मराठी गझल

आत्महत्या बळीच्या तू रोख वामना

Submitted by अभय आर्वीकर on 7 May, 2013 - 23:54

आत्महत्या बळीच्या तू रोख वामना

लाजुनी पाहिले ना रोखून पाहिले
तूज ग्रंथाप्रमाणे वाचून पाहिले

वाढला हा दुरावा स्नेहात का तुझ्या
लाख गुन्हे तरी मी झाकून पाहिले

साथ देण्यास माझे मी हात जोडले
मख्ख मुद्रेत त्याने त्रासून पाहिले

क्रोध ताब्यात माझ्या मी आणतो म्हणे
चांदणे मस्तकाला घासून पाहिले

नम्रता रोमरोमी भिनते म्हणून मी
गाढवांच्या पुढेही वाकून पाहिले

काल अग्नीपरीक्षा त्यांनीच घेतली
कोंबड्यासारखे मज भाजून पाहिले

पूर्ण झाले उणे मी मातीत मिसळता
हातचे मी तरी ना राखून पाहिले

सोंग केलेय त्याने ना ऐकले जणू
प्रश्न भाग्यास जेव्हा टाकून पाहिले

माझी गझल निराळी

Submitted by अभय आर्वीकर on 6 May, 2013 - 12:18

माझी गझल निराळी

घामाची कत्तल जेथे, होते सांज सकाळी
तुतारी फुंकते तेथे, माझी गझल निराळी

शब्दांची गुळणी नोहे, नव्हेच शब्द धुराडा
निद्रिस्थी जागवण्याला, गातो शेर भुपाळी

एकेका आरोपीची उला पकडतो गच्ची
सानीच्या लाथडण्यावर पिटती मिसरे टाळी

लढवैय्या आशय माझा करतो तांडव तेथे
जन्माला येते जेथे, ती काळरात्र काळी

युगानुयुगे ते बोलले, ऐकत आलो आम्ही
आता माझ्या मतल्याची ऐकवण्याची पाळी

गझल माझी बंड आणि अन्यायाला दंडही
शेतकर्‍यांच्या मुक्तिसाठी आयुधांची थाळी

चेतनेला पेरून देते अभयतेची खते
संघर्षाला पिकवताना प्रतिभा बनते माळी

लयीत नाही कुणीही, बेसूर सत्ताधारी

त्यांचाच जीव घे तू ..

Submitted by अभय आर्वीकर on 21 April, 2013 - 01:09

त्यांचाच जीव घे तू .....

हा लावतो पुढारी घामास भाव सस्ता
म्हणुनी यमास झाला गिळण्यास गाव सस्ता

मातीत राबताना इतके कळून आले
फुकटात ठोस जखमा! प्रत्येक घाव सस्ता!!

पर्जन्य, पीकपाणी, दुष्काळ, कर्ज, देणी
शांती महागडी अन केवळ तणाव सस्ता

मरतोय अन्नदाता पर्वा न शासकांना
करतात भाषणे ते आणून आव सस्ता

लाठी उगारताना, बंदूक रोखताना
का वाटला तुला रे माझा उठाव सस्ता?

सत्याग्रहास आता रक्तात माखवावे
शिकवू चला नव्याने क्रांतीस डाव सस्ता

शोधून शोषकांना तू लाव फास त्यांना
त्यांचाच जीव घेणे उरला बचाव सस्ता

शेतीत राबणाऱ्या खंबीर हो 'अभय' तू
एकीत चालण्याचा करूया सराव सस्ता

असा मी कसा मी निराळा निराळा

Submitted by उद्दाम हसेन on 15 April, 2013 - 14:39

नसे ओळखीचा तुझ्या मी जगाला
मशीदी मधे शोधतो विट्ठलाला

तुझ्याशी अबोला करायास जाता
तुझ्या लोचनांनी हसावे कशाला

मना रे, कशाला जळावे पुन्हा तू
पुन्हा आसवांनो जरा या घराला

नका कुंडलांनो दिवे मालवू रे
तिच्या सावलीला बघा घात झाला

कशाला पुरावा कशाला दुरावा
पहा, माफ केले तरी मी तुम्हांला *

तिचा शेर प्रत्येक जेथे असावा
करू द्या अशी शायरी शायराला **

असा मी कसा मी निराळा निराळा
स्वतः मीच धिक्कारतो रे स्वतःला

कुठेही करावा कडेलोट माझा
नसावा तिचा गाव त्या पायथ्याला

- Kiran..

शब्दखुणा: 

दुपट्टा घसरणे वगैरे वगैरे

Submitted by अभय आर्वीकर on 24 March, 2013 - 15:35

                        दुपट्टा घसरणे वगैरे वगैरे

किती गोड ताज्या स्मृती त्या क्षणांच्या, तुझे ते बिथरणें वगैरे वगैरे
छुप्या पावलांनी हळूवार येणे, दुपट्टा घसरणे वगैरे वगैरे

तुझा शब्द एकेक वेचायचो मी, उतावीळ होतो तुला ऐकण्याला
तुझे मात्र मिथ्या अती भाव खाणे, अबोलाच धरणे वगैरे वगैरे

तुझा केशशृंगार न्याहाळतांना, उभा फ़क्त होतो तुझ्या पायशाला
तरी लाजुनी तू; खळी लाल होणे, मुरकणे, इतरणे वगैरे वगैरे

कुणालाच नव्हती खबरबात काही, कुठे वाच्यता ना कुठे बोलबाला
तुझ्या आणि माझ्यात एकत्व येणे, स्वत:ला विसरणे वगैरे वगैरे

गाव ब्रम्हांड माझे (तस्वीर तरही)

Submitted by अभय आर्वीकर on 14 February, 2013 - 11:55

गाव ब्रम्हांड माझे

सांगताना अवेळीच सांगू कसे?
पोळलेल्या मनाचे असे हे हसे!

काल गर्दी किती; रांग होती इथे
आटतांना कुणी सोबतीला नसे

हात घेताच हातात का वाटले?
तप्त अग्नीत जळलेय मोती जसे

शिक्षणाने मिळालाय विश्वास की;
चंद्र तारे अता दूर ना फ़ारसे

पिंजरा तोडुनी मी सिमा लांघल्या
गाव ब्रम्हांड माझे "अभय" छानसे

                               - गंगाधर मुटे
----------------------------------------

गहाणात ७/१२

Submitted by अभय आर्वीकर on 12 February, 2013 - 23:34

गहाणात ७/१२.....

गहाणात हा सातबारा वगैरे
तरी वाढतो शेतसारा वगैरे

कुठे राहिली आज ही गाय माझी?
घरी खात नाहीच चारा वगैरे

रुबाबात लक्ष्मी पुसे शारदेला
हवी काय खुर्ची, निवारा वगैरे?

अता अन्य काहीच पर्याय नाही
करावाच लागेल ’मारा’ वगैरे

बढाई असूदे तुझी तूजपाशी
कुणी ना इथे ऐकणारा वगैरे

कशाला अशी सांग दर्पोक्तवाणी?
तुला कोण येथे भिणारा वगैरे?

खुले नेत्र ठेऊन गिळतो नशेला

शेवटी मिसळेन पण मातीत मी (तरही)

Submitted by मिल्या on 1 February, 2013 - 01:38

तरही लेखनाचा माझाही एक प्रयत्न

डॉ. नी दिलेली ओळ बदलून घेतल्याबद्दल आधी त्यांची माफी मागतो

काल तर झालो मला माहीत मी
आज का आलो पुन्हा शुद्धीत मी?

शक्य नाही आपले जमणे कधी
आग तू आहेस अन् नवनीत मी

कुवत नसताना भरारी घेउनी
लोटले आहे मला खाईत मी

सावलीने साथ देणे सोडले
अन् उन्हाला टाकले वाळीत मी

आज रस्ता संपता संपेचना
आज आहे नेमका घाईत मी

सोडले आता स्वत:ला भ्यायचे
(तेच घडले ज्यास होतो भीत मी)

रोज क्षितिजे नवनवी ओलांडतो
शेवटी मिसळेन पण मातीत मी

शेरनीच्या जबड्यात ससा (हझल)

Submitted by अभय आर्वीकर on 13 January, 2013 - 21:44

शेरनीच्या जबड्यात ससा (हझल)

मी तुझी साथ सोडून गाऊ कसा?
तूच माझा गळा, कंठ, नरडी, घसा

वाटले मोगर्‍याला तुला पाहुनी
पालखीला मिळालाय भोई जसा

मारली मी मिठी त्या क्षणी वाटले
शेरनीच्याच जबड्यात गेला ससा

झोप पाण्यात घेतोय मासा कसा?
प्रश्न हा फ़ालतू;  फ़क्त खावा रसा

कार्य बाकी किती ते उद्याला बघू
मंडळींनो चला भोजनाला बसा

भोजनाचा लुटा स्वाद पंक्तीमध्ये

दर्शनाने नुसत्या जो पावलाय म्हणे..

Submitted by अ. अ. जोशी on 31 December, 2012 - 12:24

दर्शनाने नुसत्या जो पावलाय म्हणे..
देव माझ्या स्पर्शाने बाटलाय म्हणे...

भाट गब्बर गाभारी आजकाल दिसे
देव त्याच्या दिमतीला ठेवलाय म्हणे..

एकटी असली की भेटायचे म्हणते
एरवी भाव तिचाही वाढलाय म्हणे

लीलया गुंते सोडविलेस तू सगळे
जीव का माझ्यात अजुन गुंतलाय म्हणे

टोक आता नात्याचे आणखी रुतते
काटकोनाचा कर्णच वाकलाय म्हणे

एवढी का त्याने केली गहाण खतें
पोर आता शाळेला चाललाय म्हणे..

आजही त्याच्या आठवणीत माय नसे..
रोज त्याला घास जरी लागलाय म्हणे..

रंग आभाळाला भगवा कसा चढला
वाघ कोण्या हत्तिणिवर भाळलाय म्हणे

शीर तुटले सीमेवर, पण पुन्हा लढला

Pages

Subscribe to RSS - मराठी गझल