एक सिगारेट पिणारी मुलगी

Submitted by तुमचा अभिषेक on 28 April, 2013 - 09:31

आज ती दिसली.. जवळपास तीन-साडेतीन वर्षांनी..

ट्रेनमध्ये, जरा दूरच्याच सीटवर बसलेली.. मला ती दिसत होती, म्हणजे ती देखील मला बघू शकत असणार.. बस्स, अजून तिचे लक्ष गेले नव्हते माझ्याकडे.. पण गेले तरी ओळखेल का..? का, नाही ओळखणार..? मी नाही का ओळखले तिला..? तसा फारसा बदल ही झाला नव्हता तिच्यात.. माझ्यात तरी कुठे फारसा झाला होता.. बस्स, बर्‍याच काही घडामोडी घडल्या होत्या आयुष्यात.. या गेल्या तीन-साडेतीन वर्षांत..

वाशीवरून वी.टी.ला जाणारी ट्रेन पकडली. बायकोबरोबर तिच्या माहेरहून परतत होतो. रविवारची संध्याकाळ अन फर्स्टक्लासचा डब्बा. गर्दी नेहमीपेक्षा तशी कमीच. दिवसभराच्या दगदगीने आलेला शीणवटा म्हणा, खाडीवरून येणारा खार्‍या चवीचा थंडगार वारा अंगाखांद्यावरून खेळू लागताच, बायको खिडकीला डोके टेकवून लवंडली. मी मात्र जागाच होतो.. नेहमीप्रमाणेच.. बोटांची नखे खात.. हातात नावाला म्हणून पेपर, मात्र इथे तिथे भिरभिरणारी नजर.. सवयीप्रमाणेच.. अन ती दिसली. एका नजरेतच ओळखले. आजही तशीच तर दिसत होती.. जशी तीन-साडेतीन वर्षांपूर्वी..

रिलायन्समधील नेहमीसारखीच एक सकाळ. नाश्त्याच्या ऑर्डरची वाट बघत कॅटीन काउंटरला रेलून उभा होतो. हातात नावालाच म्हणून मेनूकार्ड धरलेले, मात्र इथे तिथे भिरभिरणारी नजर.. सवयीप्रमाणेच.. अन ती दिसली. माझ्याच दिशेने येताना. खरे तर काऊंटरच्या दिशेने येताना. अगदी बाजूलाच येऊन उभी राहिली. तिच्या एका कटाक्षाच्या अपेक्षेत तिला न्याहाळत असलेलो मी. पहिल्या नजरेत भरावेत ते तिचे कुरळे कुरळे आखूड केस.. कानांमागे ओढलेले.. मानेवर रुळणारे.. थोडासा टॉमबॉईश लूक देणारे. अन साजेसाच पेहराव. निळ्याशार जीन्सवर पांढरी आखूड कुर्ती. डाव्या हाताच्या मुठीत घट्ट धरलेली पर्स अन तिलाच जणू मॅचिंग असे मनगटी घड्याळ. दुसर्‍या मनगटात मात्र जाडसर काळे कडे.. हो कडेच.. बांगडी तरी कशी म्हणावे त्याला. इतक्यात अचानक तिने माझ्या दिशेने पाहिले. अन मी अनुभवले ते आतापर्यंतच्या सार्‍या वर्णनाला छेद देऊन जाणारे, समोरच्याचा मनाचा भेद घेऊन जाणारे, तिचे काळेभोर डोळे.. आखीव रेखीव भुवयांच्या कोंदणात. त्या नजरेच्या कैचीत अडकणार नाही ते मन कसले.. कितीही चंचल का असेना, काही काळ रेंगाळणारच. त्या नजरेला कोणाची नजर लागू नये म्हणून काजळाने मढवलेले.. ते तिचे डोळे.

हसली तशी माझे आणखीनच भान हरपले. हाताला काहीसा झटका बसून भानावर आलो तेव्हा लक्षात आले की हातातले मेनूकार्ड खेचले जात होते. किंचित ओशाळल्यासारखे सॉरी पुटपुटलो खरे, पण तीचे लक्ष कुठे होते त्याकडे. कसलीशी ऑर्डर देऊन निघून गेली ती. अन तिला पाठमोरा न्याहाळणारा मी. केस अगदीही काही आखूड नव्हते. जीन्स-कुर्तीचा पेहराव तिला किती शोभत होता हे पाठीमागूनच समजावे.

अन मग हे रोजचेच झाले. तीच वेळ तीच जागा. तिचे बदलणारे कपडे पण तेच तसेच रुपडे. अन नजर, कातिल की काय म्हणतात अगदी तश्शीच. ज्यूस अन सॅंडवीचशिवाय वेगळे काही घेताना तिला कधी पाहिले नाही. ती मला बघते की नाही हे कधी कळले नाही. पण एकदा मी सुद्धा चीज सॅंडवीच घेऊन तिच्या जवळच्याच टेबलवर बसलो. मी मागायच्या आधीच हसून तिने सॉसची बाटली माझ्यापुढे सरकवली. पुन्हा ती आपल्या खाण्यात मग्न. मी हलकेच अंदाज घेत होतो, पण पुन्हा काही तिने माझ्याकडे पाहिले नाही. तिचे उरकले अन पर्स उचलून ती निघून गेली. कॅंटीनबाहेर पडून दिसेनाशी होईपर्यंत तिला नजरेनेच सोबत देत, सावकाशपणे मग मी देखील उठलो. ती उजवीकडे "ए" "बी" "सी" ब्लॉकच्या दिशेने आणि माझी पावले वळली डावीकडच्या "डी" ब्लॉककडे.

ठरवले तर कंपनीच्या पोर्टलवर तिची माहिती मिळवणे सोपे होते. तिचे नाव, तिची बसायची जागा, तिची कामाची पोस्ट, तिचे वयच नव्हे तर तिचा रक्तगट कोणता या सारखी वैयक्तिक माहिती सुद्धा सहज उपलब्ध होती. गरज होती ती फक्त पंधरा-वीस मिनिटांचा वेळ काढून पोर्टलवर फीड असलेला डेटा चाळायची. पण तशी गरज आहे हे मन कबूल करत नव्हते. कदाचित त्याला गुंतायची भिती वाटत असावी.

दिवस सरत होते. फारसे काही वेगळे घडत नव्हते. तरीही या नात्यातील वीण घट्ट होतेय असे जाणवत होते. येणार्‍या सकाळची वाट आदल्या रात्री डोळे मिटण्यापासून बघू लागलो होतो. सकाळचे तिचे दर्शन पुढच्या दिवसभराला पुरत होते. मध्ये एकदा तिला सुट्टे पैसे कमी पडत होते, तेव्हा मी माझ्याकडचे दोन रुपयांचे कूपन पुढे सरकवल्याचे आठवतेय. हात किंचित थरथरतच होता माझा त्यावेळी. तिने त्याकडे दुर्लक्ष करतच ते स्विकारले. त्या कूपनाची परतफेड म्हणून तिचे ते हसणे.. नंतरही कित्येकदा आम्ही एकमेकांना सामोरे गेलो. नजरेतील ते ओळखीचे भाव, ना लपवायचे प्रयत्न ना दाखवायची ओढ.. कधी कधी व्यक्त होण्यासाठी शब्दांचीही गरज भासत नाही, किनार्‍यावर उभे राहूनही लाटांशी खेळायचा आनंद लुटू शकते तेच खरे मन.. एकेक घर करत आमच्यातील नाते पुढे सरकत होते एवढे मात्र खरे..

या दिवसांत एखादा दिवस असाही यायचा जेव्हा ती दिसायची नाही. मन खट्टू तर व्हायचेच पण आयुष्यातील एक दिवस फुकट ही गेल्यासारखे वाटायचे. दुसरा दिवस येणार हेच काय ते समाधान. एखादा दिवस आपणही तिच्या नजरेस न पडून तिलाही तसेच वाटते का बघावे, असा विचार मनात यायचा. पण तिला काय वाटेल हे समजण्याचा मार्ग नसल्याने त्या विचाराला बगल दिली जायची.

अन अश्यातच एक दिवस मी तिचे वेगळे रूप पाहिले...

दुपारच्या वेळेला जेवण आटोपून काही कामानिमित्त "ए" ब्लॉकला जाणे झाले. उन्हाची झळ लागू नये म्हणून थोडेसे लांब पडत असले तरी पायवाटेवर केलेल्या शेडखालूनच मी सहसा जातो. पण आज आभाळ भरून आल्याने शॉर्टकट घ्यायची संधी साधली. थोड्याश्या अडनाड्या रस्त्याने जिथे चिटपाखरांचा अड्डा वसावा, खुरटी झुडपे तुडवत चालता चालता हातातल्या मोबाईलशी चाळा.. नेहमीप्रमाणेच.. मात्र इथे तिथे भिरभिरणारी नजर.. सवयीप्रमाणेच.. अन ती दिसली. आपल्याच धुंदीत, बरोबर तीनचार मित्र. ऑफिसचेच असावेत. हातात सिगारेट अन तोंडातून निघणारा धूर.. सर्वांच्याच.. अन हो, तिच्याही. धूराच्या वलयात धूरकट धूरकट होत जाणारा तिचा चेहरा, अन नकळत मंद झालेली माझी पावले. परत परत मान वळवून तिला पाहताना, अखेरच्या वळणावर तिची माझ्याकडे नजर गेलीच.. झटक्यात मान वळवली.. पण नजरानजर झालीच.

बस्स, तीच शेवटची नजरानजर.. पुढेही काही सकाळ आल्या, पुढेही नजरेच्या भेटी झाल्या. पण नजरेतील अर्थ आता बदलले होते. जाणूनबुझून मी तिच्यापासून नजर चोरू लागलो होतो. अन ती काही फरक पडत नाही असे दाखवत असली तरी तिची नजर खरं काय ते बोलत होती.

कधी कधी शब्दांना पर्याय नसतो.. नजरेची भाषा नातं जुळवण्यास कितीही समर्थ असली तरी जेव्हा तुटायची वेळ येते, तिथे शब्दच हवे असतात.. पण तो संवाद आमच्यात कधी झालाच नाही. इतक्यात तिची नजर माझ्याकडे गेली. आणखी एक नजरानजर, जवळपास तीन साडेतीन वर्षांनी.. पण नजरेत तेच तेव्हाचे ओळखीचे भाव. यावेळी मात्र लपवायचे प्रयत्न.. दोघांकडूनही.. शेजारी माझी बायको आहे याचे भान होते मला.. माझ्या शेजारी बसलेली मुलगी माझी बायकोच असणार याची जाण होती तिला.. तरीही नजर अडकली होती.. अन सोबतीला निर्विकार चेहरा.

पुढचे स्टेशन आली तशी ती उठली. नजरेची साखळी नाही म्हटले तरी तुटलीच. मुद्दामच ती उतरायला माझ्या विरुद्ध दिशेच्या दरवाज्याला गेली असावी. आजही ती पाठमोरीच छान दिसत होती. आजही सिगारेट पित असावी का.. तिला उतरताना पाहून माझ्या मनात आलेला शेवटचा विचार, मन पुन्हा एकदा चलबिचल करून गेला. खिडकीच्या बाहेर नजर टाकून ती दिसते का याचा शोध घेतला. मात्र ट्रेनने वेग पकडला तसे त्या गर्दीत हरवलेल्या तिला शोधणे अशक्यच.. कदाचित तिचे ते शेवटचे अपेक्षित दिसणे समाधान देऊन गेले असते. पण नशीबात नव्हतेच.. होती ती एक हलकीशी चुटपूट.. नकळत हात खिश्यात गेला.. सवयीप्रमाणेच.. पाकीटातून सिगारेट काढून तोंडात सरकवली.. नेहमीप्रमाणेच.. ट्रेनमध्ये आहे याचा विसर पडून ती शिलगावणार इतक्यातच..........

.
.
.

चुरगाळलेली ती सिगारेट खिडकीबाहेर जाताना पाहून........... किती बरे झाले असते ना, जर मनातल्या आठवणीही अश्याच काढून फेकणे सोपे असते तर..

- तुमचा अभिषेक

विषय: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

नंदिनी आणि दिपांजली + १ Happy

बाकी, कथा प्रथमपुरुषी लिहिली की लेखकाने वैयक्तिक अनुभव लिहिलाय असं लेबल लावत जाऊ नका रे.

रिया., <<ए जो ट झा पा..>> म्हणजे काय? 'एकदा जोरदा टपली झाली पाहिजे' असं का? Proud

अवांतर: प्रत्येक कथा ही पॉलिटीकली करेक्ट असावीच असा अट्टाहास हल्ली का मायबोलीवर दिसतो हे न कळे!!
<<
<<
अगदि बरोबर. Happy

छान कथा आवडली.

सर्व प्रतिसादांचे धन्यवाद, नेहमीपेक्षा किंचित वेगळ्या शैलीत लिहिण्याचा प्रयत्न केल्याने थोडे साशंक मनानेच प्रकाशित केले,

वरची चर्चा वरवर चाळली, वेळेअभावी, तसे स्पष्टीकरणाची पोस्ट टाकायला जास्त वेळ लागणार नाही पण आता खूपच घाईत आहे, रात्री सावकाश वरच्या पोस्ट वाचून एकदमच काय ते लिहेन

तोपर्यंत सांभाळून घ्या,

धन्यवाद,
तुमचा अभिषेक

अरे पण हे ललित लेखन आहे की कथा? Uhoh ग्रुपतर ललित लेखनाचा आहे..
जे काय आहे ते एकंदरीत लिखाण चांगले आहे..
कथा असेल तर नंदिनीला अनुमोदन..

कथा आवडली.
नायकाला मुलगी आवडली, त्याच्या मनात तिची एक प्रतिमा तयार झाली. ती प्रतिमा सिगरेट ओठ्णारी नव्हती. त्याची प्रतिमा तुटली त्यामुळे तो त्या मुलीपासून लांब गेला ( खरतर ते दोघे कधी जवळ आलेलेच नव्हते) मलातर हि सारी कथा खूप स्वाभाविक वाटली. त्यामुळेच आवडली.

नंदिनी - मी फुकलेलं चालेल, दुसर्या व्यक्तीने फुकू नये असा 'आपला तो बाब्या, दुसर्याचं कार्टं' असा अर्थ लागला हे मी पहिल्याच प्रतिसादात नमूद केलंय. पण नंतरच्या दोन प्रतिसादांमध्ये आलेले अर्थ मला का पटत नाहीय किंवा पटायला जड जातंय यावर लिहीलय. तसेच 'बघणे सोडून दिले' यासाठी 'नजरेतून वाळीत टाकणे' हे प्रतिशब्द वापरलेत यात काही वावगे असल्यास क्षमस्व.
लाल भडक कपड्यातली मुलगी आवडत नाही हे प्रत्येकाच्या आवडीप्रमाणे असेल. पण मुलगी असूनही लाल भडक कपडे घालते असे विचार असतील तर माझ्यामते ते 'गलिच्छ' विचार. लेखकांनी असा विचार करून, केवळ मुलगी आहे म्हणून फुंकणं चुकीचं, असं म्हटलं असेल हे पटायला जड आहे व असे विचार अजूनही लोक करतात यावर विश्वास ठेवणे कठीण आहे एवढंच म्हणणे आहे. तसंच लेखकांनी याचा रहस्यभेद करावा हे देखिल म्हटलय. यात काही चुकतय का?

मुलगी आहे तर तिने फुकणे हा अक्षम्य गुन्हा आहे व यापुढे अशा मुलीला मी माझ्या नजरेतून वाळीत टाकतो, मी मात्रं मुलगा असल्याने फुकू शकतो ' असा काही तालिबानी विचार करेल का? आणि असेल कोणी अजूनही असे बुरसटलेले विचार असलेला तर हे गलिच्छ विचार प्रकाशित करणे जरा अति धाडसाचे होईल ना >> अती टोकाचा प्रतीसाद. नंदीनी शी पूर्णतः सहमत.
अभिषेक साधी सरळ कथा आवडली आणि महत्वाचे म्हणजे प्रामाणीक पणे तू शेअर केलीस. तुझे लिखाण नेहेमीच प्रामाणीक असते.
माझ्या कझीन ला त्याच्या अ‍ॅड एजन्सी मधली एक मुलगी आवडायची आम्ही त्याला खूप चिडवायचो आणि लवकर प्रपोझ कर असे मागे लागायचो. त्यांची चांगली मैत्री झाल्यावर कळले की ती स्मोक करते. त्याने नाही एक्सेप्ट केले. तीचा विचार सोडून दिला आम्हीही चिडवणे बंद केले. पण माझा भाऊ तालिबानी नाही. खूप प्रेमळ आहे.

शेवटचे त्याचे फुंकणे थोडासा ट्वीस्ट आणण्यासाठी टाकले आहे असे मला वाटले. पण एकंदर लिहिण्याची शैली first class आहे.

अरे, कथेतला नायक म्हणजे आपला अभिषेक असं गृहित का धरताय... नसेलही.

नंदिनी, पोलिटिकली करेक्ट... मी तरी अशा दृष्टीने नाही वाचली. मी पितो पण मला बाईनं प्यायलेली नाही चालत... अशा विचाराची माणसं असतात जगात अन त्यांच्यावरची (ही असेल तर) कथा अशीच असेल. त्यात काय पोलिटिकली नाहीच काही...

पण गोष्टीत तो स्वतः सि.फुंकत होता का नाही, कधी सुरू केली, का त्याचा काही संबंध नाही... ह्याबद्दल काहीच सरळ वक्तव्यं नाहीये.
त्यामुळे अगदी शेवटी तो स्वतःची न पेटलेली सि खिडकीबाहेर फेकण्याच्या कॄतीचा काही संबंध लागत नाहीये.
नायकाला मुलीबद्दल आकर्षण वाटलं, पण ती सि. ओढणारी निघाली म्हणून तो मागे सरला... पुढे लग्नं वगैरे, अन एकदिवस अचानक ती समोर आली. इथपर्यंत कथा सरळ फुललीये...
त्याचं स्वतःचं सि.पिणं इथे शेवटी आणून नक्की काय साधलय ते कळत नाहीये. नायकाची सि. फुंकण्याबद्दलची कोणतीच भुमिका स्पष्टं झाली नाहीये... माझ्यामते हा प्रॉब्लेम आहे कथेचा अर्थ लागण्यात... बाकी कथा सरळसोट आहे तरीही अभिषेकच्या आधीच्या लेखनाच्या तुलनेत मला तितकी भावली नाही.
असो.. अभिषेकला वेळ मिळून काही स्पष्टीकरण मिळालं तर न कळलेला अर्थं मिळण्याची शक्यता आहे.

दाद, मलाही अगदी असेच वाटले.

त्याचं स्वतःचं सि.पिणं इथे शेवटी आणून नक्की काय साधलय ते कळत नाहीये. नायकाची सि. फुंकण्याबद्दलची कोणतीच भुमिका स्पष्टं झाली नाहीये... माझ्यामते हा प्रॉब्लेम आहे कथेचा अर्थ लागण्यात... >>> एकदम पटले.

नायकाची सि. फुंकण्याबद्दलची कोणतीच भुमिका स्पष्टं झाली नाहीये... >>>
अभिषेक लिहिलंच, पण नंदिनीने तिच्या पोस्टीतही लिहिलं आहेच,
<<नंतर कधीतरी ती मुलगी पुन्हा दिसली आणी ज्या कारणाने ती आवडेनाशी झाली होती, तीच गोष्ट नायकाची सवय बनून गेली आहे.>>

बाकी, प्रतिसाद आत्ता बारकाईने वाचले.
<< रिलायंस मधे काम करणारा, शिकलेला, आपल्या आॅफीसमधे मुलीही काम करतात यात काही गैर नाही हे मानणारा म्हणजेच मुलगा-मुलगी समान काम करू शकतात हे मानणारा,>> कथा वाचून हे असं काही इंटरप्रीटेशन होण्याचं कारण नाही कळलं.

भट्टी चान्गली जमलीये, छान Happy

>>>> कसलीशी ऑर्डर देऊन निघून गेली ती. <<< आधी मला वाटले की तुमच्याकडे न बघता, तुम्हालाच ऑर्डर देऊन गेलि की काय ती! Proud

त्याचं स्वतःचं सि.पिणं इथे शेवटी आणून नक्की काय साधलय ते कळत नाहीये.>>> विरोधाभास. अजून काय?

पण मुलगी असूनही लाल भडक कपडे घालते असे विचार असतील तर माझ्यामते ते 'गलिच्छ' विचार. लेखकांनी असा विचार करून, केवळ मुलगी आहे म्हणून फुंकणं चुकीचं, असं म्हटलं असेल हे पटायला जड आहे ><<< पूर्ण ललितामधे अशा अर्थाचे वाक्य कुठे आहे?? अथवा असा अर्थ निघू शकेल असे वाक्य कुठे आहे???

नन्दिनी, आधीच्या पोस्टीन्ना अनुमोदन Happy
अन खरेतर विरोधाभास तरी आहेच का? असावाच का?
त्यावेळेस तीनसाडेतीन वर्षाम्पूर्वी भेटलेली मुलगी, आकर्षक वाटली, बघत राहावे वाटले, नन्तर त्यावेळच्या समजुतीनुसार वेगळे धक्कादायक वागताना दिसली, मनातुन उणावली, पण तरीही ठाण मान्डून बसली, आज इतक्या वर्षानन्तर पुन्हा दिसली, हृदयातील तीच पूर्वीची हुरहुर पुन्हा वर उफाळून आली, पण उपयोग काये? शेजारि पत्नी आहे, आपला मार्ग भिन्न आहे, तिचा भिन्न आहे इतका की विरुद्ध दिशेच्या दरवाजाने उतरण्यायेवढा! अन ज्या कारणाने तेव्हा मी तिला मनोमन "टाळली", तीच सिगारेट मी शिलगावित असताना पत्नीनेही हिसकावुन चुरगाळून बाहेर फेकुन दिली!
यावरून "सिगारेट पिऊ नये", स्त्री असो वा पुरुष, विरोध होतोच, हा गोष्टीतला सूप्त संदेश कोणीच कसा घेत नाहीये? Wink
असो.

सिगारेट पिऊ नये", स्त्री असो वा पुरुष, विरोध होतोच, हा गोष्टीतला सूप्त संदेश कोणीच कसा घेत नाहीये? >> Lol

एलटी झिंदाबाद..

लिंबूटिम्बु... Happy
अभिषेक.. अरे कुठे आहेस बाबा? तुझा नायक, त्याची नायिका अन बायको निवांत... आम्हीच लटकलोय.

आवडली .
रच्याकने, एक युक्ति सुचली , नको असलेल्या मुलापासून सुटका करून घेण्यासाठी मुली असा ऊपाय वापरून बघू शकतात.

यावरून "सिगारेट पिऊ नये", स्त्री असो वा पुरुष, विरोध होतोच, हा गोष्टीतला सूप्त संदेश कोणीच कसा घेत नाहीये?>>>>>>> व्हेरी गुड लिंटीं Happy

Pages