बोल आणि अबोल

निव्वळ अप्रतिम...
पण उखंड असा शब्द आहे का साहित्यात?
तिथे अखंड सुद्धा चालेल ना हरिश?

बाकी कविता आवडली...
बोलणार्‍याचे सातू विकले जातात, न बोलणार्‍याचे गहु सुद्धा कोणी घेत नाही.
ही म्हण आठवली..

सुंदर कविता.

या निमित्ताने मला माझा एक शेर आठवला.

लपेटून चिंध्यांत घट अमृताचा, न देखे कुणीही, शिवेना कुणी
लपेटून चिंध्यांस रेशीमवस्त्रे, अशी होय गर्दी, हटेना कुणी

सह्हीच

वरवरच्या गोष्टींना आणि जाहिरात बाजीला
भुलणारेच अनेक असतात हा आशय मस्त उतरलाय कवितेतून