स्वैर अनुवाद : होशवालों को खबर क्या....

Submitted by वैवकु on 9 January, 2012 - 04:59

****************************************************************************************
सावधांना(/ना-पिब्यांना*) काय ठाउक धुंदगी (/शांभवी ) का डोलते
जीव जडवा... अनुभवा हो... जिंदगी अनमोलते !

पाहुनी भुलल्या दिठीला ज्योत खुद्कन तेवली
आज नजरेला समजले प्रेम चटका झेलते

त्या तिच्या उडत्या बटांची शायरी शिकला ऋतू
ओल-मिटल्या पापण्यांतुन ती 'सुरा'वट खोलते

हे कथू शकलेच नाहित ओठ मितभाषी व्यथा
अन् तिला कळलेच नाही मौन देखिल बोलते
--------------------------------------------------------------------
ना-पिबे : जे 'पीत' नाहित ते; सुरवातीला हीच संकल्पना असलेला मिसरा योजला होता; पण धाडस झाले नाही. ही संकल्पना आणि त्यासाठीचा रूढ पर्यायी शब्द मराठी ओन्लाईन शब्दकोशात तरी सापडला नाही म्हणून पिब (संस्कृत = who or what drinks) पासून योजला आहे (पिबे X ना-पिबे).
चांगले प्रतिसाद पाहूनच आता संपादित करत आहे .क्षमा असावी
***************************************************************************************
चित्रपट: सरफरोश (१९९९)
शायरी : जावेद अख्तर साहब
स्वर : जगजीतसिंगजी
मूळ रचना.:.................

होशवालों को खबर क्या बेखुदी क्या चीज है
इश्क़ कीजे फिर समझीये जिन्दगी क्या चीज है

उनसे नजरें क्या मिली रौशन फिजाँए हो गयी
आज जाना प्यार की जादूगरी क्या चीज है

खुलती झुल्फों ने सिखायी मौसमों को शायरी
झुकती आंखो ने बताया मैकशी क्या चीज है

हम लबोंसे कह न पाये उनसे हाल -ए -दिल कभी
और वो समझे नही ये खामोशी क्या चीज है

**********************************************************************************************

गुलमोहर: 
मराठी गझल
शेअर करा

त्या तिच्या उडत्या बटांची शायरी शिकला ऋतू
ओल-मिटल्या पापण्यांतुन ती 'सुरा'वट खोलते>>>>>

छान! समवृत्तीय अनुवाद उत्तम जमल्यासारखा वाटला. अभिनंदन व शुभेच्छा!

-'बेफिकीर'!

Submitted by बेफ़िकीर on 9 January, 2012 - 05:16

छान

Submitted by टोकूरिका on 9 January, 2012 - 05:25

सर्व प्रतीसादकांचे मनःपूर्वक आभार ...........
जुने : >>>>>सावधांना काय ठाऊक शांभवी का डोलते
नवीन : >>>>.सावधांना काय ठाऊक धुंदगी का डोलते

Submitted by वैवकु on 9 January, 2012 - 05:37

वैभवराव,

अनुवाद मराठीच वाटायला हवा हे वैयक्तिक मत.. धुंदगी ऐवजी शांभवी ठीक आहे की, इतके ओढून ताणून शब्द बसवले नाही तरी चालावे

Submitted by विजय दिनकर पाटील on 9 January, 2012 - 05:41

बेफिजी बदल केला ........
विदिपा सांभाळून घ्या या वेळी....दोन्ही शब्द मला फार आवडले डावं-उजवं करायची इच्छा होत नाहीय म्हणून वर एक प्रतिसाद दिलाय .कृपया जे आपल्याला आवडले तेच स्वीकारावे.......धन्यवाद

Submitted by वैवकु on 9 January, 2012 - 05:51

छान! समवृत्तीय अनुवाद उत्तम जमल्यासारखा वाटला. अभिनंदन व शुभेच्छा!
सर्व प्रतीसादकांचे मनःपूर्वक आभार ...........
जुने : >>>>>सावधांना काय ठाऊक शांभवी का डोलते
नवीन : >>>>.सावधांना काय ठाऊक धुंदगी का डोलते
ठाऊक चे ठाउक करा - वृत्तासाठी
वैभवराव,

अनुवाद मराठीच वाटायला हवा हे वैयक्तिक मत.. धुंदगी ऐवजी शांभवी ठीक आहे की, इतके ओढून ताणून शब्द बसवले नाही तरी चालावे
बेफिजी बदल केला ........
विदिपा सांभाळून घ्या या वेळी....दोन्ही शब्द मला फार आवडले डावं-उजवं करायची इच्छा होत नाहीय म्हणून वर एक प्रतिसाद दिलाय .कृपया जे आपल्याला आवडले तेच स्वीकारावे.......धन्यवाद

""खूप खूप बर वाटल्,एक मेका साह्य करू अवघे धरू.......असेच चालूदे!""
..................................""तिळ्-गुळ घ्या,गोड गोड बोला.सुंदर काव्यांची पोथडी खोला.""

Submitted by विभाग्रज on 9 January, 2012 - 08:27

सर्व नव्या प्रतिसादकांचे आभार ..........................
अवांतर :ना-पिबे : जे 'पीत' नाहित ते; सुरवातीला हीच संकल्पना असलेला मिसरा योजला होता; पण धाडस झाले नाही. ही संकल्पना आणि त्यासाठीचा रूढ पर्यायी शब्द मराठी ओन्लाईन शब्दकोशात तरी सापडला नाही म्हणून पिब (संस्कृत = who or what drinks) पासून योजला आहे (पिबे X ना-पिबे).
चांगले प्रतिसाद पाहूनच आता संपादित करत आहे .क्षमा असावी

Submitted by वैवकु on 9 January, 2012 - 09:19

ओल-मिटल्या .... अर्ध मिटल्या हाही शब्द योग्य वाटतो.. मूळचा झुकती आँखे याला जास्त जवळचा वाटतो.

'सुरा'वट शब्द मात्र अगदी सुंदर वापरला आहे.

Submitted by जागोमोहनप्यारे on 9 January, 2012 - 09:27

जामोप्या - आपले म्हणणे पटते आहे.हा शब्द आधी मला सुचलाच होता मग अर्ध -मिटल्या या शब्दात थोडा रखरखीत पणा जाणवला म्हणून 'ओल-मिटल्या'असा केला यात इमोशनल टच आहे म्हणून तसाच ठेवत आहे.
सूचनेबद्दल आभारी .
'सुरा'वट बद्दल - आज पर्यंत जेव्हा जेव्हा ही गजल गुणगुणायचो तेव्हा मौसिकी असं गुणगुणायचो म्हणून सुरावट हा शब्द योजलेला पण ओरीजनल लिरिक्स पाहिल्यावर = मैकशी; अवतरण चिन्हाचा योग्य तो वापर सुचला..........इतकंच बाकि कही नाही.

Submitted by वैवकु on 9 January, 2012 - 10:29

तुमचा प्रयत्न आवडला.

फक्त ह्यातून जे सहजपणे व्यक्त होतेय ते
"हम लबोंसे कह न पाये उनसे हाल -ए -दिल कभी, और वो समझे नही ये खामोशी क्या चीज है "

ती जाणीव ह्यात येत नाहिये.
"हे कथू शकलेच नाहित ओठ मितभाषी व्यथा, अन् तिला कळलेच नाही मौन देखिल बोलते"

Submitted by असामी on 10 January, 2012 - 11:40

असमीजी माझ्या माहितीप्रमाणे आज तुम्ही प्रथमच माझ्या रचनेवर प्रतिसाद दिला आहे ...धन्यवाद
आपण म्हणता त्यात तथ्य आहे पण माझे मुद्दे असे
१) हा स्वैर अनुवाद आहे जसा-च्या-तसा नाही...
२) मूळ गझलेत "क्या चीज है" हा प्रश्नार्थक रदीफ आहे अनुवाद मुरद्दफ आहे
३) अनुवादात रदीफ नाही पण- बोलते, खोलते,अनमोलते, डोलते..... अशा काफियातून मूळच्या रादिफास उत्तर शोधण्याचा प्रयत्न केला आहे
म्हणून तुम्हास जे म्हणायचे आहे ते स्वाभाविक आहे..

Submitted by वैवकु on 12 January, 2012 - 08:36

२) मूळ गझलेत "क्या चीज है" हा प्रश्नार्थक रदीफ आहे अनुवाद मुरद्दफ आहे>>>>>

मला वाटले 'गैरमुरद्दफ' आहे आणि 'झेलते'मध्ये अलामत भंगली आहे.

बघतो पुन्हा वाचून!

(डोमा)

-'बेफिकीर'!

Submitted by बेफ़िकीर on 12 January, 2012 - 14:17

मुर्रद्दफ=रदीफ टाळलेला / नाकारलेला .,मूळ अर्थ अशा आशयाचा असावा त्याचे "मराठीकरण" करताना त्यात गैर जोडले असावे आणि इथेच गफलत होते.
असेच एक उदाहरण: सुस्वागत =सु +स्वागत ,स्वागत =सु +आगत म्हणजे तब्बल डब्बल सु आगत;.पण यात अर्थाचा विपर्यास न होता तो द्विगुणीत होतो.
माझ्या माहिती प्रमाणे विश्लेषण केले आहे चूक असेल तर कृपया माझ्या ज्ञानात भर घालावी ही विनंती

Submitted by वैवकु on 13 January, 2012 - 03:12

"स्वैर अनुवाद" पुरेसा स्वैर वाटला नाही!

हे कथू शकलेच नाहित ओठ मितभाषी व्यथा
अन् तिला कळलेच नाही मौन देखिल बोलते>>>>> हे छान जमले आहे. मात्र भाषा संमिश्र आहे.

जगाचे बंध कोणाला, जगाला बांधला त्याला
गझलचे पाश कोणाला, गझलला बांधला त्याला

मात्र एकदा अनिर्बंध झाले की मग खरे "स्वैर" लिहायला येते..........

भानवाल्यांना कळे का बेभान होणे काय ते |
करा प्रेमास, मग समजेल, जगणे काय ते ||

उजळे बहारही, दे कटाक्षा कटाक्षच हाय ते |
आकळे प्रेमात पडता, प्रेमाची जादू काय ते ||

मुक्त केसांनी शिकवले, की ऋतूंना काव्य ते |
अवनत नयन जणू सांगती धुंद होणे काय ते ||

बोलू न मी शकलो कधी, हाल माझे काय ते |
तिजही ना कळले कधी, हे मौन म्हणते काय ते ||

की ह्यातही काही बंधने पाळली आहेत असेच वाटतय............

Submitted by नरेंद्र गोळे on 13 January, 2012 - 04:14

Pages