Submitted by 'अवलिया' on 14 November, 2021 - 09:38
एकटी निघाली नार....
लावून घराचे दार....
अंधराहूनही
गूढ तिच्या डोळ्यांमधला अंधार....
ओसाड नदीच्या काठी....
अनवाणी तुडवीत माती....
अबला बेसावध
कुठे चालली अमावस्येच्या राती....
गावाच्या वेशीपाशी....
थांबून जुन्या विहिरीशी....
तोंडात बडबडे
काहीतरी ती भांबावून कोणाशी....
सावली मलाही दिसली....
झाडाडून धूसर काळी....
हा तिचा पती जो
आगीत मेला होता एकेकाळी....
- अवलिया
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
नमस्कार....
नमस्कार....
माझी मायबोलीवरची ही पहिलीच कविता....
आवडली तर नक्की प्रतिसाद द्या....
छान आहे. अजून लिहा
छान आहे. अजून लिहा
धन्यवाद अजिंक्यराव....
धन्यवाद अजिंक्यराव....
छान! लिहित रहा!
छान! लिहित रहा!
धन्यवाद शिवांश......
धन्यवाद शिवांश......
वा ! हटके आहे.. आवडलं !
वा ! हटके आहे..
आवडलं !
धन्यवाद... आदित्य....
धन्यवाद... आदित्य....
मस्तच..
मस्तच..
धन्यवाद वीरू....
धन्यवाद वीरू....