वाकून नमस्कार करणे "जाचक" का वाटू लागले असावे?

मला तर वाटते की आजकाल लोकांचे वजन आणि पर्यायी पोट वाढल्यामूळे खाली वाकणे अवघड होते, म्हणून पाया पडण्याची पदधत कमी होत आहे...:खोखो:

Tonaga पेटलाय अगदी..
केदार, टोणगा आणि मृदुला - चांगल्या पोस्टस...

अपेक्षित तेवढी भांडण झाली का हो का कोटा फुल व्हायचाय अजून?

नानबा

मला वाटतं म्हणून मी नमस्कार करते. त्यांनी मोठ्या आवाजात आशिर्वाद द्यावा म्हणून नाही. नमस्कार केल्यावर त्यांच्या मनात सदिच्छाच येत असतील अस मला मनापासून वाटतं.

काय हो देवाला नमस्कार केल्यावर त्यानेपण आकाशवाणी करून आशिर्वाद द्यावा अशी तुमची अपेक्षा असते का?

छान विषय आणि आतापर्यंत विषयाला धरून चर्चा...

मला वाटते, बर्‍याचदा काही मिळावे अशी अपेक्षा नसते पण जर काही चांगले कानावर पडले तर मस्त वाटते..

>>वाढत्या वयात दू:ख हे आहे कि वाकून नमस्कार करण्यासाठी, जॆष्ठ माणसेच आता उरली नाहीत
दिनेशदा, पूर्ण अनुमोदन..

काही काही व्यक्तींच्या पायाच्या अंगठ्याला हात लावल्यानंतर [अथवा डोके टेकवल्यानंतर] अचानक काहीतरी नवा उत्साह आल्यासारखा वाटतो..

छोटी मुले/भाचेमंडळी नमस्कार करायला लागली तर मी तर लगेच त्याना उचलूनच घेतो...

मलासुद्धा?

मला बाबा आर्चचं पोस्ट पटलं
आणि नानबाचं आवडलं.

वाकून किंवा कसाही नमस्कार करणे हे करणार्‍याने व्यक्त केलेला आदर असतो.
शब्द उच्चारुन, केवळ नजरेने, मनातल्यामनात आशिर्वाद देणे हे शुभचिंतन आणि प्रेम असते. हे प्रेम, शुभचिंतन नमस्कार नाही मिळाला तरी दिलं जातं. किंवा नमस्कार नाही केला तरी लोटांगण घालावं एवढा आदर असू शकतो.

आमच्या कडे नमस्कारला फार महत्व आहे
मी नेहेमी छान आशिर्वाद देते
माझा जावयी पन्जाबी आहे तो फोन वर पण" पाय लागु आई" असा म्हण्तो.
आम्ही नागपुर ला गेलो होतो, तेव्हा विचीत्र अनुभव आला.
मी मुलाला एका नातेवाईकाला नमस्कार करायला सान्गितले .
त्याने नमस्कार केला.
ते म्हणाले बॉपरे!!!!!!!
मुलाल समजेच्ना काय चुकले,
कोणी सान्गु शकेल?
काय झाले म्हणुन ते असे बोलले?

बॉपरे! >>
मी एवढा मोठ्ठा झालो की काय, मला वाकून नमस्कार करतायत ते!

>ते म्हणाले बॉपरे!!!!!!!
बंगाली असतील ते.. मराठीत काय बोलायचे सुचले नसावे.

>अर्थात हा बीबी माणसान्कडुन मिळावयाच्या/घ्यावयाच्या आशिर्वादान्करता असल्याने, देवास मधे घुसडणे अप्रस्तुत आहे, सबब आपण स्वतन्त्र धागा उघडून तिथे हा विषय जरुर चर्चेस घ्या
छे! एव्हडे कष्ट कोण घेणार? पेक्षा ईथलाच टीआरपी नाही का वाढणार?

आजकालची तंग, लो वेस्ट, डीप नेक कपडे घालण्याची फॅशन पण वाकून नमस्कार करणे जाचाचे वाटु लागले असण्यास कारणीभूत असेल का?

अक्षरी

गाडी नमस्कारावरुन चमत्कारावर न्यायचीये वाटतं.

तंग, लो वेस्ट, आणि डीप कट कपडे कशासाठी घालत असतील बरं हे विनम्र लोक?
प्रदर्शनासाठीच ना? अर्थात घालतात म्हणजे आइचा पाठिम्बा आहेच म्हणून ते जाचक नाही. साबा नी ' बाइ असे कपडे घालू नको ' म्हतले की व्यक्तीस्वातंत्र्यावर गदा. गुलामगिरी वगैरे. म्हणजे काय म्हणतेय त्यापेक्षा कोण म्हणतंय याला महत्व....

प्रदर्शनासाठीच ना?>>>>>> ते करायचं असतं तर मग ते तरी कपडे कशाला घातले असते मग? कैत्तरी आपलं!
मला विषय भरकटवायचा नाहीये पण फॅशन केली म्हणजे प्रदर्शन म्हणत असशील तुझ्या बोलण्याकडे सुद्धा कोण बोलतय पेक्षा काय बोलतोय ह्या न्यायानी दुर्लक्षच करावे लागेल हां.

वैद्य करा ड्रिबलिंग... सालं तुम्ही भारतीय राजकारणात पाहिजे होतात...

तुझे थोर विचार मांडतोस ती पुंगाटबाजी आम्ही ऐकुन आवडल्यावर वर वा वा करतोच की. पण आमची मतं मांडली की ड्रिबलींग? आणि कोणत्या अर्थानी वापरलास हा शब्द इथे, तुझा काही घोळ होतोय का?

वैद्य पुंगाटबाजी शब्दाची रॉयल्टी भरावी लागेल

हो, चुकलं! मी मगाशीच कंसात लिहीणार होतो की तुझाच शब्द आहे पण राहुन गेलं. मला आवडला शब्द. बाकी रॉयल्टी भारतात आलो की मग. नोव्हेंबरात येइन तेव्हा भेटणार का? साजिर्‍याला पण भेटायचय मला.

साजिर्‍याला आणि मला एकाच वेळी कसं भेटणार?

तुम्ही दोघंही पुण्यात असता ना?

माझ्या माहिती प्रमाणे नमस्कार करणे हे समर्पणाचे द्योतक आहे.
एकदा का देवाच्या किंवा गुरुच्या पाया वर मस्तक टेकले की पुन्हा वर नाही काढायचे...सारखे सारखे वर डोके करून दिसेल त्याच्या पाया पडण्यात काय अर्थ आहे? नमस्कार कसाही करा आतून तुम्हाला काय वाटते समोरच्या बद्द्ल ..., का फक्त एक औपचारिकता म्हणून आपण करतोय हे लक्षात आले की वाकून केलाय का उभा राहून हा प्रश्नच पडू नये..असे आपले माझे मत बाकी लहान मुलांना जबरदस्ती करू नये..
रच्याकने ..माझे सासर गुजराती ; त्यामुळे ज्याच्या त्याच्या "जय श्रीक्रुष्ण " म्हणून पाया पडण्याची पद्ध्त!
माझ्या नव-याला ही सवय लहानपणापसूनच्..अगदी सकाळी उठल्यावर, नोकरीला जाताना, बाहेर फिरायला जाताना..इतक्या वेळा त्याला आईच्या पाया पडायची सवय..!! एकदा नोकरीला जाताना त्याला उशिर झाला माझ्या सासुबाई आणि मी उभे होतो त्यांनी नव-याला नमस्कार करण्याची आठवण करून दिली आणि घाई-घाईत तो माझ्याही पाया पडला...जे मला हसू आले तेव्हापासून त्याचा नमस्कार करण्याचा उत्साहच ओसरला..

नमस्कार हा बहुतेक वेळा उपचार किंवा सोपस्कार म्हणून केला जातो. अगदी उस्फुर्तपणे केला गेला असं क्वचितच होत. त्याच उस्फूर्तपणे आशिर्वाद पण कमीच वेळा दिला जातो. कधी कधी प्रसंग , वातावरण वगैरे इतका परिणाम करतात की आपोआप हात जोडले जातात. कधी कधी अगदी गणपतीत दगडूशेटला जाऊन त्या गर्दीतून वाट काढून केलेला नमस्कार हा सोपस्कार वाटतो.

किती आशिर्वचने मिळवलीस रे लिंबुभाऊ???

घाई-घाईत तो माझ्याही पाया पडला..>>>>

हा हा..........

हल्ली बरेच मोठे लोक, "मनासारखे होऊ दे" असा आशीर्वाद देतात! सर्वसमावेषक !

मागे एकदा मी दिल्लीला एका मैत्रिणीकडे गेले होते, तेव्हा निघताना तिच्या आईला नमस्कार करायला गेले, तर ती, "नहीं नही, हमारे यहा बेटिया पैर नहीं छुती" असे म्हणाली. असे पण काही असते का?