Submitted by मोहन वैद्य on 16 December, 2012 - 01:26
साधीच राहणी साधीच विचारसरणी
आई तुझी नव्हती कधी कशाचीच मागणी
जे मिळेल ते खाणे साधी वसने लेणे
विना तक्रार जिणे अजात शत्रू असणे
नाटकात अभिनय केला
आयुष्यात न दाखविला
पतिसेवेत जीवन गेले
तेच तुवा कृतार्थ मानिले
तव सेवेस जरी वंचिले पुत्र कुणी
तु न कधी झिजविशी तक्रारवाणी
हळवे भाबडे मन आज गेले
जगातले साधेपण मरण पावले
चारित्र्यसंपन्न साधेपणाचा दीप तू लाविला
तव पश्चात त्यानेच आमचा मार्ग उजळला
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
सुंदर! छान लिहीलेत. आईचे
सुंदर! छान लिहीलेत. आईचे साघेपण पुरेपुर उतरले तुमच्या कवितेत.
_()_
_()_
सुरेख. तुमच्या मातोश्रींना
सुरेख.
तुमच्या मातोश्रींना सप्रेम आदरांजली.
आई बद्दल लिहणेच अवघड असते
आई बद्दल लिहणेच अवघड असते .कारण लिहायचे म्हटले कि आभाळ फाटते .पावसाच्या पाण्या सारखे सारे हातातून निसटून जाते
छान लिहिली आहे आदरांजली.
छान लिहिली आहे आदरांजली.
वि आर विथ यु मोहन
वि आर विथ यु मोहन
(No subject)
">
">
छान आहे. तुमच्या मातोश्रींना
छान आहे. तुमच्या मातोश्रींना आदरांजली.
सप्रेम आदरांजली.
सप्रेम आदरांजली.
तुमच्या मातोश्रींना आदरांजली
तुमच्या मातोश्रींना आदरांजली
नाटकात अभिनय केला आयुष्यात न
नाटकात अभिनय केला
आयुष्यात न दाखविला
हळवे भाबडे मन आज गेले
जगातले साधेपण मरण पावले
<<<
सुरेख
छान लिहिलय. तुमच्या आईंना
छान लिहिलय. तुमच्या आईंना सस्नेह आदरांजली.