राहुल गांधी- एक औत्सुक्याचा (?) विषय....

>>> गांधी या आडनावाबाबत इथे माहीत नाही का कुणाला ? इंदिराबाईंचे लग्न ज्या फिरोझ या पारशी माणसाचे झाले त्याचे मूळ आडनाव दारुवाला असे होते. नेहरुंच्या आग्रहावरुन ते बदलण्यात आले. किती दूरदर्शीपणा ना !

मी असे वाचले होते की फिरोजचे मूळ आडनाव घँडी असे होते व तो पारशी होता. काही जणांच्या मते तो फिरोज खान असून मुस्लिम होता. परधर्मीय असल्याने नेहरूंना हे लग्न मान्य नव्हते. तेव्हा गांधीजींनी त्याला दत्तक घेऊन आपले गांधी हे नाव त्याला दिले व म्हणून तो फिरोज गांधी झाला व त्यानंतरच ते लग्न झाले.

खरे खोटे खुदा जाने!

मला अनेक वेळा अनेक मार्गांनी असे ई-मेल्स आले आहेत. मी ते जंक मधे टाकतो. त्यांच्या पुर्वजांचे नांव काय होते याने कुठला इतिहास बदलणार आहे? अशा गोष्टिंना काय पुरावा आहे?

आपल्या पुर्वजांचे (१५ पिढ्या आधी) जिन्स आणि कुठल्या खानाच्या पिढीचे जिन्स मिळते जुळते निघाले वा तसा शोध लागला तर त्याने आजच्या पिढीच्या मानसिकतेत काही फरक पडेल काय? नाही.

राहुल गांधी ला राहुल गांधी म्हणुनच बघा... तो कुणाचा मुलगा, नातू आहे याने त्याचे कर्तुत्व बदलणार नाही. तसे ते बदलत नसते. नाही तर आहेच यथा प्रजा तथा राजा... जनतेला त्यांच्या पात्रते नुसारच नेते मिळतात हे सत्य आहे.

अरे, म्हणजे मुसलमानाने मरता मरता शेवटची ईच्छा म्हणून हिंदू व्हायचेय असे सांगावे तसे ना.
का तर म्हणे, मरता मरता एका काफ़िराला मारायचे पुण्य़ मिळावे म्हणून...

बरं...एवढं सगळं मी खुपदा वाचलंय पण त्याच्या पासपोर्टवर कोणतं नाव आहे हे कसं समजलं? त्याची एखादी कॉपी नाही का आंतरजालावर?

काय ती सोनिया, काय ते काँग्रेस अन काय ती जनता....आनंद आहे सगळाच.

मागच्या पानावर "श्रिलंका-तामील वाघ" यावर थोडी चर्चा झालीय. मी यावर एक पूस्तक वाचलेय.."the unspeakable truth" (कुणाला वाचायचे असल्यास सांगा, पिडीएफ आहे माझ्याकडे). मन सुन्न होतं वाचुन. माझ्या ऑफिसमधिल एक बाई (श्रिलंकन तामीळ)त्यावेळी त्यातुन वाचली अन आता ऑस्ट्रेलीयातच स्थाईक झालीय. गांधी बद्द्ल तिच्या मनात खुप संताप आहे...

>>>> माझ्या माहितीप्रमाणे भारताने पाठवले नसते तर इतर कोणत्यातरी देशाने पाठवले असते - लंकेच्या सरकारला एकट्याला हे लढणे अवघड झाले होते. <<<<
फारएण्ड, अगदी बरोबर! हे कारण होतेच होते. पण म्हणूनच, सुरवातीला तामिळीन्ना "वाचवायला" गेलेल्या सैन्याचा रोख उलटला कसा हे मात्र कायमच न उलगडणारे कोडे आहे. दुर्दैवाने तेव्हा (व तसे तर अनधिकृतपणे आत्ताही) आपले इस्राएलबरोबर राजनैतिक संबन्ध नव्हते आणि लन्कन राजवटीला त्यान्चा अधिकृत पाठीम्बा होता. आपल्या देशापुढील संरक्षणविषयक काही अन्य प्रश्न लक्षात घेता, कदाचित, एखाद टक्का शक्यता अशीही आहे की आंतरराष्ट्रीय दबावा मधील इस्राएलच्या प्रभावाची दखल घेणे भाग पडले असावे. (एक वदंता म्हणा वा चर्चा म्हणा, असेही होते की इस्राएल तामिळीन्चा प्रश्नाचे साद्धर्म्य/संगत प्यालेस्टाईनच्या प्रश्नाबरोबर जोडत होते - समान मानत होते, पण हे दोन्ही प्रश्न पूर्णतः भिन्न आहेत हे पटवुन देणे त्या काळी तरी झाले नव्हते.)
दुसर्‍या बाजुला आपण म्हणता तसे पाकीस्तानी/चिनी मदत स्विकारण्याकडे होऊ शकणारा श्रीलन्कन कल व त्यान्चे प्रत्यक्षातील तामिळीन्वरचे अत्याचार बघता तिथे सैन्य घुसविले ते योग्यच केले होते. मात्र नन्तर या बोटावरची थुन्की त्या बोटावर केल्याप्रमाणे त्याचा उद्देशच जो बदलुन टाकला गेला ते दरम्यानच्या काळात भारतात फारसे चर्चिले न गेलेले एक महान आश्चर्य होते हे निश्चित.
श्रीमती इन्दिरा गान्धी जर त्या जागी असत्या तर चित्र नक्कीच काहीतरी वेगळे असते.
असो. वरील विवेचन या बीबीचा विषय नाहि, सबब आवरतो.

पण एकन्दरीत पहाता, मी राजकारण प्रवेशाबाबत राजीव गान्धि यान्ना काडिचाही दोष देऊ इच्छित नाही. राजकीय सत्ताकारनात्/राजकारनात ते आधी कधीच नव्हते, तर नादान नालायक कॉन्ग्रेसवाल्यान्नी त्यान्ना ओढुनताणून "बळीचा बकरा म्हणून" आणून बसविले. गान्धी नावाचे कुळ लोकान्ना दाखवायला असले की आपली बाकी कूकर्मे त्यामागे झाकुन रहातात हे त्यान्ना नक्की ठाऊके.

राहुल बाबत मी तर असे म्हणेन, की इतका जळजळीत नजिकचा पुर्वेतिहास असतानाही दुर्दैवाने राहुलला तो देखिल "वापरला" जातोय हेच कळत नाहीये व त्याहुन दुर्दैव म्हणजे सत्ताकारणानिमित्ते नाठाळ घोड्यावर घ्यावी तशी नालायक कॉन्ग्रेसजनान्वर घ्यावी लागणारी इन्दिरा गान्धीन्सारखी मजबुत पकड देखिल त्यास अशक्यकोटीतील आहे.

पण एकन्दरीत पहाता, मी राजकारण प्रवेशाबाबत राजीव गान्धि यान्ना काडिचाही दोष देऊ इच्छित नाही. राजकीय सत्ताकारनात्/राजकारनात ते आधी कधीच नव्हते, तर नादान नालायक कॉन्ग्रेसवाल्यान्नी त्यान्ना ओढुनताणून "बळीचा बकरा म्हणून" आणून बसविले>>

पण राजकारणात न पडणे हा पर्याय उपलब्ध नव्हताच असे का म्हणता यावे?

राहुल बाबत मी तर असे म्हणेन, की इतका जळजळीत नजिकचा पुर्वेतिहास असतानाही दुर्दैवाने राहुलला तो देखिल "वापरला" जातोय हेच कळत नाहीये व त्याहुन दुर्दैव म्हणजे सत्ताकारणानिमित्ते नाठाळ घोड्यावर घ्यावी तशी नालायक कॉन्ग्रेसजनान्वर घ्यावी लागणारी इन्दिरा गान्धीन्सारखी मजबुत पकड देखिल त्यास अशक्यकोटीतील आहे.>>>

बच्चन कुटुंबियांनी सोनियांना राजकारणात सक्रीय न होण्याचा सल्ला यासाठीच दिला होता की नुकत्याच झालेल्या घटनांमध्ये दोन हत्या झालेल्या होत्या. राहुल गांधी वापरला जात आहे हे काहीसे मान्य होण्यासारखेच, पण राहुल गांधींनाही 'राजकारणात न पडणे' हा पर्याय उपलब्ध असावा असेही वाटते.

सुरवातीला तामिळीन्ना "वाचवायला" गेलेल्या सैन्याचा रोख उलटला कसा हे मात्र कायमच न उलगडणारे कोडे आहे
----- लिट्टे चे लोक पकडले गेले होते... त्यांना श्रीलंकन सैन्य कोलोंबोला नेणार होते... पकडलेल्या १७ पैकी १२ लोकांनी विमानतळावरच सायनाईड घेऊन आत्महत्या केली... या प्रकरणामुळे लिट्टेला विरुद्ध जायला कारण मिळाले. श्रीलंकन अध्यक्ष जयवर्धने यांना हेच हवे होते.... तुमचेच दात आणि तुमचेच ओढ...

भारताने सैन्य पाठवले नसते तर जयवर्धने अमेरिकेला (चिन) आमंत्रण देणार होतेच... ते अजुन महागात पडले असते.

लिंबू यांच्याशी सहमत.

पण राहुल गांधींनाही 'राजकारणात न पडणे' हा पर्याय उपलब्ध असावा असेही वाटते.
---- तसा पर्याय उपलब्ध असायला हवा आणि तो वापरण्याचे धारिष्ट युवराजांच्या रक्तात असायला हवे....

कुणास ठाऊक अट्ट्ल काँग्रेसजन त्यांना ब्लॅक्मेल करत असतिल.... बघा तुम्ही राजकारणात नाही पडलात तर तुमच्या पुर्विच्या पिढ्यांची (च्याच्या नेहेरू, इंदिरा गांधी, राजिव गांधी) जनतेला न कळालेली बिंगे आम्ही फोडू. आलात तर प्रेमाने नाहीतर....

बघा तुम्ही राजकारणात नाही पडलात तर तुमच्या पुर्विच्या पिढ्यांची (च्याच्या नेहेरू, इंदिरा गांधी, राजिव गांधी) जनतेला न कळालेली बिंगे आम्ही फोडू. आलात तर प्रेमाने नाहीतर....>>>

हे पटत नाही. एखादा म्हणेल 'फोडा बिंगे, त्यात काय?' असेही!

एखादा म्हणेल 'फोडा बिंगे, त्यात काय?' असेही
---- हो पण तसे करायला धारिष्ट असायला हवे ना? ते आहे हे तुम्ही गृहित धरत आहात (मी नाकारत आहे). असे असु शकण्याची शक्यता आहे... गांधी मुखवटा देशाला दाखवला की आपली कृत्ये झाकली जातात हे १२५ वर्षांची काँग्रेस जाणते. त्यांना मुखवटा हवा....

>>>> एखादा म्हणेल 'फोडा बिंगे, त्यात काय?' असेही! <<<<
इत्क सोप्प नस्त हो ते, सगळेच काही "बेफिकीर" नस्तात
सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे "स्वतःहून पत्करलेली" वा "वारसाहक्कातुन" मिळालेली (कू)सन्गत इतक्या सहजासहजी सोडता येत असती तर अजुन काय हवे होते? एकवेळ लग्नाच्या बायकोला डायव्होर्स देण सोप आहे, जन्म दिलेल्या पोराबाळान्ना, तुम्ही माझ्याकरता मेलात, मी तुमच्याकरता, असे म्हणून सम्बन्ध तोडून टाकणे सोपे आहे, पण हे महाअवघड!
वज्र म्हणतात तशाच स्वरुपाचे वा अन्यही कारणे असू शकतात. शिवाय, व्यक्तिगत क्षमता हा महत्वाचा निकष आहेच. नैतर दुसर्‍या बाजीरावाबद्दल आजही आम्ही का बोम्ब ठोकत बसलो अस्तो? द्रौपदीला पणाला लावुन हरवुन बसलेल्या धर्मराजाबद्दल महाभारतात वर्णिलेली त्याच सभेत भीमाच्या मुखे असलेली निन्दाजनक वक्तव्ये आजही का उगाळली असती? भरसभेत द्रौपदीचे वस्त्रहरण होत होते ते उघड्या डोळ्यान्नी पहात राहिलेल्या कर्णा, बाकीच्यान्ना छलकपटाने रणान्गणात गुन्तवुन चक्रव्युवाहा एकाकी भेद करीत गेलेल्या अभिमन्युला झुन्डीने येऊन ठार करीत होते, ते पहाणार्‍या कर्णा, तेव्हा तुझातरी कुठे गेला होता धर्म असे त्यास विचारायला लागले अस्ते अर्जुनाला? पण असो. त्या पुराणकथा, आजच्या काळात त्यान्चा काय संबन्ध? नै का? तर असोच.

वज्र.. येस, आठवली ती घटना सुसाईड वालि. तिथुन पुढे बरच काही फिरत गेल (पण ते निमित्तच!)

माहितीबद्दल धन्यवाद, चंबू!

The Unspeakable Truth हे पुस्तक पीडीएफमध्ये इथे मिळेल.

आपण दाखवलेल्या उत्सुकतेबद्दल आपलं कौतुक करावसं वाटतं.

आ.न.,
-गा.पै.

९/११ नंतर दहशतवादाशी लढा या नावाखाली इराक मधे अमेरिकेने जे केले तसेच काहीसे लंकेने स्वतःच्या देशात केले. इथे सौदी मधे असणार्‍या माझ्या तमीळ मित्रांकडून मला आलेल्या फॉरवर्डेड मेल्स मधील वर्णने व फोटो तर नृशंस पणाचा कळस म्हणावा अशी होती, इतके अत्याचार श्रीलंकेच्या सैनिकांनी तेथील तमीळ बहुल प्रदेशात केले. तमीळनाडूचे तत्कालीन मुख्यमंत्री करुणानिधींनी त्याविरुद्ध बराच आवाजही उठवला;( जयललितांनी करुणानिधी केन्द्र सरकारवर पुरेसा दबाव आणत नाहीयेत अशी टीका केली. त्याचा राजकीय लाभ ही त्यांना मिळाला.)
दुर्दैवाने भारतातील रा. स्व. संघ वगळता कोणी ही तमीळ बांधवांकरता पाठिंबा दिला नाही. तमीळ टायगर हे दहशतवादी मार्गाचा अवलंब करणारे होते हे खरे पण सुक्या बरोबर ओले ही जळते तसे श्रीलंकेतील निरपराध सामान्य तमीळही श्रीलंकन फौजेने केलेल्या अत्याचाराला बळी पडले. आपले भारत सरकारचे परराष्ट्र खाते इतके भोंगळ आहे की त्या बद्दल न बोलणेच बरे.

काँग्रेसचे नेते राहुल गांधी यांनी स्वातंत्रवीर सावरकर यांच्याबद्दल केलेल्या वक्तव्याचा अखिल भारतीय विद्यार्थी परिषदेच्या वतीनं निषेध करण्यात आला. यावेळी परिषदेच्या कार्यकर्त्यांनी राहुल गांधी यांचा प्रतिकात्मक पुतळा पेटवला. तो पेटवताना एक कार्यकर्ता होरपळून जखमी झाला. कोल्हापूर जिल्हा काँग्रेस समितीच्या कार्यालयासमोर रविवारी सायंकाळी ही घटना घडली.

स्वातंत्रवीर सावरकर यांच्याबद्दल निंदनीय वक्तव्य केल्याच्या निषेधार्थ आज कोल्हापुरात दोन आंदोलने झाली. सायंकाळी कोल्हापूर जिल्हा काँग्रेस समितीच्या कार्यालयासमोर अभाविप आणि नेशन फर्स्ट या संघटनेचे कार्यकर्ते एकत्र आले. सोहम कुराडे, श्रीनिवास सूर्यवंशी, राजसिंह माने यांच्यासह काही विद्यार्थी – विद्यार्थिनी यांनी राहुल गांधी यांचा प्रतिकात्मक पुतळा पेटवला. पेटलेल्या पुतळ्याला लाथ मारताना विशाल शिराळकर या कार्यकर्त्यांच्या पँटला आग लागली. जखमी झालेल्या विशाल याला बाजूला नेवून प्रथमोपचार करण्यात आले.

"राहुल गांधी- एक मनोरंजनाचा विषय...." असे धाग्याचे शीर्षक हवे.

१००००००%

पेटलेल्या पुतळ्याला लाथ मारताना विशाल शिराळकर या कार्यकर्त्यांच्या पँटला आग लागली. >>>> आग लागल्यावर इकडे तिकडे पळत सुटला असेल. व्हिडिओ लिंक मिळाली तर द्या इथे. मजा येईल बघायला.

नागरिकत्व सुधारणा कायद्यामुळे आख्ख्या कॉंग्रेसच्या बुडाला आग लागलेली पाहून मजा येतेय.

<< नागरिकत्व सुधारणा कायद्यामुळे आख्ख्या कॉंग्रेसच्या बुडाला आग लागलेली पाहून मजा येतेय. >.

------ देश पेटलाय...
महागाईने सामान्यांचे कंबरडे मोडले आहे. पेट्रोल चे दर...
कांद्याने डोळ्यात पाणी आणले....
BSNL, HAL चे हाल सुरु आहेत.
GDP....
बेरोजगारी... छान आणि अच्छे दिन... यालाच विकास म्हणायचा.

आणि यांना पडली आहे काँग्रेसच्या बुडाची... आणि मजा घेत आहेत तिथे बुडाला लागलेल्या आगीची.

>>> महागाईने सामान्यांचे कंबरडे मोडले आहे. पेट्रोल चे दर...
कांद्याने डोळ्यात पाणी आणले....
BSNL, HAL चे हाल सुरु आहेत.
GDP....
बेरोजगारी... छान आणि अच्छे दिन... यालाच विकास म्हणायचा. >>>

जनता हीच टेप ५-६ वर्षे ऐकतीये. ही जुनी टेप बाजूला ठेवा आणि नवीन टेप ऐकवा. नाहीतर बुडाला लागलेली आग वाढतच जाईल.

>>> आणि यांना पडली आहे काँग्रेसच्या बुडाची... आणि मजा घेत आहेत तिथे बुडाला लागलेल्या आगीची. >>>

कॉंग्रेस आणि कॉंग्रेसींच्या बुडाला आग लागली की मजा येणारच.

नागरिकत्व सुधारणा कायद्यामुळे आख्ख्या कॉंग्रेसच्या बुडाला आग लागलेली पाहून मजा येतेय.

>>>>>ही जुनी टेप बाजूला ठेवा आणि नवीन टेप ऐकवा. <<<<<<
नविन टेप ऐकवायला अभ्यास करायला लागतो. तिथे तर सर्व आनंदच आहे .

>>> नविन टेप ऐकवायला अभ्यास करायला लागतो. तिथे तर सर्व आनंदच आहे . >>>

राफेल, जीएसटी, नोटबंदी, अदानी, अंबानी ही जुनी टेपच विदूषक अजून वाजवतोय.

*काळ्यापाण्याच्या शिक्षेचे कैदी !!*
~~~~~~~~~~~~~~~

लेखक बबन फाले, नागपूर,यांनी लिहिलेल्या "क्रांतीधाम" या पुस्तकातील माहिती! लोकापर्यंत अजूनही न पोचलेले सत्य. लेखक स्वतः २९ वर्षे अंदमान निकोबार येथे शिक्षण विभागात नोकरीला होते. त्यांना तिथे जी माहिती मिळाली त्या आधारे त्यांनी "क्रांतीधाम" हे पुस्तक लिहिले आहे. खालील 114 सर्व राजकीय कैदी आहेत. हे कैदी पण देशासाठी लढले व बलिदान देवून अमर झाले. त्यांची दखल कधीच कोणी घेतली नाही.
-----------------------
काळ्या पाण्याची शिक्षा भोगलेले महाराष्ट्रातील हे स्वातंत्र्यसैनिक. अंदमानात राहिले व अंदामानातच मेले.

१.अण्णाजी,
२.भिमाजी
३.बागल यदु पाटील
४.भीमराव
५.आत्माराम सन्तु भोसले
६.बाबाजी भुजंग भोसले
७. राजू खंडू भोसले
८. रघु मानाजी भोसले
९.विठू हंगू भोसले
१०. व्याकात्राव भोसले
११. बिरबत कुणबी
१२. अन्न नाथु
१३. बाळकृष्ण
१४. बारकू
१५. भीमा
१६.गानू बापू चव्हाण
१७. कृष्णाप्पा गोपाल चव्हाण
१८. महादेव चव्हाण
१९. दामोदर आबाजी
२०. दत्तू नथु
२१. दामू सरमळकर
२२. नारायण देसाई
२३. पांचाली गोविंद देसाई
२४. राघोबा देसाई
२५.देवाजी शिरसाठ
२६. देवजी गायकवाड
२७. गानू सावंत
२८. गणेश महाराज
२९. गणू सखाराम.
३०. हरिभाऊ गरबेद
३१. विठू गवळी
३२. हनुमंत घाटगे
३३. संत साली गोपाल
३४. गोविंद
३५. गोवर्धन
३६. गोविंद महार
३७. गोविंद विठू
३८. गोविंद गोविंद
३९. हरी
४०.देवजी हिंदालकर
४१. होनाजी
४२. रघु जाधव
४३. सुभाना बापू जाधव
४४. जयराम राजे
४५. शिवाजी अभिमन्यु
४६. बाजी जोरेकर
४७. अन्न नथु
४८. गणाजी कबरे
४९. अन्न बापू कदम
५०. राम कदम
५१. रावजी काळजी कदम
५२. गोपाल कार्सोवकर
५३. जिल्लू कोचारकर
५४. गोपाल कोकामकर
५५. मान्या कोळी
५६. बोंबी कोकमकर
५७. विठू सातवजी कुंभार
५८. गिरवार कुणबी
५९. जवाहर कुणबी
६०. हैबतराव आप्पा महाडिक
६१. विठू बहिरू महल्ले
६२. अप्पा मालवणकर
६३. नरसिह माने
६४. मावजी
६५. मावजी धुमाळ
६६. म्हसकर रावजी लीन्गोजी नाईक
६७. तात्या मोहिते
६८. लिंब भवानी मोरे
६९. मोहन
७०. भीमा नाईक
७१. बी.वाय नाईक
७२. गंगा एक्का नाईक
७३. नारोजी लीन्गाजी नाईक
७४. सोमिया जत्रा नाईक
७५. नालाजी वारादिकीर
७६. नाना चीलोजी
७७. व्यंका पवार
७८. बापू पाइप्कर
७९. पांडू सिंगीकर
८०. भाऊ कान्जोरा पाटील
८१. भाऊ हरजी पाटील
८२. भिल्ल अत्त्या पाटील
८३. गरिब्दास पाटील.
८४. इत्तु पाटील
८५. खुशाल गोविंद पाटील
८६. मावजी अर्जुन पाटील
८७. पांडू धोंडी पाटील
८८. त्र्यंबक हरी पाटील.
८९. जीवासा भीरु पाटील
९०. रामजी जगताप
९१. राम परब
९२. रामराव
९३. भिकाजी रावनेकर
९४. गोपाल साळवी
९५. साधू
९६. सन्तु चंदू
९७. बाबाजी सावंत
९८. गणू सावंत
९९. मनु अप्पा सावंत
१००. पुताजी बाबुराव सावंत
१०१. त्र्यंबक सावंत
१०२. विश्राम सावंत
१०३. नारायण पिराजी शिंदे
१०४. दोन्द सावंत
१०५. राम रघु शिंदे
१०६.बापू नारोजी थोरात
१०७. तुकाराम कृष्णाजी
१०८. रघु त्र्यंबक
१०९. बालाजी विलोबा
११०. बाबाजी विठा
१११. विठोबा
११२. विठोबा जुनकर
११३. वित्ठू
११४. वित्तू बाबा

या स्वातंत्र्यवीरांच्या स्मृतीस त्रिवार अभिवादन! !

पेटलेल्या पुतळ्याला लाथ मारताना विशाल शिराळकर या कार्यकर्त्यांच्या पँटला आग लागली. >>>> हाहाहा!
त्या पुतळ्याला आगी लावणार्‍यांपैकी सुद्धा कुणाला सावरकर नीट कळाले आहेत, शंकाच आहे!

*काळ्यापाण्याच्या शिक्षेचे कैदी !!*
114 सर्व राजकीय कैदी आहेत. हे कैदी पण देशासाठी लढले व बलिदान देवून अमर झाले. त्यांची दखल कधीच कोणी
काॅंग्रेसने कधीच घेतली नाही.
अर्थात गाद्यागिरद्यांवर लोळत, लोडतक्के उशाला घेऊन पंख्याच्या वाऱ्याखाली राजवाड्यात स्थानबद्धता उपभोगणाऱ्या ब्रिटिश हस्तकांना
काळ्यापाण्याच्या शिक्षेचे कैदी व त्यांच्या यातना समजणे अशक्य आहे.