वजाबाकी

Submitted by भाऊ नमसकर on 6 September, 2010 - 01:06

आ वासून समोरच नव्हतं ठाकून उभं
कसलंच कपाळाचं कामही साधं आज
आयतंच त्यांचं फावणार आता आहे
धरून फेर, मिरवायला नित्याचा नाच

आठवणीना या नव्हतं गोंजारलं मी कधी
झिडकारलं नाही पण दटावलं अधी मधी
सोबत त्यांची बरी, तरी भिती दाटते उरीं
नेतील त्याच वळणावर, मिटवून सारी दूरी

मित्र जिथले सोडले, पुसल्याही खाणाखुणा
नका म्हटलं नेऊं तिथं, करूनही मला पाहुणा
विसरलो तिला, तर म्हणे पोकळ हा बहाणा
आयुष्याच्या शून्यातून होणारच कसा तू उणा !

गुलमोहर: 
कविता
शब्दखुणा: 
कविता
वजाबाकी
शेअर करा