चारचौघी

पहाटे पाचपर्यंत पिझाचे अवशेष उरलेल्या डिशेस तश्याच विखुरलेल्या अवस्थेत पडून राहिल्या. चर्चा संपतच नव्हती. एरवी दहा वाजता पेंगून झोपणारी निली स्वतःच पूर्ण जागी होती, एवढेच नाही तर चर्चेचा केंद्रबिंदू होती. सहा महिने एकत्र राहूनही आजवर बाकीच्या तिघींना हे माहीत नव्हते की निली तिच्या पूर्वायुष्यात कोणत्या दिव्यातून गेलेली आहे.

नीलाक्षीच्या 'आय वॉन्ट टू बी रेप्ड' या विधानाने पसरलेला सन्नाटा हळूहळू विरत गेला तो तिच्याच बोलण्यामुळे. कुठेतरी हरवल्यासारखी निली बोलत राहिली. स्त्री जगतातील असहाय्यता किंवा विवशता त्या रूममध्ये चर्चारुपाने व्यापून राहिलेली होती.