गंधार !

Submitted by चैतन्य दीक्षित on 16 December, 2010 - 09:02

सैरभैर माझं मन, कुठे मिळेना आधार,
आणि श्वासांत तुझ्या गं, कसा रंगला गंधार?

माझे काट्यातले गीत,आणि जखमी अंतरा,
व्यथा मुकीच ही माझी, तुझा जुळे तानपुरा ।

दोन स्वरांच्या मधली फक्त पोकळीच माझी,
तुला ओतप्रोत स्वर, झोळी मोकळीच माझी ।

सखे मैफिलीत गासी गीती प्राण तू ओतून,
'पिया बिरह न आवे कभी' अशा बोलांतून ।

सूर खिळविती लोकां, शब्द भेदती अंतर,
त्यांना काय ठावे, अर्थ तुझे शोधती अंतर !

तुला मैफिलीत टाळ्या आणि वाहवाची दाद,
मला एकलेपणाची एक काळी छाया गर्द ।

तरी उरते आयुष्य, भोग टळले न कोणा,
किती क्षणांची सोबत? कधी कळले न कोणा ।

माझी मुकी ही व्यथाच मला देईल आधार,
तुला मात्र आधाराला ठेव श्वासांत गंधार ।

- चैतन्य दीक्षित

गुलमोहर: 

चैतन्य.... क्लासच......!!!!!

प्रसादकडून ऐकले होतं... आता तुझ्या कवितेतून तू दिसतोयस....... !!!!

शुभेच्छा...!

ultimate कविता आहे...

माझी मुकी ही व्यथाच मला देईल आधार,
तुला मात्र आधाराला ठेव श्वासांत गंधार ।

१ नंबर्...

अजून येऊद्यात्..

व्वा! चैतन्य, बघायची राहिली होती ही कविता! मस्तच!

दोन स्वरांच्या मधली फक्त पोकळीच माझी,
तुला ओतप्रोत स्वर, झोळी मोकळीच माझी

तरी उरते आयुष्य, भोग टळले न कोणा,
किती क्षणांची सोबत? कधी कळले न कोणा ।

माझी मुकी ही व्यथाच मला देईल आधार,
तुला मात्र आधाराला ठेव श्वासांत गंधार

वा वा! सुंदरच!

धन्यवाद!

-'बेफिकीर'!

माझी मुकी ही व्यथाच मला देईल आधार,
तुला मात्र आधाराला ठेव श्वासांत गंधार ।"

>>>>

जियो !!!

मस्त अप्रतिम सुंदर कविता !!

(अवांतरःबाकी मनमेघ हा काय प्रकार आहे ? Uhoh )