मी आणि बाबा सॉल्लिड टीम : वडिलांशी असलेल्या नात्याची जवळून ओळख!

विनार्च, इथे लिहून मोकळं वाटलं का थोडं ? तुझी मनस्थिती समजू शकते ...
मला माहीत आहे की दु:ख बाहेर बोलून दाखवणे सोपे नाही. पण आनंद वाटल्याने वाढतो आणि दु:ख वाटल्याने कमी होते हेही खरेच आहे

विनार्च, खरच बरं झालं लिहित्या झाल्यात ते. खूप ओघवतं लिहिलं आहेत.
अगो +१

खुप छान लिहिताय सगळे जण...

फार सुरेख लिहितायत सगळेजण. सगळ अजुन वाचायच आहे खरं.
आगावु , बस्के फार मस्त लिहिलय तुम्ही. नंदिनी ग्रेट आहेत बाबा तुझे.

शुम्पी , माझ्या वडिलांना पण बाहेरचे लोक घाबरतात पण आम्ही मात्र आईला. (आणि ते ही.:डोमा:) लाड सगळे पप्पाकडुनच. बहुदा मुलींवाल्या घरात असच असत. फार छान लिहिलयसं.

विनार्च , कित्ती ओघवत आणि आतून लिहिल आहे.परत परत वाचल. एकदम हळवं व्हायला झाल.

सगळ्यानी छान लिहिलय.

मा संयोजक,

हा उपक्रम खरच उत्तम आहे. मानवी जीवन अनेक नातेसंबंधांनी परिपुर्ण होत असते. आयुष्यात अनेक लोक आपल्याला भेटतात. या उपक्रमामुळे आपल्याला अनेक नात्यांच अवलोकन करण शक्य आहे. बाबा,आई, भाऊ, बहिण, काका, मामा, काकु, मामी, मित्र या शिवाय जिथे आपला खुप काळ जातो ती व्यवसाय्/नोकरी अश्या ठिकाणी बॉस/ सहायक ही सुध्दा नाती महत्वाची असतात.

या सर्व नात्यांचा आपण विचार करु शकलो तरी खुप काही वाचायला/शिकायला मिळेल.

त्याचबरोबर इथल्या वडिलांनी आपल्या पितृत्वाच्या अनुभवांविषयी लिहावे असेही आवाहन आम्ही केले होते. >>>>

इथे माझ्या एका मित्राचा अनुभव शेअर करावासा वाटतो. हा माझा मित्र जन्मतःच मूक-बधिर. पण अतिशय तल्लख, बुद्धिमान, वेगवेगळ्या कलांमधे प्रवीण. तो मूक-बधिर आहे हे कळल्यावर सहाजिकच त्याचे आई-वडिल खचले. पुढे त्याच्या आईने अतिशय जिद्दीने एका परदेशी तज्ञाच्या सल्ल्याने त्याला बोलायला शिकविले. तोदेखील भराभर शिकला - आपण त्याच्याशी बोललो तर तो खाणाखुणा न करता आपल्याशी बोलतो (थोडेसे बोबडे, पण हळुहळू कळते आपल्याला). पुढे त्याने बरेच शिक्षण घेऊन एका नोकरीत स्थिरावला (त्याची पत्नी अव्यंग असून त्याला आता एक मुलगाही आहे.) या त्याच्या सर्व जीवन प्रवासात त्याला धडवण्यासाठी त्याच्या आई-वडिलांनी जे कष्ट घेतले व जी जिद्द दाखवली ते सर्व खरोखरच अतुलनीय आहेत.
मध्यंतरी त्याच्याशी बोलताना त्याचे काही शेअर करण्यासारखे अनुभव आहेत का विचारल्यावर त्याने १-२ वह्या मला दिल्या. त्यात जसे त्याने लिहिलेले काही अनुभव होते तसेच त्याच्या आई-वडिलांनी पण काही अनुभव लिहिले होते.

त्यात त्याच्या वडिलांनी लिहिलेला हा अनुभव वाचून माझे डोळे पाणावलेच -
"जेव्हा पहिल्यांदाच श्रीने (नाव बदलले आहे) स्वकष्टाने काही पैसे मिळवले त्यातून त्याने आम्हाला जी भेट दिली त्याचे मोल काही वेगळेच होते - ती भेट होती एक टू इन वन (रेडिओ -टेपरेकॉर्डर). श्री मूक-बधिर आहे हे कळल्यानंतर एक फ्रस्ट्रेशन म्हणा किंवा त्याला काही न्यूनगंडाची भावना होऊ नये म्हणून आम्ही आमच्याकडे असे काही आणले नव्हते व एक जुना रेडिओ होता तो कोणाला तरी देऊन टाकला. श्रीने मुद्दाम ही भेट देऊन आम्हाला जणु असे सुचवले की माझ्याप्रेमाखातर तुम्ही इतकी वर्षे या आनंदाला मुकलात तो यापुढेतरी नाकारु नका."
असा माझा मित्र आहे अनेक सद्गुणांनी युक्त - सहाजिकच असा मित्र मला लाभला याचे प्रचंड समाधान आहे.

श्रीने मुद्दाम ही भेट देऊन आम्हाला जणु असे सुचवले की माझ्याप्रेमाखातर तुम्ही इतकी वर्षे या आनंदाला मुकलात तो यापुढेतरी नाकारु नका.">> ओह!

पुरंदरे शशांक, फारच हृदयस्पर्शी अनुभव आहे वरचा!
धन्यवाद!