आणि देवचाफा

असा स्नेह शब्दातूनी पाझरावा
जशी शांत तेजाळते दीपमाळा
उभा सोबतीला खुळा देवचाफा
तसा गंध तेजातूनी ओघळावा.. ॥१॥ ..

कधी चांदणीशुभ्र वेलु झुकावा
जसा मारवा काजव्यांचा फुलावा
जळी सोडला मी पदर रेशमाचा
कुणी देठ तोडुनिया चांद दयावा.॥२॥

कधी मात्र ते चित्र झिर्पून जावे.
कसे शांत निभ्रांत आकाश व्हावे
डोळ्यात लपल्या फुलपाखरांना
निरंगी फुलांचे नवे गाव दयावे...॥३॥

दरीतून ये मंत्र सांजावताना
छुप्या आसवांचे तिथे अर्घ्य द्यावे