बाल्कनीतील बाग (बॉटलचा उपयोग)

आपण जेव्हा प्रयोग करायला जातो तेव्हा एकेक अडचणी डोकं वर काढू लागतात.
१) बॉटल तिरकी होणे
२) माती किती भरणे.
३)संपूर्ण काथ्याच भरला तर काय होईल, मुळे निघतील का?हलकी होते पण वाढ होत नाही. काथ्या उर्फ नारळाची शेंडी ही टाकावूच आहे.
४) ऊन लागले की बऱ्याच प्लास्टिकना महिन्याभरात भेगा पडतात. चुरा होतो. यु.वी. किरणांमुळे होते.
५)बॉटलची फार कापाकापी करण्यात अर्थ नाही.
६) सरळ वर वाढणारी झाडे उपयोगाची नाहीत.
७) पाणी राहिले उघडे तर डास होतील.
८)लाल माती फार त्रास देते. कोरडी झाल्यास, वाळल्यावर घट्ट ढेकूळ होते. ओघळल्यास लाल डाग पडतात.
माझ्याकडे दुसरी साधी भुसभुशीत माती आहे तिचा हा त्रास नसतो. पण ती ट्रेकवरून येताना आणावी लागते. (पिशवी रिकामी आणू नये म्हणतात. चार पाच किलो)
९) कोणतेही घन, द्रवरूप खत घालायचे नाही कारण टाकावूतून करण्याचा हेतूच बाद ठरेल. फक्त ऊन पाण्यावर वाढवायची आहेत झाडं.

@Shraddha , छान झाली आहेत रोपं. ओफिस टाइम ( पोर्चूलका) थंडीत मरते. खूप कडाक्याचे ऊन याला फार मानवते.
दुसऱ्या फोटोतील जाड पानांचे कॅक्टस आवडले.

लेखातील फोटो क्रमांक सहामध्ये उजवीकडून दुसरी कुंडी आणि अगदी डावीकडील अर्धवट दिसणारी पिशवी यावर केलेले प्रयोग यशस्वी झाले आहेत. टाकावूतून कुंड्या तयार केल्या. माहिती देतो लवकरच. सध्या मुनिया पक्षांनी घरटी केल्याने बाल्कनीत फार वावरता येत नाही. फोटो टाकतो.

फोटो १
मुनियांनी बांधलेले गोल घरटे. Russelia फुलझाडाला वर्षभर लाल तुरे येतात. त्या फुलांवर सनबर्ड पक्षी येतात. झाडांची पाने म्हणजे बारीक लांब काड्या असतात त्यांचा उपयोग करून मुनियांनी हा गोळा पाच दिवसांत बांधला. रसेलियाचे लांब लांब लोंबकळणारे तुरे कावळ्यांना दूर ठेवतात. घरट्याला आत जाण्याचे दार बाहेर ठेवले आहे. ऑगस्ट सप्टेंबरमध्ये गवताची पाने मिळतात त्यापासून मुनिया त्यांचे घरटे करतात. नंतर गवताला कोवळ्या बियांच्या लोंब्या येतात ते पिल्ले झाली की त्यांना खाणे मिळते.

फोटो २
बोरी किंवा गुलाबाला काटे असतात त्यात घरटे करणे मुनियांना सुरक्षित वाटते कारण कावळे आणि साळुक्यांना घरट्याकडे जाता येत नाही. आपण गुलाबाची छाटणी जुलै महिन्यांत करतो. पण तसे केले नाही तर फुले न येणाऱ्या लांब फांद्या कामाच्या असतात .ऑगस्टमध्ये मुनिया त्या काटेरी किल्ल्यात घरटे बांधतात.

फोटो ३
प्लास्टिक डब्यांची टाकावू झाकणे वापरून केलेली कामचलावू कुंडीची पिशवी. दोन किलो माती राहाते.लाल प्लास्टिक शीटने झाकली आहे. एका झाकणारा मध्यभागी एक इंच भोक पाडले. यासाठी पान खाणाऱ्यांकडे एक चुन्याची गोल डबी असते पत्र्याची ती तापवून वापरली. दहा बारा इंची प्लास्टिक पिशवी घेऊन त्याचा तळ कापला. परत तो गोळा करून दोरीने बांधला. तो भाग झाकणाच्या भोकातून खाली सोडला. यातून पाणी खाली गळते. या पिशवीत खाली एक दोन इंच मातीचा थर दिला. आता यावर झाडांची रोपांची पिशवी मिळते नर्सरीतून ती /तशी आतल्या मातीवर ठेवायची. झाकणारा दोऱ्या बांधून टांगायची. आतली पिशवी आणि झाड आपण कधीही काढू शकतो आणि बदलू शकतो. हे जरा चांगले दिसावे आणि मुळांना उजेड लागू नये म्हणून एक गुलाबी शीट गुंडाळली आहे बाहेरून. प्रयोग चालू आहेत आणि यशस्वी झाले आहेत.

फोटो ४
तशा मोठ्या झाकणाच्या कुंड्या. चार किलो माती राहू शकते. पंचवीस पिशव्या अशा टांगल्या आहेत. सुंदर दिसत नाही परंतु कामचलावू.

फोटो ५
लहान मोठ्या कुंड्या एकावर एक बांधल्या तर वरच्या कुंडीतले वाहून गेलेले पाणी खालच्या कुंडीत येते व त्यातले पाणी खालच्या एका बादलीत जमा करता येते. याचा फायदा असा की खत घातले असेल तर ते खतांचे पाणी खालच्या बादलीत जमा होते ते परत वरती घालता येते. तसेच बाल्कनीत पाण्याची राग होत नाही.

फोटो ६
मागच्या वर्षी नर्सरीतून आणलेले पारिजातकाचे रोप( ३०रुपये) फुलते सतत.

फोटो १
पारिजातक झाड. दोन चार वेळा छाटले आहे.

जेव्हा सुटीला बाहेर जातो तेव्हा कुंडीतल्या पिशव्या बाहेर काढून एका ट्रेमध्ये ठेवतो आणि ट्रेमध्ये तळाला एक दोन इंच पाणी राहील असे भरून ठेवतो.( या पाण्यात डास वाढेपर्यंत ते सुकूनही जाते.) तसेच झाडांची एक फुटांवर छाटणी करतो. त्यामुळे पाणी दहा बारा दिवस पुरते आणि झाडे मरत नाहीत. नवीन फुटवे आलेले असतात. मातीच्या कुंड्याचं असं काही करता येत नाही.