ब्लॉग, ब्लॉगर्स आणि ब्लॉगिंग २

नी, कानोकानी मध्ये गेलीस की लॉगिन कर मायबोलीच्याच आयडीने. किंवा ऑलरेडी झालेलं असेल. ते झाले की उजव्या कोपर्‍यात वर, 'नवीन कानगोष्ट' असे दिसेल. तिथे क्लिक करून तुला हव्या त्या युआरएल्स अ‍ॅड कर.

धन्स बस्के , मलाही माहित नव्हत कानोकानीत कस पोस्टायच ते

सिंडे धन्स त्या फ्री साईटस वरुन काही टेंप्लेट्स मिळाली

तिथे शक्यतो स्वानुभवच लिहिले जाणार असे मला तरी वाटते>> सिंडे वैयक्तिक अनुभव लिहणे (सुरवात तशी करणे), सतत लिहीत रहाणे आणि वर्षानुवर्षे तेवढेच लिहीणे ... आणि बरेच तर अनुभव नसुन नुसतेच काय लिहीणे अपेक्षीत आहे त्यानुसार लिहिलेले असते. अनुभव तरी अस्सल असतात (असावेत).
लेखक म्हणुन सोडा, माणुस म्हणुन आपल्या वाढीसाठी अनुभव तपासुन पहायला हवेत ना?
इतक्या निरनिराळ्या क्षेत्रात लोकं काम करतात, त्यांचे जिवंत अनुभव त्यात का येत नाहीत? सगळं कसं आलबेल, जिथल्यातिथे. काहीतरी झोल आहे. जिथे फॉर्मचे बंधन नाही, जिथे वाट्टेल ते लिहीता येऊ शकते तिथेही अनुभवांची/कल्पनांची वानवा का? मराठी समाजमनाचे प्रतिबिंब म्हणुन पाहिले तर वैचारिक दिवाळखोरीच जास्त दिसते, आणि तसाच समाज असेल तर कोण काय करणार.
५% ब्लॉगच फक्त वाचावेसे वाटतात.

आर्क- अनुमोदन.

पुण्याला झालेल्या ब्लॉगर्स मेळाव्याचे वृतांत वाचले होते म्हणुन या मुंबई मेळाव्याकडुन फारशा अपेक्षा नव्हत्या.(या कारणा मुळे आणि माझा ब्लॉग चित्रांचा असल्याने मी तसा तीथे उपराच म्हणुन मेळाव्याला हजर राहिलो नाही). या मेळाव्यातुन काही पुढची पाउले ठरवली गेली असतील तर ते लिहावे

>>जिथे फॉर्मचे बंधन नाही, जिथे वाट्टेल ते लिहीता येऊ शकते तिथेही अनुभवांची/कल्पनांची वानवा का?<<

लोक त्यांना आवडते लिहायला म्हणून लिहितात तर तुम्ही कोण बोलणारे? अनुभवांची/कल्पनांची वानवा असेनाका.

>>५% ब्लॉगच फक्त वाचावेसे वाटतात.<<

९५% नका वाचू

हे कोणीच कुणालाच सांगू नये. >>>> ह्याला अनुमोदन.

नीरजा, छान वृत्तांत लिहिला आहेस. पण मला सिंडीचं म्हणणं पटतय. मुळात सगळेजण हाडाचे साहित्यीक किंवा कलाकार नसतात. त्यांच्या कडून खूप अपेक्षा ठेवणं बरोबर आहे का? ब्लॉग लिहिणे हे डायरी लिहिणेची पुढची पायरी आहे. कागदा वर लिहायला कंटाळा येतो, समोर काँप्यूटर असतोच नेहमी, ब्लॉगर वर फुकट अकाऊंट मिळतय तर काढा ब्लॉग अश्या विचारातून कित्येक ब्लॉग "उगवलेले" आहेत. त्यातच मराठी ब्लॉग्जचं प्रमाण इंग्रजी ब्लॉग्ज पेक्षा फारच नगण्य आहे.
चांगल्याची अपेक्षा ठेऊच नये असं मी म्हणत नाहिये पण ती सगळ्यांकडूनच ठेवता येणार नाही. आणि ठेवली तर मात्र अपेक्षाभंगच वाट्याला येईल. ब्लॉगवर (तुझ्यासकट) काही उत्तम लेखक आहेत. त्यांच्याकडूनच क्रांतीची अपेक्षा ठेवली जाऊ शकते.

मराठी समाजमनाचे प्रतिबिंब म्हणुन पाहिले तर वैचारिक दिवाळखोरीच जास्त दिसते, >>>> माझ्यामते मराठी ब्लॉगविश्वाला मराठी समाजमनाचे प्रतिबिंब म्हणून पहाणेच चूक आहे. मराठी समाजाचा विचार करता किती लोकं ब्लॉग लिहितात? त्यात किती लोकं मराठीत ब्लॉग लिहितात ? कुठलाही निष्कर्ष काढण्यासाठी जे "सँपल" घ्यावं लागतं तेच इथे पुरेसं नाहिये. आणि शिवाय ब्लॉगर्स मधे वैचारीक दिवाळखोरी आहे असं म्हणणंही मला बरोबर वाटत नाही. बर्‍याचजणांना त्यांचे लिखितस्वरूपात विचार नीट मांडता येत नसतील कारण ते लेखक नाहित. त्यामुळे लगेच त्यांच्या वैचारीक क्षमतेवर टिप्पणी करणं खरच योग्य आहे का?

परत एकदा.. अपेक्षा ठेऊच नये असं मी म्हणत नाहिये. पण मराठी ब्लॉगिंग हे माध्यम अजुन खूप म्हणजे खूपच लहान आहे. फारतर ३/४ वर्षांपूर्वी सुरु झालेलं, ज्याची बाकीच्या मराठी माध्यमांशी तुलना होऊच शकत नाही. संख्या आणि गुणवत्ता दोन्ही बाबतीत ते evolve व्हावं लागेल अजून आणि त्याला नक्कीच वर्ष लागतील.

पराग तुला १,००,००० मोदक

नीरजा... हो ह्यातले मुद्दे काही प्रमाणात त्याला पण लागू होतात.
एक उदाहरण देतो. तू कोकणात्ले ते आज्जी-आजोबा बघून त्यांच्यावर फोटो फिचर केलस. त्यात तू लिहिलेली वाक्य पण छान होती आणि त्याला नक्कीच लेखिक टच होता. अश्याच प्रकारचे विचार आजुबाजूची गोष्ट बघून कोणाच्या मनात आले असतील पण त्यांना तुझ्याप्रमाणे व्यक्त होता येईलच असं नाही. त्याबद्दल त्यांनी लिहायचा प्रयत्न केलाच तर त्याचा दर्जा चांगला असेलच असं नाही. आणि ह्या सगळ्यामुळे त्या व्यक्तीच्या/व्यक्तींच्या विचारांमधे वैचारीक दिवाळखोरी आहे असं म्हणणं मला बरोबर वाटणार नाही. कारण असलेले विचार व्यक्त करण्याचं माध्यम त्यांना नीट वापरता येत नाहिये.

दत्तात्रय >> ९५% नका वाचू>>> ह्याला माझं अनुमोदन नाही बर्का.. कारण पब्लिक फोरमवर आलेलं कोणतच लेखन स्वान्तसुखाय नसतं. त्यावर आलेल्या कमेंट्स तुम्हाला पटल्या नाहित तर तसं सांगा. पण वाचूच नका असं कसं म्हणणार ? आणि वाचल्याशिवाय कळणार कसं की ते लिखाण ९५ टक्क्यांमधलं आहे की ५ टक्यांमधलं ?

पराग तुझं पोट बिघडणार.
हे घे अजुन मोदक.

माझा सध्या आग्रह वैविध्याचा. कक्षा रूंदावयचाच आहे. दर्जा थोडा उपजत आणि थोडा सरावाचा भाग आहे.>> अनुमोदन नीरजा.

लोक त्यांना आवडते लिहायला म्हणून लिहितात तर तुम्ही कोण बोलणारे? अनुभवांची/कल्पनांची वानवा असेनाका.>>> अरेच्चा पण तुमचा माझ्या कमेंट वर आक्षेप का? तुम्ही तुमचे मत लिहा ना.

माझ्यामते मराठी ब्लॉगविश्वाला मराठी समाजमनाचे प्रतिबिंब म्हणून पहाणेच चूक आहे. >> दादा, साचलेपणा पहिले कबुल केला तर त्यावर इच्छा असेल तर मार्ग सापडेल ना. कबुलच नाही केले तर उजाडायचे थांबणार थोडेच.
कारण असलेले विचार व्यक्त करण्याचं माध्यम त्यांना नीट वापरता येत नाहिये. >> नाही पटत. लेखनाचा साहित्यिक दर्जा दूरकी बात आहे, अनुभवांचा अस्सलपणा तरी ? शाळकरी निबंधापलीकडे जाणीवा का जात नाही? त्यामानाने पाकृ किंवा तांत्रिक माहिती देणारे मराठी ब्लॉग्ज चांगले असतात, विषयाशी प्रामाणिक.

>> मराठी समाजमनाचे प्रतिबिंब म्हणुन पाहिले तर वैचारिक दिवाळखोरीच जास्त दिसते, >>>> माझ्यामते मराठी ब्लॉगविश्वाला मराठी समाजमनाचे प्रतिबिंब म्हणून पहाणेच चूक आहे. मराठी समाजाचा विचार करता किती लोकं ब्लॉग लिहितात? त्यात किती लोकं मराठीत ब्लॉग लिहितात ? कुठलाही निष्कर्ष काढण्यासाठी जे "सँपल" घ्यावं लागतं तेच इथे पुरेसं नाहिये. आणि शिवाय ब्लॉगर्स मधे वैचारीक दिवाळखोरी आहे असं म्हणणंही मला बरोबर वाटत नाही. बर्‍याचजणांना त्यांचे लिखितस्वरूपात विचार नीट मांडता येत नसतील कारण ते लेखक नाहित. त्यामुळे लगेच त्यांच्या वैचारीक क्षमतेवर टिप्पणी करणं खरच योग्य आहे का?

अनुमोदन.

रैना, 'दर्जा वाढवायला हवा, कक्षा रुंदावायला हव्यात' असं म्हणून ते होत असतं तर काय हवं होतं?
मुळात पग्या म्हणतो तसं हे 'सँपल'च खूप छोटं, अननुभवी आणि मर्यादित आहे. त्यावरून कसलेच निष्कर्ष काढणं मलाही पटत नाहीये.

नीधप, 'हे आपण म्हटलंच एकदा' या समाधानापलिकडे त्याचा उपयोग काय?

मला गेले काही दिवस हेच खुपत होतं. इतकं बोरिंग झालंय मराठी ब्लॉगविश्व.. काहीतरी रोजचेच अनुभव शब्दबद्ध करायचे! किंवा चक्क टीव्हीवरच्या बातम्या पकडून त्यावर लेख पाडायचे.. सर्च इंजिन ऑप्टीमायझेशनचा उत्तम नमुना! लेटेस्ट हॉट टॉपिक असल्याने व 'तू मला छान म्हण, मी तुला म्हणतो' अशा प्रकारच्या कंपुबाजीने(!) कमेंट्स तर बख्खळ पडतात व लेखक समाधान करून घेतो की तो लेख फार भारी जमला होता वगैरे..
मला ब्लॉगिंग विश्वाशी ओळख झाली तेव्हाचा काळ आठवला, ट्युलिप,अभिजीत बाठे, केतन कुलकर्णी, नीलेश गद्रे, संवेद, नंदन होडावडेकर, गायत्री नातू (नंतर नंतर यॉनिंग डॉगची बाष्कळ बडबड) इत्यादी लोकं इतकी सुंदर लिहीत होती तेव्हा.. (अजुनही ती लोकं छानच लिहीतील, पण फारशी लिहीतच नाहीत.. ) किंवा आता इतकी प्रचंड गर्दी आलीय की निसटले जाते हे लिखाण, आणि मग उरतात नुसत्याच प्राची ला गच्ची टाईप कविता किंवा फॉर्वर्डेड माल स्वतःच्या ब्लॉगवर टाकणारी जनता.. अरे ही कुठली ब्लॉग काढायची प्रेरणा?

मी स्वतःला अजिबात लेखक समजत नाही, कारण मला ती कला अवगत नाहीये. गेली ३ वर्षं मी नुसती चाचपडत आहे. पण चाचपडतानाही समोर चांगले लिखाण दिसले की अजुन इच्छा होते चांगलं चाचपडायची! निदान मला लिहीते केले या पूर्वीच्या ब्लॉगविश्वाने.. मात्र हल्ली ती इच्छा मरून गेलीय एव्हढं मात्र नक्की...

म्हणावं की. पण त्यावर उपाय
१. ज्याला जमतं त्याने स्वतः चांगलं (आणि सातत्याने) लिहीत रहावं
२. आपल्या वाचनात आलेल्या चांगल्या लिखाणाच्या लेखक/लेखिकेला आवर्जून प्रोत्साहन द्यावं
३. त्याचा प्रसार करावा
एकूण सकारात्मक काही करावं.

मुळात ब्लॉग लिहिणारे सगळेच 'लेखकू' नाहीत. (तसा बहुतांशांचा दावाही नसावा.) इतर माध्यमांत तरी कितीसं निराळं चित्र दिसतं? प्रकाशित झालेल्यांतली किती पुस्तकं आपल्याला दर्जेदार वाटतात? किती बहुरंगी अनुभवविश्वं चितारलेली दिसतात? स्वयंभू शैली दिसते? काही नवीन विचार दिसतो? ते करणारे कोणत्याही माध्यमात आणि कोणत्याही काळात मोजकेच साहित्यिक असतात.
म्हणोनि काय कवणे चालोचि नये?

स्वाती वेल सेड

रैना, नी मुळातच जर प्रतिभा नसेल तर तुम्ही कक्षा रुंदावण्याची अपेक्षा करुन काही फायदा नाही असं मला वाटतं. कित्येक लोक (माझ्यासारखे) साध्या सरळ शब्दात आलेले अनुभव लिहितात. ते बघून अजून १० लोकांना 'अरे हे असं तर मी पण लिहु शकतो/शकते' असं वाटतं. ब्लॉग अकाउंट फुकट काढता येतं. त्यातुनच इतकं पीक उगवलय. बरं बहुत करुन साचेबब्द्ध आयुष्य असलेल्या लोकांच्या अनुभवविश्वात वैविध्य कुठुन येणार ? त्यात प्रतिभेची वानवा.

त्यापेक्षा जे कोणी "चांगलं"/वेगळं लिहित असेल तर त्याला प्रोत्साहन देणे आपण करु शकतो. आपल्यात तेवढी कुवत असेल (रैना आणि नी, प्लीज नोट) तर आपण काही वेगळं लिहिण्याचा प्रयत्न करु शकतो. पण म्हणून जे हे करत नाहीयेत त्यांना वैचारीक दारिद्र्य वगैरे म्हणणे मला पटत नाही.

अरे मी टाइप करुन पोस्टेपर्यंत इथे अजून पोस्ट आल्या. स्वाती, अनुमोदन.

निदान मला लिहीते केले या पूर्वीच्या ब्लॉगविश्वाने.. मात्र हल्ली ती इच्छा मरून गेलीय एव्हढं मात्र नक्की...>>>> बस्के इतर लिहित नाहीत किंवा चांगलं काही लिहित नाही म्हणून मी पण नाही (लिहितेय किंवा लिहु शकतेय) हे मात्र काहीच्या काही हां.

वरची चर्चा वाचून मला पडलेले प्रश्न -

मुळात ब्लॉगाला साहित्यिक मूल्य असलंच पाहिजे, असं काही आहे का? माझ्या समजुतीप्रमाणे ब्लॉग = वेब लॉग.
पहिल्या प्रश्नाचं उत्तर होकारार्थी असेल, तर मायक्रोब्लॉगिंगबद्दल काय मत?

सिंडी.. तू सुध्दा वेल सेड.

मायक्रोब्लॉगिंगबद्दल >>>> म्हणजे काय ? मायक्रो वेब लॉग.. म्हणजे आपण फेसबूक वर जसे १ ओळीचे स्टेटस मेसेजेस लिहितो तसं? अ.ल.क. सारखं?

चिन्मय तुझ्यामते ह्या प्रश्नांची उत्तर काय ते सांग की

हो, काहीच्या काही आहे म्हणून तर खटकतंय. पण असं झालंय ही माझ्याबाबतीत फॅक्ट आहे.

जसं तू म्हटलीस प्रतिभेची वानवा, अनुभवांची कमतरता हे सर्व तर आहेच माझ्यात! प्लस.. समथिंग इज मिसिंग.. मी खूप प्रयत्न केला लिहीण्याचा की मला काय खुपतंय, किंवा का मला सध्या ब्लॉगविश्व आवडत नाहीये.. पण मी नाही मांडू शकत आहे शब्दात.. परत एकदा नसलेली प्रतिभा नडतीय.. जाऊदे !!

मुळात, माझ्या समजुतीनुसार, ब्लॉग ही केवळ एक खाजगी दैनंदिनी आहे. लिखाणात काय विषय असावेत, व ते कसे मांडावेत, हे पूर्णपणे त्या ब्लॉगरवर अवलंबून आहे. मी माझ्या दैनंदिनीत काय लिहावं, कसं लिहावं, हे मला वाचक सांगू शकत नाहीत. हां, जर मी 'माझ्या ब्लॉगाचं स्वरूप साहित्यिक आहे, आणि मी इथे कथा / कविता/ ललित प्रकाशित करतो आहे', असं सांगत असेन, तर वाचक त्या लेखनावर निश्चित मत मांडू शकतात. पण बहुतेक ब्लॉगर्स हे ब्लॉगाला स्वतःला अभिव्यक्त करण्याचंच माध्यम समजतात. ब्लॉगाचं मूळ स्वरूप बघता त्यात चूकही काही नाही. त्यामुळे त्या ब्लॉगरांचं अनुभवविश्व जितकं समृद्ध / तोकडं असेल, त्याप्रमाणे लेखनविषय किंवा अभिव्यक्त करण्याच्या पद्धती त्यांच्या ब्लॉगांवर आढळतील.

मायक्रोब्लॉगिंग म्हणजे ट्विट्स आणि तत्सम. म्हणजे अगदी लहान ब्लॉग. केवळ काही ओळींचे / शब्दांचे.
आता मायक्रोब्लॉगिंगाला साहित्यिक निकष कसे लावायचे? कविता ट्विट करणारेही आहेतच की. पण मायक्रोब्लॉगिंगचा तो उद्देशच नाही.

मला सध्या ब्लॉगविश्व आवडत नाहीये >>> ब्लॉग विश्व आवडत नाहीये आणि तिथे कुणी चांगलं लिहित नाहीये म्हणून मला लिहायला सूचत्/जमत नाहीये ह्यात फरक आहे ना बस्के.

रच्याकने, जुन्या मायबोलीसारखी मजा आता येत नाय ब्वॉ हा सूर बरोब्बर असाच लागतो

चिनुक्स,

बहुतेक ब्लॉगर्स हे ब्लॉगाला स्वतःला अभिव्यक्त करण्याचंच माध्यम समजतात. ब्लॉगाचं मूळ स्वरूप बघता त्यात चूकही काही नाही. त्यामुळे त्या ब्लॉगरांचं अनुभवविश्व जितकं समृद्ध / तोकडं असेल, त्याप्रमाणे लेखनविषय किंवा अभिव्यक्त करण्याच्या पद्धती त्यांच्या ब्लॉगांवर आढळतील.>>>
हे पटल..

सिंडी , बरोबर... तोच सूर लागतोय इथेही.. मलाही लिहील्यावर जाणवले होते..

आणि फरक म्हणशील तर आहे. किंवा विचार केलास तर नाही सुद्धा. असो.. मला फार काही समजवता येणार नाही. पण माझ्या मते तरी मला जे वाटते तेच मी लिहीले आहे. ज्यांना उत्स्फुर्तपणे लिखाण करता येते त्यांना असे प्रश्न/अडचणी पडत/येत नसतील. मला पडतात.