सात खून माफ!!!

'सात खून माफ' अफाट आहे. लेखन, दिग्दर्शन, छायालेखन, रंगभूषा, अभिनय सगळंच अफाट. सुसाना आणि तिच्या आयुष्यातील सात पुरुषांची ही कथा. या सातही पुरुषांवर ती प्रेम करते. मात्र त्यांच्याकडून तिच्या वाट्याला अपमान, विश्वासघात आल्यावर त्यांचा ती काटाही काढते. हे काटा काढणं शेवटच्या पुरुषाच्या बाबतीत अतिशय अफलातून पद्धतीने दाखवलं आहे. सातवा नवरा आणि या सातव्या नवर्‍याचा खून..ही कल्पनाच लाजवाब आहे.

प्रत्येक नवर्‍याच्या विशिष्ट लकबी, त्यांचे स्वभाव अगदी थोड्या वेळात प्रेक्षकांपर्यंत पोहोचतात. पात्र उभं राहण्यात अजिबात वेळ जात नाही. या पात्रांच्या तोंडी असलेले संवाद उत्कृष्ट. सुसानाच्या आयुष्यात हे पुरुष कधी आले, ते दाखवण्यासाठी प्रत्यक्षात घडलेल्या काही घटनांचा आधार घेतला आहे. मात्र या घटना केवळ संदर्भ म्हणून वापरलेल्या नाहीत. या घटना आणि सुसाना व तिचा तेव्हाचा नवरा यांचा संबंध सहज जुळतो. या घटना काही सेकंदांच्या अवधीत बरंच मोठं भाष्य करून जातात. पटकथेतील या हुशारीसाठी विशाल भारद्वाजला सलाम.

सर्वांचे अभिनय उत्तम. नील नितीन मुकेश, जॉन अब्राहम आपल्या नेहमीच्या पठडीपेक्षा, अभिनय आणि शरीरयष्टी या दोन्ही बाबतींत, वेगळे वावरतात. इरफान मस्त. त्याचे किंचित बायकी हातवारे, त्याचं रात्री वेगळं वागणं त्यानं सही दाखवलं आहे. नसिरुद्दीन शाह नखशिखांत बंगाली, आणि काही प्रसंगांमधले त्यांच्या चेहर्‍यावरचे सरसर बदलणारे भाव थोर आहेत. उषा उत्थुप पूर्ण चित्रपटभर असल्या तरी त्यांना फार संवाद नाहीत, तरी त्यांची देहबोली अफाट आहे.

गाणीही मस्त. विक्रम गायकवाडांचं रंगभूषासंयोजन विलक्षण आहे. वयानुसार सुटलेलं शरीर, सुरकुत्या, तुटलेला पाय हे सगळं त्यांनी फार सुरेख दाखवलं आहे.

आणि सगळ्यांत महत्त्वाचं म्हणजे विशाल भारद्वाजचं दिग्दर्शन. हा चित्रपट त्याच्या थोरपणावर पुन्हा एकदा शिक्कामोर्तब करतो.