेहमीप्रमाणेच अतिउत्तम
प्रस्तावनेचा मतलाशेरही उत्तम
बाकी कोरडेपणाचे कडवे सर्वाधिक आवडले ...अर्थही ग्रेट आहेच त्याचा पण चारही ओळी मिटरमध्ये पक्क्या बसल्या म्हणून जास्त मजा आली त्या कडव्यात मलातरी
असो
शुभेच्छा

सुंदर विचार, शब्दही साजेसे आहेत. एक अतिशय उत्तम भावगीत ऐकत असल्याचा फील येतोय.
आता लय मीटर या विषयीचा विचार सुरू व्हावा. कविता तुमच्या ठायी आहेच, मंत्र साध्य झालाय, तंत्राकडेही माफक लक्ष पुरवल्यास काव्य अजून उजळून निघेल.

धन्यवाद सर्वांना.
अमेय>>> प्रतिक्रीयेबद्दल धन्यवाद. तंत्र म्हणजे मात्रा, व्याकरण, अलंकार वगैरे ना? खरंय तुमचं. त्याचाही अभ्यास करायला हवा. प्रयत्न करेन. तुमचे मार्गदर्शन अपेक्षित आहे. Happy

Happy