सैराट - रिव्यु (रीडः कौतूक)

Submitted by वैद्यबुवा on 10 June, 2016 - 16:29

पाहिला बॉ एकदाचा! अंमळ उशिरच झाला म्हणायचा बघायला. खरं तर बघायचा प्लन पण नव्हता आजिबात, असच टिपिकल स्टोरी असेल जरा चांगली गाणी असलेली म्हणून फार लक्ष नाही दिलं. पुढे थेट्रात पुढे जाऊन पबलिक नाचतय वगैरेचे व्हॉट्स अ‍ॅप विडियो यायला लागले आणि मसालाच आयटम दिसतोय असं मनोमन अधोरेखित झालं आणि नाद सोडून दिला.
मग आत्ता काही दिवसांपुर्वी माझे बेकरी फ्रेंड फारएण्ड ह्यांनी टिपापा ह्या ठिकानी येऊन नव्यानं एकदा सैराटच्या कौतूकाचं खातं उघडलं तेव्हा माझे कान परत वर गेले. मग पुढे बाकी इतर फ्रेंडांनी पण तीच री ओढली आणि ते टाकत असलेल्या पोस्टींमुळे माझ्या डोक्यात वातावरण तयार होऊ लागलं. निव्वळ ह्या पोस्टींमुळे मी सैराटची गाणी एकायला आणि पिकचर बघायला घेतला!
२-३ दिवसांपुर्वी सुरवातीची फक्त २० मिनिटं हा सिनेमा बघितला आणि मला त्या सिनेमानी खिशात घातलं! कित्येक दिवसांनी किंवा वर्षांनी एखाद्या पिकचरची झिंगं चढली असं झालं!!!
कुठल्या शॉट बद्दल अन कुठल्या गाण्याबद्दल किंवा कुठल्या एक्स्प्रेशननांबद्दल बोलावं अन किती बोलावं हेच समजेनासं झालय. लोकं आपापल्या अँगलनी सिनेमे बघतात, त्यांना त्यातून बरच वेगळं काही काही सापडतं आणि वेगवेगळ्या कारणांमुळे एखादा सिनेमा त्यांना आवडतो.
एक सिनेमा म्हणून स्वतंत्रपणे तो पिकचर छान असला तरी माझ्याकरता तरी ह्या पिकचरनी काही केलं असेल तर कॉलेजच्या दिवसांपासूनचा पुढचा काही काळ मला अक्षरशः परत जगवून आणलय!

सुरवातीच्या मंजुळेंच्या कॉमेंट्री पासून जी काही एकेक प्रसंगांना सुरवात होते, माणूस त्यात हरवूनच जातो!
काय त्यांची ती कॉमेंट्री अन ते रखरखलेल्या उन्हातलं मैदान अन ते पॅविलियन, ते ढोल तडम ताशे वाले अन सरवात महत्वाचं म्हणजे मॅच सुरु असलेल्या दरम्यान त्या प्लेयरांचं एकेक बोलणं!
लंगड्याच्या "हे हलगथ कोन पाठवलं रे ." " मंग्या मंग्या आरं नीट खेळ मंग्या नीट खेळ!अरं बॉल बघाय आधी बॅट नगं न फिरवू" पासून पुढे परत मंगेश मोहिते पाटलांनी बॉल हुकवल्यवर त्याच्या संतापाचा अक्षरशः अंत होतो तेव्हा " मला खेळायचच नै जा..." म्हणून बॅट सोडून ऑल्मोस्ट तो चालायलाच लागतो हा प्रसंग त्यातली लंगड्याची तळमळ किती लोकांनी अनुभवलेली आहे? Lol कधी आपण लंगड्याच्या बोटीत शिव्या घालत असतो तर कधी कधी मंग्याच्या सुद्धा बोटीत कारण "अर किती फाष्टाक्तोय बघ्तोन तू?" असाही प्रसंग येऊन गेला असेलच (तुम्ही अगदी स्टार बॅट्समन नसाल तर नक्कीच येउन गेला असेल).
मधल्यामध्ये बिली बाऊडींग अन शकुना आत्याचा सीन पण खल्लास आहे! किती वेळा पोरं आया, आज्या बोंबल्त आल्याकी बॉल बॅट हातात जे असेल ते टाकून पळायचे. फोर सिक्सच्या अ‍ॅक्शन पण कहर आहेत! एकदम किडमिडीत अंगकाठी अन त्यावर बनियन, डोक्याला आधी फडकं अन मग त्यावर कॅप! पुर्वी अंपायर लोकं खुप वेळा तसं करायचे! निरिक्षण सॉलिड आहे मंजुळेंचं किंवा ज्यानी कोणी डिटेलिंग केल्य त्याचं.
पर्श्यानी आधी फोर सिक्स मारल्यावर लंगड्याच्या एकेक शिवीसुचक हातवारे (काही न बोलता नेमकी काय शिवी दिली हे लगेच कळतं Lol ) अन पुढे म्याच जिंकून दिल्यावर आडम तिडम मुद्दाम हारलेल्या टीम समोर केलेला नाच!
इतकं बारिक आणि चोख निरिक्षण म्हणजे काय चेष्टाय का राव? अन त्यापेक्षाही ते बरोबर शॉट मध्ये उतरवणं म्हणजे फार भारी! नागराज मंजुळेकी जय!

पुढे तात्यासाहेबांचं भाषण ज्यात खरं एक पुढे होऊ घातलेल्या काही गोष्टींना किती महत्व आहे हे अधोरेखित करणारं वाक्य आहे. "अहो तालुक्याचं राहुद्या आधी आपल्या बायका संभाळा म्हना ह्यांना..." असं ते म्हणतात.
थोडक्यात घरातल्या बाया/मुली ह्यांच्याशी स्वतःची अन घराण्याची इज्जत बांधलेली आहे ह्या टाईपची विचारसरणी असलेलं घर आहे. आणि हे बोलताना त्या सोनलताई का कोण असतात त्या शेजारीच बसलेल्या असतात. Happy
(ह्याच संदर्भात अजून एक गंमत म्हणजे तात्यासाहेबांच्या बंगल्याचे नाव अर्चना असतं))

नंतर विहिरीचा सीन. तिथे आर्चीची हापिशियल एंट्री होते अन क्या बॉस एंट्री बोले तो एंट्री आहे पोरीची! अर काय एक्स्प्रेशन अन काय तो कान्फिडन्स अन काय तो हेल बोलण्याचा! झन्नाट! ती ज्या पद्ध्तीनी येऊन विहिरीवर एक पाय ठेवून वाकून खाली बघते त्यातच सगळं येतं! पाटलाची पोरगी असल्याचा शुद्ध माज!
अय रत्ताळ्या निग्ग्कीरं भैर... आत्तागंबया भैरा बिराएकाकाय.... अय अय खुळखुळ्या उभाssssर!!!!

खलाssssस... अरे लेडी गब्बर वाटते ती इथे!!! (थांबा अजून! पुढे मी अजून तिचे अन तिच्या अ‍ॅक्टिंगच्या तारिफांचा पूल बांधणारच आहे. ही नुसती सुरवात आहे! Happy )

त्यानंतरची होते ती लंगड्याची होलपट तर निव्वळ कमाल आहे! त्याचे ते तसं चालणं असल्यामुळे ते आण्खिनच विनोदी झालय सगळं. ह्याउपर काय दिसतं ते म्हणजे मैत्री. येवढा पायानी अधू असून सुद्धा लगबगीनी (साबण अंगावर असताना) जाऊन आधी परश्याला सांगतो. (ते कसं सांगतो ते वाचण्यापेक्षा बघण्यातच मजा आहे). पण मी पवायला गेल्तो तिकडं आर्चिनं मला हाकल्ला हे सांगताना मला हाकल्ला ह्याचं तुसभर सुद्धा दु:ख किंवा लाज नाहीचे कुठे! नसतेच. सगळ्यात महत्वाचं काम त्यावेळी असतं ते मित्राला त्याचं सामान (आवडणारी मुलगी) कुठेतरी येऊन उभी आहे हा मेसेज जाणं! त्यात आपली इज्जत गेली तरी बेहत्तर पण मित्राचं झ्यंगाट हे जमवून दिलच पाहिजे, ते परम कर्तव्य असतय लगा!!

परश्याला स्वप्न पडतं तो प्रसंग आणि त्या भोवतीचे डायलॉग तर हसून हसून पुरेवाट आहेत. "कुठं दिवस भर कुत्री मारत हिंडत असतं कै म्हाईत" इति पशाचा बाप. ते नगं घरचे उठतीन आर्चे म्हणताना परश्याचा आवाज अशक्य दबलेला, चिरका अन लाडिक होतो! (स्वप्नात किस सुरु असतो ना?) Lol स्वप्न पडतात त्यात सुद्धा घरच्यांची भिती असतेच हे टीनेजर असताना काही आजिबात नवीन नसावं!

आता परशाची एंट्री!! म्हणजे सैराट एंट्री ह्या अर्थानं. फायन्ली लंगड्याची तगमग एकदाची "तिथं आर्चि आली आर्चि....." म्हणत कानावर पडल्यावर मग खरी जादू सुरु होते. याड लागलं! भन्नाट म्युजिक, बॅकड्रॉप अन सिनेमॅटोग्राफी! खरं डोळे मिटले आणि फक्त म्युजिक एकलं तर असं वाटेल की एखादा हॉलिवूडमधल्या जबरी म्युजिकलच सुरु असावं. मागची सीनरी जब्बरदस्त जमलीये. डिस्नी म्युजिकल सारखं ग्रँड वाटावं असं म्युजिक पण त्यात आपली माती, गवत, पक्षी अन आपला गावरान परश्या पण अगदी लिलया फिट्टं बसतात! कशाला बॉलिवूडवाले उगच झकमारी करत स्विझरलंडला जाऊन त्या हिरोंना गरम कपड्यात अन हिरवणींना स्लीव्लेस ब्लाऊजांमध्ये बरफात नाचायला लावतात देव जाणे!
पुढे आवरुन सावरुन भांगपट्टी करुन आलेला परशा कपडे अन सँडलांसकट जी उडी मारतो आगा ना पिच्छा बघत व्हिरीत त्यावर मी तर थेट्रात पैशे फेकले असते! ह्याला मंतेत जिगर! आधी उडी मारली, बघून घेतलं आर्चिला आता पुढचं पुढं बघू!
आत्तगंबया हे कुठून पड्लं व्हिरीत यून!
अssय निघ भायेर..
सॉरी सॉरी,
हss सॉरी सॉरीच्या लाडक्या.. आधी निघ भायेर..
मला मैतीच नवतं, बघितलच न्हाईमी..
बरं डोळं झाकून पडला रं हिरीत... आता बघितलं ना? हो भाएर..

आता खरं सीन बाय सीन कौतूक करत बसलो तर तो पर्यंत मंजुळेंचा दुसरा पिच्चर यायचा एखादा! त्यापेक्षा जरा फॉरमॅट बदलून, ज्या गोष्टी मला जास्त आवडल्या त्या बद्दलच लिहितो.

सैराट झालं जी:
ह्या गाण्यानी नुसतं वेड लावलय. खरं खुप सारे फॅक्टर्स आहेत ते गाणे आवडण्यामागे. एक तर आर्ची, परशा आणि त्यांचं एकेक प्रसंगातून फुलणारं प्रेम ह्या गाण्यात एकदम tempo धरतं (मालवहातुक वाला टेंपो नाही, गाण्यातला टेंपो असतो तो!).
अप्रतिम सिनेमॅटोग्राफी आणि त्याला साजेसं तेवढच अत्यंत ग्रँड ग्रँड पण थोडा गावाकडला टच असलेलं म्युजिक! (ढोलांचा वापर आणि ग्रामिण बाज असलेली भाषा)
खरंही वाटत नाही की हे करमाळ्याचं वगैरे शुटिंग आहे! काय एकसे एक अ‍ॅंगल घेतले आहेत!
गाण्यातले काही मोमेंट्स पण मस्त टिपले आहेत.

अगं झन्नानलं काळंजामंदी
अन हत्तामंदी हात आलं जी....
सैराट झालं जीssss
सैराट झालं जीssss

ह्या शॉट मध्ये आधी परशा आर्चिला गोल फिरवतो आणि नंतर आर्चि खाली वाकून खळाळून हसताना दाखवलीये.
ही हसतानाची आर्चि माझ्या करता कायमची स्मरणात गेलीये. Happy

नंतर गाण्यातच आर्चि परशाच्या बहिणीला स्कुटरवरुन घेऊन जाताना दाखवलीये आणि पुढे आर्चि मंदिरातून बाहेर गाभार्‍यात येते आणि तिथे तिच्या रंगीत चपलांमध्ये गुलाबाची फुलं ठेवलेली असतात. ती इकडे तिकडे बघते शोधत कोणी ठेवले असतील आणि तिला दोन खांबांमधून बसलेला परशा दिसतो, तो पाया पडल्या सारखं करुन मग हाथ जोडतो, मी ठेवले आहेत हे सांगत. मग आर्चि ती फुलं उचलून त्याचा वास घेते आणि मग छातीशी कवटाळते. पुढे आर्चि आणि सपनी, परशा, सल्या अन लंगड्या बसलेले असतात त्यांच्या शेजारून जातात तेव्हा लंगड्या सपनीवर फुल फेकल्याची अ‍ॅक्शन करतो! आणि त्या पुढे गेल्या की मग आल्या अन लंगड्या दोघंही बाबा प्रेमीपरशांच्या पाया पडतात की काय बॉ आय्ड्या काढली लगा बाबांनी!!! पोरगी फिदाssss...
(हा शॉट सुरु असताना मला वाटतं मागे आधी वायोलिन आणि नंतर बासरी आणि सॅक्सोफोन आहे. अप्रतिम जमून आलाय शॉट, म्युजिक, चित्रिकरण, सगळ्यांचे एक्स्प्रेशन्स सगळ्याच दृष्टिनी!! टोटल गुंडाळून खिशात जाणार हे असले शॉट दाखवले की आशिक दिलाचा प्रेक्षक!) Happy

नंतर घोडेस्वारीच्या शॉट मध्ये लंगड्या, सल्या आणि आनी असतातच. बघताना गंमत वाटते पण आपल्याकडे तरुण मुलं मुलींना घोडेस्वारीच काय एकांतात कुलफ्या पण खाऊ देतील कोणी तर शपत. आपल्याला नेमून दिलेली कामं सोडून तरुण मुलं मुलींच्या एकांतात व्यत्यय आणण्यात पोलिस, गावातली इतर लोकं वगैरे अशी सगळी बिन प्रेम करताच कुटुंबवत्सल झालेली मंडळी अगदी तरबेज असतात. सतत बिचार्‍या प्रेमींना आपलं लक्ष ठेवावं लागतं, कोणी पाहतय का, किंवा मग असं मित्रांना तरी राखणाला ठेवावं लागतं.
(असं कसं? असं आडनिड्या वयातल्या मुलं मुलींना एकांतात कसं काय सोडायचं, नाही? उद्या काही वेडंवाकडं झालं तर? आपल्या इज्जतीचं काय होईल? अहो आम्ही पण बरीच वेडीवाकडी कामं करतोओ पण ते बंद दरवाज्या आड, तिथे कोणाला कळतय?) Proud

कवळ्या पानात ह्या
सावल्या उन्हात ह्या
पवळ्या मनात ह्या भरलं… भरलं च्या वेळेस जेव्हा परशा हवेत किस सोडतो तेव्हा लंगड्याचा "आयो.." वासताना स्लो मोशन मध्ये स्पष्ट दिसतो!! Lol

पुढच्या कडव्यात रंगा खेळतात तो प्रसंग आहे आणि त्याच्या बॅकग्राऊंड मध्ये काय आहे खरं? आपल्या इथे ग्रामिण परिसरात असतात तशी दगड मातीच्या भिंती असलेली घरं, आजूबाजूला उगवलेलं कोरडं गवत, त्या दगडमातीच्या घरांमधून असलेल्या धुळीच्या वाटा! ह्या असल्या बॅकग्राऊंड असताना सुद्धा आधी बिल्ड केलेल्या वातावरणामुळे आणि म्युजिक, सिनेमॅटोग्राफी मुळे काय जब्बरदस्त भाव खाल्लाय ह्या प्रसंगानी?!

गाणं संपत असतानाचे शॉट्स (त्या कळसाच्या छोट्या गच्चीवर वगैरे) मला वाटतं ड्रोन वापरुन शॉट्स घेतले आहेत. सिंपली (अ‍ॅज इन सिंपल) इन्क्रेडिबल! Happy

आर्चि:
आर्चि मला वाटतं एका पिकचर मधलं एक पात्र नसून एक फिनोमेनॉन होऊन गेली आहे. ह्यात खरं तिच्या अ‍ॅक्टिंगला दाद द्यावी की मंजुळेंच्या परफेक्ट कास्टिंगला हे समजत नाही कारण ती अ‍ॅक्टिंग करते असं मला वाटतच नाही इतकी ती फिट बसली आहे त्या रोल करता. ह्याच अर्थ इथे मी झुकतं माप मंजुळेंच्या कास्टिंग ला देइन, पण ते देत असताना तिनी ज्या प्रकारे रोल पेलला आहे त्याला जवाब नाही. हे मान्य की रिंकु राजगुरु रियल लाईफ मध्ये बरीचशी तशीच चालते बोलते पण पिकचर मध्ये फक्त तिचं चालणं आणि बोलणं नाहीये ना ? खुप ठिकाणी तिला स्ट्राँग इमोशन्स दाखवावे लागले आहेत, एका अल्लड पाटल्याच्या पोरी पासून पुढे हलाखीत दिवस काढून नंतर एकदम मचुअर, आत्मविश्वासानी संसार करणारी तरीही आई वडीलांच्या आठवणीनी झुरणारी आर्चि हे ट्रान्सफॉर्मेशन तिला पेलावं लागलेलं आहे and oh my god has she done it well!!!

आता खरं खुप काही लिहिता येइल पण एक शेवटचा माझ्या कायमचा लक्षात राहिल असा प्रसंग आहे त्या बद्दल लिहून आवरतं घेतो. हा प्रसंग खरं मंजुळेंचं डायरेक्शन, परशा आणि आर्चिच्या अ‍ॅक्टिंगमुळे अत्यंत रियलिस्टिक होऊन आपल्या अंगावर येतो अगदी.
त्या फोनच्या पासवर्ड वरुन आधीच परशा जरा उखडलेला असतो, दुसर्या दिवशी कामावर जायच्या आधी पण त्यावरुन खटका उडतो आणि आर्चि निघत असे पर्यंत सुरुच असतं भांडण.
"तिथं कामावर कोणी फोन बघू नये म्हनून बदल्लाय" इथे खरं परशा थोडा शरमल्या सारखा होतो, कारण त्याला स्वतःची चूक लक्षात येते बहुतेक पण तो पर्यंत डॅमेज झालेलं असतं.आर्चिचा संयम संपलेला असतो.
"कुडं चालली?"
"चालली मसनात! कुटं जाती रोज मी?" "तुझ्या ह्या असल्या सबावाचा लै वैताग आला मला"
"काय यवडा वैटे का मी?"
"मंग मी वाईटे का?"
"मी आसकुडं म्हनलं?"
"म्हनायची काय गरजे?"
"कामावर जावच लागल का?"
"लोडय कामाचा, सर वोरड्त्याल"

काम संपवून आर्ची परशाच्या डोसा टपरीवर येते.
परश्या अजून घुसाट्यातच असतो.
"परश्या..... ओ साह्येब... पिकचरला जायचं का?"
"कामय मला.."
"मी इचारतीकी सुमनताईला"
"दुसरं कामेमला"
"चल ना..."
"तुला एकदा सांगितलेलं कळतय का?"
"हळू बोल की मग येवडं वरडतो कशाला?"'
"लै गाजलेला पिच्चरय, तुझ्या आवडत्या हिरोचा"
"...."
"मी एकटी जाईना?"
"जां..."
"खरच एकटी जाईन"
"निग्की मग कशाला थामली!"
"लै इगोए तुला, बस तसाच..."
असं म्हणून आर्चि एकटी पिकचर ला जाते....

त्या प्रेमानी म्हणलेल्या ओ सायेबाला पुढे जी अत्यंत तुसडी वागणूक मिळते ती बघून आणि एस्पशली विहिरीवरची ७-८ पोरांना दमात घेऊन हाकलणारी आर्चि आठवून ह्रदयाला खिंडारं पडतात!
पाटलाची पोरगी म्हणून येवढा माज केलेली, तेवढच ह्या परशावर प्रेम करणारी अन त्याला वाचवताना स्वतःच्या वडिलांकडून मार खाणारी, आबावर गोळी झाडणारी पण नंतर परिस्थितीशी दोन हात करत पण प्रेमानी राहू बघणार्या आर्चिची वाताहत बघवत नाही. पुढे प्रकरण आण्खिन थोडं विकोपाला जाऊन नंतर शेवटी परत ती दोघं आपल्याला एक मेकांशिवाय कोणी नाही हे समजून परत एकत्र येतात.
परशा तसा चांगला दाखवलाय आणि पिकचर मध्ये आर्चिच्या घरचे खुप जास्त कडक दाखवले आहेत पण एकंदरितच हे सगळं आपल्याकडच्या बर्‍याच मुलीं/स्त्रियांबद्दलचं खुप बोलकं असं उदाहरण आहे.
पळून जाऊन लग्न केलेलं नसलं आणि घरच्यांनी करुन दिलेलं असलं तरी एकदा लग्न करुन दिलं की आपली जबाबदारी संपली आणि माहेरपणाला आनंदानी ये असं म्हणाले तरी टेकनिकली घरी परत जायचे दरवाजे बंद असतात. सो उद्या काही अनबन झाली तरी एक तर तुम्ही ते निभावून न्यायचं किंवा मग आपला आपण मार्ग बघायचा येवढच उरतं.
असो..... Happy

अकरित घडलया
सपान हे पडलया
गळ्यामंदी सजलंय डोरलं.. डोरलं
साता जन्माच नात रूजलया काळजात
तुला र देवागत पुजलं
रूजल बीज पिरतीच सजणी रुजलं
भिजलं मन पिरमान पुरत भिजलं
सरल मन मारून जगण सरलं
हरलं ह्या पीरमाला समद हरलं
कडाडलं पावसामंदी
अन आभाळाला याट आल जी
सैराट झालं जी…
सैराट झालं जी…
सैराट झालं जी…….

_/\_

विषय: 
शब्दखुणा: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

बुवा .. लै भारी लिवलयं Happy
प्रतिसादातले डिटेल संवाद पण मस्तयंंत!

आर्ची पळुन गेल्यावर तिचे बाबा घरात येऊन तिचा फोटो काढुन फेकुन देतात .नंतरच्या शॉटमधे कॅमेरा बंगल्यावर जातो .. तर तिथलं 'अर्चना' नावं पण काढुन टाकलयं! .. मंजुळेंनी हे असलं गावाकडंच डिटेलिंग भारी केलयं

आत्ता एकदम आठवलं आणि 'मायबोली' च्यानल लावलं, तर सैराटची गाणी सुरू होती. पण एकच पहायला मिळालं. आता १२ वाजता परत पाहणं आलं. Proud

गैराट -- मुर्ख , वेडा ला पर्यायी शब्द .
सिनेमात एवढे डिटेल्स आहेत की दहा वेळा जरी सिनेमा पाहिला तरी काही ना काही नवीन समोर येईल, मंजुळेना हॅट्स ऑफ, काय जबरदस्त डिटेलिंग करतो हा माणुस.

कॉलेज च्या पहिल्या दिवशी सगळे जण ओळख करून देतात तो प्रसंग प्रदीपच्या वाचनाच्या आवडी मुळे, अर्चिने तिच्या मैत्रिणीला "अजून काय ग?" विचारण्या मुळे विनोदी झाला आहे पण त्यामुळे एक घोळ लक्षात येत नाही.

सिक्वेन्स चुकला आहे.

आधी सल्या ओळख करून देतो, मग अर्ची, नंतर प्रदीप आणि परश्या. शिवाय परश्या ने ओळख करून दिल्यावर अर्ची तिच्या मैत्रीणीशी बोलत असते तेव्हा मंगेश पाटील त्याची ओळख करून देत असतो.

पण मंग्या पुढे बसला आहे त्याच्या मागे सल्या, शिवाय अर्ची शेजारच्या बेंच वर आहे. कोणत्याच दृष्टीने सल्या, अर्ची, प्रदीप, परश्या, मंग्या हा सिक्वेन्स तयार होत नाही. Happy

अगागा! लॉगिन केलं तर ११० प्रतिसाद. वरातीमागची घोडी लैच पळतात की. Happy

क्रमशःच्या पुढचं अ‍ॅडीशन पण छान लिहिलंय. प्रतिसाद पण एकसे बढकर.

सैराट फॅन क्लबात मी पण सामील!

आपले प्रेक्षक बिनडोक नसतात, सुजाण असतात /आहेत ह्याचे भान राखून बारीक सारीक तपशील भरताना घेतलेली काऴजी जीवाला अहाहा करून जाते!

चित्रपटाची सुरुवात ' नुसता आवाज चित्र नाही पडदा काळा आणि शेवटी आवाज नाही नुसतेच चित्र' ह्याबद्दल म्हणजे ह्यात काय गंमत असावी ह्याबद्दल ही लिहाना कोणीतरी.

हे अनेकांनी लिहिलंच असेल पण वाहत्या बाफवर टाकलं होतं ते आता इथे टाकते.
मला फिल्म आवडली आहे. मजा आली आहे. दिग्दर्शकाचा ब्रिलियन्स अनेक ठिकाणी दिसतो. हिरॉइनचं वेगळेपण म्हणजे टिपिकल गुडीगुडी नाजूक बाला हिरविण म्हणून न निवडणे, ग्रामिण म्हणून हिरविणीला मठ्ठ दाखवणे, सतत 'आता किती लाजू!' मोड जागृत या सर्व स्टिरिओटाइप्सना प्रेमकथा असून फाट्यावर मारलंय. असेच हिरोच्या बाबतीतले स्टिरीओटाइप्सही मोडलेत. सो तो एक फ्रेशनेस आहे. हे दोघेही बनचुके नट नाहीत तो अजून एक फ्रेशनेस.
वातावरण निर्मिती (कपडे, आर्ट डिरेक्शन इत्यादी) फार चपखल आहे. शूटींग म्हणून सगळे बिंडोकपणे चकाचक कपडे घालत नाहीत. जे लोक जितके मळके दिसायला हवेत ते तितके मळकेच दिसतात. पाटलाची मुलगी शहरातल्या हाय एण्ड कारागिराकडून कपडे बनवून घेतलेली नाहीये हिरोईन असली तरी. तिचा टेलर गावठीच आहे. आणि मग हैदराबादमधे गेल्यावरही नाक्यावरचा साधा टेलरच आहे. ते बदललं नाहीये. हे बहुतेक ठिकाणी बघायला मिळत नाही.
भाषेचा लहेजा हा 'मराठी सिनेमाची प्रमाण ग्रामिण भाषा' नाही. नेमका स्थानिक छाप कळतो.
नाहीतर गाव कुठलंही असो कोकणातलं नाहीतर विदर्भातलं ग्रामिण म्हणल्यावर पुणे ते सातारा पट्ट्यातल्या ग्रामिण मराठीची भ्रष्ट कॉपी असलीच भाषा ऐकायला मिळते.
पाटलाच्या मुलाच्या वाढदिवसाला अश्या ठिकाणी जो माहौल असू शकेल तो करेक्ट आहे. आख्खा गाव नाचतोय. महत्वाचे लोक वेगळीकडे दारूकाम करतायत. चिल्लर लोक अंगणात नाचतायत. बायकामुलींची एंजॉय करायची जागा वेगळी. बिनमहत्वाच्या लोकांना एका टोकाला खायला प्यायला दिले जातेय. आणि म्युझिक शब्दांसकट एकदम परफेक्ट त्या माहौलला.
नाहीतर सर्व ग्रामस्थ मिळून आमचा प्रिन्स किती चांगला वगैरे टाइपचे कोरिओग्राफ्ड नृत्य करतात. त्यात मधेच बाप येऊन आशिर्वाद देताना एक ओळ गातो, आई येऊन औक्षण करताना ओहोहोओ करत गाते, बहिण येऊन फिल्मी लाडिकपणा करत गाते वगैरे फालतू हिंदी सिनेमा नाहीये.
कॅमेरा वर्क तर तुफान आहे.

मला खटकलेल्या २-३ गोष्टी आहेत मात्र. गाण्यांपैकी 'आताच बया' अजिबात आवडलेलं नाही. ऐकायलाही. त्याचं पिक्चरायझेशन स्वतंत्ररित्या चांगलं आहे पण एखादेच कडवे/ थोडेसेच गाणे ठेवले असते तरी हरकत नव्हती. आख्खं गाणं ड्रॅग झालंय असं वाटलं.
त्यांचे प्रेम फुलत जाते तेव्हाच्या फिरण्यातला राजरोसपणा खटकला. गावच्या पाटलाच्या पोरीच्या बातम्या अश्या लपून राहणे जरा अवघड वाटते.
पण तेवढी लिबर्टी मी माफ करून टाकली दिग्दर्शकाला. Happy

आत्ता गाणी पाहताना लक्षात आलेले दोन नवे डिटेल्स -

'याड लागलं' गाण्याच्या शेवटी आर्ची बुलेट घेऊन कॉलेजमधे येते तेव्हा बुलेटची किल्ली (किंवा की-होल्डर) बंदुकीच्या आकाराची असते. Lol प्रिन्सची बुलेट

'झिंगाट' गाण्याच्या शेवटाकडे तो तिला नाचता नाचता हात जोडून 'जरा गर्दीतनं बाहेर पडून एकटी भेट की' अशी विनंती करतो.

हर्पेन, मुद्दा आवडला. मी लावलेला अर्थ - सुरूवातीला चित्र नाही, आवाज आहे या कंडिशनमधे प्रेक्षक मनात एक अंदाज बांधायला लागतात की एकंदर पुढे कोणतं चित्र अवतरणार आहे, गोष्ट घडते ते ठिकाण कशा प्रकारचं असणार आहे... पहिल्या विनाचित्राच्या फ्रेमपासूनच प्रेक्षकांना कथानकात सामावून घेण्याचा यशस्वी प्रयत्न!

शेवटी, चित्र आहे, आवाज नाही - तेव्हा त्या भीषण शिरकाणाच्या वेळी त्या खोलीत काय काय संवाद्/आरडाओरडा झाला असेल, दयेची याचना झाली असेल की मरणाला दोघं निधड्या छातीने सामोरे गेले असतील, त्यांना विचार करण्याचा तरी अवसर मिळाला असेल की नाही या सार्‍याचा आवाज प्रत्येक प्रेक्षकाने आपापल्या परीने स्वत:लाच ऐकवायचा आहे. शेवटच्या फ्रेमपर्यंत आणि सिनेमा संपल्यावरही प्रेक्षक त्याच्याशी जोडलेले राहतील याचा यशस्वी प्रयत्न!

मला 'आताच बया' गाण्यातला श्रेया घोषालचा 'बावरलं' हा 'लं'चा उच्चार अजिबात आवडलेला नाही. रादर, तिला तो जमलेलाच नाही. तो उच्चार जमण्यासाठी गायिका मराठीभाषिकच हवी.

तसंच, 'सैराट झालं जी' गाण्यातला स्त्री-आवाजही मला नाही आवडला. 'सैरा..हा..ट' झालं जी अश्या प्रकारचे शब्द म्हणताना अजय जितक्या सहजतेने त्यात 'ह्/हा' इत्यादी टाकतो तितकाच ती गायिका ओढूनताणून, आठवून, आठवून टाकते असं वाटतं. अनेकदा हे गाणं ऐकल्यावरही हेच वाटतं.

आणि असे निष्पाप टाहो ऐकायची आजही आपली तयारी नाही हे लाजिरवाणं सत्य! कितीही प्रयत्न केलात तरी तुम्हाला ते दुःख समजूच शकणार नाही ही हताश जाणीव.

सैराट चा अर्थ इंग्लिश मधे ट्रान्स्लेट करणार्यांनी काहीतरी गडबड केलीये बहुतेक ठिकाणी !
sairat = wild , sairat= passion असा अर्थ लाव्लेला दिसला Uhoh
मराठीत सैराट म्हणजे मोकाट/ सुसाट/ बंधनमुक्तं असा अर्थ मला वाटत होता, नक्की बरोबर अर्थ कुठला ?
मला unleashed त्यातल्या त्यात फिट वाटतो 'सैराट' साठी.

आताच बया गाणे पूर्ण विसंगत आहे सिनेमाशी. त्याचे संगीत शहरी वाटते आणि आवाज तर पूर्ण शहरी आहे. श्रेयाची मुंबईत राहिल्याने शहरी मराठीशी थोडीफार तोंडओळख असेलही पण ग्रामीण ठसका आणण्यात ती पूर्णपणे अपयशी ठरलीय. तिच्या जागी कोणी दुसरी असती तरीही कितपत यशस्वी झाली असती शंकाच आहे. बेला शेंडेने गायलेले अप्सरा आली गाणेही असेच धेडगुजरी वाटते ऐकताना. आणि अजय गोगावलेच्या आवाजापुढे हे धेड गुजरीपण अजून ठळकपणे उठून दिसते.

चिन्मयी ला मराठी शब्द अजिबात येत नाहीत हे you ट्यूब च्या एका प्रोमोत पाहिले. तिला सैराट झाले जीची एक ओळ गायची विनंती केली असता तिला पहिलाच अलगुज हा शब्दही पूर्ण आठवला नाही. तिने अलंबीज असे काहीतरी उच्चारत पुढे सरळ ड ड ड ड करत वेळ निभावली. गाण्यातही तिचे उच्चार थोडे घसरलेत. तिचा आवाज छान आहे पण पूर्णपणे साउथ इंडियन स्टाइल.

सशल, अगं मी सगळे उलटसुलट लिहिलेले, वाचल्यावर लक्षात येत गेले तसे सुधारले. Happy

काल कपील शर्मा ने पण नागराज मंजुळेंना 'सैराट' (कपील च्या भाषेत 'साईराट') चा अर्थ विचारला. नागराज ने त्याला 'सैराट' म्हणजे 'स्वतंत्र' असं सांगितलं.

मला आवडतं अताच बया :), त्यातले आर्चीचे एक्स्प्रेशन्स कमाल आहेत आणि नंतरती त्याच्याकडे एकटक पहात बसते तेम्व्।आआ परश्याचेही सॉलिड !
अजय अतुल एका इंटर्व्ह्यु मधे म्हंटले कि आर्चीच्या कॅरॅक्टर सारखं बिंधास्त अनप्रेडीक्टेबल गाणं बनवलं त्यांनी .
सुरु टिपिकल लोकसंगीतात होतं पण एकदम रॉक ची ट्विस्ट .
जिवर प्युअर फोक म्युझिक ( गोंधळ, जोगवा इ.) ची डिमांड नाही तोवर म्युझिकल फ्रिडम घ्यायला हरकत नाही म्हणून मुद्दामच वगळं बनवलं असं म्हंटले ते मुलखतीत.

मला आवडतं अताच बया स्मित, त्यातले आर्चीचे एक्स्प्रेशन्स कमाल आहेत आणि नंतरती त्याच्याकडे एकटक पहात बसते तेम्व्।आआ परश्याचेही सॉलिड !

तसे बघायला सुपर आहे गाणे. मलाही हल्ली याड लागलं पेक्षा हे जास्त आवडते पाहाय्ला. ऐकताना मात्र खटकते.

विहिरीत पोहण्याचा प्रसंग आहे त्यातल्या दृश्यांवरून (लंगड्याच्या हातात ओले हरभरे खाण्यासाठी घेतलेले ओल्या हरभर्‍याचे डहाळे आहेत.) हा काळ हिवाळ्यातला आहे. या काळात विहिरी भरलेल्या असतात. Happy

नताशा, वेशभूषेबद्दल अगदी सहमत.

आताच बया एक गाणे म्हणून छानच! काही ठिकाणी शब्दांचे घोळ आहेत हे खरे!

सैराटच्या गाण्यातून सिनेमाची कथा पुढे जाणे हे बघण्यासारखे आहे त्यामुळे गाण्याचे सिनेमातले प्रयोजन खटकत नाही.

क्रियेवीण नानापरी बोलिजेते।

परी चित्त दुश्चित्त ते लाजवीते॥

मना कल्पना धीट सैराट धावे।

तया मानवा देव कैसेनि पावे॥

हा मनाच्या श्लोकातील १०४ क्रमांकाचा श्लोक

रामदासानी सैराट शब्द लिहिला व ते मांडवातुन पळाले.

आर्ची परश्याही पळाले.

Pages