कविकल्पना -६- नशीब एकेकाचं!

नशीब शब्द म्हणाल तर मोठा
अणि म्हणाला तर खुप लहान
कुठे खाल्लेलं पचवायला चालतो
तर कुठे खायला भेटावं यासाठी चालतो

नशिबाची गोष्ट आहे बॉस
तिकडे अमिरांची जनावरं बिझनेस क्लास मधून जातात
इकडे गरिबांची जनावरे त्यांना दुसरीकडे घेऊन जातात

तिकडे ९०० करोड बुडवणारा देशाबाहेर सुरक्षित फिरतोय
इकडे देशासाठी राबणारा फाशीच्या फंद्यात अडकलेला..
नशीब एकेकाचं

उमलती सारी एकसारखी, सृजनाचे ते एकच तत्व
इथवर आहे नियम सृष्टीचा, नसतं कुणीच अपवादाचं

मावळती कुणी कलेवराशी, कुणा ईशाचे चरणममत्व
इत:पर आहे नियम कुणाचा, असतं नशिब एकेकाचं

अक्षय, अश्विनीजी छान रचना!

नशिबाच काय घेऊन बसलात हो
ते कधी साथ देत तर कधी नाही
मनगटात ताकद हवी खर तर
नाहितर् राजयोग पण कामाचा नाही

परीक्षेच्या वेळीच नेहमी देव आठवतो
कारण अभ्यास मन लावुन केलेला नसतो
कसेतरी त्या अवघड परीक्षेत पास होता
नशिबाचा भाग म्हणुन त्यालाच दोष देता

हिच सवय मग अंगवळणी पडत जाते
अपयश आले की नशिबावर खापर फोडले जाते
थोडे प्रयत्न कमी पडतायेत बाकी काही नाही
प्रयत्नांती परमेश्वर उगाच म्हटलय का कुणी?

आता आळस झटका आणि लागा कामाला
आयतं बसुन कधी मिळतय का कुणाला
परिश्रम केल्याशिवाय यश मिळायच नाही
नशिब अस सहजासहजी बदलायच नाही.

आश्विनी जी सुंदर शब्द्द्

अश्विनीजी खूप सुंदर शब्द
पंडितजी क्या बात है

नाहीच टाळता येत मला नशिब एकेकाचं बोलून
होतो दु:खी मनांत मी भोग एकेकाचे बघुन

मनांत आळवितो त्या सर्वशक्तिमान नियंत्याला
बदलव रे नशिब त्यांचे, दे थोडे तरी भोग मला

भोगूनी भोग मीही तावूनसुलाखून निघेल
खडतर मार्गावर चालण्यास मीही थोडा घडेल

गुलमोहर ===

तो उभा एकाकी गुलमोहर
असा कसा गुल झाला मोहर
तो,तो,आणि ते सारे झाले लाल बुंद
पण!हाअसा हा कोणत्या धुंदीत झाला धुंद

शेजारील घरात एकाकी एक म्हातारा
अशी कशी एकाला सोडून गेली दारा
ते,ते आणि ते सारे विसरले लागा बांधा
पण!असा कसा त्यासही न राहिला धरबंध

होते ते एक झाड
फुलांसाठी नाही फुटला पान्हा
होते ते एक घर
कुळासाठी नाही उठला कान्हा
असे कां ? असे कां ? असे का ?
एक एक फांदी हालत विचारते
आवेगाने हात कपाळी मारते
असते नशीब एकेकाचे ….
म्हातारे शरीर त्यास बिलगते
विजया केळकर ____

वरील सर्व पोस्ट छानच , सुंदर शब्द

विजयाताई, सुंदर लिहीलंय.. __/\__

सौ उवाच :
अहोss, कुठे गेलात? बोलावतेय कधीची
ना जेवायची शुद्ध, ना विश्रांतीची
कितीदा तो कच्चा माल आवरून ठेवलाय,
पुन्हा सगळी बोचकी खाली, पुन्हा माझा पसार्‍यात पाय
चार पाच वस्तूत तुमचं कधी भागतच नाही
शंभर गोष्टी मिसळायची हौस काही फिटत नाही

त्या दोघींचं बरंय, जरा निवांत बसता तरी येतं
एसीची हवा, सागरलाटा, अनुभवत 'ह्यांच्याशी' बोलता तरी येतं
इथे ? फक्त कमरेचे टाके ढिले !!
देवा, कुठून यांच्याच पदरात पडले?

श्रीयुत उवाच :
काय झालं, मला काही म्हणालात?
वाढायला घ्या तुम्ही, आलोच मी इतक्यात
जायच्या आधी अंगणातलं बाजलं सरकवा
हा लॉट आजच सुकायला हवा

सत्तावन, दोनशे वीस देता का जरा
म्हणजे हा पुतळा करता येईल पुरा
अशा का बघताय, चुकलं का काही ?
मला बुवा तुमचं काही कळतच नाही

बसा बरं दोन मिनीटं, सावकाश जेवू
परकर्‍या पोरीसारखे गाल नका फुगवू
जबाबदारी मोठी आपली, काम चोख हवं
काटेकोर पाहिजे सगळं, नको फक्त नवं

आधीचं बघायचं, पुढच ठरवायचं
त्यानुसार काय काय हवं ते घ्यायचं
मळायचं, मुरवायचं, आकार द्यायचा
उण्या-अधिकाचा तोल राखायचा
घडवणं, सुधारणं इथेच पाहिजे साधलं
डिस्पॅच झालं की हातातून गेलं

ही, परवाची माती, कालवून ठेवलीय
ही, उद्याची लिस्ट, बनवून ठेवलीय
हे सगळे ओले, उद्या सुकवायचे
ते अंगणातले सुकले, की खाली धाडायचे
आहे का मोकळा वेळ, सांगा बरं मला
मी जर चुकलो तर भारी पडेल 'त्याला'

तुमचा त्रागा समजतोय, पण एक बघा
'विधाता चुकला' ऐकायला, रूचेल का सांगा
पसारा तर होणारच, कामच माझं असं
जमेल तितका आवरू, बाकी ठेवा तसं

आता असं करू, जेवण आवरू, वामकुक्षी घेऊ
आलं घालून चहा करतो, सोबतच पिऊ
मग तुम्ही फिरून या, खरेदी करा
हंस देतो दिमतीला, जाऊन या माहेरा
शहाणी माझी बायको ती, नको म्हणू, ‘जाऊ सोबतच'
मला अगं लिहायला बसायचं आहे, नशीब एकेकाचं...

ताई मस्तच भारी लिहलीय __/\__