वस्तीगृहाचे दिवस (अर्थात हॉस्टेल डेज)

<< लकटल्याशिवाय म्हणजे काय? >> ढकलल्याशिवाय .

भन्नाट किस्से...
भाउ

नंदिनी>>.. मस्त
मला ही कधी हॉस्टेल मधे रहायला मिळालं नाही.....शाळा,कॉलेज ऑफिस सर्व मुंबई मधेच...पण हे वाचायला मज्जा येतेय....

अगदी जिवाभावाचा विषय आहे.

गेली १४ वर्षं घराबाहेर राहिल्यामुळे सगळ्या प्रकारच्या वसतीगॄहांचे अक्षरशः अगणित महाभयानक किस्से आहेत. एका १८ बाय १८ च्या खोलीत १२-१४ जण राहणे, शाळेचं कडक वसतीगृह, पूर्वीच्या तबेल्याचे व्हाया जेल वसतीगृह झालेलं ठिकाण, पीजी, अपार्ट्मेंट, इंजिनिअरिंग होस्टेल, वर्किंग मेन्स हॉस्टेल, फुल्ली फर्निश्ड फ्लॅट, इन्फी मैसूरचं फाईव्ह स्टार हॉस्टेल, काही काही म्हणून सोडलेलं नाही. एकदा सुरुवात केली तर प्रचंड मोठी आठवणींची पोतडी बाहेर पडेल..

इंजिनिअरिंगला असताना आमच्या हॉस्टेलवर वारंवार लाईट जायची. त्यामुळे इंटरनेट सर्फिंग, सिनेमे पाहाणे, गेम्स खेळणे अशा महत्वपूर्ण कामांमध्ये अडथळा येत असे. याबद्द्ल तक्रार झाल्यावर रेक्टरने चांगली १.५ तास मीटिंग घेतली आणि समजावले की आपण जनरेटर बसवणार आहोत, पण त्यासाठी ३ महिने लागतील. तोपर्यंत एका बिल्डिंगमध्ये एक स्टडी रुम बनवू आणि तिथे लाईट्सची व्यवस्था करु.

यावर आमचे महान मित्र सुरु झाले.. यांना आपण स्वतः कुठले विषय शिकत आहोत, हे देखील आठवत नसे, पण गप्पा मात्र आईनस्टाईनच्या आविर्भावात..

मित्र - पण सर, तिथे फॅन असणार का?
सर - ठीक आहे, एक फॅन जोडून देतो.

मित्र - सर, हॉस्टेलमध्ये ३५० मुलं आहेत, एका रुम मध्ये कसे बसणार?
सर (वैतागून) - अहो, आपण पाहू किती लोक येतात स्टडी रुम ला..जास्त लोक येऊ लागले तर अजून एखादी रुम वाढवू.

अर्थातच तिथे कुणीही चुकूनही जाणार नव्हतंच, पण तरीही याचं सुरुच..

मित्र - सर, तिथे बसायची काय व्यवस्था?
सर (पारा वाढलेला) - जाधव, यांना बेंच टाकून द्या तिथे..

यानंतर मात्र क ह र..

मित्र - पण सर 'आम्हाला' गादीवर बसून वाचायची सवय आहे...

पुढच्या वर्षी या आणि अशाच अगणित कारणांनी त्याला हॉस्टेलला अ‍ॅडमिशन मिळाली नाही..

पुढच्या वर्षी या आणि अशाच अगणित कारणांनी त्याला हॉस्टेलला अ‍ॅडमिशन मिळाली नाही..

हे वरचे सहिय्ये