जागीर

१२) तुम्ही वाट्टेल तितके हरवा, तुमचे जन्मरहस्य तुम्हाला कळतेच कळते

१२.१) आईनस्टाईनने जर जागीर बघितला असता तर त्याला सापेक्षता सिद्धांताची प्रायोगिक सिद्धता देता आली असती.

या घडामोडींपासून अनभिज्ञ असलेला अमरीश पुरी जाऊन रणजीतला सांगतो की आज हमारे रास्ते के सारे काटे साफ हो गये. इथे एकतर आपला कलात्मक मोटिफ असावा म्हणून किंवा ३४ वर्षांनंतर पायसला त्याच्या परीक्षणात अजून एक पंच काढता यावा म्हणून रणजीत हातात काटे साफ केलेला गुलाब घेऊन बसलेला असतो. अमरीश पुरी मोठ्या आनंदात असतो - आता अंजानगढचा खजिना त्याला मिळेल आणि रणजीतला तो या जागीरचा राजा बनवून रिटायरमेंट घेऊ शकेल. बिगुलवाल्या फरकॅपवाल्याला दारूचे ग्लासेस भरणे या कामाला ठेवले असल्याने तो तत्परतेने एक दारुचा ग्लास रणजीतला देतो. रणजीतला न पिताच चढते आणि चढ्या सुरात तो एक बाँब टाकतो. रणजीतला हे कळलेले असते की अमरीश पुरी त्याचा खरा बाप नाही तसेच तो ठाकूरही नाही. तो पूर्वाश्रमीचा डाकू लाखन आहे.

रणजीतला बहुधा खरंच चढली असावी कारण तो म्हणतो की त्याचा गद्दार बाप निर्दोष होता आणि केवळ अमरीश पुरीमुळे तो मारला गेला. उसुलोंवाला व्हिलन असल्याने अमरीश पुरी तरीही म्हणतो की मी त्या बदल्यात दिगंबरच्या मुलाला, रणजीतला आपल्या मुलासारखं वाढवलं. ते खरंही आहे कारण अमरीश पुरी रणजीतला जागीरच्या गद्दीवर बसवायला तयार असतो. पण गद्दारचा मुलगा गद्दारच! लोभीचा मुलगा लोभीच! रणजीत अमरीशला म्हणतो की घरी जा, तुला एक पैसा मिळत नाही खजिन्यातला! इथे तो स्वतःला शाही खून संबोधतो आणि त्याचे सर्व "शाही" बेनिफिट्स नाहीसे होतात. थोडक्यात आता रणजीत मरू शकतो. रणजीत अमरीश पुरीचे रहस्य इफ्तेकारला सांगण्याची धमकी देतो. यावर अमरीश पुरी फारच वैतागतो. उसुलच्या नादात त्याने अस्तनीत निखारा बाळगल्याचे त्याला लक्षात येते. त्यामुळे तो उसुल तोडून रणजीतला गोळी घालण्याचा प्रयत्न करतो. अ ने ब वर पिस्तुल रोखले तर ब च्या हातात अ च्या पिस्तुलातल्या गोळ्या असतात या नियमानुसार गोळ्या रणजीतकडे असतात. मग रणजीत लोडेड रिव्हॉल्व्हर अमरीशवर रोखतो. पण अमरीश पुरीने त्याला वीस वर्षे सांभाळले असल्याची आठवण ठेवून तो अमरीशला जीवनदान देतो. या फॅक्टमुळे खूपच प्रश्न निर्माण होतात. रणजीत तरी मेकअप वगैरे लावून तीसच्या आसपास दिसतो म्हणजे तेव्हा तो जेमतेम दहा वर्षांचा असणार. अशावेळी बाप कोण हे डिटेल विसरणे जरा अवघड असले तरी थोडा सस्पेन्शन ऑफ बिलीफ करून हे सोडून देता येते. पण धर्मेंद्र वीस वर्षांत पाच वर्षांचा पन्नास वर्षांचा कसा काय झाला? बहुधा हे लोक प्रकाशाच्या वेगाच्या वेगवेगळ्या प्रमाणात धावत असल्याने टाईम डायलेशन होत असावे.

१२.२) व्हिलनच्या गँगमध्ये बॉब क्रिस्टो नसेल तर कसलं आलंय इंटरनॅशनल अपील?

रणजीत घराबाहेर पडतो तो त्याला गुलाबी पंजाबी ड्रेस घातलेली शोमा आनंद भेटते. शोमाचा विग या सीनच्या दिवशी हरवला असावा कारण ती इथे झीनतसारखे झिपरे केस घेऊन फिरते आहे. त्यांच्या डोक्याचा आकार सारखा नसल्याने शोमाच्या डोक्यावर टोपली ठेवल्यासारखे ते केस दिसतात. रणजीत तिला सांगतो की तू माझी बहीण नाहीस. माझ्यात शाही खून आहे तुझ्यात डाकूका खून आहे. पटत नसेल तर अमरीशला जाऊन विचार. शोमा भलतीच कूल असते. ती जाऊन अमरीशला "ओ बाबा बघा ना कसा हा दादा" टोन मध्ये सांगते की रणजीत तिला डाकूका खून म्हणाला. यावर अमरीश हातातली ब्लॅक लेबलची बाटली फेकून देतो. ऐलान-ए-जंगच्या रेटने यात एक अजित वच्छानी आला असता. अनिल शर्माच्या वतीने प्रेक्षक हळहळ व्यक्त करतो.

अमरीश फारच उखडतो आणि थेट शिवीगाळ करतो. इतका वेळ त्याचे उसूल त्याला संरक्षण देत होते पण आता उसूल सोडल्यामुळे त्याला मारणेही शक्य होणार आहे. तो शोमाला वरच्या मजल्यावर जायला सांगतो पण ती आडोश्याने त्याचे सारे म्हणणे ऐकते. इथे त्या फरकॅपचे नाव तरुण असल्याचे कळते. अमरीश त्याला बॉबला बोलावायला सांगतो. इथे बॉब म्हणजे बॉब क्रिस्टोखेरीज इतर कोणी असू शकत नाही हे शेंबडे पोरही सांगेल. अमरीशने तसाही खजिन्याचा नकाशा नकलून ठेवलेला असतो त्यामुळे तो सेट असतो. शोमाला इथे कळते की आपले वडील वाटतात तितके साधे नाहीत. त्यामुळे जेव्हा पुढच्या सीनमध्ये मिथुन तिला अमरीश पुरीच पाद्री आहे असे सांगतो तेव्हा तिला तेवढा धक्का बसत नाही. पण ती भलतीच इमोशनल होते आणि राखीच्या आवाजात सगळे रहस्य उघड करते. धर्मेंद्राला आता कळते की अमरीश पुरीच मेन व्हिलन आहे. पण झीनत पॉईंट आऊट करते की तू असशील राजकुमार पण झीलपर्यंतचा रस्ता ठाऊक असलेल्या प्राणला मात्र रणजीत राजकुमार वाटतो. व्हॉट टू डू?

१२.३) जर सत्यनारायण घालायला केळीचे खुंट आणि सुपार्‍या दोन्ही लागतात तर सुपारीच्या झाडांच्या पायाशी केळीचे खुंट वाढणारच!

सुदैवाने नशेत रणजीत प्राणला सर्व रहस्य सांगून टाकतो. झीलपर्यंत पोहोचल्यामुळे त्याचे काम तसेही झालेले असते. प्राण संतापून रणजीतशी फाईटिंग करायला जातो पण रणजीत त्याला बंदिवान करतो. इकडे हिरो लोक अंजानगडला पोचतात. शेवटची वीस मिनिटे तरी खजिना आणि वेस्टर्न दाखवू असा निर्धार असल्याने सगळ्यांना गनस्लिंगरचे कपडे दिले आहेत. डॅनी आणि मिथुनला त्यांचे कपडे शोभून दिसतात. शोमा गरीबांची मेरी विंडसर दिसते पण विग आणि डोके मॅच नसल्याने किमान तिला तिची हॅट नीट बसते तरी. झीनतच्या डोक्यावर राजा राममोहन रॉयची हॅट देण्याची अचाट कल्पना कोणाला तरी स्फुरली आहे. त्याची भरपाई तिला क्वार्टर हॉर्स देऊन केली आहे - बाकीच्यांचे घोडे अरेबियन आहेत. सर्वात जास्त अन्याय धर्मेंद्रावर झाला आहे. त्याला सगळ्यात स्लो व्हाईट हॉर्स दिला आहे. बहुधा त्याच्या वजनाने घोडा तसाही हळू धावणार आहे तर कोणाला कळणार आहे असा विचार असावा. धर्मूच्या चेहर्‍यावर "लहानपणी मी या डोंगरावर करवंदे हादडायचो का त्या डोंगरावर?" असा गहन प्रश्न स्पष्ट दिसतो. अशा अवस्थेत त्याला मिथुन आणि डॅनी विचारतात की इथे तर सगळे डोंगर सारखेच दिसतात आणि आपल्याला तर रस्ता माहित नाही. आता? पाजी असल्या चिल्लर अडचणींनी डगमगणारे नसतात. ते मोठ्या रुबाबात म्हणतात "हम अपना रास्ता खुद बनायेंगे."
.........
.........
.........
वरून कमल कपूरची आत्मा ओरडते "कारट्या, रस्ता स्वतःचा स्वतःच शोधणार होतास तर इतके पैसे घालून ते लॉकेट आणि तो नकाशा कशाला बनवला? पैसे काय झाडाला लागतात?"

या लोकांना घोडेस्वारी शिकवण्याकरिता केलेला खर्च वसूल करण्यासाठी त्यांचे घोडेस्वारीचे शॉट्स आहेत. डॅनी, मोंटू आणि शोमा एका दिशेने जातात. पाजी, मिथुन आणि झीनत स्टार असल्याने वेगवेगळे जातात. एक डाव मिथुनचा सांभाळ केलेले लोक दाखवणे गरजेचे असल्याने इथुन तिथुन मिथुन त्या लोकांच्या बस्तीत पोहोचतो. ते लोक सुद्धा "सांगा आया, सांगा आया" करत नाचायचेच बाकी ठेवतात. बट मिथुन गॉट नो चिल! तो सरळ विचारतो, "इकडे शहरी लोक कुठे आलेत का?" एकजण म्हणतो "हो, त्या तिथे. पलीकडे. तिकडे. झील के पास (तुम्हाला काय वाटलं? इतक्या सहजा सहजी तो प्रियेचा अ‍ॅड्रेस थोडीच देणार आहे?)" मिथुन म्हणतो ओके बाय. तडक तिकडे जातो तर बघतो सगळा तळ ज्वालांनी वेढला आहे आणि मध्यभागी एका खांबाला प्राणला बांधले आहे.

हिरो असल्यामुळे प्राणचे रक्षण करणे त्याचे कर्तव्य असतेच पण त्याखेरीज रिंगमास्टरची हॅट दिल्यामुळे सर्कसवाल्या कलाबाजी करणे पण अत्यावश्यक असते. त्याला आपले कर्तव्य पार पाडता यावे म्हणून तिथे सुपारीची उंचच उंच झाडे येतात. त्या झाडांच्या साहाय्याने तो रणजीतच्या अग्निकंकणात प्रवेश करून प्राणचे प्राण दुसर्‍यांदा वाचवतो. पण रणजीत हातचा निसटतो. तो केव्हाच तळ सोडून पसार झालेला असतो. कर्तव्य पार पडल्याने ती उंच झाडे जाऊन तिथे केळीचे खुंट येतात. बहुधा मिथुनच्या पालक वडलांना सत्यनारायण घालायचा असावा. तेही मागोमाग येतात. प्राणच्या जखमा बर्‍या करायला ते संजीवनी मलम मागवतात!! मिथुनची पालक आई त्याला धीर देत म्हणते की तू आम्हाला सापडला तेव्हा तर तुझ्या तर पाठीच्या तलवारींनी चिंधड्या झाल्या होत्या. त्यामानाने प्राणला काहीच झालेलं नाही, तू चिंता करू नकोस. आता प्राणपाशी कुलक्षणी भाभू नसल्यामुळे कोणी टॉपिक चेंज करत नाही आणि प्राणला मिथुन आपलाच मुलगा असल्याचा साक्षात्कार होतो.

कथेत आता नवीन मुद्दे उपस्थित होणे थांबले आहे. रहस्ये उलगडायला सुरुवात झालेली आहे. म्हणजेच क्लायमॅक्समध्ये आपण प्रवेश केलेला आहे.

१३) क्लायमॅक्स

१३.१) रणजीतचा अंत

रणजीतला केवळ आणखी एक झील पार करायची असते की मग तो खजिन्याच्या पहाडीजवळ पोहोचणार असतो. या आनंदात तो नाचगाण्याचा कार्यक्रम आयोजित करतो. हिरो लोक या संधीचा फायदा उठवण्याचे ठरवतात. भविष्यात हा सिनेमा रशियनमध्ये डब होणार याची कल्पना असल्यामुळे डॅनीला उशांका (https://en.wikipedia.org/wiki/Ushanka) घालायला दिली आहे. झीनत आणि शोमा आपल्याला कोणी ओळखू नये म्हणून तोंडावर रेशमी रुमाल बांधतात . गाणे बजावण्यासाठी मिथुनच्या कबिल्यातले खानाबदोश आणले असावेत. मग मिथुन, झीनत आणि शोमा वंजार्‍यांचे सोंग वठवून गाणे सादर करतात - सबको सलाम करते हैं, सबसे कलाम करते हैं. अर्थः आम्ही सर्वांचा आदर करतो (त्यांना नमस्कार करतो) आणि सर्वांशी संवाद साधतो. आपले हिरो लोक सर्वसमावेशक असल्याचे हे द्योतक आहे. त्याविरोधात "शाई खून" म्हणून बोंबाबोंब करत असलेला, भेदाभेद मानणारा रणजीत आणून चक्रवर्तीकाकांनी बंगाली दिग्दर्शकांना कंपल्सरी असलेली सोशलिस्ट कमेंट्री मारली आहे.

या गाण्याविषयी काहीही लिहिण्यासारखे नाही पण या गाण्याच्या कोरिओग्राफीवर खूप काही लिहिण्यासारखे आहे. संपूर्ण गाण्यात डॅनीला घोड्यावर का बसवले आहे ते काही कळत नाही. धर्मेंद्रला या गाण्यातून वेगळे काय साधले तेही कळत नाही. त्याला डॅनीप्रमाणेच घोड्यावर बसवून ठेवता आले असते. झीनतने काळ्या रंगाचा रुमाल बांधल्यामुळे तिचा डिसगाईज जेनुईन तरी वाटतो. शोमाच्या तोंडावरच्या पारदर्शी जाळी काय डिसगाईज करते कोणास ठाऊक! त्यात ती मधूनच ती जाळी बाजूला करून प्रेक्षकांना डोळा मारते. यातून प्रेक्षकांनी काय बोध घ्यावा? बरं रणजीतला ती परवा परवापर्यंत भैय्या म्हणत असते. मग स्वतःहून त्याच्या अंगचटीला जाऊन नाचण्याचा धोका पत्करण्यामागे काय विशेष कारण असावे? जवळ मिथुन होता म्हणून नाहीतर रणजीतचे एक्सप्रेशन बघता तिचं काही खरं नव्हतं. आणि सर्वात कहर, प्राणला पायरेटचा, तोही लाँग जॉन सिल्व्हरचा वेष देऊन थीमॅटिक इंटेग्रिटी का तोडली असावी? बरं रुपकही नीट जुळत नाही. जॉन सिल्व्हर लंगडा असतो, थोटा नाही.

असो, तर गाणे संपते तेव्हा झीनत तिचे नृत्यकौशल्य रणजीतला दाखवत असते. झीनतचा डान्स आणि सेहवागची बॅटिंग यात एक विलक्षण साम्य आहे. दोघांमध्येही फूटवर्कचा अभाव आहे. तर झीनत रणजीतसमोर नाचत असते. नाचता नाचता ती रणजीतच्या गळ्यातले लॉकेट काढून घेते आणि आपला नकाब हटवते. रणजीतची नशा खाडकन उतरते. झटापटीत लॉकेट दूर फेकले जाते. डॅनी धावत जाऊन लॉकेटमधला नकाशा बघतो. रणजीत लगोलग तो नकाशा आगीत फेकतो. म्हणा याचा काही फायदा नसतो, कॉज डॅनी हॅज ए फोटोग्राफिक मेमरी! रणजीतचे सिनेमातले काम झालेले असल्यामुळे त्याची अवतार संपवायची वेळ झालेली असत्ते. त्यास अनुसरून मोंटू रणजीतला ओळखतो आणि डॅनीला सांगतो की हाच बीनाच्या मृत्युस जबाबदार आहे. यावर क्रमाने डॅनी, मिथुन, प्राण, झीनत आणि शोमा आपले सुरेफेकीचे कौशल्य दाखवतात. सर्कसच्या खेळात जसे सुरे माणसाच्या खूप जवळ पण शरीराला लागणार नाहीत अशा बेताने मारायचे असतात अगदी तशीच सुरेफेक होते. रणजीत याने घाबरून जाण्याऐवजी खुश होतो कारण त्याला हे लोक आयतेच शस्त्र देतात. मग रणजीत व डॅनी थोडावेळ झोंबाझोंबी करतात. याक्षणी कोणी एक असिस्टंट म्हणला असावा "सर कुछ मजा नही आ रहा". लगेच चक्रवर्तीकाकांना आठवले की "अरेच्चा, आपल्या अंजानगडमध्ये एक नदी पण आहे." फायटिंग लगेच नदीत शिफ्ट होते. बीनाने जसा स्वतःच्या पोटात चाकू मारलेला असतो तसाच डॅनी रणजीतचा हात मुरगाळून रणजीतच्याच हाताने रणजीतला भोसकतो. रणजीत खलास, अमरीश पुरी बाकी!

१३.२) अमरीश पुरीचा अंत

दुसर्‍या दिवशी सकाळी अमरीश पुरी, बॉब क्रिस्टो, मॅक मोहन आणि फरकॅपवाला पंचवीस तीसजणांचे घोडदळ घेऊन खजिन्याच्या पहाडीपाशी पोहोचतात. घोडदळात कदाचित आणखीही लोक असतील, घोड्यांचे शॉट सुस्पष्ट नसल्याने अंदाज बांधता येत नाही. हे घोडदळ बॉब क्रिस्टोच्या हाताखालच्या लोकांचे असल्याने त्याला एकट्यालाच मशीनगन दिली आहे. हे थोडे थोडे १९९२ च्या तिलक सारखे आहे ज्याच्यात शिल्पा शिरोडकर गिरोहची सरदार असल्याने तिला एकटीलाच मशीनगन मिळते. बाकी सगळ्यांना चंबळ डाकू स्टँडर्ड १२ गॉज डबल बॅरल शॉटगन दिल्या आहेत. त्या कदाचित अमेरिकी बनावटीच्या असल्यामुळे त्यांना कोचगन म्हणता येऊ शकते जेणेकरून वेस्टर्न मोटिफ पूर्ण व्हावा. अमरीश पुरीलाही सिंगल बॅरल रायफल मिळाल्यामुळे त्याच्यावर काहीसा अन्याय झाला आहे खरा पण बॉब क्रिस्टो सीनमध्ये असल्यावर उन्हात चमकण्याचे चान्सेस फार नसतात.

आपल्याला हवी असलेली पहाडी हीच असल्याची खातरजमा झाल्यानंतर अमरीश पुरी ती पहाडी बाँबने उडवून द्यायला सांगतो. खजिन्याचे कोरीवकाम केलेले दगडी दार बघून सगळे तिथे बाँबफेक सुरू करतात. बाँबचा आवाज धरमपाजींचे लक्ष वेधून घेतो. पाजी लगेच अमरीश पुरीच्या दिशेने घोडा पळवतात. इकडे अमरीश पहाडीच्या आत पोहोचलेला असतो. काचेचे हिरे मोती आणि पितळेच्या मूर्ती पाहून अमरीश पुरीचा आनंद गगनात मावत नाही. हा करोडों का खजाना तो थैल्यांमध्ये भरून घ्यायला सांगतो. स्वतः तो शंकराच्या मूर्तीवरचा हिरेजडीत नागमुकुट घ्यायला पुढे होतो. तेव्हा शमशेर द मिरॅक्युलस ससाणा येऊन त्याला जखमी करतो आणि मुकुट घेऊन गुहेबाहेर निघून जातो. काही घडलेच नाही अशा आविर्भावात ते लोक आपले काम चालू ठेवतात. इकडे धर्मेंद्राला ओळख पटावी म्हणून शमशेर परत गरुड होतो आणि मुकुट धर्मेंद्रला देतो. मुकुट बघून पाजींना कळते की व्हिलन लोक खजिन्यापर्यंत पोहोचले आहेत. मग तो शमशेरला खजिन्याचा रस्ता दाखवायला सांगतो. थोड्याच वेळात ते त्या पहाडीपर्यंत पोहोचतात. धर्मेंद्र बॉब क्रिस्टोची मशीनगन वगळता इतर सर्व बंदूका झाडीत फेकून देतो. उपलब्ध संसाधनांचा असा अपव्यय शमशेरला खपत नाही. मग तो सर्व बंदूका ओळीने मांडून ठेवून त्यातून एक दोरी ओवतो. त्या दोरीचे एक टोक स्वतःच्या चोचीत पकडून दबा धरून बसतो. अमरीश पुरी बाहेर येताच पाजी वीरश्रीपूर्ण संवाद मारून त्याला उचकवतात. आश्चर्य म्हणजे आता घोडदळ जेमतेम दहा लोकांचे असते. तसेच त्यांच्याकडे बंदुकाही परत आलेल्या असतात. मग फायटिंग होते. पाजी आणि शमशेर बर्‍याच लोकांना मारतात. स्वतः पाजी बॉब क्रिस्टोला जातीने तुडवतात. पण कोणी एक चिल्लर गुंड दोरीचा फास टाकून धर्मेंद्रला पकडण्यात यशस्वी होतो. मग अमरीश पुरी धर्मेंद्रला घोड्याला बांधून फरफटत कमल कपूरच्या समाधीकडे घेऊन जाऊ लागतो. नदीपाशी आल्यावर अचानक कोणीतरी गोळी झाडते आणि धर्मेंद्रला बांधणारी दोरी तोडते. तो प्राण असतो.

प्राण अमरीश पुरीला सांगतो की तुला काहीच जमत नाही. माझ्या मुलाला पण तुला मारता आलं नाही, तो आता मिथुन झाला आहे. प्राणचा मुलगा मिथुन आहे हे ऐकून धर्मेंद्र दोन सेकंदच का होईना पण अशक्य कमाल एक्सप्रेशन देतो. मोनालिसाच्या गूढ हास्यानंतर सर्वाधिक क्रिप्टिक हास्य ते हेच! हे ऐकल्यावर अमरीश म्हणतो फार बिल झालं, आता फायटिंग करू. इथे एक कंटिन्युटी राखल्याबद्दल कौतुक केले पाहिजे. क्लोजअप मध्ये पूर्णवेळ शमशेरने केलेली जखम अमरीश पुरीच्या चेहर्‍यावर आहे. तर फायटिंग! डॅनी बॉब क्रिस्टोसोबत कराटे फाईट करतो. त्या फाईटचा निकाल काही तुनळीवर दाखवलेला नाही पण शेवटची लाथ डॅनीने मारली म्हणजे तो जिंकला असावा. झीनत अमान दगडांमागे लपून रायफलने स्नायपिंग करते. शोमा आनंद एकाच अँगलने पिस्तुलातून गोळ्या झाडते पण त्याने गुंड चारही दिशांना मरतात. मोंटूसुद्धा दगड फेकून काही गुंडांना मारतो. त्यामानाने धर्मेंद्र, मिथुन आणि प्राणची नेमबाजी फारशी अचूक नाही.

आपली साईड हरत आहे बघून अमरीश पुरी मिथुनवर मागून हल्ला करायला जातो पण पाजी सावध असतात. ते एक गोळी झाडतात आणि अमरीश पुरीची बंदूक खाली पाडतात. मग स्वतःची बंदूक फेकून देतात. अमरीश आपली बंदूक उचलायला जातो तर मिथुन एक गोळी झाडतो आणि स्वतःची बंदूक फेकून देतो. नि:शस्त्र माणसांसोबत शस्त्र वापरून लढणे अमरीशला प्रशस्त वाटत नसल्याने तो परत बंदूक उचलण्याचा प्रयत्न करत नाही. या चांगुलपणाचा फायदा घेऊन धर्मेंद्र आणि मिथुन त्याला बडवायला लागतात. ही बडवाबडवी चाललेली असताना झीनत आणि शोमा उर्वरित गुंड संपवतात. राहता राहतो मॅकमोहन. मॅक हुशार असतो. तो बंदूक घेऊन एका उंचशा दगडावरून या लोकांवर नेम धरतो आणि बॉब क्रिस्टोची मशीनगन अमरीशला देतो.

अमरीश पुरी विकट हास्य करतो. शोमा आनंद मध्ये पडून म्हणते की आधी मला मारा. अमरीश पुरी सहृदय बाप असला तरी व्हिलन निर्दय असतो. तो तिला बाजूला ढकलून देतो. पाजींकडे वाढत्या वयाबरोबर तेवढी चपळाई राहिलेली नसते. ते या संधीचा फायदा घेऊन मशीनगन हिसकावण्यात अपयशी ठरतात. अमरीश पुरी पुन्हा एकदा विकट हास्य करतो. हिरोंनाही कळते की आता काही होऊ शकत नाही. पण दोन्ही बाजू एक फॅक्टर विसरलेल्या असतात. शमशेर अमरीश पुरीवर झडप घालतो. या नादात अमरीश बंदूक १८० अंशात फिरवतो, उलटी पकडतो आणि स्वतःवरच झाडून घेतो. हा चमत्कार कसा झाला याचा विचार करेपर्यंत झीनत अमान मॅकला गोळी घालते आणि सगळे व्हिलन संपतात.

थोडाच वेळ उरला असल्यामुळे आता संदेश द्यायची वेळ झालेली असते. अमरीश मरता मरता प्राणची तारीफ करतो. काय करणार व्याह्याला खुश ठेवलं पाहिजे, मुलगी त्याच्या घरात द्यायची आहे. त्यात आईविना पोर ती! प्राणचा आनंदी चेहरा बघून अमरीशला कळते की घरात शोमाला सासू नाही. सुटकेचा निश्वास टाकून तो मरतो. सगळं नीट झाल्यामुळे दिवाळी असल्यासारखी हवेली सजवली जाते. धर्मेंद्र एका गाडीतून झीनतला घेऊन हवेलीत येतो. प्राण जागीर त्याच्या हवाली करतो. धर्मेंद्रही एक संदेश द्यायचा म्हणून देतो - खरी जागीर त्याचे मित्र आहेत. धर्मेंद्र, मिथुन आणि डॅनी प्रसन्न हसतात. पुन्हा एकदा हम दिलवाले वाजू लागते आणि तिघांच्या घोडेस्वारी करतानाच्या शॉटवर सिनेमाची इति होते.

|| समाप्त ||

धन्यवाद लोक्स! कैक महिने पुरेल एवढे मटेरिअल आहे, निवांतपणे वाचा आणि धरमपाजींना त्यांची जागीर परत मिळवताना नक्की बघा

आता सगळा रिव्ह्यू एकत्र करून नवीन धागा काढ रे पायस >> काढू शकतो पण खूप लांबलचक होईल. माबोवर शब्दसंख्येवर काही मर्यादा आहे का? कॉलिंग अ‍ॅडमिन/वेबमास्तर. अर्थात जर या फॉर्ममध्ये वाचताना फारसे अवघड जात नसेल तर माझ्यामते नवीन धागा काढण्याची जरूर पडू नये.

त्यांनी स्वतंत्र पणे एक सिनेमा का(फा)डून दाखवावा अशी त्यांना आणी श्रद्धाताईंना, 'हम बटाट्याकी चाळ की ओरसे, निवेदन देने का एक स्वप्न......हमारे उर मे बाळगते है - करेंगे या मरेंगे". >> सही पकडे हैं फारएण्ड, श्रद्धा होऊन जाऊ दे एक परीक्षण. माझाही फेरफटकाच्या निवेदनाला पाठिंबा

पायस - यातील क्लिप्स तुझे परीक्षण वाचत बघत असल्याने मागे पडलो आहे. मागच्या तुझ्या ३-४ पोस्टी वाचल्या नाहीत अजून. कॅच अप करतो लौकरच >> लौकर कर रे कॅच अप. आणि रेल्वेचे ब्लूपर्स काढण्याचा मी प्रयत्नही केलेला नाही, तुलाच जास्त चांगले जमेल ते. त्या एका सीनमध्येच तू खंडीभर चुका काढशील