आपली गोष्ट - मिमी (व्यक्तिचित्र)

प्रस्तावना https://www.maayboli.com/node/86676

ही माझी मिमी आहे. तिला सकाळी उठल्यापासून मी मी मी असं स्वतःचं नाव सांगायची सवय आहे. तुम्ही विचारा अथवा नाही, सकाळी ताटलीत खाऊ पडेपर्यंत ती नाव सांगायचं थांबत नाही!

खाऊन झाल्यावर उन्हाच्या तुकड्यात लोळताना मात्र ही मागच्या जन्मी बेडूक असावी इतक्या जोरात लाडाची डूरडूर करत असते. उन्हाने तापलेल्या जमिनीवर गडाबडा लोळण हा मिमीच्या आवडीचा खेळ आहे. घरात आणि अंगणात कुठल्या वेळेला किती ऊन येतं ह्याचं गणित तिला पक्क माहिती आहे. मिमीला शोधायचं असेल, तर ऊन कुठे असेल ते बघायचं आणि नक्कीच ती तुम्हाला लपलप अंग चाटत उन्हात बसलेली सापडेल. मिमीची आंघोळ हा एक तल्लीनतेचा नमुनाच असतो. आधी पाठ चाटेल, मग पोट, नंतर पंजे आणि सगळ्यात कळस म्हणजे एका लई मध्ये पंजा चाटून तो कानावरून फिरवत बसणे - जणू काही मेडिटेशनच!!

मिमी एकूण राजेशाही मांजर आहे. तिने नुकत्याच चाटलेल्या पाठीवर आपण थोपटलं, तर 'काय हा अस्वच्छपणा' अशा नजरेने आपल्याकडे बघून तर ती परत अर्धा तास पाठ चाटून काढण्यात घालवते. तिने कामाला ठेवलेल्या माणसांनी हलगर्जीपणा केलेला तिला मुळीच खपत नाही. माणसांनी कसं तिला वेळच्या वेळी (वेळोवेळी?) खायला देणे, तिला घरात घेणे, घरा बाहेर सोडणे ही काम तिला हवी तेव्हा आणि हवी तितक्या वेळा केलीच पाहिजेत.

त्या बदल्यात तुम्ही एकटे असाल त्यावेळेला ती हळूच तुमच्या मांडीत येऊन बसेल. किंवा तुम्ही टेबलपाशी बसून दूध सिरीयल खात असाल तर तुमच्या समोरच्या खुर्चीवर ती हजर होईल. नाहीतर मात्र चारचौघात आपल्या प्रेमाचं प्रदर्शन करण तिला मान्य नाही. चारचौघात शिष्टाचार ती काटेकोरपणे पाळते. आमच्यासमोर ती किचनच्या कट्ट्यावर किंवा टेबलावर चढत नाही, लहान मांजराच्या पिल्लासारखं खेळत नाही - तो पोरकटपणा टमी साठी ठेवलेला आहे! चुकून ती कधी खेळत असलीच आणि आपण हसलो तर तिचा मान बिघडतो. मात्र रात्री बाहेरच्या खोलीतले दिवे बंद केले, की मग गुरुग - धप्प असे आवाज येतात. त्यावेळी आपण पटकन बाहेर येऊन बघितलं तर मांजर किचनच्या ओट्यावर चढून बसलेलं असतं! अशावेळी ओट्यावर काही उघड सापडलंच तर त्यात तोंड घालणं हा मिमीचा जन्मसिद्ध हक्क आहे.

तसा सगळ्या घरादारावरच - आपल्याही आणि शेजाऱ्या पाजाऱ्यांच्याही - तिचा हक्क आहे. आपण मारे शेजाऱ्यांच्या अंगणात जाऊन बसेल, पण शेजारचं कुठलं मांजर आमच्या अंगणात आलेलं ती चालवून घेत नाही. आपल्यापेक्षा दुप्पट मोठ्या मांजराच्या अंगावरही आमची शूरवीर मिमी धावून जाईल! There is a thin line between bravery and stupidity हे मिमीला अजून उमगायचं आहे!!

घरातले पदार्थ झाकून ठेवणे, जेवायला बसलेलो असताना दोन मिनिटं सुद्धा ताट उघड ठेवून उठून न जाणे, अगदी काहीही करत असू तरी मांजरांच्या भांडणाचा आवाज आल्यावर बाहेर धावत सुटणे वगैरे सवयी मिमीने आम्हा सगळ्यांना लावल्या आहेत. आमचं आयुष्यच मिमीमय झालेलं आहे.

मला कोणीतरी विचारलं, "किती वेळ जातो तुमचा त्या मांजरांच्या मागे! काय मिळतं ग त्या मांजरांमुळे तुम्हाला?" आणि मला पटकन वाटलं, एका शब्दाचं उत्तर आहे - "सुख!" मोजता नाही येणार ते, पण मिमीच्या नुसत्या असण्यानेच आमच्या आयुष्यात थोडासा जास्त आनंद आहे!