#प्रयोग२०२५

राधा ऑफिसातून घरी यायला निघाली होती तेवढ्यात तिचा फोन वाजला. तिच्या नवऱ्याचा, समीरचा फोन होता.
‘घरी यायला किती वेळ आहे?’ समीरने विचारले.

असा प्रश्न आला की त्यामागे नेहमीपेक्षा वेगळं कारण असणार हे ती जाणून होती.

‘निघालेच आहे. का रे?’

‘काही नाही.’ समीर म्हणाला. तो ‘काही नाही’ म्हणाला असला तरी त्याच्या आवाजातील अस्वस्थता राधाने ओळखली.
‘काही झालंय का समीर’ राधाने काळजीने पुन्हा विचारले.

सखारामने सायकलवर टांग मारली आणि रोजच्यासारखाच तो पत्र वाटपाला निघाला.

मोशीसारख्या लाल मातीच्या गावात, जिथे शेती आणि छोट्या-मोठ्या व्यवसायांवर लोकांचे पोटपाणी चालत असे, सखाराम तिथला एकमेव पोस्टमन होता. साधा, कष्टाळू आणि प्रामाणिक. वय पंचावन्न च्या आसपास, उन्हाने रापलेला चेहरा पण डोळ्यात आनंदाची चमक असणारा, सगळ्यांचा विश्वासू सखाराम.