कदाचीत....

कदाचीत सारे उधाणून वारे दिवस-रात्र भंडावती मातिला
कदाचीत मातीत सुकले बियाणे, नि ते कोंब निर्जीव सलती तिला...

कदाचीत ही सृष्टी गर्भार आहे... म्हणूनी अशी ही जरा कातर
तिचा गर्भ हळवा उपाशी असावा, अधाशी असावा तिचा वापर!

कदाचीत खाली कुठे खोल खोल, असावे रुतूनी जुने कवडसे
कदाचीत त्यांनाच विझवावयाला, तिची ओल सारीच सरली असे.

कदाचीत भवताल अस्वस्थ आहे... कदाचीत हुरहूर ही आतली
कुठे फाटले अन् कुठे दाटले रे... कळेना भिती तप्त रंध्रांतली!

असे काहीसे हे बिनसलेच आहे, मला सांगता येत नाही तरी...
जरा पावसाला विचारून यावे... कुठे जायचे...? सांग आता तरी....!