ओघळता अव्यक्त प्राजक्त - ऑक्टोबर (Movie Review - October)

Submitted by रसप on 24 April, 2018 - 03:13

पत्नी सत्यभामेच्या आग्रहाखातर भगवान श्रीकृष्णाने पारिजातक स्वत:च्या महालात लावला होता. पण त्याच्या फुलांचा सडा मात्र श्रीकृष्णाची लाडकी पत्नी रुक्मिणीच्या महालात, जो शेजारीच होता तिथे सांडत असे. प्रेमाचं प्रतिक म्हणून असं एक गंमतीशीर महत्व पारिजातकाला आहे.
कवींच्या आवडीच्या पाऊस, चंद्र, मोगरा अश्या विषयांपैकी एक 'पारिजातक'सुद्धा आहेच.

सुवर्ण चंपक फुलला विपिनी रम्य केवडा दरवळला
पारिजातहि बघता भामारोष मनीचा मावळला
(बालकवी)

मैं टहनी हूँ पारिजात की
प्रथम-प्रथम मुझको ही चूमे अरुण किरण स्वर्णिम प्रभात की
मैं टहनी हूँ पारिजात की
(विमल राजस्थानी)

झाडावरून प्राजक्त ओघळतो
त्याचा आवाज होत नाही
ह्याचा अर्थ असा नाही
की त्याला इजा होत नाही
(चंद्रशेखर गोखले)

अश्या वेगवेगळ्या आशयरूपांनी पारिजातक कवितेत ओघळला आहे. त्याचं कवितेत येणं मात्र त्याच्या स्वत:सारखंच हळुवार असतं. ज्याप्रमाणे पहाटेच्या नीरव शांत वेळी पारिजातकाची फुलं मूकपणे ओघळतात आणि इतर घमघमाटी, बटबटीत फुलांच्या आक्रमणाच्या आतच त्याच शांतपणे कोमेजतातही, तसंच ह्या पारिजातकाचं कवितांमधून प्रकट होणं आहे, असं जाणवतं.
फारच कमी काळासाठी उमलणारं हे अत्यंत नाजूक, गोंडस फूल त्याच्या सुगंधाची मोहिनी घालतं. हा सुगंध ओढ लावणारा असतो. फार लगेच कोमेजण्यामुळे चुटपूट लावून जाणाराही असतो. असफल प्रेमासारखा. असफलता लक्षात येईपर्यंत ती प्रेमभावना मोरपिसासारखी मनावर फिरत असते आणि नंतर उरणारी पोकळी दु:खाची असली, तरी ते दु:ख आपण आवडीने मनात जपतच असतो, त्याची एक विचित्र अशी ओढच असते.
हे पारिजातक आणि प्रेम ह्यांच्यातलं असं एक वेगळंच नातं आहे.

ऑक्टोबर महिन्यात बहरणाऱ्या पारिजातकाच्या फुलांवर प्रेम करणाऱ्या 'शिउली' (बनिता संधू) ची कहाणीसुद्धा ह्या फुलांसारखीच चुटपूट लावणारी आहे. स्वत:च्या टवटवीतपणाने सगळ्यांत उठून दिसणारी शिउली. एक हॉटेल मॅनेजमेन्ट ट्रेनींच्या एका बॅचमधली ज्युनियर, तरीही खूप हुशार मुलगी. त्याच बॅचमध्ये असलेला तिला सिनियर असलेला 'डॅन' (वरुण धवन). डॅनला झटपट यश हवं आहे. मेहनत करायची नाहीय. त्याला ज्युनियर असूनही मेहनत आणि हुशारीच्या जोरावर शिउली ह्या बॅचची सगळ्यांची आवडती आहे, तर डॅन म्हणजे एक 'ब्लॅक शीप' आहे.
हे दोघे एकमेकांपासून पूर्णपणे भिन्न. पण दोघांमध्ये एक हळुवार नातं निर्माण होतं. पारिजातकाच्या मूक ओघळण्यासारखंच एक अव्यक्त नातं. एकमेकांशी कधी चार वाक्यंसुद्धा धड न बोलेलेले हे दोघे जण एका अपघातामुळे आयुष्यभरासाठी एकमेकांसोबत बांधले जातात. बेमुर्वत, बेजबाबदार, असंवेदनशील डॅन स्वत:च्याही नकळत आमुलाग्र बदलत जातो. ह्या बदलाला सकारात्मकही म्हणता येणार नाही कारण स्वत:लाच न समजणाऱ्या आणि त्यामुळे न रोखता येणाऱ्या ओढीमुळे तो विक्षिप्त वागत जाऊन स्वत:च्या करियरला बरबाद करून घेतो.
पण हा काही कुणी मूर्ख आत्मघातकी देवदास नाहीय. तो 'डॅन' आहे. तुमच्या-आमच्यासारखा. अधूनमधून सावरतो आणि भानावरही येत राहतो. डॅन आणि शिउलीची हे कहाणी कुठलाही फिल्मीपणा करत नाही.

112399.jpg

'ऑक्टोबर' जमिनीवरचा सिनेमा आहे. तो उगाच मोठमोठ्या बाता मारत नाही की आभाळाशी गप्पा हाणत नाही. तो आपल्याला त्या कहाणीचा एक भाग बनवत जातो. कुणी 'डॅन' चा जिवलग यार 'मनजीत' बनतो, कुणी 'आदी'; तर कुणी 'शिउली' ची जवळची मैत्रीण बनते तर कुणी तिची आई. कुणी 'डॅन'सुद्धा बनतात. कुठल्या न कुठल्या कोनातून ही कहाणी आपल्याला येऊन भिडते.
तिचा वेग धीमा आहे, नव्हे खूपच धीमा आहे. पण ती लांबवलेली नाहीय. कारण एकेक फ्रेम, एकेक प्रसंग खूप विचारपूर्वक आखलेला, बांधलेला आहे. विषय गंभीर असला, तरी सिनेमा त्या गंभीरपणाचं ओझं सतत खांद्यावर वागवत नाही. मांडणीत नेमका समतोल साधला गेला आहे. एक भयंकर घटना घडली आहे, मान्य. पण आयुष्य पुढे चालूच राहणार आहे. ते तसं चालू राहतं. मैत्री, प्रेम, ममता अशी कुठलीही उत्कट नाती अंगावर येणाऱ्या प्रसंगांतून किंवा काळीज पिळवटणाऱ्या संवादांतून मांडली जात नाहीत. ती ओघानेच व्यक्त आणि विकसित होत जातात. शिउलीच्या घरच्यांसाठी पूर्णपणे अनोळखी असणारा डॅन त्यांच्या कुटुंबाचा एक भाग कधी बनतो, ते आपल्यालाही समजत नाही. तर दुसरीकडे, डॅनला शेअर्ड रूम सोडायला लावल्यानंतरसुद्धा मैत्रीत जरासुद्धा फूट पडत नाही, हेदेखील आश्चर्याचं वाटत नाही. बेशिस्त डॅनला अनेकदा शिक्षा करूनही अखेरीस त्याच्याविषयी मनात सहानुभूती असणारा आणि त्याला मदत करणारा हॉटेल मॅनेजरही असाच सहजपणे आपल्यासमोर मांडला जातो. 'देख यार..' म्हणून त्याचं डॅनला समजावणं खूप ओळखीचं वाटतं. कधी तरी आपल्यालाही कुणी तरी असं सांगितलं होतं, असं जाणवतं.

'ऑक्टोबर' मनाला भावतो कारण सिनेमाने स्वत:चंच मन ओळखलेलं आहे. सुजित सरकार, जुही चतुर्वेदी आणि वरुण धवन ह्या तिघांना ह्या कहाणीचा आत्मा गवसला असावा, असं वाटतं. सरकार आणि चतुर्वेदींबद्दल इतकं आश्चर्य वाटत नाही कारण त्यांनी ह्यापूर्वी अनेकदा (पिकू, विकी डोनर, मद्रास कॅफे इ.) स्वत:ला सिद्ध केलंच आहे. पण वरुण धवन हे एक सरप्राईज पॅकेज आहे. 'बदलापूर'नंतर पुन्हा एकदा त्याने त्याच्यातला ठहराव दाखवला आहे. 'डॅन' ही व्यक्तिरेखा वेगळ्याच गुंत्यातली आहे. 'डॅन' एकीकडे उथळ, अपरिपक्व आहे आणि दुसरीकडे हळवा, इतरांना आधार देण्याइतका खंबीरसुद्धा. तो मॅनेजरला खोटं कारण सांगून सुट्टीसुद्धा मागणारा आहे आणि निराशाजनक परिस्थितीतही सकारात्मकता बाळगणारा आहे. त्याच्या संतापाचा उद्रेक होतो पण त्याच्या भावनिकतेचा कडेलोट कधी होत नाही. तो त्याच्या सध्याच्या आयुष्याने नाखूष जरी असला तरी नंतर आलेल्या अपयशातून शिकवणीही घेतो. हे सगळे काही वरुण धवन खूप समजूतदारपणे साकार करतो.

एकंदरीत 'ऑक्टोबर' एकदा अनुभवण्यासारखा आहेच. 'मीही प्रेम केलं होतं..', 'ते खरंच प्रेम होतं का..?', 'मी उगाच प्रेम केलं होतं..' अश्या अनेक हळव्या आठवणी ज्यांनी खपलीआड जपल्या आहेत, त्या सगळ्यांना 'ऑक्टोबर' स्वत:चा नाही, तरी आपलासा वाटेल. कारण सगळेच 'डॅन' किंवा 'शिउली' नसले, तरी सगळ्यांनी पारिजातक पाहिला आहे. त्याचा चुटपूट लावणारा सुगंध श्वासांत भरला आहे.

रेटिंग - * * * *

- रणजित पराडकर
http://www.ranjeetparadkar.com/2018/04/movie-review-october.html

Groups audience: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

हा मूवी पाहून खूपच हललं आत.
रुखरुख वाटली मूवी संपल्यावर.
मूवी प्रत्येकाला आवडेलच किंवा कितींना कळले असा आहे.

मस्त लिहल आहे.आवडल.
ह्याच्या प्रोमो पाहुनच वरुण धवन ह्या सिनेमा मधे कमाल करणार आहे हे जाणवत होत.

माबो वर बर्याच दिवसानी दिसलात?

नवीन Submitted by mandard on 24 April, 2018 - 14:01

>>
असं काही नाही. लिहिलंच बऱ्याच दिवसांनी आहे. वेळही नव्हता आणि थोडा कंटाळाही ! Sad

बघायचा आहे पण गंभीर आहे म्हणून टाळतेय .
वरूण धवन , मला नेहमीच भूमिकेशी प्रामणिक राहणारा वाटतो .
विनोदी , गंभीर भूमिका कशिही असली तरी त्याचं dedication आवडतं .

don divsanpurvi ABP maza var news ekli hoti hi movie chi story chorun banvli aahe , satyaghatnever adharit aahe hi movie, tya director chya bhavachya life chi story aahe ase
ti sangat hoti. Arti asa nav hota tiche.

छान परीक्षण रसप.
वरुन धवन फार आवडत नसला तरी प्रत्येक भुमिकेत सुसह्य वाटतो.
संथ चित्रपट मी मुद्दामून असे बघत नाही. पण आधीच कल्पना असली तर बरे पडते.

छान परीक्षण. पोस्टर मस्त आहे.

मानसी यांनी लिहिलेली न्यूज मी पण बघितली आहे. आरती ह्या चित्रपटाची स्टोरी आहे, लेखिका सारिका यांची मुलाखत पण दाखवली काल. त्यांनी तक्रार केलीय स्टोरी त्यांची आहे आणि त्याचं म्हणणे ऐकून घेतलंय. सुजित सरकारला नोटीस पाठवली आहे रायटर्स असोसिएशनने, फायनल रिझल्ट नाही आलाय. त्यांनी आपली स्टोरी आहे ह्याचे पुरावे सादर केलेत.

त्यांनी आपली स्टोरी आहे ह्याचे पुरावे सादर केलेत.

... हे सर्व आजकाल इतके प्रेडिक्टेबल झालंय की प्लान अस्ल्याच्या संशय येतो. काँट्रावर्सी अस्ल्याशिवाय पब्लिसिटी नाही.

छान परीक्षण आहे, चित्रपटाचे पोस्टरही छान आहे. परीक्षणातून कथानकाचा नेमका अंदाज मात्र लागला नाही. गंमत म्हणजे मिसळपाव संकेतस्थळावर आताच याचे परीक्षण वाचून आलो आणि तिथेही हा अंदाज लागला नाही. चित्रपट फार संथ असेल तर चित्रपटगृहात जाऊन बघणे होणार नाही, छोट्या पडद्यावर मात्र वरुण धवन या गुणी आणि प्रामाणिक कलाकारासाठी बघितला जाईल.

गेली असेल स्टोरी खरेच चोरीला.. ईथेही किती जणांचे काय काय जाते. मुद्दाम केले असेल असे वाटत नाही. काँट्रोवर्सी असली तरी नॉनग्लॅमरस, फारसा फायदा नाही..

'आरती - द अननोन लव्ह स्टोरी' हा मराठी सिनेमा मी पाहिलेला नाही. पण तो 'सनी पवार' ह्या तरुणाच्या सत्यकथेवर आधारित होता आणि त्याच्या बहिणीनेच तो बनवला होता. त्यांनीच 'ऑक्टोबर'वर केस केलेली आहे.
माझ्या आठवणीप्रमाणे स्वत: सुजित सरकारने कुठल्याश्या मुलाखतीत म्हटलं होतं किंवा सिनेमाविषयी कुठल्याश्या अधिकृत जागीच लिहिलेलं होतं की, हे कथानक वृत्तपत्रात वाचलेल्या एका बातमीवरून सुचलेले होते. त्यामुळे हे दोन्ही सिनेमे एकाच प्लॉटवर आधारलेले असू शकतातच.
पण नावावरून आणि सनी पवारच्या कथेवरून तरी 'आरती' ही एक लव्ह स्टोरी वाटते. एका तरुण मुलाने त्याच्या प्रेयसीला अपघात झाल्यावर तिची केलेली सेवा, असा मूळ गाभा असावा, असे खात्रीने वाटते.
'ऑक्टोबर'मध्ये अपघात होतो, तोपर्यंत तरी दोघांना एकमेकांविषयी शून्य आकर्षण दाखवलेलं आहे. हा 'एका प्रियकराने तिच्या प्रेयसीची केलेली सेवा' असा मूळ गाभा नाहीय.
फर्दर, 'ऑक्टोबर' खूप डिटेल्ड आहे, सगळ्याच बाबतींत. हॉटेल मॅनेजमेन्ट, मेडिकल ट्रीटमेन्ट खूपच ऑथेन्टिक आणि डिटेल्ड आहे. मेलोड्रामा शून्य आहे.
दोन कथानकांचा प्लॉट सारखा असू शकतो. त्यामुळे ओघातच येणारी साम्यस्थळं साहजिकच. पण 'जुही चतुर्वेदी आणि सुजित सरकार सारख्या लोकांनी कुणा य:कश्चित सिनेमावरून चोरी केली', हा आरोप धाडसी आहे.

रसप, खुप छान परीक्षण. अनेक वाक्यांना अगदी अगदी झालं.
यातील प्रत्येक फ्रेम फार सुंदर आहे, सिनेफोटोग्राफी अप्रतिम आहे.
खुप दिवसांनी खरा, वास्तव आणि तरीही अंगावर न येणारा पण मनात घर करून रहाणारा चित्रपट बघायला मिळाला. अतिशय तरल चित्रपट.

मुळात ओकतोबर फ्लॉप झालाय.. केस करून काय मिळणार आहे, नफ्यातील वाटा पण नाही मागू शकत.

Submitted by च्रप्स on 25 April, 2018 - 23:25

>>
सिनेमाच्या बजेटपेक्षा अडीच पट कलेक्शन ऑलरेडी झालेलं आहे. फ्लॉप नक्कीच नाही. हिट आहे मूव्ही !

पहिला नाही पण to do list मध्ये आहे..परीक्षण आवडले...>>सुजित सरकार, जुही चतुर्वेदी आणि वरुण धवन ह्या तिघांना ह्या कहाणीचा आत्मा गवसला असावा, असं वाटतं. >>>
आणि त्या नवीन ऍक्टरेस्स बद्दल काही लिहा की... तिने पण कमाल केलीये अस ऐकलं...

सिनेमा खूप आवडला. गुंतून जायला झालं. सिनेमा संपल्यावर थिएटरमधलं कुणी पटकन उठलंच नाही जागेवरून. वरुण धवन आणि गितांजली राव ह्यांचा अभिनय उत्तम. नवी अभिनेत्री बानिता संधू पण छान. तिला तसा स्कोप कमी आहे, पण जेवढा आहे त्यात तिने चांगला अभिनय केला आहे.

रसप, खूप सुरेख परीक्षण लिहिलत, आवडलं.

चित्रपटही खूप आवडला. खूप संथ लयीत जाणारा चित्रपट असूनही कंटाळा येत नाही, गुंतून जायला होते.

सगळी पात्रे खरी वाटतात. खऱ्या जगात कुणासाठी कितीही जीव तुटत असला तरी त्याच्यासाठी कुणी आयुष्य थांबवू शकत नाही, चित्रपटातही हेच वास्तव जग दाखवले. एक क्षणही खोटा वाटत नाही. शेवटही वास्तववादी केलाय.

नवी मुलगी मस्त स्मार्ट दिसते. तिचा सावळेपणा खूप शोभतो तिला. तिला चांगले रोल्स मिळावेत ही प्रार्थना. वरूण धवनने खूप सुरेख काम केलंय. आईचे काम सुद्धा खूप सुरेख झालेय.

पेशंटचे काही खरे नाही, त्याला जाऊद्या आता असा निर्णय घ्यायची वेळ येते तेव्हा पेशंटची काय इच्छा असते, त्याला जायचं असतं की फाईट करायची असते? त्याला बेडवर पडल्या पडल्या हे सगळे कळत असते का? हे प्रश्न कधी चुकून मनात येऊन गेले आहेत. पडद्यावर ते प्रश्न व त्यांची उत्तरे पाहून कुठेतरी बरे वाटले. पेशंटचा श्वास आहे तोवर त्याच्याबाबत काहीही निर्णय घ्यायचा आपल्याला अधिकार नाही असेच वाटले.