अबब अमेरिका

Submitted by मोहना on 15 July, 2011 - 19:52

(लहानपणी मावसभावाकडे सोवियत रशियाचा कुठलातरी अंक यायचा त्यावरुन आम्ही अमेरिका कशी आहे ते ठरवायचो :-). त्या अमेरिकेत पंधरा वर्षापूर्वी पाऊल ठेवलं तेव्हा असलेल्या आमच्या अज्ञानाचा हा मजेशीर आलेख. आताच्या सारखं अद्यायावत माहितीच्या आधारे 'आलो की झालो इथलेच' पेक्षा फार वेगळा काळ होता तो हे लक्षात घेऊन वाचावे.)

"प्लीज कॉम्प्रमाईज विथ देम"
"सॉरी, नो कॉम्प्रमाईज. इफ यू वॉट यू कॅन कॉल द अ‍ॅथॉरिटी" मोटेल व्यवस्थापक आणि टॅक्सी ड्रायव्हरचा वाद चालू होता. मी, माझा नवरा आणि त्याचा मित्र ’दोघांच्या भांडणात तिसर्‍याचा लाभ’ या उक्तीच्या प्रत्ययाची वाट बघत उभे होतो. सॅनफ्रनस्किस्को ते सॅटारोझा असं टॅक्सीचं भाडं दोनशे डॉलर्स झालं होतं. ड्रायव्हर दिडपड मागत होता तर मोटेलचा मॅनेजर मीटरप्रमाणे घ्यायला सांगत होते. दोनशे म्हटल्यावर माझ्या पोटात खड्डा पडला, त्याचे दिडपट... मनातल्या मनात हिशोब चालू झाला. भांडण ऐकायचं की हिशोब करायचा या कात्रीत सापडायला झालेलं. पण मला त्या दोघांच्या उच्चाराची प्रचंड गंमंत वाटत होती. भारतात आम्ही बिल क्लिंटनचं भाषण लागलं की अपूर्वाईने ऐकायला बसायचो (ऐकायचो म्हणण्यापेक्षा पाहायचो) तेवढाच माझा अमेरिकन इंग्लिशशी संबंध त्यामुळे कसे इंग्लिशमध्ये भांडतायत बघ अशा नजरेने मी नवर्‍याकडे पाहात होते. तो आपला परत परत पाकिटात दिडशे डॉलर्स आहेत का ते तपासत होता. नाहीतर येणारा पोलिस अनायसे गिर्‍हाईक मिळालं म्हणून आम्हालाच घेऊन जायचा बरोबर. पण रात्री अडिचच्या सुमाराला हा प्रसंग आपल्या भारतीय मनाला न मानवेल इतक्या शांततेत पार पडला. पाचच मिनिटात पोलिसांची गाडी हजर झाली. आता त्याच्या त्या ऐटदार पोषाखाकडे पाहत मी निस्तब्ध. हे सगळं असंच चालू राहावं असं वाटायला लागलं. पण मी कुरकुर न करता उभी आहे हे पाहून नवर्‍याला काहीतरी गोंधळ आहे याची जाणीव झाली. मी नक्की कशावर भाळले आहे या कोड्याने त्याच्या कपाळावर एक आठी उभी राहिली. आठ्या एकाच्या दोन आणि दोनाच्या काहीपट व्हायच्या आत सगळं आटोपलं आणि काहीही करायला लागलेलं नसतानाही वेगवेगळ्या अर्थांने आम्ही तिघांनी निश्वास सोडले.

अमेरिकन भूमीवरच्या या पहिल्या प्रसंगाची उजळणी करत मोटेलच्या मऊ मऊ गाद्यांवर अंग टाकलं. सकाळी जाग आल्या आल्या खिडकीतून बाहेर पाहिलं तर एक कार्ट पडलेली होती. (तेव्हा तर कार्ट म्हणजे काय हे ही माहित नव्हतं.) अमेरिकेत गाड्या जुन्या झाल्या की रस्त्यावर टाकून देतात हे लहानपणी ऐकलं होतं तेव्हापासून आपण त्यातली एखादी उचलून आणावी असं वाटायचं. मी नवर्‍याला गदगदा हलवलं.
"अरे काहीतरी हातगाडी सारखं पडलंय बघ. आपण आणू या?"
"अं...काऽऽऽय?" असं काहीसं पुटपुटत त्याने कुस वळवली.
" अरे इकडे लोकं गाड्या टाकून देतात ना, तशी ती गाडी असावी असं वाटतय. जरा वेगळीच आहे पण आणते मी. फुकट मिळेल." त्याच्या घोरण्याचा आवाज म्हणजे मुक संमती समजून मी बाहेर डोकावले. घाईघाईत मधलं अंगण ओलांडलं, थोड्याशा उंच भागावर झाडालगत ती कार्ट होती. कुणी बघत नाही हे पाहून आले घेऊन. अमेरिकेतली माझी पहिली चकटफू गाडी दाखविण्यासाठी विलक्षण आतूर झाले होते मी.
"अगं ही सामानाची गाडी आहे. तुला कसं बसता येईल यात? आणि ते फुकट बिकट सोडा आता." माझ्या उपदव्यापाने तो चांगलाच चिडलेला.
"बरं मग सामान आणू यातून." आलेला राग गिळत मी तहाच्या गोष्टी कराव्यात तसं माझं म्हणणं शांततेत मांडलं. तो काही बोलला नाही. त्याला स्वत:ला नक्की काय करावं ते कळत नसलं की तो मुक धोरण स्विकारतो (असं माझं मत) कार्ट घेऊन आमची वरात थोड्याच वेळात बाजारात चालत जायला निघाली.

रस्त्यात माणसं फार नव्हतीच पण गाडीतली एकजात सगळी लोकं कुतहलाने आमच्याकडे पाहात होती.
"भारतीय फार नसावेत इथे. सगळे पाहातायत आपल्याकडे." मला एकदम माधुरी दिक्षित झाल्यासारखं वाटत होतं. नवर्‍याला असं कधी कोणासारखं झाल्यासारखं वाटत नाही. तो कायम तोच असतो.
"आहेत थोडेफार असं ऐकलय. आणि तू काय भुरळल्यासारखी करते आहेस. आपण भारताचं प्रतिनिधित्व करतो परदेशात येऊन हे विसरु नकोस."
"म्हणजे मी नक्की काय करायचं, तू पुरेसा आहेस भारताचं प्रतिनिधित्व करायला आणि चालते आहे की नीट."
"हवेत गेल्यासारखी चालते आहेस."
"मी नेहमी तशीच चालते, शाळेत उड्या मारत चालते म्हणायचे मला."
"इथे नका मारु तशा उड्या."
"आधी माहित होतं ना कशी चालते ते मग कशाला केलंस......" विषय वेगळ्या दिशेने वाहू लागला तो पर्यंत लोकांच्या नजरांना झेलत दुकानापाशी आलो म्हणून थांबावं लागलं आणि त्याचवेळेला त्या नजरांमधला छुपा अर्थ कळला. इतर लोकं कार्टमधून सामान आणून गाड्यात भरत होते. जिथे तिथे कार्ट आवाराच्या बाहेर नेऊ नका असं लिहलेलं. मग ती कार्ट आमच्या मोटेलपर्यंत कशी पोचली. कुणीतरी माझ्यासारखंच.....?

मी महतप्रयासाने मिळवलेली गाडी तिथेच सोडून देताना फार जड झालं मन. हातात सामान घेऊन आम्ही परत निघालो तेव्हा लक्षात आलं की रस्त्यात अधूनमधून दिसणारी माणसं तोंडभरुन हसतात आणि हाय हॅलो करतात. इकडे तिकडे बघत आपलं लक्षच नाही असं भासवत ओळखीच्या लोकांनाही टाळण्याची कला इथे उपयोगी पडणार नाही हे पटकन समजलं. आधी अवघडल्यासारखं, मग जिवणी ताणून चेहर्‍यावर भलं थोरलं स्मितहास्य ठेवत मोटेलमध्ये पोचलो. पण तोपर्यंत तोंड इतकं दुखायला लागलं की हुप्प करुन गप्प राहावसं वाटायला लागलं. नवरा तर इतका खुष झाला या लोकांवर की सारखं आपलं रस्त्यावर, रस्त्यावर चल सुरु झालं त्याचं.

दुसर्‍यादिवशी नवर्‍याचा एक मित्र आला तोही नवीनच होता अमेरिकेत पण जुना झाल्यासारखा वागत होता. एक दिवसाचा जास्त अनुभव होता ना त्याच्या गाठीशी. त्याने मग आम्हाला रस्ता कसा ओलांडायचा असे मुलभूत धडे दिले. आम्ही निघालो त्याच्या मागून. त्याने असे आणखी दोन तीन नवखे पकडून आणले होते तेही निघाले बरोबर. आता प्रात्यक्षिक. रस्ता ओलांडण्याच्या जागी आलो आणि त्या मित्राने पुढार्‍यासारखा हात वर केला 'थांबा' या अर्थी. सगळे पावलांना ब्रेक दाबल्यासारखे जागच्या जागी खिळले.
एकदम पावलं जड झाली. भरधाव वेगाने धावणार्‍या मोटारी, रस्त्यावर कर्फ्यू असल्यासारखा माणसांचा शुकशुकाट आणि लाल, पिवळा, हिरवा असे झटपट बदलणारे सिग्नल ’रस्ता फक्त वाहनांसाठीच’ चा सूर लावून दटावतायत असंच वाटत होतं. यातून पलिकडे जायचं कसं. पण तिथे एक बटण होतं ते दाबलं की चालायची खूण येते. मित्राने बटण दाबलं. तो आता टेचात निघाची खूण करणार तितक्यात
"अरे वा"
असं म्हणत मी लांब उडीच्या शर्यंतीत भाग घेतल्यासारखं साईडवॉकवरुन रस्त्यावर उडी टाकली. माझं अनुकरण बाकिच्यानी केलं. चार पावलं टाकली आणि भयाने अक्षरश: थरकाप उडाला. आमच्यासमोर त्या सिग्नलचा रंग बदलला आणि आता तो लाल हात डोळे मिचकावल्यासारखा थांबण्याची खूण करत होता. नजर टाकू तिथे चारी बाजूने खदाखदा हसत कारची चालू इंजिन्स आमच्याकडे पाहात उभी. आतले डोळेही आमच्यावर रोखलेले. या लोकांना इतकी कमी लोकं रस्त्यावर पाहायला मिळतात ना, की बघत राहातात सर्कशीतला प्राणी रस्त्यावर आल्यासारखं. आता काय करायचं? मागे जायचं की पळत पुढे? आमच्यातले निम्मे आले तसे मागे गेले, उरलेले धावत पुढे. मी थोडं मागे पुढे केलं आणि नवर्‍याच्या मागून पुढे धावले. पलिकडे जाऊन मागे गेलेले परत येतील याची वाट पाहात उभे राहिलो, तितक्यात पाहिलं की आमच्याबरोबर रस्त्यावर उतरलेली काही अमेरिकन माणसं हलत डुलत मजेत येत होती. त्यांना आमची त्रेधातिरपीट म्हणजे गंमंतच असावी. पण मग हे का नाही धावले हे रहस्यच होतं. आता ते उलगडल्याशिवाय चैन पडणार नव्हतं.

त्यांच्या त्या हलत डुलत चालीचं रहस्य कळायला मात्र बरेच दिवस लागले. तोपर्यंत ’वॉकिग सिग्नल’ दिसला की ’अरे, चलो, चलो’ म्हणत आमची सगळी गॅग धावण्याच्या शर्यंतीत भाग घेतल्यासारखी पळत सुटायची. आता मागे पुढे न करता पुढेच पळायचं असं त्या मित्राने बजावलं होतं. कधीतरी वाहन चालनाचा परवाना वाचताना कळलं की तो लाल हात डोळे मिचकावयला लागतो ते रस्त्यावर पाऊल न टाकलेल्यासाठी. एकदा तुम्ही रस्त्यावर आलात की जा अगदी आरामात. हे कळल्यावर मग आम्हीही कुणाच्या बापाचं काय जातं थाटात......चालायला लागलो.

मोटेलचे दिवस संपले आणि अपार्टमेंटमध्ये राहायला आलो. आल्या आल्या आवारात कचर्‍याच्या पेटीत मायक्रोव्हेव टाकलेला पाहिला. कार्टसारखं करावं का असं वाटून गेलं पण.... खूप गोष्टीचं अप्रूप होतं, पण आवारातला पेपर रॅक मला अतिशय आवडला. एकदा पैसे टाकले की कितीही प्रती घ्या. माझ्या दृष्टीने हा रॅक मल्टीपर्पज होता.
"भारतात असतो तर शेजार्‍यापाजार्‍यांसाठी पण घेता आली असती नाही वर्तमानपत्र?" नवर्‍याने थंड नजरेने पाहिलं. (नशीब मायक्रोव्हेव बद्दल काय वाटतं ते बोलले नव्हते.) त्या थंड नजरेचा अर्थ मुर्ख, बावळट, जास्त शहाणी असा असतो. बोलण्याचं धाऽऽऽडस नाही ते असं नजरेतून डोकावतं. (ह्या माझ्या वक्तव्याचा त्याच्याकडून निषेध) तरीही मी खुंटा बळकट केल्यासारखं म्हटलं.
"आणि केवढी रद्दी जमवता आली असती. ती विकून...." त्या रॅकचं दार आत्ताच ही सगळी वर्तमानपत्र काढून घेते की काय या भितीने त्याने धाडकन लाऊन टाकलं.

हे घराच्या बाहेरचं. आत गेल्यावर ते भलं मोठं घर आधी फिरुन पाहिलं. ठिक होतं सगळं पण मोठा प्रश्न पडला, कपडे वाळत कुठे घालायचे? ही माणसं काय करतात कोण जाणे. सारखी मेली स्विमिंग पूलमध्ये धपाधप उड्या मारत असतात. यांच्या ओल्या कपड्याचं काय? बाल्कनीतून स्विमिंग पूलजवळ्च्या अर्धवस्त्र नार्‍यांकडे बघत मी विचारात गुरफटले. तितक्यात ’ हे ’आलेच
"स्विमिंग पूल बघायचाय?" माझा खोचक प्रश्न. पण तो माझ्या बाजूला उभा राहून निसर्ग सौदर्य पाहाण्यात इतका मग्न झाला की माझा प्रश्न त्याच्यापर्यंत पोचलाच नाही. ती संधी साधून म्हटलं,
"कपडे धुवायचे आहेत."
"अरे देना मग, मी धुऊन आणतो"
"तू?" मी नुसतीच त्याच्याकडे अवाक होऊन पाहात राहिले. स्विमिंग पूल याला दारुसारखा चढला की काय?
"अगं पूलच्या बाजूलाच असतं मशीन, तिथे येतात धुता"
"तरीच" मी माझ्या नजरेत ’तरीच’ मधला भाव आणला.
"अरे पण पैसे, आय मीन डॉलर्स?"
"पंच्याहत्तर सेंट मध्ये कितीही कपडे धुता येतात."
"बाप रे, मग रांगच असेल मोठी"
"मशिन नाही गं बाई मशिन्स असतात"
"बरं बरं कळलं." असं म्हणत मी भारतातून आणलेल्या सगळया बॅग्ज रिकाम्या केल्या.
"एवढे कपडे?" तो दचकलाच ढिग पाहून.
"७५ सेंट मध्ये कितीही धुता येतात ना?" तो कपडे घेऊन घाटावर आय मीन मशिनवर गेला.

मी जेवणाच्या तयारीसाठी आत वळले. पोळीसाठी कुणीतरी ऑल परपज फ्लॉवर मिळतं ते वापरायचं म्हणून सांगिंतलं होतं. आम्हीही बिनदिक्कत एक मोठं पोतंच आणलं त्याचं. मी खा किती खायच्या त्या पोळ्या या थाटात आणि नवरा घे गं बाई तुझी एकदाची कणीक या आनंदात. त्याच उत्साहात मी ते पोतं उघडलं.
’अगं बाई इकडची कणीक पांढरीशुभ्र असते की काय?’ अमेरिकेचं सगळंच बाई न्यारं या कौतुकात मी पिठाकडे पाहात राहिले, विचारायला कुणी नव्हतं म्हणून पिठालाच विचारल्यासारखं. पाणी घातलं तर त्या पीठाचं पिठलं झालं. पोळ्याऐवजी आंबोळ्या मिळाल्या आणि आम्ही आपलं, नाहीतरी आंबोळ्या होतच नाहीत फारशा तर खाऊया आता म्हणून दोन महिने ते पीठ संपेपर्यंत समाधान करुन घेतलं.

ऑलपरपजसारख्या (मैदा) कितीतरी शब्दांनी आम्हाला फसवलं पण आम्हीही पुरुन उरलो, आमच्या अज्ञानात कुणी ना कुणी भर घालत राहिलं. त्यानंतर ही साखळी गेली पंधरा वर्ष चालूच आहे. एका अज्ञानातून ज्ञानाच्या कक्षेत प्रवेश केला की नवीन काहीतरी येतंच......

गुलमोहर: 

एक अमेरीकन शब्दकोषच बनवला पाहिजे म्हणजे इच्छुकांना त्याचा लाभ घेता येईल.

शिवाय अमेरीकेत आपण बोलत असताना कोणत्याही शब्दाच्या शेवटच्या अक्षराचा उल्लेख करायचा नाही. पूर्ण इंग्रजी शब्द आपल्या मराठी बाण्याने उच्चारलात तर संभाषणात तुम्ही मार खाल्लाच समजा. आणि हेच अमेरिकन्स बोलत असतील तर शब्दांच्या शेवटी आपापल्या मगदुराप्रमाणे एक अक्षर मनातल्या मनात घालून शब्द पूर्ण करून मेंदूपर्यंत पोहोचवावा. Proud

आम्ही नवीन नवीन होतो तेव्हा जुन्या लोकांनी सांगून ठेवले होते की लोकं जेव्हा मूव होतात तेव्हा ते चांगल्या चांगल्या गोष्टी तिकडे नेण्याचा खर्च परवडत नसल्यामुळे गार्बेज बिन शेजारी ठेवून जातात. चांगल्या असतात.. हव्यातर घरी घेऊन खुशाल वापराव्यात.. म्हटलं ओके.. काही आठवड्या नंतर एका ठिकाणी जेवायला गेलो दुपारी. मस्त जेवण गप्पा करून निघालो .. यजमानीण बाई पण बाय-बाय करून आत गेल्या. आम्ही गाडी पाशी आलो तर काय? बाजूला एक महागनी चा ६ पीस डायनिंग सेट !! आम्हाला जुन्या ज्ञानी लोकांचा सल्ला आठवला.. म्हटलं दुस-या कुणी बघायच्या आत घेऊन जाउ. पण सगळे आमच्या छोट्या गाडीमध्ये बसणार नव्हते म्हणून त्यातले महत्वाचे पीसेस पहिल्या हप्त्यात घरी टाकून बाकीचे घ्यायला परत येउयात. दुस-या खेपेला परत तिथे गेलो तर आमची यजमानीण बाहेरच उभी होती.. आम्हाला बघून म्हणाली अरे तुम्ही अजून इथेच? मग तिला डायनिंग टेबल बद्दल सांगितले. ती शांतपणे म्हणाली "ते ठेवून दिलेले नव्हते.. शेजारचा माणूस पलीकडल्या अपार्टमेंट मध्ये मूव होत आहे त्यांनी मूवर्स साठी बाहेर काढून ठेवले होते. आता ते काळजी करत आहेत की ते कुठे गेले म्हणून? आमच्या पोटात हा मोठ्ठा गोळा !! पण मग तिला सांगितले की बिन शेजारी होते म्हणून आम्ही शिरस्त्याप्रमाणे उचलले ... तिला आता झालेली परिस्थिती आणि आमचे पडलेले चेहरे बघून सॉलिड हसू यायला लागले होते.. शेवटी म्हणाली की जा परत ते घेऊन या..मी शेजार-यांना सांगते काय घोटाळा झाला ते.. Happy

prashant_the_one Happy

अमेरिकेतल्या गमती-जमती वर एक अख्खा लेख लिहिता येईल.

१. सिनिअर्सनी सांगितले की आपण स्टूडंट व्हिजा वर आहोत ना, आपल्याला लिमिटेड मोबिलिटी (उगीच मोठाले शब्द वापरुन घाबरवणे आमच्या सिनिअर्सना जाम आवडे ) असते. म्हणजे कँपस बाहेर जाता येत नाही. त्यामूळे बरेच दिवस कँपस बाहेर जायला घाबरायचो. Happy
२. एक मित्र लायब्ररीतून Emergency Exit मधून बाहेर पडला. सायरनचासारखा आवाज झाल्याने घबरुन पळून गेला तेथून. मग त्याला समजावुन सांगितले कि तसे पळुन जाऊ नकोस. बघ तुझ्यामूळे अख्खी लायब्ररी रिकामी झाली.
३. एकदा आमची सेमिस्टर परिक्षा होती. मला एक डेफिनिशन आठवत नव्हती, माझ्या मागे एक व्हियतनामी मित्र होता. त्याला विचारले तर त्यालाही ते आठवत नव्हते. मग बाजुच्या एका गुजराती मैत्रिणीला विचारले. तिने तिच्या गुज्जू इंग्लिश मधे एक्स्प्लेन केली. थोड्यावेळाने तो व्हियतनामी मित्र तिला म्हणाला Can you please tell me in English? तेंव्हा त्याला सांगितले कि तिने ते English मधेच सांगितले, त्याचा आणि तिचा चेहरा पाहण्यासारखा झाला होता. Happy

४. सुरुवातीला कंन्फ्यूज करणारी ही काही प्रश्न
how long you been xxx(city name) आणि How long you will be in xxx (city name) ?
How do you like it ?
what are you up to ?
कधीकधी समोरचा माणूस कधी प्रश्न विचारतोय हे समजायचे नाही, तो बोलायचा थांबला आणि
आपल्याकडे प्रश्नार्थक पाहु लागला की आपण काहीतरी बोलायचे येव्हढे समजले होते.

के रॉजर... एकदम भारी. मी जाते आज.

आम्ही पहिल्यान्दा learning liencence काढायला गेलो तेव्हाचा किस्सा. आमेरिकेत अगदी नवीन त्यामुळे accent कळत नव्हता. खिडकीमागची म्हातारी वैतागलेली होती कारण आम्ही christmas eve ला (24th Dec) गेलो होतो. तिने विचारले 'Are u citizen?'. माझा नवरा म्हणाला 'Yes'. तिने मोठ्ठाले डोळे केले आणि जोरात ओरडली, 'Are..... u citizen....?'

माझ्या एका मित्रांनी सांगितलेला त्याचा स्वत:चा किस्सा ..
इकडे नवीन नवीन आलेला. कामावर पहिल्या दिवशी रुजू झाला. ओळखी पालखी झाल्या. देशी अमेरिकन उच्चारांच्या मुळे नक्की काय बोलतय ते कुणालाच धड कळत नव्हते. म्हणजे याचे त्यांना त्यांचे याला . थोडा वेळानी यांनी बाथरूम ला जायचे म्हणून आजूबाजूला विचारले पण ते गोंधळले शेवटी "ओह .. यू मीन रेस्टरूम .." असं म्हणून त्याला रेस्टरूमची दिशा दाखवली. दरवाजा उघडून तो आत गेला आणि अर्ध्या मिनिटात ऑफिस मधला एक गोरा येऊन त्याच्या शेजारच्या स्पॉट मध्ये उभा राहिला आणि याला विचारलं "हे.. हौ इज इट गोइंग ? " हा मनात म्हणतो .."आयला इकडे "हे" कसे चालले आहे याची पण चौकशी करतात?" Happy

भन्नाट किस्से खरंच! Lol

मी इथे डॉक्टरकडे गेले तर मला "you want to see a doctor?" असं विचारलं तिथल्या रिसेप्शनिस्टने. मला कळेना, मी काय डॉक.ला बघणार! डॉक मला बघणार ना! ते समजून मला नीट उत्तर द्यायला २ मिनिटं लागली.
असाच एक प्रश्न म्हणजे जनरली कोणीही विचारतं, How are you today? आता टुडे वगैरे मला आजवर तरी फक्त डॉक्टरांनीच औषधं घेतल्यावरचा रिझल्ट म्हणून विचारलं होतं. मला फक्त हौ आर यू चीच सवय. शिष्टाचाराच्या बाबतीत फार बेसिक घोळ व्हायचे माझे! Proud

Lol
मला माझे पहीले for here or to go संभाषण आठवले.
अमेरीकेतला/युनिव्ह मधला पहिलाच दिवस पहिले लंच..
for here or to go हा प्रश्न त्या बाईने २-३ वेळा विचारल्यावरही मला झेपलेच नाही काय म्हणाली ते मी तिला Its a vegetarian sandwich असे उत्तर दिले होते.
आणि बँकेत अकाऊंट उघडायला गेले होते तेव्हा त्या माणसाने how long you been here विचारले तेव्हा मी - डिपार्टमेंट कुठे आहे असा प्रश्न विचारलाय असे अंदाजाने समजून उत्तर दिले होते - in front of the bank. Lol

n front of the bank. >> Lol

के मार्ट आणी के रॉजर मधे गेलो होतो (kroger >> Lol

असं बरेच साउदी इंडियन Meijer ला मेजर म्हणतात. Louisville ला लुईसव्हिले आणि सगळ्याच ville ला व्हिल्ले असे अजूनही बरेच लोक म्हणतात.

आल्याच्या पहिल्याच दिवशी रात्री शेजारच्या वेन्डीज मध्ये गेलो तर तिथे तिने परत फॉर हिअर ऑर टू गो विचारले, मी तिला जेट लॅग मध्ये व्हॉटेवर म्हणालो, अन दोन मिनिटानंतर ट्युब पेटली की हियर म्हणजे इथे खायचे का? असे असेल.

वॉटर विदाऊट आईस असे मी ही पहिल्या १५ दिवसात म्हणले आहे. समोरचा गार!

एकदा पिझ्झा खायला मैत्रीनी समवेत गेलो, डिनर फॉर टू घेतल्यावर त्या बाईने सहज हात खाली केला. मैत्रीनीला वाटले की ति टाळी मागत आहे. म्हणून तिने टाळी दिली. वेट्रेस गार, तिला कळेचना काय झालं ते. मग गेली.

गार्ब्रेजच्या शेजारच्या वस्तू लोक का उचलून आणतात हे मला अजूनही कळाले नाही. खूप लोक आणतात ते पैसे वाचविन्यासाठीच, भारतात तुम्ही असे केले असते का? तिथे नीट लिव्हिंग स्टॅन्डर्ड ने राहता तर त्यापेक्षा आणखी जास्त इथे का राहत नाही? असे विचारल्यावर बरेच लोकांनी, त्यात काय, इथे कोण पाहातं, चांगलंच असतं की ते, वापरायंच काही दिवस असे उत्तर दिले. समहौ मला ते आवडत नाही. सरळ नवीन घ्या की, अगदीच नवीन घेता आली नाही तर जुनी, बर्‍यापैकी घ्यावी.

नवीन नवीन आल्यावर पब्लीक डॉलरला रू त कन्वर्ट करते ते पाहूनही मजा येते.

जोशी आपण असिस्टंटशीप असलेले/ नसलेले, अर्धीच असलेले असे काही स्टुडंट नव्हता काय उसगावात? त्या अवस्थेत फुकट ते पौष्टीक याची कमाल सवय लागते हो.
आमच्या आसपास सगळे स्टुडंटस्च असल्याने गार्बेजमधे काय फारसं पडायचं नाही. माझ्या पहिल्या सेम मधे अमुक एका देसी घरातून ड्रेसर ड्रॉवर + आरसा गार्बेजमधे जाणारे अशी टिप लागल्यावर तडमडत गाडी बिडी मॅनेज करून ते आणायला गेले होते. टाकणार्‍यांना अचानक तो ड्रेसर ड्रॉवर विकावा असं वाटायला लागलं मी धावत गेलेली बघून. मग मी त्यांना सांगितलं जाऊदेत तुम्ही गार्बेजमधे टाका. मी पोचेतो जेवढं उरलं असेल तेवढं मी तिथून घेऊन जाईन. (बार्गेनिंग करायची सवय दुसरं काय!). मग त्यांनी गपगुमान तो य जुना झालेला ड्रेसर ड्रॉवर मैत्रिणीच्या ट्रकमधे भरायला मदत केली. सेटशॉपमधून हत्यारं उधारीवर आणून त्यातले २ ड्रॉवर्स दुरूस्त केले. आणि पुढे तीन वर्ष मी वापरला. मग माझ्या रूममेटने मी परत निघाले यायला तेव्हा मागितला आणि तिनेही अथेन्समधे असेतो वापरला. पुढे काय झालं माहित नाही.

Lol
भारी!

"डू यू वाँट रूम" राहिलं की - नीट विचारी की कॉफीत दूध हवय का..

एकदा मॅनेजर येऊन म्हणाला 'जॉन हॅज गॉट अ फ्यु सायकल्स"
मी त्याच्याकडे 'बर असतील, मग मी काय करू' अशा थाटात पाहिलं... तो पुन्हा "जॉन हॅज गॉट अ फ्यु सायक्ल्स..तू ओव्हरलोडेड आहेस ना, तर कुठलीतरी गोष्ट त्याला देऊ शकतेस"
मग माझ्या डोक्यात प्रकाश पडला..
'आय वाँट टू हॅव अ वर्ड विथ यू' चा अर्थही मला मी कुणावर तरी वापरल्यावर कळला. Proud

डिनर फॉर टू घेतल्यावर त्या बाईने सहज हात खाली केला. मैत्रीनीला वाटले की ति टाळी मागत आहे. म्हणून तिने टाळी दिली. वेट्रेस गार, तिला कळेचना काय झालं ते. मग गेली.>> Biggrin

अमेरिकेत कुठ्ल्या ही दुकाना ला फोन करून आपल्याला ते किति पर्यंत उघडे आहेत असं विचारायचे असेल तर, सवयीने बरेच लोकं " Up to what time are you open ?" असं विचारतात आणी पलिकडून हमखास उत्तर येतं " We open at nine'o clock in the morning". पण जर विचारलं "At what time do you close? "तरच कळतं कि दुकान रात्री १० ला बंद होतयं.

" के रॉजर " फेम चिरंजीव पहिल्यांदा पार्टी ला आले होते. होस्ट मुलगी अमेरिकन होती. तिनि दारातचं बिचार्‍याला hug देऊन जरा ऑकवर्ड पोझिशन मधे टाकलं होतं. मग तिनी अगदी प्रेमळ पणे विचारलं
" Do you want punch ? " ( punch एक सरबताचा प्रकार ) आणी हे महाराज " Nooooooooooo, " करून जोरात ओरड्ले आणी एकदम पाच पावले मागे. ती बिचारी "Ok ok no problem, no stress " म्हणाली आणी दुसर्‍या कुणाला अटेंड करायला गेली. मला पण कळेना कि ह्याला काय झालं ? म्हणून त्याला विचारलं तर म्हणे "First she lovingly hugs me and then wants to punch me. Yand yasking me if I want punch, am I madd or whaatt to say yess."

मला खूप वाईट वाटलं कि साध्या वातावरणात वाढल्या मुळे काही काही गोष्टी कळायला अवघड जातात. मी त्याला शक्यतो सगळं एक्स्प्लेन करून सांगायचे, पण बरेच वेळा असे काही काही प्रसंग यायचे.

सॅन्टा फे ऑपेरा मधे समर इंटर्नशिप करत असताना एक दिवस काहीतरी कारणामुळे आमच्या टेबलवरचे (टिममधले) ड्रेसिंग अ‍ॅप्रेन्टीस (मी आणि अजून २) संध्याकाळी शोच्या वेळेला जाम खुशीत होते. आमची धमाल बघून एका सिंगर अ‍ॅप्रेन्टिसने विचारले काय चाल्लेय. तर त्यावर मी महाबाव्ळटासारखे उत्तर दिले "I am very happy today." त्यावर त्याने सहजपणे विचारलेला प्रश्न "why? you got ..........?" मग त्याचा अर्थही मला न कळून मी what? म्हणणं. बरोबरच्या दुसर्‍या ड्रेसर अ‍ॅप्रेन्टिसने माझ्या वतीने No no she is a good Indian girl! असं दिलेलं उत्तर. सिंगर अ‍ॅप्रेन्टिसची पण बुचकळ्यात पडलेली रिअ‍ॅक्शन. मी अजूनच 'द कन्फूज द इंतरनॅसिओनेल' मग अजून तिसर्‍याच मैत्रिणीने हळूच प्रश्नाचा सांगितलेला अर्थ. आणि माझी तिथून झटक्यात एक्झिट. शो भर मी तोंडच लपवत होते उगाच. एक ABCD सिंगर अ‍ॅप्रेन्टिस होता. त्याला किस्सा कळल्यावर त्या प्रश्न विचारणार्‍या सिंगर अ‍ॅप्रेन्टिसला त्याने कोपरापासून दंडवत घातला आणि बालका, भारतात असं नसतं. असं सांगितलं. त्यानंतर शो संपेतो तो प्रश्न विचारणारा सिं अ‍ॅ सॉरी म्हणायला मला शोधतोय आणि मी उगाचच embarrassed होऊन तोंड चुकवून पळतेय असला प्रकार. Proud

मग लवकरच म्हणजे एकदोन दिवसातच सर्व कॉश्च्युम शॉप आणि सर्व सिंगर अ‍ॅप्रेन्टिसांच्यात हा किस्सा पसरला. आणि नंतर सगळ्यांनी त्या प्रश्न विचारण्याची खिल्ली उडवायचा एकही चान्स सोडला नाही. बिचारा. Happy

भारी किस्से आहेत सगळे... Lol
(किश्श्यांचा नवीन बीबी कश्याला? इथे सुरू झालेलेच आहेत... तेच पुढे चालू ठेवा. हा का ना का Wink )

"For here or to go" ल बरेच जण गोंधळतात..>> मग हा गोंधळ दुर करा ना.. म्हणजे तुम्हि तरी सांगा ना "For here or to go" म्हणजे नक्कि काय??

एकदा मॅनेजर येऊन म्हणाला 'जॉन हॅज गॉट अ फ्यु सायकल्स"
मी त्याच्याकडे 'बर असतील, मग मी काय करू' अशा थाटात पाहिलं... तो पुन्हा "जॉन हॅज गॉट अ फ्यु सायक्ल्स..तू ओव्हरलोडेड आहेस ना, तर कुठलीतरी गोष्ट त्याला देऊ शकतेस"
मग माझ्या डोक्यात प्रकाश पडला..
'आय वाँट टू हॅव अ वर्ड विथ यू' चा अर्थही मला मी कुणावर तरी वापरल्यावर कळला.

>>> नानबा यांचे अर्थही सांगणे प्लीजच.

For here or to go - जनरली फास्टफूडच्या चेनींमधे खाणं ऑर्डर केलं की हे विचारतात.
For here? म्हणजे इथेच बसून खाणार का?
or to go? म्हणजे पार्सल हवेय का?

'आय वाँट टू हॅव अ वर्ड विथ यू' - मला तुझ्याशी जरा बोलायचंय.

>>> एकदा मॅनेजर येऊन म्हणाला 'जॉन हॅज गॉट अ फ्यु सायकल्स"
मी त्याच्याकडे 'बर असतील, मग मी काय करू' अशा थाटात पाहिलं... तो पुन्हा "जॉन हॅज गॉट अ फ्यु सायक्ल्स..तू ओव्हरलोडेड आहेस ना, तर कुठलीतरी गोष्ट त्याला देऊ शकतेस" <<<
हे माझ्या डोक्यावरून.

.

जॉन हॅज गॉट अ फ्यु सायकल्स>>> म्हणजे त्याच्याकडे थोडा वेळ आहे

>>>> देवा रे. हे सर्वसामान्य माणसानं कसं समजायचं म्हणे? Proud

ह्म्म मी तरी ऐकलं नाही हे कधी.

Since I am a good christian/ as a good christian हे वाक्य आधी मला शब्दशः अर्थ कळूनही समजायचं नाही.
साउथ आणि न्यू मेक्सिको (सदर्न बॅप्टिस्ट आणि कॅथलिक बहुल भाग) अश्या ठिकाणीच जास्त राह्यल्यामुळे हे फारच ऐकायला मिळायचं. जाम इरिटेट व्हायचं. मग लक्षात आलं की कुठलीही माणुसकीची किंवा चांगुलपणाची गोष्ट ते या ख्रिश्चन असण्याशी जोडतात. इरिटेट तरीही व्हायचंच पण बोलणारे बहुधा वयस्क आणि खरंच अतिशय गोड असे लोक असायचे त्यामुळे जाउ द्या झालं.. पण मग 'मी भारतीय आहे म्हणून...' ने सुरूवात करून मी पण वाक्यं ऐकवायचे त्यांना. Happy

मला वाटतय वेगळा बाफ बनवून पोस्टी हलवाव्यात नाहितर हा बाफ हायजॅक व्हायचा.

स्टू. लाईफ चे किस्से तर महान असतात. असिस्टंट असताना चे फेमस फजिती पैकी एक माझ्या रूमी ने तीच्या क्लास मध्ये अनांउस केले: ओके टेक आउट युवर पेंसिल अँड रबर.. Happy
(विचार करा तीची काय अवस्था झाली असेल, आणि तेही अंड्ररग्रॅड क्लास मध्ये असिस्टंट होती. कहर म्हणजे ईरेजर शब्द तीला महित होता पण जुनी सवय नडली!)
त्यातही एकाच क्लास मध्ये गोरे आणि कृष्ण मिक्स जनता असेल तर तुम्ही कुठलाही अ‍ॅक्सेंट तोंड वेडी वाकडी करून बोललात तरी एक गट मख्ख चेहेरा करायचाच :)..पण चिंक्यांईतका भयानक अ‍ॅक्सेंट जगात कुठेही नसेल. अगदी कवळी लावल्यागत बोलतात.

Pages