फ़िर तेरी कहानी याद आयी

आता नाही तिला आठवायचं म्हटलं किच तिची आठवण येते हमखास...
नाही आत.. नाही बाहेर.... मधल्यामध्ये अडकून राहतो श्वास....
भयानक घुसमट होते आणि अस्वस्थता पोहोचते शिगेला...
कातरतेचा षड्ज लागतो आणि मल्हार पोहोचतो टिपेला...
माझ्याच अंगणात आठवणी मग, दंगा मांडू लागतात ...
दमून भागून गेल्यावर डोळ्यातून सांडू लागतात..
एक फुल पूर्णपणे फुलण्याआधीच सुकलेलं...
एक आभाळ नं थकता माझ्यासाठीच झुकलेलं...
कवितेच्या वहीवर तिनं लिहीलेलं माझं नाव...
नक्षत्रंही पडतील फिकी जर केला त्याचा लिलाव...
असं म्हणताच तिचं लाजणं अन चंद्र जायचा दमून...
"चांदणं जाईल संपून रे राजा...!" म्हणायचा तोच वरमून...