मराठी पाठ्यपुस्तकांतील धड्यांची चर्चा

१७ माझ्या मराठीची गोडी मला वाटते अवीट

हम लक्षात नव्हती पण सांगितल्यावर आठवली.

२१ सृष्टी तुला वाहुनी धन्य माते अशी रुपसंपन्न तू निस्तुला

ही अजिबात आठवत नाहीय. इतर कवितांच्या काळातील पाठ्यपुस्तकातील असेल तर पार विस्मरणात गेली म्हणावे लागेल.

खूप आधीची असावी. मला नव्हती. ना वा टिळक

मी परत पहिल्यापासून वाचला हा धागा... छान वाटलं एकदम...

७

घाल घाल पिंगा वाऱ्या माझ्या परसात,
माहेरीच्या सुखाची ग कर बरसात.

सुखी आहे पोर सांग आईच्या कानात,
आईभाऊसाठी परी मन खंतावते.

ही कविता अजूनही डोळ्यात पाणी आणते, माहेर जवळ असूनही. हे गाणंही रडवते.

२५

अनाम वीरा जिथे जाहला तुझा जीवनांत
स्तंभ तिथे ना कुणी बांधला पेटली न वात.

ही कविता हे गाणंही डोळ्यात अश्रु आणते.

गायिका आशा भोसले, अत्यंत आर्तपणे गायलंय.

घाल घाल पिंगा वाऱ्या, सुमन कल्याणपुर. हेही आर्तपणे गायलंय. वावे थॅंक्स, हे गाणं कोणी गायलंय ते योग्य नाव सांगण्यासाठी.

२

या बाई या बघा बघा कशी माझी बैसली बया

फार गोड कविता.

१४

रंगरंगल्या सानसानुलया गवतफुला रे गवतफुला
असा कसा रे मला लागला,
सांग तुझा रे तुझा लळा.

भरत, सहावीची बालभारती प्रथमावृत्ती १९७१ आणि पुनर्मुद्रण १९८१ मध्ये आहे ती कविता. शीर्षक - माझ्या जन्मभूमीचे नाव.
म्हणजे होती आम्हाला.

अन्जूताई, घाल घाल पिंगा वाऱ्या सुमन कल्याणपूर

सृष्टी तुला वाहुनी धन्य माते अशी रुपसंपन्न तू निस्तुला

मलाही होती ही कविता. जरा जड जड शब्द होते. पण मला आवडायची तिच्या या वेगळेपणामुळे. जयोस्तुते सारखी वाटायची. इथे सापडली ही कविता : http://cart.ebalbharati.in/balbooks/pdfs/1601000001/Ch44.pdf

सृष्टी तुला वाहुनी धन्य माते अशी रुपसंपन्न तू निस्तुला
तू कामधेनू! खरी कल्पवल्ली! सदा लोभला लोक सारा तुला
या वैभवाला तुझ्या पाहुनिया मला स्फूर्ती नृत्यार्थ होते जरी
सामर्थ्य नामी तुझ्या आर्यभूमी असे पाहिले मी न कोठे तरी

माते महात्मे तुझे तत्ववेत्ते तुझे शूर योद्धे तुझे सत्कवी
श्रेणी ययांची सदा माझिया गे मना पूजनी आपुल्या वाकवी
त्यांची यशे ज्या नव्या सद्गुणांना मला अर्पिती ध्येय ते गे जरी
सामर्थ्य नामी तुझ्या आर्यभूमी असे पाहिले मी न कोठे तरी

तूझ्या महोदार सारस्वताच्या महासागरीचा जरी मीन मी
झालो तरी गे तृषा मन्मनाची कधीही कधीही न होणे कमी
आई गुरूस्थान अंती जगाचे तुझे यात शंका न काही जरी
सामर्थ्य नामी तुझ्या आर्यभूमी असे पाहिले मी न कोठे तरी

वारा तुझ्या स्पर्शने शुद्ध झाला मला लाधला भाग्य हे केवढे
माते स्वये देशी जे अन्नपाणी सुधा बापुडी कायशी त्यापुढे
तू बाळगीशी मला स्कंधी अंकी सुखाची खरी हीच सीमा पुरी
सामर्थ्य नामी तुझ्या आर्यभूमी असे पाहिले मी न कोठे तरी
- नारायण वामन टिळक

सामर्थ्य नामी तुझ्या आर्यभूमी असे पाहिले मी न कोठे तरी. >>> ही ओळ आमच्या पुस्तकात तरी 'सामर्थ्य नामी तुझे आर्यभूमी असे पाहिले मी न कोठे तरी' अशी होती असं वाटतंय.

अन्जूताई, घाल घाल पिंगा वाऱ्या सुमन कल्याणपूर >>> हो ग, thank u . एडिट करते, चूक सुधारते.

मर्ढेकरांची कविता
ह्या गंगेमधि गगन वितळले ...
फारच सुंदर .
अजूनही आठवते आणि पाठ आहे

सामर्थ्य नामी तुझ्या आर्यभूमी तसे पाहिले मी न कोठे तरी।

१०

या बालांनो या रे या
लवकर भरभर सारे या.

बाबल्या चितेवरुन पळाला.