ढगफुटी

Submitted by निंबुडा on 27 January, 2012 - 05:02

ढगांचं आपलं एक बरं असतं
जड झाले की बरसून मोकळे होतात

मग मी ही ठरवलं
आपणही आता असंच वागायचं
दु:ख, वेदना, राग, संताप
सगळ्या-सगळ्याचा एका क्षणात निचरा करायचा!

पण एखादा चुकार ढग असतोच ना...
तो नाही हा नियम पाळत
वाहत राहतो त्याचं ओझं अव्याहत

पण तरी एक दिवस तो फुटतोच!
पण मग त्याला पाऊस म्हणत नाहीत
त्याला म्हणतात ढगफुटी....!
मी ही त्या अशाच चुकार ढगांपैकी एक!

गुलमोहर: 

त्या ओझं वाहणार्‍या ढगाचं दु:ख त्यालाच बिच्यार्‍याला ठावे...बाकी जे बरसून जातात ते मात्र भाग्यवान असतात..! छान!

छान कविता ,सर्वांच्या मनात असे ढग तयार असतात.(अशिच एक ढगफुटी अण्णा हजारेंच्य रुपाने दिल्लित झाली.)

कविता सुंदर आहे हे खरेच, पण वाचून फक्त मर्यादित अपेक्षा पूर्ण होतात. कवी किंवा नायक/नायिका दु:ख, वेदना, राग, संताप आपल्या ठायी सहन करत बाळगत राहिली आहे आणि निसर्गनियमानुसार त्याचा निचरा होणारच आहे इतकेच. उल्लेखलेल्या दु:ख, वेदनांचे अधिक स्पष्टीकरण असते तर कवितेला तिसरे परिमाण लाभले असते.

प्रचंड भारी...

>>पण एखादा चुकार ढग असतोच ना...
तो नाही हा नियम पाळत
वाहत राहतो त्याचं ओझं अव्याहत

खरंय न कित्ती......

मस्त लिहितेस गं तू....:)

अरे हो रियाचे जाहिर आभार मानायचे राहिले नाही का लिंक्सबद्दल....बस क्या भिडू (निंबी वैतागेल न अशाने म्हणजे विषयांतराने Wink )

वेक्स आभार राहू देत चॉकलेट्सच बघ तेवढं Wink
निंबु तुला कळालच असेल की मी रिक्षा फिरवलीये तेंव्हा आता तूही चॉकलेट्स लक्षात ठेव Proud

Pages