'वेगळेपण' सामावताना... - श्रीमती चित्रा पालेकर
भारतात कलम ३७७अंतर्गत 'अनैसर्गिक' लैंगिक संबंध बेकायदेशीर आहेत. भारतीय कायद्यानुसार समलिंगी संबंध ठेवणंही अर्थातच बेकायदेशीर आहे. इंग्रजांनी एकोणिसाव्या शतकात लिहिलेला, दोन सज्ञान व्यक्तींच्या खाजगी आयुष्यात ढवळाढवळ करणारा, त्यांना गुन्हेगार ठरवणारा हा कायदा भारतात पाळला जातो.
काही वर्षांपूर्वी दिल्ली उच्च न्यायालयानं हा कायदा घटनाविरोधी ठरवला. या निकालाविरुद्ध अनेक धार्मिक संघटना सर्वोच्च न्यायालयात गेल्या. दिल्ली उच्च न्यायालयाचा निकाल भारतात सर्वत्र लागू व्हावा, म्हणून काही सामाजिक संघटना आणि समलिंगी मुलामुलींचे एकोणीस पालकही न्यायालयात गेले. गेल्या महिन्यात सर्वोच्च न्यायालयानं दिल्ली उच्च न्यायालयाचा निकाल रद्द केला.
उच्च व सर्वोच्च न्यायालयात दाद मागणार्या पालकांपैकी एक होत्या श्रीमती चित्रा पालेकर. चित्रा व अमोल पालेकर यांची मुलगी शाल्मली समलिंगी आहे. ऑस्ट्रेलियात एका विद्यापीठात ती प्राध्यापक आहे. गेली अनेक वर्षं चित्राताई भारतात समलैंगिकांना गुन्हेगार ठरवलं जाऊ नये, त्यांना समान हक्क मिळावेत, यासाठी लढा देत आहेत.
२०१२ साली 'माहेर'च्या दिवाळी अंकात चित्राताईंनी समलैंगिकतेबद्दल एक लेख लिहिला होता. हा लेख प्रकाशित झाल्यावर अनेकांचे फोन, ईमेल आले. आपला मुलगा / मुलगी समलिंगी असल्याची शंका असणारे पालक, आपला मुलगा / मुलगी समलिंगी आहे, हे माहीत असणारे पालक हा लेख वाचून पुढे आले. भारतात अजूनही या विषयाबद्दल किती अज्ञान, भीती, संकोच आहे, हे या निमित्तानं लक्षात आलं.
सर्वोच्च न्यायालयाच्या निकालानंतर आलेल्या प्रतिक्रियांमधूनही हे जाणवलं. समान हक्क नाकारणार्या या कायद्याच्या बाजूनं किती मोठा समुदाय उभा आहे, हे समोर आलं. म्हणूनच चित्राताईंनी लिहिलेला लेख इथे (सर्वोच्च न्यायालयाच्या निकालानंतर काही बदलांसह) पुन्हा प्रकाशित करत आहे.
`माझा मुलगा जर समलिंगी असेल, तर समलैंगिकतेला वाईट समजणार्या पारंपरिक रूढ कल्पनाच साफ चुकीच्या, असं मी ठामपणे मानतो.'
एका ख्रिस्ती बिशपचे हे उद्गार. मुलानं स्वतःची लैंगिकता उघड केल्यावर त्याची निर्भर्त्सना करण्याऐवजी, त्याला नाकारण्याऐवजी, मुलावर विश्वास ठेवून त्याला पूर्ण पाठिंबा देताना काढलेले! दोन वर्षांपूर्वी ’स्ट्रेट पेरेंट्स्, गे चिल्ड्रन : कीपिंग फॅमिलीज टुगेदर’ असं लांबलचक शीर्षक असलेलं पुस्तक वाचताना ते शब्द माझ्या नजरेस पडले. एका धर्मप्रचारकानं त्याच्या धार्मिक नीतिनियमांची तमा न बाळगता अशी भूमिका उघडपणे घ्यावी, याचं खूप बरं वाटलं. त्याचबरोबर, वीस वर्षांपूर्वी माझ्या मुलीनं ती लेस्बियन आहे, असं मला सांगितल्यावर मला काय वाटलं होतं, ते पुन्हा एकवार आठवलं.
त्या काळी समलैंगिकतेबद्दल मला फारशी माहिती नव्हती (आता साठीत असलेल्या माझ्या पिढीला स्त्री-पुरुष संबंधांबद्दलसुद्धा उघड बोलायला संकोच वाटे, तिथे समलैंगिकतेचं काय घ्या?). ही गोष्ट कधीच स्वप्नातदेखील न आल्यामुळे, मुलीनं तसं म्हटल्यावर मी चकित होणं साहजिक होतं, पण मी अजिबात हादरून वगैरे गेले नाही. वर उल्लेख केलेल्या बिशपप्रमाणेच मला वाटलं, की जर माझी मुलगी लेस्बियन असेल, तर ती गोष्ट वाईट असणं शक्यच नाही. लेक म्हणाली, ''तू काळजी करू नकोस. लैंगिकता ही गोष्ट सोडून बाकी सर्व बाबतींत मी अगदी तीच आहे... माझ्या जन्मापासून आत्ता, काही क्षणांपर्यंत मी जी होते, जिला तू जाणत होतीस तीच... तुझी शाल्मली". वास्तविक तिनं हे बोलून दाखवायची गरज नव्हती. तिच्या वागण्याबोलण्यात कुठलाच फरक नाही, हे मला स्पष्ट दिसत होतं. मी केवळ हलकंसं स्मित करून होकारार्थी मान हलवली. शाल्मली बरीच रिलॅक्स झाली.
''अम्मा, समलिंगी असणं हा आजार नाही, बरं का! हे व्यंग किंवा विकृतीदेखील नाही", लेक समजावत होती. "समलैंगिकतेला अनैसर्गिक मानणं तर साफ चुकीचं आहे. तू लहान असताना डाव्या हाताचा वापर वाईट मानला जाई, नाही का? बिचार्या डावर्या मुलींना पूर्वी फटके मारून उजव्या हातानं लिहा-जेवायला भाग पाडत, हे तूच मला सांगितलं होतंस, पण आज डाव्या हाताला मान्यता मिळाली आहे. त्याचा वापर अनैसर्गिक, असं कुणी म्हणत नाही. अशा लोकांचं प्रमाण कमी असतं. समाजातल्या बहुतेक लोकांहून ते वेगळे असतात, पण त्यांच्या कृती नैसर्गिकच मानल्या जातात. समलिंगी असणं हे एका परीनं डावरं असण्यासारखंच आहे.''
''समाजात बहुतांश लोकांची लैंगिकता स्त्री-पुरुष संबंधाशी निगडित असते. त्यांच्या तुलनेत समलिंगी लोकांची संख्या कमी; पण ते बहुतेकांपेक्षा वेगळे आहेत म्हणून समाजानं त्यांच्यावर अनैसर्गिक असा शिक्का मारणं योग्य आहे का? खरंतर लैंगिकता केवळ बायोलॉजिकल फॅक्ट आहे. डोळ्यांच्या रंगांप्रमाणे. सर्व माणसांचे डोळे जसे एकाच प्रकारचे असत नाहीत - काळे, निळे, राखाडी असे वेगवेगळ्या रंगांचे असतात, त्याचप्रमाणे लैंगिकतादेखील केवळ एकाच प्रकारची - स्त्री-पुरुषसंबंधी नसते. समलैंगिकता हे ऐतिहासिक वास्तव तर आहेच. त्याशिवाय आता समाजशास्त्रीय, मानसशास्त्रीय, तसंच जीवशास्त्रीय संशोधनांतून या विषयावर अधिकाधिक प्रकाश पडत चाललाय आणि अशा सगळ्या अभ्यासांतून जो निष्कर्ष निर्विवादपणे निघालाय, तो हाच, की गे किंवा लेस्बियन (होमोसेक्शुअल) असणं हे स्ट्रेट (हेटेरोसेक्शुअल) असण्याइतकंच नैसर्गिक आहे.''
वीस वर्षांची माझी लेक तर्कशुद्ध विचार अतिशय सुसंगतपणे मांडत होती. वास्तविक मी व तिचे वडील अनेकदा तिच्याबरोबर वेगवेगळ्या विषयांवर वाद घालत असू, चर्चा करत असू, पण आज केवळ तात्त्विक चर्चा होत नव्हती. तिच्या-माझ्यातला हा संवाद अतिशय नाजूक होता... आम्हां दोघींचं नातं, जवळीक पारखणारा, आणि म्हणूनच अतिशय महत्त्वाचा होता. शाल्मली पोटतिडिकीनं बोलत होती, पण मधूनच अम्माला हे पटतंय का, अशी शंका तिच्या चेहर्यावर उमटून जात होती... कधी निराशेचा सूर डोकावत होता. मी तिला कुशीत घेऊन म्हटलं, ''तू मुळीच काळजी करू नकोस. या सगळ्या गोष्टी सांगण्यापूर्वी तू जी माझ्यासाठी होतीस, तीच अजूनही आहेस... माझी लाडकी लेक. बस्स...'' आणि मग एकमेकींना मिठी मारून आम्ही खूप हसलो आणि थोडंसं रडलोसुद्धा. आपल्या वडलांना, जवळच्या कुटुंबीयांना व मित्रमंडळींना तिनं सांगितल्यावर सगळ्यांनी तिचा सहजपणे स्वीकार केला. माझ्यासारखंच सर्वांना वाटलं, तिचं-आपलं जे प्रेमाचं, आपुलकीचं नातं आहे, त्यात तिच्या लेस्बियन असण्यानं काय फरक पडतो? तो तिचा खासगी प्रश्न आहे! तिला आपल्या पुढच्या आयुष्यात सोबती म्हणून स्त्री हवी आहे, पुरुष नाही, इतकंच. सर्व जवळच्या, प्रिय लोकांनी स्वीकार केल्यामुळे माझ्या लेकीचं मानसिक बळ खूप वाढलं, यात शंका नाही. आज ती परदेशात एका महत्त्वाच्या विश्वविद्यालयात प्राध्यापक आहे. स्वतःच्या विषयात आंतरराष्ट्रीय स्तरावर तिला मान्यता मिळाली आहे. इतकंच नव्हे, तर तिचं खासगी जीवनदेखील अतिशय सुखी, समृद्ध आहे. याचं श्रेय तिच्या आत्मविश्वासाला आणि कर्तृत्वाला जातं, तिच्या सहचरणीच्या प्रेमाला जातं, तसंच तिच्या जवळच्या सर्व माणसांच्या पाठिंब्यालाही जातं, अशी माझी खात्री आहे.
''आपण लेस्बियन आहोत हे जाणवल्यावर तू लगेच मला का नाही सांगितलंस? मध्ये इतका काळ का जाऊ दिलास?'' मी लेकीला विचारलं. बालपणापासून कुठलीही गोष्ट तिनं माझ्यापासून लपवली नव्हती, पण या बाबतीत ती चार-पाच वर्षं गप्प राहिली, हे मला थोडंसं खटकलं होतं. ''मी तेव्हा चौदा-पंधरा वर्षांची असेन. एव्हाना माझ्या मित्रांना मुलींबद्दल आणि मैत्रिणींना मुलांबद्दल 'गुलुगुलु' वाटायला सुरुवात झाली होती. सगळे मला त्यांची गुपितं सांगत. आवडणार्या मुलीशी किंवा मुलाशी ओळख करून द्यायची विनंती करत! मी सगळ्यांची दोस्त! त्या वेळी माझ्या लक्षात आलं, की मला स्वतःला मुलांबद्दल निर्भेळ मैत्रीपलीकडे काही वाटत नाही... मी इतर मुलींपेक्षा वेगळी आहे. त्या वयात वेगळेपणाची भीती वाटते, तशी मलाही वाटली. मी लेस्बियन तर नसेन, अशी शंका मनात डोकावल्यावर तर फारच. अर्थात, हे सगळे शब्द तेव्हा माझ्या परिचयाचे नव्हते. माझ्या मनाचा गोंधळ उडाला. कुणाशी तरी बोलणं आवश्यक होतं, पण आजूबाजूच्या माणसांत कुणीही समलिंगी नव्हतं, किंवा कुणी असल्याचं मला माहीत नव्हतं. मी कुणाचा सल्ला घेणार?'' 'म्हणूनतर माझ्याकडे यायचंस ना...' असं मी म्हणणार, इतक्यात शाल्मली पुढे म्हणाली, ''तुझं व बाबांचं या विषयी नेमकं काय मत आहे, मला ठाऊक नव्हतं. आपल्या घरी अनेक कलात्मक, राजकीय, सामाजिक, साहित्यिक विषयांवर चर्चा चालत, पण समलैंगिकतेचा कधी कुणी उच्चारही केला नाही. तुम्ही केवळ या विषयाकडे दुर्लक्ष करत होतात, की त्याच्या विरोधात होता, हे मला कसं कळणार? मी तुम्हांला सांगितलं, तर तुमची प्रतिक्रिया काय असेल? तुम्हांला माझा राग येईल का... शरम वाटेल का... तुम्ही माझ्यापासून दूर जाल का... माझ्यावर पूर्वीसारखं प्रेम कराल का? नाहीनाही त्या शंकाकुशंका मला सतावत होत्या. तुमच्यापाशी यायला मी धजावत नव्हते. याशिवाय अनेकदा अनेक ठिकाणी गे किंवा लेस्बियन माणसांबद्दल गलिच्छ कुजबूज, विनोद माझ्या कानी येत होते. अतिशय वाईट शब्दांत, अश्लील पद्धतीनं त्यांचा उल्लेख होताना मी ऐकलं होतं. क्लबमध्ये वा शाळेत नाजूक दिसणार्या मुलांना इतर मुलं किती वाईट वागवत, हे मी पाहिलं होतं. साहजिकच मी लेस्बियन आहे असं कळलं, तर माझ्याशी सगळे असंच वागतील, अशी भीती माझ्या मनात घर करून होती. हे सगळे धोके पत्करण्यापेक्षा गप्प राहणंच शहाणपणाचं होतं, नाही का?'' मी सुन्न होऊन तिचे अनुभव ऐकत होते.
काही क्षण गप्प राहून शाल्मली हसली आणि म्हणाली, ''पण गंमत म्हणजे जसजशी मी मोठी झाले, तसतसं माझ्या लक्षात आलं, की 'आपल्यात काही कमी आहे, तिरस्कार वाटण्यासारखं आहे, आपलं मन गलिच्छ आहे' असलं काही मला अजिबात वाटत नाहीये. मी मित्रमैत्रिणींपेक्षा 'वेगळी' असेन पण माझ्यात कमतरता मुळीच नाही. उलट अभ्यास, खेळ, गाणं सगळ्यांत मी पुढेच आहे. हळूहळू या विषयावरचे अभ्यासपूर्ण निबंध, लेख वाचायला मी सुरुवात केली. त्यावर विचार करायला लागले. माझा आत्मविश्वास बळकट झाला आणि वाटलं, अम्मा-बाबाला सांगायला का घाबरावं? शेवटी तुम्हीच तर मला सत्याची चाड धरायला शिकवलं होतं. निर्भय होण्याचे धडे दिले होते. शिवाय लेस्बियन असण्यानं मी कुणाचंही वाकडं करत नव्हते, कुणालाही इजा करत नव्हते! हो ना?''
उत्तरादाखल मी तिला पुन्हा मिठीत घेतलं. माझ्यापाशी शब्द नव्हते. आईच्या नात्यानं मी तिच्या सर्वांगीण वाढीची सदैव काळजी घेतली होती. प्रत्येक बाबतीत तिला प्रोत्साहन दिलं होतं, पण जेव्हा तिच्या किशोरवयात तिला समलैंगिकतेची, स्वतःच्या 'वेगळेपणा'ची जाणीव झाली आणि ती गोंधळून गेली, तेव्हा तिला माझ्या मायेची, आधाराची खरी गरज होती आणि नेमकी तेव्हाच, मुलीची हेटेरोसेक्शुअॅलिटी गृहीत धरण्याची चूक केल्यामुळे मी कमी पडले होते!
समलैंगिकता मुलीच्या आयुष्यात एक महत्त्वाचा घटक आहे, हे कळल्यावर त्या बाबतीत सर्व काही व्यवस्थित जाणून घेण्याची मला आवश्यकता वाटली. मी तिला प्रश्न विचारायला, शंका बोलून दाखवायला सुरुवात केली आणि तीदेखील मनमोकळेपणानं, कसलाही संकोच न करता समजावून देऊ लागली. लेख, पुस्तकं वाचायला देऊ लागली. पुढे बर्याच समलिंगी स्त्री-पुरुषांशी माझी ओळख झाली, अनुभवांची देवाणघेवाण सुरू झाली. या सर्व प्रयत्नांतून, पूर्वी धूसर असलेलं समलैंगिकतेचं विश्व हळूहळू माझ्यापुढे साकार होऊ लागलं. समाजात त्यांच्याबद्दल ज्या समजुती प्रचलित आहेत, त्यांत वास्तव किती, दंतकथा किंवा फोल कल्पना किती, हे स्पष्ट व्हायला लागलं.
माझी या जगाशी ओळख झाली त्या वेळी म्हणजे १९९०च्या दशकात, समलैंगिकतेबद्दल भारतात सर्वसाधारणपणे प्रतिकूल वातावरण होतं. शतकानुशतकं ज्यांच्यावर अन्याय झाला, ज्यांचा आवाज दडपला गेला, हक्क हिरावले गेले अशा दलित, स्त्रिया, आदिवासी इत्यादी घटकांचे प्रश्न सोडवण्यासाठी स्वतंत्र भारताच्या चाळीस वर्षांत संघटना उभ्या राहिल्या होत्या, चळवळी सुरू झाल्या होत्या. सामाजिक कार्यकर्त्यांच्या जोडीनं खुल्या विचारांचे बुद्धिजीवी, कलाकार, पत्रकार यांत भाग घेत होते. सरकारवर दबाव आणत होते. अल्पसंख्याकांच्या प्रश्नांबद्दलही त्या सर्वांना सहानुभूती वाटत होती. आणीबाणीनंतर घटनेत नमूद केलेल्या व्यक्तिस्वातंत्र्याविषयी व प्रत्येक नागरिकाच्या मूलभूत हक्कांविषयी समाजात अधिक जागरूकता होती; पण समलैंगिक मात्र अल्पसंख्य, अन्यायाचे बळी असून, त्यांचे मूलभूत हक्क हिरावले गेले असूनदेखील उपेक्षित व अंधारात राहिले. एकदा स्त्रीमुक्ती चळवळीशी संबंधित एका प्रसिद्ध कार्यकर्त्रीला ''तुम्ही स्त्रियांच्या प्रश्नांबरोबर लेस्बियन्सचे प्रश्नही हाती घेता का?'' असं मी विचारलं. यावर त्या बाई म्हणाल्या, ''छे! तो तर वरच्या वर्गातल्या बायकांचा प्रश्न आहे. आम्ही ज्या बायकांबरोबर काम करतो, त्यांचा नाही.'' ही त्यांची समजूत साफ चुकीची होती, हे अर्थात मला पुढे कळून चुकलं. (आज मात्र परिस्थिती बदलली आहे. स्त्रीमुक्ती चळवळीत काम करणार्या अनेक कार्यकर्त्या एलजीबीटी चळवळींत सक्रीय सहभाग घेतात.) वास्तविक समलैंगिकता दुनियेतल्या सर्व वंशांत, खंडांत, आर्थिक घटकांत, सामाजिक स्तरांत, जाती-जमातींत, तसंच धर्मांत सापडते. पाश्चात्त्य-पौर्वात्य, श्रीमंत-गरीब, शहरी-ग्रामीण अशा सगळ्या समाजात अस्तित्वात आहे. अगदी प्राचीन काळापासून आजपर्यंत.
समलैंगिकता मूळ भारतीय नाही, तर ती पाश्चात्त्य संस्कृतीतून आपल्याकडे आली, असं आपले संस्कृतिरक्षक सांगतात; पण तेही खरं नाही. प्राचीन भारतीय संस्कृतीत समलैंगिकता प्रचलित असल्याचे पुरावे पुरातन शिल्पांमध्ये व ग्रंथांमध्ये संशोधकांना सापडले आहेत. उलट ज्या नीतिमत्तेच्या कल्पनेतून समलिंगी लोकांवर हल्ला चढवला जातो, ती बुरसटलेली नीतिमत्ता राणी व्हिक्टोरियाच्या काळात आपल्यावर लादली गेली, तेव्हा खरंतर ही नीतिमत्ताच पाश्चात्त्य आहे!
समलैंगिकांबद्दलच्या चुकीच्या कल्पनांची यादी लांबलचक. अशी माणसं ठरावीक (बायकी?!) क्षेत्रांत वावरतात, ही अशीच एक गैरसमजूत! वास्तविक, समलिंगी माणसं कुठल्याही क्षेत्रात सापडतील. ती डॉक्टर, इंजिनीअर, वैज्ञानिक, राजकीय पुढारी, अर्थतज्ज्ञ, बँकर, पत्रकार, खेळाडू असे कुणीही असू शकतात. पोलिस, सैन्य वगैरे 'पुरुषी' क्षेत्रांतदेखील ही माणसं आढळतात. कला, फॅशन, जाहिरात यांत वावरणारे अनेकदा ओळखू येतात. प्रस्थापित क्षेत्रांत, करीअरवर घाला येऊ नये म्हणून बहुतेक जण समलैंगिकता लपवतात. देशातला समलैंगिकतेबद्दलचा कायदा, समाजातली सहिष्णुता यांवर या लोकांचं 'प्रकाशात येणं' बरंच अवलंबून असतं.
इतिहासात अनेक प्रसिद्ध समलिंगी व्यक्ती होऊन गेल्या. उदा. 'मोनालिसा' या प्रख्यात चित्राचा जनक लिओनार्दो दा विंची. चित्रकला, शिल्पकला, वास्तुशास्त्र, विज्ञान अशा सर्व तर्हेच्या विषयांतलं त्याचं श्रेष्ठत्व आज सहाशे वर्षांनंतरदेखील अबाधित आहे; पण त्याच्या काळात (पंधराव्या शतकात) इटलीतल्या कायद्याप्रमाणे, समलिंगी असल्याच्या आरोपावरून त्याला त्रास देण्यात आला, धार्मिक चित्र रंगवण्यास मनाई करून त्याचा अपमान करण्यात आला. एकोणिसाव्या शतकात ऑस्कर वाइल्ड या थोर आयरिश लेखक-नाटककाराला तो समलिंगी असल्याचं उघडकीला आल्यावर व्हिक्टोरियन कायद्यानुसार तुरुंगवास भोगावा लागला; पण विसाव्या शतकाच्या उत्तरार्धात जेव्हा मार्टिना नवरातिलोवा या प्रसिद्ध टेनिसपटूनं आपण लेस्बियन असल्याचं जाहीर केलं, तेव्हा अनेकांच्या भुवया जरी वर गेल्या, तरी तिला क्रीडाजगतात (आणि त्याबाहेरही) मानाची वागणूकच मिळाली. आणि एकविसाव्या शतकाच्या सुरुवातीलाच व्हिक्टोरिया राणीचा वंशज प्रिन्स विलियम याच्या लग्नसोहळ्यात एल्टन जॉन हा प्रसिद्ध समलिंगी गायक व्हीआयपी पाहुणा म्हणून आमंत्रित केला गेला!
आपल्या देशात 'इंडियन पीनल कोड कलम ३७७' खाली समलैंगिकता हा गुन्हा आहे. 'लैंगिक क्रियेचा एकमेव हेतू 'गर्भधारणा व त्यातून प्रजोत्पत्ती' हाच असायला हवा आणि म्हणून, केवळ सुख-समाधान देणारी लैंगिकता पाप आहे', असं मानणार्या सनातन धार्मिक विचारांतून, तसंच व्हिक्टोरियन काळातल्या संकुचित नीतिमत्तेतून या कलम ३७७चा उगम झाला. कायद्याच्या पाठिंब्यामुळे बुरसटलेल्या विचारांना पुष्टी मिळाली. समाजानं समलैंगिकांना वाळीत टाकलं. धर्म आणि समाज यांच्या दडपणाखाली कुटुंबीय आपल्या समलिंगी मुलांना नाकारायला लागले, लैंगिकता उघड झाल्यास नोकरी मिळणं मुश्किल, समाजात अवहेलना, वर कुटुंबाचा आधारही नाही! एखादा पुरुष 'गे' असल्याची नुसती शंका जरी आली तरी इतर पुरुषांकडून मारहाण, छळ, बलात्कार होण्याची शक्यता असे. असे समलिंगी पुरुष पोलिसांच्या अत्याचाराचेही वारंवार बळी होत, पण कायदाच प्रतिकूल असल्यावर दाद कुणाकडे मागणार?
लेस्बियन बायकांची कमीजास्त फरकानं अशीच स्थिती होती, पण यांना कुटुंबीयांचीच जास्त भीती होती. आपल्या पुरुषप्रधान समाजात मुलींची किंमत कमीच. मुलींच्या नियमबाह्य वागण्यामुळे कुटुंबाच्या प्रतिष्ठेला किंचित जरी धक्का बसला, तरी मुलीला कठोर शिक्षा करायला (प्रसंगी तिची हत्या करायला) घरचे पुरुष मागेपुढे पाहायचे नाहीत. स्ट्रेट मुलींची ही गत, तर लेस्बियन मुलींना वाली कुठून असायचा? अशा अनेक कारणांमुळे समलैंगिकतेभोवती अंधार पसरला; त्यांच्याविषयी सच्ची, वस्तुनिष्ठ माहिती मिळणं मुश्किल झालं आणि परिणामी चुकीच्या कल्पना, गैरसमजुती वाढत गेल्या. हे दुष्टचक्र चालत राहिलं आणि त्यातून समलिंगी मुलं आईबापांच्या प्रेमाला मुकली, स्वाभिमानास पारखी झाली, खरं रूप लपवावं लागल्यामुळे अस्मिता गमावून बसली, दुहेरी जीवन जगू लागली. अनेकदा त्यांच्यावर लग्नाची सक्ती झाल्यामुळे, त्यांचं स्वतःचं, तसंच त्यांच्या वधू/वराचं आयुष्य उद्ध्वस्त झालं.
२००९ साली दिल्ली उच्च न्यायालयानं ३७७ या कलमात बदल करून सम व अन्य लैंगिकांना न्याय मिळण्याच्या दृष्टीनं पहिलं पाऊल टाकलं. न्यायालयाचा निकाल होता- 'दोन प्रौढ समलिंगी व्यक्तींचा परस्पर संमतीनं खासगीत केलेला संग गुन्हा नाही.' कायद्यातल्या या अतिशय महत्त्वाच्या बदलामुळे देशातल्या एलजीबीटी (लेस्बियन, गे, बायसेक्शुअल, ट्रान्ससेक्शुअल) लोकांत चैतन्याची लाट पसरली, त्यांचा आत्मविश्वास वाढला. यांच्या विरोधात सनातन विचारांचे लोक सर्वोच्च न्यायालयात गेले, तेव्हा समलैंगिकांना सहानुभूती दर्शवणारे लोक वेगवेगळ्या शहरांतून, निरनिराळ्या क्षेत्रांतून खूप मोठ्या संख्येत पुढे आले. त्यात वकील, प्राध्यापक, डॉक्टर, मानसशास्त्रज्ञ अशांचा समावेश होता. अनेक तज्ज्ञांनी ऐतिहासिक, वैद्यकीय दाखले देऊन समलैंगिकतेच्या बाजूनं शपथपत्रं न्यायालयात सादर केली. एक महत्त्वाचं शपथपत्र सर्वोच्च न्यायालयात सादर केलं ते एकोणीस आईबापांनी- ज्यांत मीही होते- आपल्या मुलांवर आजपर्यंत (म्हणजे दिल्ली उच्च न्यायालयानं कलम ३७७मध्ये बदल करण्यापूर्वीपर्यंत) कसा अन्याय झाला,त्यांना मानसिक, प्रसंगी शारीरिक छळ समाजात कसा सहन करावा लागला, आई-बाप या नात्यानं आमची कशी घुसमट झाली अशा अनेक गोष्टी त्यात मांडल्या होत्या. त्याचबरोबर लैंगिकता ही आमच्या मुलांची खासगी बाब आहे. त्यामुळे आमच्या मुलांत काहीही कमी आहे, असं आम्हाला वाटत नाही. ते सगळ्या बाबतींत आदर्श नागरिक आहेत. त्यामुळे त्यांना गुन्हेगार मानणं अन्याय्य आहे. आमच्या मुलांना त्यांचे घटनांतर्गत हक्क मिळायला हवेत आणि त्यासाठी कलम ३७७मधला बदल अत्यावश्यक आहे, हे आम्ही ठामपणे शपथपत्रात लिहिलं.
आमच्या या कृतीचा खूप मोठा परिणाम झाला. आई-बापांनी विरोधकांना न भिता उघडपणे मुलांची बाजू घ्यावी, त्यांच्या व आपल्या भावना व्यक्त कराव्यात, हक्कासाठी झगडावं, याचं अनेकांना आश्चर्य वाटलं, कौतुक वाटलं. तशातून टीव्ही, वर्तमानपत्रं, मासिकं यांनी आजवर दुर्लक्षित असलेल्या (किंवा केवळ अश्लीलतेच्या संदर्भात उल्लेख झालेल्या!) समलैंगिकतेची बाजू उचलून धरली. आई-बापांच्या, मुलांच्या मुलाखती, मान्यवर तज्ज्ञांबरोबर चर्चा, लेख, इत्यादींमधून या लोकांची वस्तुस्थिती, त्यांचे अनुभव, या विश्वाबद्दलची शास्त्रोक्त माहिती समाजातल्या इतर लोकांपर्यंत पोचू लागली. समाजातल्या सहानुभूतीचा ओघ काही अंशी वाढला.
आता दरवर्षी निरनिराळ्या शहरांत एलजीबीटी लोकांचे, त्यांच्याबद्दल सहानुभूती असणार्यांसह मेळावे भरतात, सार्वजनिक जागेत कार्यक्रम होतात, मिरवणुका निघतात. आई या नात्यानं मी अशा बर्याच गोष्टींत भाग घेतला आहे. भोवती जमलेल्या बघ्यांच्या चेहर्यावर नवल असतं, कुतूहल असतं; पण तिरस्कार मात्र मी आजकाल कधी पाहिलेला नाही. दगडफेक, अश्लील शेरे असलंही काही अनुभवलेलं नाही. तेव्हा एकूण वातावरण बर्याच अंशी निवळलंय. निदान मोठ्या शहरांत तरी होमोफोबिया कमी झालाय, यात शंका नाही; पण उत्साहाच्या भरात हे विसरून चालणार नाही, की गुन्हेगारीचा ठप्पा पुसला जाणं ही निव्वळ पहिली पायरी आहे. एलजीबीटींना त्यापुढेही खूप मजल मारायची आहे. नागरिक या नात्यानं लागू होणारे भारतीय संविधानातले सगळे हक्क मिळवायचे आहेत. नोकरी, आईवडलांची मालमत्ता, आर्थिक मदत अथवा सरकारी कर्ज इत्यादी बाबतींत समलैंगिकतेवरून भेदभाव (डिस्क्रिमिनेशन) होऊ नये, यासाठी जागरूक राहायचं आहे. समलिंगी जोडीदाराला साहचर्याचे हक्क मिळावेत, समलिंगी जोडप्याला 'कुटुंब' मानलं जावं, या जोडप्यांना मुलं दत्तक घेता यावीत, अशा अनेक गोष्टींत कायदेशीर तरतुदी करून घ्यायच्या आहेत. निव्वळ मोठ्या शहरांतच नाही, तर छोट्याछोट्या गावांतही समलैंगिकांना स्वीकारलं जावं, यासाठी झटायचं आहे. परंतु या सर्वांपेक्षा अधिक महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे आपापल्या आईवडलांची, भावाबहिणींची, जवळच्या इतर कुटुंबीयांची मानसिकता पालटून, त्यांचा मनापासूनचा पाठिंबा मिळवायचा आहे.
आज समलैंगिकतेविषयीचं संशोधन खूप पुढे जात आहे. समलिंगी असणं म्हणजे पाप आहे, अनैसर्गिक आहे इत्यादी कल्पना चुकीच्या असून, त्या निव्वळ अज्ञानातून उद्भवल्या आहेत, असं मत तज्ज्ञांनी पूर्वीच व्यक्त केलं होतं (आणि माझ्या मुलीनं ते वीस वर्षांपूर्वी मला सांगितलंही होतं). त्याच्यापुढे जाऊन हल्ली वैद्यकीय संशोधनातून हेही सिद्ध झालं आहे, की 'सम अथवा विषम लैंगिकता जन्मतःच निश्चित होते.' जन्मतः निश्चित झालेली, नैसर्गिक समलैंगिकता ही 'बायोलॉजिकल फॅक्ट' असेल, तर 'आईवडलांना पसंत नाही, समाजाला पटत नाही' असल्या कारणांवरून ते बदलणं कसं शक्य आहे? अशा मुलांवर दडपण आणून, त्यांना साधूंच्या पायांवर घालून, अंगारे लावून, किंवा एखाद्या पैसेखाऊ डॉक्टरकरवी शॉक ट्रीटमेंट देवऊन त्यांची समलैंगिकता नाहीशी होईल, असं मानणंदेखील साफ चुकीचं आहे. खरी लैंगिकता लपवून, खोटं जीवन जगायला भाग पाडल्यास मुलं दुःखी होतात, तणावाखाली जगतात, कधी आत्महत्या करतात. अनेकदा तर आपल्या दबल्या लैंगिकतेला कसा ना कसा वाव देण्याच्या प्रयत्नांत रोगांची अथवा नीच लोकांची शिकार बनतात.
याउलट, आज उपलब्ध असलेल्या आधुनिक शास्त्रीय ज्ञानाचा/माहितीचा आधार घेऊन आईबापांनी जुन्या, चुकीच्या कल्पनांना तिलांजली दिली, तर त्यांना कौटुंबिक/सामाजिक विरोधाची काळजी करण्याचं कारण उरणार नाही. आपल्या समलैंगिक मुलांना तोडून, त्यांचं जीवन नष्ट करण्याऐवजी आईबाप त्यांचा मनापासून स्वीकार करू शकतील. आपल्या इतर मुलांसारखंच प्रेम व आधार त्यांना देऊ लागतील. अशा स्वीकृतीमुळे मुलंही आनंदानं जगतील, कर्तृत्ववान होऊ शकतील. समलैंगिकांना आईबापांचा पाठिंबा लाभल्यास, समाजाच्या मुख्य धारेत सामावलं जाणं त्यांच्यासाठी मुळीच अशक्य नाही, अशी माझी खात्री आहे.
समलैंगिक मुला-मुलींच्या पालकांना, किंवा समलिंगी मुलामुलींना काही शंका असतील, किंवा संवाद साधायचा असेल तर श्रीमती चित्रा पालेकर यांच्याशी parents@queer-ink.com या इ-मेल पत्त्यावर संपर्क साधता येईल. तुमचा पत्रव्यवहार, तुमची ओळख यांबाबतीत संपूर्ण गोपनीयता पाळली जाईल.
ओके.
ओके.
उदा. निसर्गाने मला वेगळे
उदा.
निसर्गाने मला वेगळे बनवले, मी schizophrenic झालो.
रामन राघवनला फाशी देणार का तुम्ही? का?
"निसर्गाने" कसाबला कसाब बनवले.
बनवले का?? नक्की? याबद्दलच्या रिसर्चच्या शिंका देऊ का?
कुणाचे डोके कसे चालते, कुणाला कशाने उत्तेजना येते. येऊ देत ना. लै झैराती करू नका इतकेच म्हणणे आहे.
इब्लिस, मला तुमची वरची मोठी
इब्लिस, मला तुमची वरची मोठी पोस्ट समजलेली आहे. पण नंतरच्या पोस्टमध्ये तुम्ही रामन राघवन व कसाब ही उदाहरणे जी दिलीत ती समजली नाहीत. लैंगीक कल / ओरिएंटेशन हे नैसर्गीक आहे (म्हणजे बेस्टिअलिटी, पेडोफिलिया, इन्सेस्ट, स्टॅक, नेक्रो, एल जी बी टी, हे सर्वच प्रकार नैसर्गीक आहेत) असे(च) तुमचे म्हणणे आहे ना? जर तुमचे म्हणणे तसेच असेल तर त्या प्रकारांची तुलना कसाब वगैरेंशी करता येणार नाही असे मला वाटत आहे.
इन्सेस्ट = नैसर्गीक कल / भावना (अशी भावना असणे गैर की योग्य हा येथे मुद्दा नाही)
पण
कसाब (ची प्रवृत्ती असलेले बनणे) = संस्करणाचा परिणाम!
असे मला वाटत आहे.
पण जर तुमच्यामते वर दिलेले प्रकार हेही संस्करणातून निर्माण होणारे असू शकत असतील तर कसाबवगैरे तुलना योग्य वाटेल. पण मग धाग्याच्या मुळावरच घाव बसेल की ओरिएंटेशन जर बदलवता येत असेल तर एखाद्याच्या बाबतीत ते नैसर्गीकच आहे हे कसे समजणार?
त्याच पद्धतीने, जर एखादा जन्मतःच नैसर्गीकरीत्या कसाबच्या प्रवृत्तीचा होऊ शकत असेल तर समाजातील लक्षावधी गैर बाबी नैसर्गीक या सदरात मोडू लागतील, जेसुद्धा घातक ठरू शकेल असे वाटते.
चु भु द्या घ्या
मी डॉक्टर आहे मला कंटाळा आलाय
मी डॉक्टर आहे मला कंटाळा आलाय म्हणून मी सांगतो की चर्चा पुरे करा.
बेफिकीर, तुम्हाला इब्लिसांची
बेफिकीर, तुम्हाला इब्लिसांची पोस्ट पूर्णच समजली आहे.
हा जो संस्करणाचा मुद्दा तुम्ही काढला आहे र्यावरच तर आमचे गाडे अडले आहे.
नैसर्गिक कल काहिही असू शकतो हे कबूल एकवेळ पण समलैंगिकता नैसर्गिक आणि कायदेशीर आहे असा प्रचार सतत होत गेला (जसा जिहाद जिहाद प्रचार कसाबला जिहादी बनवू लागला) तर समलैंगिक 'बनण्याचे' प्रमाण वाढेल अशी मला सार्थ भिती आहे.
'सार्थ' अश्यसाठी की माझ्या अगदी जवळच्या व्यक्ती / पेशंटस या पूर्ण समलैंगिकतेकडून पूर्ण विषमलैंगिकतेकडे वळून आनंदाने जीवन जगताना मी रोज पाहतेय.
याऊलट एखाद्या सलिंगी व्यक्तिविषयी वाटणारा आदर / प्रेम हे समलैंगिक आकर्षणच आहे की काय अश्या विचारात पडणारे लोकही पाहतेय.
असो.
मलाही समलैंगिकतेचा इतका हेतूपुरस्सर प्रचार तोही मायबोलीवर केला जाणे अगदी उबग आणणारे वाटत आहे.
पटवर्धन, retinoblastoma मी
पटवर्धन,
retinoblastoma मी सिनेमात पहात नाही.
अन इतर धाग्याम्वरील गम्मतही.
डॉक्टर आहे म्हणजे काय आहे हे समजेल तेव्हा जास्त बोलेन. उजेड पडला का?
इब्लिस, इथे
इब्लिस,
इथे रेटिनोब्लास्टोमाचा काय संबंध? आणि माझ्या व्यवसायाचा काय संबंध?
हे तुम्ही पहिल्यांदाच करत नाही आहात. अनेकदा केलेले आहे. काही लोकांचा तुम्हाला सपोर्ट असल्याने तुमच्यावर काहीही कारवाई होण्याची शक्यता नाही त्यामुळे अॅडमिन वा वेमांकडे तक्रार करण्यात अर्थ नाही.
पण तुम्ही तुमच्या डॉक्टर असण्याचा ढोल पिटून लोकांची अक्कल काढणे ज्या त्या बाफवर करत असता. इथेही तेच करताय. तेव्हा तुम्ही हे विसरता की जगात तुम्ही एकच डॉक्टर नाही आणि तुमच्यापेक्षा ग्रेट डॉक्टर्स भरपूर आहेत. आणि असे अनेक खरोखरीचे ज्ञानी डॉक्टर्स इथल्या अनेकांच्या संपर्कात असू शकतात.
डॉक्टर असल्याने तुम्ही इतरांपेक्षा श्रेष्ठ मानव ठरत नाही याचा उजेड कधीतरी पडावा तुमच्या डोक्यात यासाठी शुभेच्छा.
हम्म. आय अग्री विथ
हम्म. आय अग्री विथ इब्लिस.
गे/लेस्बियन लोकांना माणुसकीस धरुन वागवावे यात दुमत नाही. इन फॅक्ट, कुठल्याही माणसास (कसाब असो की अजून कोणी) माणसासारखे वागवणे, यालाच सुसंस्कृतपणा म्हणतात.
पण हे नैसर्गिक आणि अनैसर्गिक हे कसं ठरवतात म्हणे?
माणुस निसर्गाचा भाग आहे म्हटल्यावर, त्याचे सगळे विचार्/आचार नैसर्गिकच आहेत.
पॉलिगॅमी देखील नैसर्गिक आहे, पण समाजाच्या चौकटीत अयोग्य आहे, म्हणून आपण त्याला कायदेशीर करावे असं म्हणत नाही.
पेडोफिलिआ देखील नैसर्गिकच आहे. त्याला कायदेशीर करावं असं म्हणायची हिंमत होईल का आपली?
प्रत्येक माणसाच्या प्रत्येक उर्मीला कायदेशीर संमती मिळाली तर, समाज नावाची जी संस्था आहे जी अनेकानेक लोकांना सुरक्षित ठेवण्यासाठी बनली आहे, तिचं काही खरं नाही.
तात्पर्य हे की माणुस या लेव्हलला मला समस्त गे/लेस्बो लोकांविषयी सहानुभुती आहे. पण समाज या लेव्हलला मला कायदेशीर संमती चुकीची वाटते. हे जर कायदेशीर व्हावं तर मग एखाद्याला/एखादीला ५-२५ बायका/नवरे का नकोत कायदेशीर अन समाजमान्य?
माझ्या अगदी जवळच्या व्यक्ती /
माझ्या अगदी जवळच्या व्यक्ती / पेशंटस या पूर्ण समलैंगिकतेकडून पूर्ण विषमलैंगिकतेकडे वळून आनंदाने जीवन जगताना मी रोज पाहतेय.<<<
हे तुम्ही आत्ता का लिहीत आहात? हा (माझ्यामते - ह्या धाग्याच्या संदर्भात) फारच मोठा मुद्दा आहे. हा मुद्दा फारच आधी यायला हवा होता ना?
ह्याचे कदाचित खालील दोन अर्थ होऊ शकतातः
१. लैंगीक ओरिएंटेशन समुपदेशनाने किंवा इतर काही घटकांनी प्रभावित होऊ शकते.
२. एखादी व्यक्ती नैसर्गीकरीत्याच समलिंगी आहे किंवा नाही (की विचारांवर प्रभाव पडल्यामुळे तशी झालेली आहे) हे समजू शकेलच असे नाही.
नीधप | 31 January, 2014 -
नीधप | 31 January, 2014 - 23:23
इब्लिस,
इथे रेटिनोब्लास्टोमाचा काय संबंध? आणि माझ्या व्यवसायाचा काय संबंध?
<<
आपली पोस्ट आपण वाचलीत का, नीरजा पटवर्धन?
ती पोस्ट ही आहे -->>
" नीधप | 31 January, 2014 - 22:23
मी डॉक्टर आहे मला कंटाळा आलाय म्हणून मी सांगतो की चर्चा पुरे करा."
*
महोदया,
आपण कुठे, कधी, केव्हा, काय बोलता याचा आपण विचार करता का? की हवे ते बोलणे हा आपला अधिकार आहे असे समजता?
माझा इथे कुणी गॉडफादर नाही. मा. अॅडमिन मला कधीही अर्धचंद्र देवू शकतात. मी लिमिट क्रॉस केलेली नाही हे अर्धचंद्र न मिळण्याचे कारण असावे असे मला मनःपुर्वक वाटते.
धन्यवाद. कृपया.
>>>पण हे नैसर्गिक आणि
>>>पण हे नैसर्गिक आणि अनैसर्गिक हे कसं ठरवतात म्हणे?<<<
>>>तात्पर्य हे की माणुस या लेव्हलला मला समस्त गे/लेस्बो लोकांविषयी सहानुभुती आहे. पण समाज या लेव्हलला मला कायदेशीर संमती चुकीची वाटते. हे जर कायदेशीर व्हावं तर मग एखाद्याला/एखादीला ५-२५ बायका/नवरे का नकोत कायदेशीर अन समाजमान्य?<<<
================
अतिशय नम्रपणे!
ह्या सर्व विचारांशी अॅग्री होण्यास इब्लिसांची पोस्ट पडायची प्रतीक्षा का केली गेली? हे आधी अनेकांनी येथेच म्हंटलेले आहे.
अहो आज वेळ मिळाला लिहयला.
अहो आज वेळ मिळाला लिहयला.
ओके, सॉरी
ओके, सॉरी
तुमच्या आधीच्या पोस्टमधे
तुमच्या आधीच्या पोस्टमधे तुम्ही स्वतःच्या डॉक्टर असण्याचा किती गवगवा केलायत ते बघा. तुमच्या पोस्टचा केवळ सारांश लिहिलाय मी.
>>आपण कुठे, कधी, केव्हा, काय बोलता याचा आपण विचार करता का? की हवे ते बोलणे हा आपला अधिकार आहे असे समजता?<<
हे प्रश्न तुम्ही तुम्हालाच विचारा एवढे ग्रेट समजता स्वतःला तर.
तुम्ही कुणीही असलात तरी लोकांना चर्चा पुरे सांगण्याचा, दुसर्याची अक्कल काढण्याचा तुम्हाला अधिकार नाही. एवढे तुम्हाला कधीतरी समजले तर तुमचे तुमच्यावरच उपकार होतील.
इब्लिस, या किंवा इतर
इब्लिस,
या किंवा इतर कोणत्याही धाग्यावर 'चर्चा पुरे' हे कृपया सांगू नये, ही नम्र विनंती.
नताशा,
<पेडोफिलिआ देखील नैसर्गिकच आहे. त्याला कायदेशीर करावं असं म्हणायची हिंमत होईल का आपली?>
इथे संमतीचा प्रश्न येतो. त्यामुळे नैसर्गिक / अनैसर्गिक हे बाजूला ठेवता येतं. बेस्टियालिटी, पीडिफिलिया यांत संमती नसते.
'पंचवीस नवरे आणि पन्नास बायका का नकोत?' या प्रश्नाचं उत्तर असं की मुळात लग्न करणं हेच बेकायदेशीर नाहीये. आधीच्या दहा बायकांची संमती असेल, तर अकरावी बायको करता येतेच. इथे मुळात समलिंगी व्यक्तींच्या व्यवहारांवरच बंदी आहे.
< समाज नावाची जी संस्था आहे जी अनेकानेक लोकांना सुरक्षित ठेवण्यासाठी बनली आहे, तिचं काही खरं नाही. >
अमेरिका, युके, फ्रान्स इत्यादी देशांमधल्या समाजाचं समलैंगिकतेमुळे काय नुकसान झालं, हे जाणून घ्यायला आवडेल.
बेफींच्या या पोस्टला संपूर्ण
बेफींच्या या पोस्टला संपूर्ण अनुमोदन.
प्रशिक्षित डॉक्टर म्हणून हा तुमच्या अभ्यासाचा आणि अनुभवाचा विषय असेल तर इतकी महत्त्वाची माहिती प्रथम देणं ही तुमची जबाबदारी होती. त्याऐवजी तुम्ही गापैंसारख्या हायपोथेटिकल भित्या (मग पेडोफीलिया का नको आणि नेक्रोफीलिया का नको इ.) का दाखवत बसलात?
याचा अर्थ बहुधा तुम्हालाही कुठल्याही एका बाजूने जनरलायझेशन करता येत नाहीये ऑफिशिअली.
पण तुम्ही तुमच्या डॉक्टर
पण तुम्ही तुमच्या डॉक्टर असण्याचा ढोल पिटून लोकांची अक्कल काढणे ज्या त्या बाफवर करत असता. इथेही तेच करताय. तेव्हा तुम्ही हे विसरता की जगात तुम्ही एकच डॉक्टर नाही आणि तुमच्यापेक्षा ग्रेट डॉक्टर्स भरपूर आहेत. आणि असे अनेक खरोखरीचे ज्ञानी डॉक्टर्स इथल्या अनेकांच्या संपर्कात असू शकतात.
<<
या सर्व गुरुजनांचे या विषयावरील विचार वाचावयास आवडेल.
ज्या 'रिसर्चेस' चे दाखले इथे दिले जात आहेत, त्या संशोधनाचा पाया असलेले मूळ, पेशंट, उर्फ बाधित व्यक्ती, उर्फ वेगळ कल असलेले/नसलेले इ. हे माझ्या दैनंदिन संपर्कात असतात. त्यांच्या तपासणी. संभाषणांतून, त्या अनुषंगाने इतर अनेक तज्ज्ञांच्या मतप्रदर्शनांतून मिळालेल्या ज्ञानकणांच्या पाठिंब्यावर इथे मी मतप्रदर्शन करीत आहे.
ही, मी डॉक्टर आहे, असे सांगण्याची पार्श्वभूमी आहे.
कुणाच्या कोण संपर्कात आहे, व कोण किती ज्ञानी आहे, हा विषयच येत नाही.
पण, हे असले डायलॉग मनात असले, अन कुत्सित पोस्टी पडल्या, की मग रेटिनोब्लास्टोमा निघतो
इथे संमतीचा प्रश्न येतो.
इथे संमतीचा प्रश्न येतो. त्यामुळे नैसर्गिक / अनैसर्गिक हे बाजूला ठेवता येतं. बेस्टियालिटी, पीडिफिलिया यांत संमती नसते.<<<
चिनूक्स, पेडोफिलिया आणि पीडिफिलिया ह्या दोन भिन्न बाबी आहेत की टायपो आहे?
आणि 'संमती नसते' म्हणजे काय? आणि 'संमती नसणे / असणे' ह्यावरून नैसर्गीक अनैसर्गीक हे ठरते असा तुमच्या पोस्टचा अर्थ आहे का? (समजले नाही म्हणून विचारत आहे).
आधीच्या दहा बायकांची संमती
आधीच्या दहा बायकांची संमती असेल, तर अकरावी बायको करता येतेच. इथे मुळात समलिंगी व्यक्तींच्या व्यवहारांवरच बंदी आहे.
<<
महोदय,
चर्चा पुरे, हा आदेश नव्हे, वैयक्तिक मतप्रदर्शन आहे.
आदेश फक्त मा. अॅडमिन देऊ शकतात. तेव्हा आपण विनंती करण्याचीही गरज नाही.
आपल्या या ^ (मी वर कॉपे केलेल्या) वाक्यात बेकायदेशीर असे काही आहे काय? हे आपण कृपया स्पष्ट करणार काय?
मला दुसरी बायको करण्याची नितान्त इच्छा आहे हो! पहिलीची संमतीही आहे
(हिंदू) इब्लिस.
नेहमीप्रमाणेच स्वतःच्या
नेहमीप्रमाणेच स्वतःच्या तथाकथित अनुभवाची आणि विद्वत्तेचे कौतुक करत इतरांची अक्कल काढण्याचा प्रयत्न.
चालू द्या तुमचा फालतूपणा.
पीडोफिलिया. <आणि 'संमती नसते'
पीडोफिलिया.
<आणि 'संमती नसते' म्हणजे काय? आणि 'संमती नसणे / असणे' ह्यावरून नैसर्गीक अनैसर्गीक हे ठरते असा तुमच्या पोस्टचा अर्थ आहे का? >
सज्ञान नसणार्या व्यक्ती किंवा प्राणी यांच्याशी लैंगिक संबंध प्रस्थापित करणे, यात या दोहोंची संमती नसते. किंवा ही संमती देण्याची त्यांना जाण नसते.
नैसर्गिक / अनैसर्गिक असणे / नसणे याच्याशी संबंध नाही.
>>>'पंचवीस नवरे आणि पन्नास
>>>'पंचवीस नवरे आणि पन्नास बायका का नकोत?' या प्रश्नाचं उत्तर असं की मुळात लग्न करणं हेच बेकायदेशीर नाहीये. आधीच्या दहा बायकांची संमती असेल, तर अकरावी बायको करता येतेच. इथे मुळात समलिंगी व्यक्तींच्या व्यवहारांवरच बंदी आहे. <<<
मला हे 'काहीही स्पष्टीकरण' वाटत आहे इतके मात्र नैसर्गीक आहे. (हा विनोदाचा प्रयत्न वगैरे नाही).
>>>अमेरिका, युके, फ्रान्स इत्यादी देशांमधल्या समाजाचं समलैंगिकतेमुळे काय नुकसान झालं, हे जाणून घ्यायला आवडेल<<<
कशाला जाणून घ्यायचे ते? इथे काय फायदे होतील ते कुठे कळलंय अजुन कोणाला? (समलिंगींना सोडून).
तिकडे असे आहे तर इकडे का नाही वगैरेच्या केव्हाच पलीकडे गेली होती की ही चर्चा!
इब्लिस - चिनूक्स हे एक अॅडमीनच आहेत.
नीधप | 31 January, 2014 -
नीधप | 31 January, 2014 - 23:52 नवीन
नेहमीप्रमाणेच स्वतःच्या तथाकथित अनुभवाची आणि विद्वत्तेचे कौतुक करत इतरांची अक्कल काढण्याचा प्रयत्न.
चालू द्या तुमचा फालतूपणा.
<<
महोदया,
लॉजिकल, तर्कास धरून, व्यवस्थीत उत्तर लिहिता येईल का आपणास? आपली पहिली पोस्ट कॉपी पेस्ट केलेली आहे. धागा पीडीएफ व स्क्रीनकॅप स्वरूपात साठविलेला आहेच.
आपला समलैंगिकता या विषयावरील तथाकथित अनुभव किती? हे जरा सांगणार काय? समजत नाही वा अनुभव नाही तिथे आपण मतप्रदर्शन करीत आहात, असे मी म्हटले तर आपणास मान्य आहे काय?
आपण तोंडघशी पडल्यास इतरांचा फालतू पणा चालू द्यायचा असतो.
वा त्यांना इग्नोर करायचे असते
असो.
मज्जा करा
बेफि, चिनुक्स या आयडीने
बेफि,
चिनुक्स या आयडीने लिहिताना चिनूक्स हे अॅडमिन नाहीत. हे मागे एका धाग्यावर स्पष्ट झालेले आहे.
पीडोफिलिया, नेक्रोफिलिया,
पीडोफिलिया, नेक्रोफिलिया, क्लेप्टोमॅनिया इंटरनॅशनल क्लासिफिकॅशन ऑफ डिसिझेसचे भाग आहेत. समलैंगिकता नाही. त्यामुळे त्यांची तुलना होऊ शकतच नाही.
बेफिकीर,
तुमचा मुद्दा कळला नाही. जगभरातल्या अनेक देशांमध्ये समलैंगिकतेला, समलिंगी विवाहांनाही कायदेशीर मान्यता आहे. तो समाज अद्याप ढासळलेला नाही, की तिथल्या जनतेचा नुकसान झालेलं नाही. भारतेये समाज काही या समाजापेक्षा वेगळा नाही. भारतीय समाजाच्या कुठल्या नुकसानाची भीती आहे?
माणुस निसर्गाचा भाग आहे
माणुस निसर्गाचा भाग आहे म्हटल्यावर, त्याचे सगळे विचार्/आचार नैसर्गिकच आहेत.
पॉलिगॅमी देखील नैसर्गिक आहे, पण समाजाच्या चौकटीत अयोग्य आहे, म्हणून आपण त्याला कायदेशीर करावे असं म्हणत नाही.
पेडोफिलिआ देखील नैसर्गिकच आहे. त्याला कायदेशीर करावं असं म्हणायची हिंमत होईल का आपली?
प्रत्येक माणसाच्या प्रत्येक उर्मीला कायदेशीर संमती मिळाली तर, समाज नावाची जी संस्था आहे जी अनेकानेक लोकांना सुरक्षित ठेवण्यासाठी बनली आहे, तिचं काही खरं नाही. >>>>>>> साधारण ह्याच मुद्द्यांना धरुन लिहायला इथे आलो होतो. सगळेच कल नैसर्गिक आहेत म्हणून लगेच कायदेशिर करा ही खुप मोठी झेप आहे. समलिंगी ते पिडोफिलिया हे सगळे एकाच तराजूत तोलून चालणार नाही.
ह्या नैसर्गिक कलांसंदर्भात कुठल्या व्यक्तीला (त्यात ती व्यक्ती स्वतःही येते) इजा/त्रास होत नाही ना हे नीट तपासून पाहिल्याशिवाय लगेच त्या कलांना किंवा त्याला अनुसरुन घडणार्या गोष्टींना लगेच कायदेशिर कसं ठरवता येइल?
समाज सतत इवॉल्व होत आलाय. पुर्वी समलिंगी आकर्षणाकडे कल असलेली लोकं जन्माला येतच नव्हती का? पिडोफिलिया, नेक्रोफिलिया, बेस्टियॅलिटी ह्याची उदाहरणं अस्तित्वातच नव्हती का?
नताशानी लिहिलय तसं एकंदरित समाज सुरक्षित राहावा त्या दॄष्टिनी नियम/कायदे बनवले जातात. जसा जसा काळ बदलतो त्या बरोबर ह्या नैर्सगिक कलांविषयी संशोधन होऊन नवीन वैज्ञानिक माहिती उपलब्ध होते (होत आहे) तसतसे ह्या कलांसंदर्भात असलेल्या कायद्यांकडे सुद्धा नवीन दृष्टिकोनातून बघायलाच पाहिजे. समलिंगी संबंध ठेवल्यामुळे असे कोणत्या प्रकारचे त्रास/इजा (ह्यात इन्वॉल्व्ड व्यक्तीचा मानसिक त्रास ही येतो) कोणा कोणाला होणार आहेत हे जर पाहायला गेलं तर फक्त इतर विषमलिंगी लोकांना होणारा समलिंगी संबंधाच्या कॉन्सेप्ट आणि डिटेल्स बद्दल होणारा त्रास हा एकच त्रास उरतो.
इतर नैसर्गिक कलांसंदर्भात समाजातील लोकांना मानसिक आणि शारिरिक धोके आहेत म्हणूनच ते समलैंगिक कलापेक्षा वेगळे आहेत आणि म्हणूनच त्यांना सध्याच्या परिस्थितीत/काळात एकाच तराजूत तोलून चालणार नाही.
वैयक्तिक शेरेबाजी पुरे करा.
वैयक्तिक शेरेबाजी पुरे करा. विषयाशी संबंधीत काही असेल तर लिहा.
इब्लिस,
तुमच्या प्रतिसादांमधल्या भाषेबद्दल बर्याच तक्ररी आलेल्या आहेत. तेव्हा त्यावर विचार करा. पुन्हा असेच घडले तर सदस्यत्व रद्द केले जाईल.
मित्रांनो, चर्चेचे मंथन आणि
मित्रांनो,
चर्चेचे मंथन आणि बरीचशी शाब्दिक मारामारी रोचक होती.
मला समजलेले सार नमूद करू इच्छितो.
सेक्स ही रोजच्या जेवणा इतकीच महत्वाची आणि आवश्यक गरज आहे, त्याचे प्रमाण व्यक्ती नुसार कमीजास्त असू शकते. अनेक व्यक्ती स्वतःच अनेक प्रकारे लैंगिक समाधान मिळवत असतात. म्हणूनच 'मास्टरबेशन' ही विकृती नसून त्या व्यक्तीची लग्नापूर्वीची गरज असते. बहुतांश व्यक्ती ते कबूलही करतात. लग्नानंतर योग्य साथ मिळाल्यास ही गरज राहत नाही. म्हणूनच विषम लिंगी साथ न मिळाल्यास "दुधाची तहान … " म्हणून समलिंगी साथ घेतल्यास त्यात वावगे ते काय? पण ही त्या दोन व्यक्तींची खाजगी बाब आहे. येथपर्यंत कोणाचेही काहीही दुमत नसावे आणि नाही, अगदी सुप्रीम कोर्टाचे देखील ! थोडेसे आणखी पुढे जावून अगदीच अशारीरिक प्रेम संबंध निर्माण होवून एकत्र आयुष्य व्यतीत करायचे असेल तरीही हरकत नसावी. पण जर समाजाच्या रूढ कल्पनांच्या विरुद्ध वागायचे असेल, स्वच्छंदी जीवन जगायचे असेल तर त्याच समाजाच्या लग्न , संसार , मुलेबाळे इत्यादी बुर्झ्वा गोष्टींचा हव्यास कशासाठी? ३७७ कलम आपल्या लोकसभेमध्ये रद्दबातल करणे तर केवळ अशक्यप्राय आहे. त्यात समलिंगी बंधू भगिनींसाठी ते गुन्हेगार ठरू नयेत म्हणून वरीलप्रमाणे लहानशी अमेंडमेंट आणणे ही वास्तवता आहे असे मला वाटते.
'सार्थ' अश्यसाठी की माझ्या अगदी जवळच्या व्यक्ती / पेशंटस या पूर्ण समलैंगिकतेकडून पूर्ण विषमलैंगिकतेकडे वळून आनंदाने जीवन जगताना मी रोज पाहतेय.>>>> अनुमोदन !
माझे विचार कदाचित आपणापैकी काहींना ते पटणार नाहीत. क्षमस्व !
आपल्या वेळेसाठी आभार !
चिनुक्स, पेडोफिलिआ चं उदा.
चिनुक्स,
पेडोफिलिआ चं उदा. यासाठी दिलं कारण: समलिंगी संबंध "नैसर्गिक" आहेत म्हणून कायदेशीर करा असा प्रचार केला जातो. अहो, असेनात का नैसर्गिक, काय एकवीसाव्या शतकात अचानक मानवाला थोडंच कळलंय की समलैंगिकता नैसर्गिक आहे. म्हणजे मला म्हणायचेय की "नैसर्गिक" आहे हे मलाही मान्य आहे. पण त्याचबरोबर इतरही अनेक नैसर्गिकच गोष्टी आहेत, ज्या आपण अयोग्य मानतो. तसंच हे.
एखाद्याला बायको/नवर्याव्यतिरिक्त इतर कुणाविषयी आकर्षण वाटत नाही का? वाटतंच की. नवरा/बायकोच्या परवानगीने देखील लोक तसे संबंध ठेवणं अयोग्य मानतात. का? ते आकर्षण नैसर्गिकच आहे ना? पण समाज म्हणून जे काय फ्रेमवर्क आहे, त्यात गुंतागुंत निर्माण होऊन chaotic situations उद्भवू नयेत म्हणून एकावेळी एकाच नवरा/बायकोबरोबर रहाणे आपण योग्य मानतो. ( डिव्होर्स घेतला तरी एकावेळी एकच नवरा/बायको अपेक्षित आहे.)
म्हणजेच संस्कृती/समाज म्हणून जे काय आहे, त्यासाठी आपण स्वीकारलेली ती तडजोड आहेच. म्हणजेच आपल्या प्रत्येक "नैसर्गिक" उर्मीला समाजात मान्यता नाही.
मग जेव्हा आज बहुसंख्य हेटरो लोकांच्याही नैसर्गिक उर्मीवर बंधनं आहेत्च. तेव्हा केवळ "आम्ही समलैगिक आहोत, म्हणून आमच्यावर बंधनं आहेत अन आम्हालाच मनासारखे जगता येत नाही" या लॉजिकला अर्थ नाही.
मग कायदेशीर का व्हावं?
बुवा, सध्या भारताच्या सुप्रीम
बुवा,
सध्या भारताच्या सुप्रीम कोर्टाने हेच सांगितले आहे, की 'अमुक कायद्याचे वाक्य बदलणे माझ्या कार्यकक्षेत येत नाही. ते संसदेच्या कार्यकक्षेत आहे.'
सध्याच्या संसदेतील 'सरकारने' पुन्हा एकदा चेंडू टोलवायचा प्रयत्न केलेला आहेच.
तरीही, 'संसदेस' निर्णय घेण्यास सांगितले याचा सरळ साधा अर्थ, आधी 'समाजमान्यता' आणा असा होतो.
कारण संसद ही सामान्य लोकांच्या प्रतिनिधींनी बनलेली असते.
अमुक बाब आजार आहे की नाही ही वेगळी गोष्ट,
अन तसे वागणे आज इथल्या समाजाला मान्य आहे की नाही ही दुसरी.
असा तो बेसिक वाद आहे.
एनीवे. माझी झोपायची वेळ झाली. पुन्हा कधी डोकं तडकलं तर लिहीन इथे.
तोपर्यंत राम्राम!
Pages