मराठी पाठ्यपुस्तकांतील धड्यांची चर्चा

सातवीला की सहावीला चंदन कविता होती. माझी आवडती.
माझ्या चंदनी खोडाचा मंत्र झिहणे झिजणे
उणे लिंपायला माझे करी सुगंधाचे लेणे

तसंच मन वढाय वढाय, धीवर पक्षी, खोपा, ई. अजुनही पाठ आहेत. अगदी पहिलीच्या फुलपाखरु, केळीच्या बागा मामाच्या, चिव चिव चिव रे सुद्धा.

आजकालच्या सोकॉल्ड चकचकीत कव्हर असलेल्या बालपुस्तकांना अजिबात तसा वास येत नाही.>>>
बालभारतीच्या पुस्तकांचा तो वास बहुतेक जो डिंक / गोंद वापरायचे त्याचा असावा, (नक्की माहित नाही, कदाचित छपाई चा पण असु शकतो), चक्चकीत पानांचा वास लै घाणेरडा वाटतो बुवा, (डिंक वापरत नाहीत तरी, स्टेपल असतात बहुतेक पुस्तकं हल्ली)

अरे धड्यांची चर्चा आहे नाहीका.तर स्नेही, बोलावणं आल्याशिवाय नाही, ४ थीत एक चंदु बोर्डे चा धडा होता तो, विसरभोळा गोकुळ, आणि वर उल्लेखलेले बरेच होते.

पाचवीतली इंग्रजीची पहिलीच कविता:
Solomon Grundy,
Born on a Monday,
Christened on Tuesday,
Married on Wednesday,
Took ill on Thursday,
Worse on Friday,
Died on Saturday,
Buried on Sunday.
This is the end
Of Solomon Grundy.
आणि नंतर जॅक अँड जील, लेझी मेरी विल यु गेट अप वै. वै.

मराठीतः घाल घाल पिंगा वार्‍या, खबरदार जर टाच मारुनि जाल पुढे चिंधड्या...

संत गाडगेबाबांवर पण एक धडा होता.

एक कुठला तरी धडा आठवत नाहीये......घरात चोरी होते...नवरा बायको रेडिओ गेला सांगतात....एक जण विचारतो कुठल्या कंपनीचा रेडिओ तर नवरा बोलतो सिलोन...लोकं हसतात...मग चिडलेला नवरा म्हण्तो हसताय काय सिलोन कंपनीचा रेडिओ नसतो? ......
अशक्य भारी धडा होता

हा मला पण आठवतोय पण नाव ल्कशात येत नाही

सिलोन हे चॅनेल चे नाव असते

मला,
The Wooden Bridge Hotel
Kidnapped
The Golden Harp
Tenali Rama
Esop
Mahabaleshwar
हे सर्व धडे इंग्रजि चे आठ्वतात. ई. ८ वीचे बहुधा.

हा मला पण आठवतोय पण नाव ल्कशात येत नाही>>
बहुतेक 'चोरी झालिच नाही' हे नाव असावं

अनू, चोरी झालीच नाही. सातवीला होता.
आम्ही त्यावर नाटुकलं सादर केलेलं. आजही शाळेतले फ्रेण्ड्स भेटलो की ते आठवुन आठवुन हसतो

बहुतेक 'चोरी झालिच नाही' हे नाव असावं>>>>>>>>> हो बरोबर हेच असावं.....

बन्डु आम्ही मराठी मिडियम ला होतो.....

अनिश्का. ताई,
मी पण मराठी मिडियम ला होतो. के नारखेडे विद्यालय भुसावळ. १० वी, १९९५ साली पास झालो. त्यानंतर १० चा अभ्यासक्रम बदलला. वरील सर्व इंग्रजीतले धडे आठवले, ते ही इतक्या वर्षां नंतर.
मराठीत एक ब्रुहंलागुलाचार्य नावाचा धडा होता. एक वाघ पैसा खातो मग त्याचे पोट दुखते वगैरे...

अरे बापरे....मे ९५ ला पाचवित होते

मराठीत एक ब्रुहंलागुलाचार्य नावाचा धडा होता.>>
धन्य धन्य एवढ अवघड नाव लक्षात राहिलं.

शंकर पाटील होते का लेखक?>>>>>>>> हो बरोबर
३ रीत अजुन एक धडा होता ...सांगकाम्या बाळु

मराठीत :
"आनंद कंद ऐसा"
"नव्या दिशेचे नव्या उषेचे गीत सुर हे गाती"
"गे मायभू तुझे मी फेडीन पांग सारे."
हिंदी मधे
फूल की आत्मकथा, झांसी की रानी ह्या कविता.
असं काहीतरी आठ्वत आहे.

अरे बापरे....मे ९५ ला पाचवित होते>> आता काही ताई म्हणणार नाही फक्त 'अनिश्का' पुरेस आहे मला वाटतं!?

हो उलट मीच तुम्हाला दादा म्हणायला हव....

हो हो चालेल की...!

मनातले चांद्णे धडा आठवतोय का कोणाला?

फुल्ल नॉस्ट॓ल्जिक केलं राव ह्या धाग्यानं...
नवनीत गाइड, व्यवसायमाला, प्रयोगाची वही, आलेखाची वही, कार्यानुभव ची वही(यात कुंडीतील लागवड, व्यावसायिक जगाची तोंड ओळख, पाव बिस्किटे अश्या सेप्रेट) पुस्तिका. चित्रकलेची वही. बापरे....!

काय काय आठवलं आज !!!

"पास होतो कसा तरी गाईड वाचल्यावर" असं कुठलं स बडबड गीत ही होतं.

हिंदी मधे एक कविता होती निड का निर्माण फिर फिर

शिवाय आगरकरांचा एक धडा होता अंधश्रद्धांबद्दल.. त्यात "श्वेत व धवल शुक्र सुखप्रद व बलवर्धक असावा. रक्तवर्ण मंगळाला रुधिराची प्रिती असावी.' अशी जड जड वाक्य होती !!
<<< अजून आमचे ग्रहण सुटले नाही, का? >>> सही लोकांना वाक्येच्या वाक्ये आठवत आहेत. अशाच एका धड्यात "पुराणातील वांगी पुराणात" असला काहीतरी वाक्प्रचार होता. अजून मराठीत ते सं. सहीत स्प्ष्टीकरण असायचे. आधी सं., मग स्पष्टीकरण आणि मग वै. असे लिहावे लागे

"सुंदर" हतीवर पण एक धडा होता, "अंबाली" आणि "सुंदर"

पराग, गजानन ब्लोग पाहिल्याबद्दल धन्यवाद. पराग जमल्यास ब्लोग वरच comment टाकशील का ? मी चुका दुरुस्त करेन.
गजानन हो खर आहे. ती post लिहिण्याची प्रेरणा माबो च्या जुन्या धाग्यानेच दिली. तास मी माझ्या blogpost मध्ये नमूद केल आहे

हिंदीतला धडे १-२ आठवताय्त. ६वी की ७वीत होते तेव्हा.. "मामा की ऐनक' आणि 'मीना का सपना'!
मीना का सपना मधलं,"मै गिरी, मै गिरी' हे एकच वाक्य आठवतय.

'चिंतातुर जंतु' कुणाची कथा होती?>>>>
पाचवीतली इंग्रजीची पहिलीच कविता:
Solomon Grundy,
Born on a Monday,>>>>>

Kidnapped
The Golden Harp
Tenali Ram>>>>

. एक वाघ पैसा खातो मग त्याचे पोट दुखते वगैरे>>> हे सगळे होते आम्हाला.

मला एक कविता आठवते ती होती अम्हाला पहिलीला.

आभाळ वाजलं ढडाम्ढुम .. वारा सुटला सुं सुं सुं.. वीज चमकली चम्चम चम.... कदाचित ही माझी सगळ्यात जुनी आठवण (अभ्यासक्रमातली)
दुसरीतील... इंजिनदादा इंजिनदादा काय करता... ड्बे मी जोडतो कोळ्सा मी खातो गावाला जातो नव्या नव्या...
तिसरीतील... घाटातली वाट काय तिचा थाट मुरकते गिरकते लवते पाठोपाठ..
या बाई या बकुळीच्या झाडाखाली फुले वेचुया... टप्टप टपटप टाकित टापा चाले माझा घोडा....
नव्या मनुतील नव्या दमाचा शुर शिपाइ आहे...
खंड्या म्हणुन एक कविता होती. ... धीवराची हाले चोच जाड वगैरे...

चौथीला / सातवीत एक मस्त धडा होता. नाव आठवत नाही. पण त्यातील चित्र आठवतेय. हेलिकॉप्टर मधुन जखमी सैनिकाला वाचवण्यावद्दल होता. कॅ. प्रधानांचा एक धडा होता. त्यात 'भालो आछेन' असा उल्लेख आला होता.

हिंदीत काला कलुटा जादुगर आणि हॉकीके जादुगर (ध्यानचंद) हे ध्डे होते.