मी वाचलेले पुस्तक - २

असामी,
Packing for Mars : the curious science of life in the void
हे मिडलस्कूलर्स साठी योग्य आहे का? की त्यांना कंटाळवाणं होइल?

शूंपी, असं सांगणे खूप कठीण आहे. ही पुस्तके प्रचंड technical नाहित त्यामूळे कदाचित माझ्या taste साठी अधिक पाल्हाळिक वाटली. Charles Seife ची काही पुस्तके आहेत का वाचलेली ? त्यांच्यापेक्षा कमी technical. हे नाव घेतले कारण बरेचदा शाळांमधे reference साठी असते. age appropriate म्हणत असशील तर वरचे पुस्तक सेफ आहे.

Melghatatil Mohor - Murnalini Chitale

Ullekhaniya pustak! Dr. Ravindra ani Smita Kolhe yanchya karyachi mahati patate.

Nakki vacha

बुक लवर्ससाठी ही एक इंटरेस्टिंग साइट आहे- http://articles.bookbub.com/private/107438149513/tumblr_nhtt51UaRo1sfgkj...

सिंडरेला! Thanks a million!! काय अमेझिंग साईट आहे!

सिंडरेला, लिंकसाठी धन्यवाद.

काल हिंदू मध्ये होती ही लिंक. मी इथे फक्त शेयर केली.

त्रिदल - आशा बगे वाचले

आता गौरीचे चंद्रीके गं सारीके गं पण काढून वाचावे लागणार

दोन ध्रुव --- वाचतोय सध्या .

Working stiff : two years, 262 bodies, and the making of a medical examiner : Melinek, Judy.

आजकाल बहुतेक जणांनी medical examiner चा सहभाग असलेल्या रहस्य कथा बघितलेल्या आहेत. बहुएत्क प्रत्येक चॅनेलवर अशा प्रकारची एक तरी सिरीयल सुरू असतेच. बहुतेक वेळा ME हि अतिशय ग्लॅमराईज्ड असलेली व्यक्ती असते. अशा सिरीयल्स बघून जी काही ME ची प्रतिमा डोक्यात बसलेली असते तिला पूर्णपणे तडा देणारे पुस्तक.
मॉर्ग मधला जॉब पटकन वाटतो तसा depressing नसतो किंवा चटाचटा केस सोडवून त्याचे श्रेय मिळणे असेही होत नसते. बहुतेक वेळा investigation, research and being emphatatic to deceased's family हे ह्याचे प्रमुख घटक. Melinek हे पैलू सहजपणे उलगडत जाते. स्वतःच्या personal life मधली उदाहरणे, प्रसंग वापरत ती आपले काम समजावत जाते. पुस्तकातले काही तपशील भयंकर ग्राफिक आहेत, अगदी अंगावर येण्याइतपत. अर्थात ते सर्व विषयाशी सुसंगतपणे समोरे येतात त्यामूळे मधे ब्रेक घेऊन किंवा काही भाग सोडून पुढे सहज वाचता येते. "Nobody cares about when you're alive, but lots of people take interest when you are dead." हे पुस्तकाचे घोषवाक्य समजा.
पुस्तकाचा शेवटचा भाग DM01 ला समर्पित आहे. सप्टेंबर अकरामधील म्रुतांची ओळख पटवण्यासाठी जे काही units उघडले गेले होते त्यातले हे एक unit. लेखिका त्याचा एक भाग होती. पूर्ण पुस्तकामधला हा सर्वात सरस भाग आहे. प्रत्येक वाक्य न वाक्य काटा उमटवणारे, तुम्हाला pause करून विचार करायला लावणारे. निव्वळ ह्यासाठी तरी हे पुस्तक must read आहे.

ती एक सिरीयल होती. मुळात न्यूरोसर्जन असलेली नायिका पण काही कारणामुळे तिच्या सर्जरी, मेडिसीन प्रॅक्टिसवर बंदी. मग ती फोरेन्सिक डिपार्टमेंटमधे काम करू लागते वगैरे.
त्याचे स्लोगन असेच काहीतरी होते.

ती एक सिरीयल होती. >> डाना डेलानीची Body of Proof म्हणतेयस तू. त्यात जेव्हढे ग्लॅमरस दिसते तसे नाही हे पुस्तक वाचल्यावर लक्षात आले.

राजीव सानेंचं गल्लत गफलत गहजब वाचतेय , मजा येत आहे

राजीव सानेंचं गल्लत गफलत गहजब >>> लोकसत्तात हे सदर मी नियमित वाचायचे. भारी होतं एकदम. पण पुस्तक पाहिल्यावर पहिला विचार मनात आला होता की ते लेख पुस्तकात सलग वाचायला कसे वाटतील? म्हणजे असं, की पेपरमध्ये दर आठवड्याला एक लेख वाचणे आणि पुस्तकात सलग वाचणे यात पुस्तकात वाचताना त्यातली मजा कमी तर होत नसेल? कारण पुस्तक वाचताना आपण कितीही ठरवलं तरी एकच एक लेख वाचून ठेवून द्यायचं, दुसर्‍या दिवशी दुसरा वाचायचा असं करणार नाही.
जस्ट मनात आलेला एक विचार...
इतर अनेक सदरांची पुढे पुस्तकं निघाली. पण या बाबतीत मला ते फार वाटलं.

कारण पुस्तक वाचताना आपण कितीही ठरवलं तरी एकच एक लेख वाचून ठेवून द्यायचं, दुसर्‍या दिवशी दुसरा वाचायचा असं करणार नाही.>>>> मी अगदी ठरवून असं सदरांच्या पुस्तकांविषयी करते. पहिल्या पुस्तकाच्यावेळी मोह टाळायला त्रास पडला, पण नंतर कधीच नाही.

आर्य चाणक्य हे पंडित वामनशास्त्री इसलामपुरकर यांचं पुस्तक वाचत आहे. समन्वय प्रकाशन. कोल्हापूर . किंमत रु.२०० .पानं २०८.

मजा येतेय अगदी प्रस्तावनेतील पांडित्यप्रचूर कालान्वयन, भारतीय कला-नाट्य परंपरांच्या श्रेष्ठतेचं साधार समर्थन आणि जणू काळ २१व्या शतकात पोचलाच नाही अशी भारदस्त मराठी. ऐवज वाचनीय.
थोडा त्रास होईल भारीभरकम भाषा वाचायची सवय नसलेल्यांना , पण रंजकतेची वेगळी चवही जाणवेल.

तसं आहे मुद्राराक्षसचंच कथानक, बाकी कौटिलीय अर्थशास्त्र वगैरे काही नाही.असो.ते तरी refresh झालं.

Man Hunt - The Ten-Year Search for Bin Laden--from 9/11 to Abbottabad,
नुकतच वाचुन पुर्ण केलं, छान आहे पुस्तक. अमेरिकन सिलस ने पाकच्या नाकाखाली घुसुन अ‍ॅबोटाबाद वर केलेला अ‍ॅटॅक हे तर जगप्रसिद्ध आहेच, पण त्यामागचे दहा वर्षांचे अनेक लोकांचे परिश्रम हे पुस्तक वाचल्यावर जाणवतात. पडद्या मागचे हिरो ह्यात आपल्याला भेटतात. ओबामांची निर्णय प्रक्रिया आणि त्यामागचे त्यांचे विचार, हे वाचल्यावर त्या पदावरच्या व्यक्ती किती वेगळ्या असतात (आणि त्या तिथे का पोहोचतात) हे कळत.
लादेनला ट्रेस करण्यात एका CIA महिलेने खुप मोठं योगदान दिलं हे पण ह्यात कळाल. CIA च्या लदेन टीम मध्ये महिलांचे प्रमाण जास्त होते त्याबद्दलच एक खुप छान वाक्य पण आहे, की त्या पुरुषांप्रमाणे सिगारेटी फुंकत युद्धाच्या गप्पा मारण्यात वेळ घालवत नाहीत.
पाक ची मदत घेतली पण ह्या एका मोठ्या कारवाइ मध्ये त्यांना बाजुला करण्यात आलं त्याचे परिणाम आणि ती परिस्थीती कशी सांभाळली गेली हे वाचणं पण खुप Interesting आहे.स्पेशली त्यांच्या पडलेल्या हेलीकॉप्टर चे अवशेषपण त्यांनी परत नेले हे वाचुन तर आश्चर्य वाटल्या शिवाय राहात नाही. ह्या पुस्तकात तरी असं conclude केलंय की लादेन तिथे आहे हे खुद्द पाकलाही माहिती नव्हतं.

दोन चाकं झपाटलेली - सुमेध रिसबूड वडावाला - १९८९मध्ये सतीश आंबेरकर आणि ४ जणांची सायकलवरून जगाची सफर, सतीश आंबेरकरांच्या शब्दात.
सतीश आंबेरकर एका कनिष्ठ मध्यमवर्गी मराठी कुटुंबातले. कॉलेज आणि नोकरीच्या दिवसात त्यांनी बर्याच सायकलवार्या केलेल्या. अश्याच एका वारीत भेटलेल्या राजकुमार ह्या कस्टम्स मध्ये काम करणाऱ्या मित्राने पहिल्यांदा त्यांना ह्या सायकलवारीची आखणी करण्यासाठी आमंत्रित केले आणि नंतर अचानक सायकलवारीत सहभागी करून घेतले. ह्या सायकलवारीची तयारी आणि मग प्रत्यक्ष २५ देशातले विविध अनुभव शब्दबद्ध केले आहेत.
अर्थात सतीश प्रथितयश लेखक नसल्याने पुस्तकातली भाषा, वर्णन खूप बाळबोध आहे. पण जेव्हा जगात काय प्रगती झालीय हे भारतातल्या मुंबईसारख्या श्रीमंत शहराला सुद्धा माहित नव्हते त्या काळात त्यांचे सुरस अनुभव वाचायला मजा येते. त्या काळात अमेरिकेत, युरोपमध्ये त्यांना संत निरंकारी पंथ आणि एकूणच विविध गुरुद्वारांचा, पटेलभाई चलित मोटेल साखळ्या ह्यांचा खूप आधार झाला.
त्यांचे सहप्रवासी कस्टम्स कर्मचारी आणि थोड्या वरच्या आर्थिक स्तरातले असल्याने त्यांचे भावविश्व सतीश ह्यांच्याशी तितके जुळले नसावे असे वाचताना जाणवते पण सतीश त्यांच्याबद्दल कुठेच काही कठोर किवा द्वेषपूर्ण शब्दात काही बोलत नाहीत. पूर्ण वर्णन "चांगले ते लक्षात ठेवावे आणि वाईट विसरून जावे" अश्या वृत्तीने लिहिले असल्याने पुस्तक छान वाटले.

"मौज" च्या १९६१ च्या दिवाळी अंकात माधव आचवल यांचा "पत्र" शीर्षकाने एक ललितनिबंध प्रकाशित झाला होता. त्याची सुरुवातच किती प्रभावी आहे ते पाहा..."काजळभरल्या डोळ्यांसारखं बाहेर आभाळ भरून आलं आहे. त्या काळ्या छायेखाली पसरलेला भुरका माळ, करडा चौथरा आणि त्यावरचा तो वृक्ष, सगळं स्तब्ध, अपेक्षेनं गोठल्यासारखं उभं आहे. त्या वृक्षाच्या पर्णहीन फ़ांद्यातून वातावरणही जड होऊन साचून राहिलं आहे. ढोलीतला तो एकच पक्षी पंखांत चोच खुपसून निश्चल बसला आहे. दबलेली सारी उष्णता माझ्या पावलातून वर चढते...कानांची पाळं उष्ण करते...पहिल्या थेंबाच्या गार स्पर्शासाठी सगळं आसमंतच आसुसलं आहे....पुढल्या क्षणाची सारी अधीरता रोखून मीही क्षणभर थांबलो आहे. तुझ्या पत्राचं पाकीट आता माझ्या हातात आहे. मी ते तळव्यावर धरलं आहे. कडांना पातळ, मध्येच किंचित जाड वाटणारं ते पाकीट आता मी थोडं वर उचलून धरलं आहे......" ~ आणि पाकीट उघडून पत्र वाचावे की नको, जुन्या आठवणींचे ते पदर उलगडत...अशाच वातावरणाने भारलेल्या अवस्थेत माधव आचवल आपल्या हाताला धरून त्या गच्च भरून पाऊस कोसळण्याच्या बेतात असताना स्वत:बरोबर नेतात आणि वाचक त्यांच्यापेक्षाही त्या पत्रापोटी आससून जातो. ही किमया "किमया" लिहिणा-या आचवलांची. व्यवसायाने आर्किटेक्ट म्हणून नाव कमाविलेल्या माधवरावांना भाषेच्या अशा सौंदर्याची जन्मजात देणगी होती. श्री.पु.भागवतांसारख्या ज्येष्ठ संपादक आणि समीक्षकांना तोंडावर अरे-तुरे बोलण्याची सलगी असलेले "तुला लेका चांगलं वाड्मय समजतच नाही..." असे रोखठोक सुनावत....फ़ार मैत्री होती माधव आचवल आणि जी.ए.कुलकर्णी यांच्यात. तर असे १९६१ ते १९७९ या कालावधीत मौज आणि सत्यकथा मासिकातून प्रसिद्ध झालेले ११ ललितलेख मौजेनेच "पत्र" या नावाने पुस्तकरुपात प्रकाशित केले होते...२००७ सालातील आवृत्ती मला अचानकच मिळाली....हरखूनच गेलो मी...कारण लागली ब्रह्मानंदी टाळी व अखेर या दोन लेखांशिवाय अन्य लेखन वाचायलाच मिळाले नव्हते. भाषेने दिमाखात चौघडा वाजवत नगरप्रदक्षिणाच घालावी अशा थाटात लिहिलेले हे लेखन आता एकटाकी वाचायला घेतले आहे. पहिल्यांदा पत्र हाच लेख वाचला...गुंतलोच त्यात.... खूप सुंदर मनस्वी वाचनाच्या आनंदासाठी इथल्या सदस्यांनी "पत्र" वाचन करावे.....(ज्यानी वाचले आहे त्यानाही हे पटेलच.)

भारती....

~ आश्चर्याची बाब म्हणजे कोल्हापूरच्या "अक्षर" पुस्तक दालनात आर्य चाणक्य हे पंडित वामनशास्त्री इस्लामपुरकर यांचं पुस्तक मी पाहिलं होतं. पण अगोदरच घेतलेल्या काही पुस्तकांच्या बिलांने पाकिट रिकामेच झाले होते. त्यामुळे 'आर्य चाणक्य' बाजूला ठेवले...आणि मी नंतर विसरूनच गेलो. आज तुम्ही केलेल्या उल्लेखाने ती आठवण जागी झाली....नक्की घेतो मी.....भारदस्त मराठीच्या॑ आनंदासाठीच.

अशोक राव,
पु भा भावेंची एक कथा आहे . उन्हाळ्यातील दुपारचे वर्णन करणारी . त्याला कथावस्तू काहीच नाही .पण अत्यंत प्रभावी आहे . बहुधा 'दुपार ' असे च नाव असावे...

चांगल रेटिंग पाहुन Gustave Flaubertचं Madame Bovary , वाचायला घेतलं पण लै शब्दबंबाळ वाटतय, पहिले सहा प्रकरणं वाचुन झाले पण अजुन म्हणावी तशी पकड घेतली नाही, बहुतेक हे अपुर्ण राहणार असं वाटतय

धन्यवाद रॉबीनहूड....

आता या क्षणी त्यांचा कोणता कथासंग्रह माझ्याकडे नाही...पण "अकुलिना" आणि "दोन भिंती" या दोनच कादंब-या होत्या...त्यालाही बरीच वर्षे झाली. आज कोणत्याही पुस्तकाच्या दुकानात गेलो तर पु.भा.भावे यांचा कोणताही कथासंग्रह उपलब्ध असेल विक्रीसाठी याची सुतराम शक्यता नाही....(पुण्याचा अपवाद सोडल्यास).

तरीही "दुपार" कुठे मिळेल का ते पाहतो जरूर.

सात सक्कं त्रेचाळीस (किरण नगरकर) आणि धूळपाटी (शान्ता शेळके) या पुस्तकांच्या नव्या आवृत्त्या आलेल्या आहेत.

सध्या कृष्णमेघ कुंटे यांचं ' एका रानवेड्याची शोधयात्रा' वाचतेय. नाईस बुक.

अभ्यास,परीक्षा, शिक्षण,बुध्धिमत्ता,किती उच्च दर्ज्याची असु शकते याचि कल्पना ही करू शकनार नाहि असे पुस्तक म्हनजे
"तिसरा डोला" (Third eye)
लेखक-टी लोबसंग रम्पा

लहान बाळासाठी मदतीचे आवाहन
http://www.maayboli.com/node/53705

विश्वस पाटिल चे पानिपत वचले एक्दुम भरि अहे एक्दा जरुर वाचा..

सात सक्कं त्रेचाळिस आता वाचले. प्रस्तावनेतील किनंचे काही विचार चिंतनीय आहेत.