साजिश या जावेद अख्तर यांच्या कवितेच्या भाषांतराचा प्रयत्न

सुंदर कविता आहे. ठेवा. डीलिट करु नका.

अजुन एक कमजोर म्हणजे फक्त नाजूक नाही तर कमकुवत.

मला चटकन आठवणारे वाक्य संजोपराव यांच्या ब्लॉगवरुन साभार - विद्रोही साहित्याविषयी बोलताना ते ‘सतत ओरडून बोलणारा माणूस काय बोलत आहे, हे अनेकदा समजत नाही’ असे म्हणतात.

वरील कविता या आशयाचेच विधान करते आहे. शब्दांचा गोंधळ इतका माजवा, की अर्थ हरवुन जावा, कान बहीरे व्हावे, मने मुर्दाड!! पण नाही तसे होणार नाही अजुनही अर्थवाही शब्दांचे उपासक (परीश्तारो) आणि कलंदर, मनस्वी (शहादा) लोक तसे होऊ देणार नाहीत असा (भाबडा) आशावाद माझ्या मनात अजुनही तेवतो आहे. हे उपासक, अर्थाला असे सूळी चढू देणार नाहीत.

आपण शब्दशः भाषांतर करु नका ना व्यत्यय. आपल्याला काय जाणवले ते लिहा मग सहज आणि ओघवते रुपांतरण होइल. कमी जास्त बोलले असेन तर माफ कारा.
-----------------------------
पण इतकी सुंदर कविता येथे दिल्याबद्दल आभार. भाषांतर वाचताना मला तरी खूप मजा आली.
----------------------------
>>>>अभी ऐसे दीवाने हैं जो
ख़यालात का, सारे जज़्बात का, दिल की हर बात का (काही केल्या यातली लय साधता येत नाही)
ऐसे अंजाम होने न देंगे

आणि असे लोक मर्मबंधातील , हृदयातून उमटणार्‍या अस्फुट भावनांना असे शब्दांच्या वेदीवरती सूळी चढू देणार नाहीत.

खरे आहे बरेचदा मनातील भावना कागदावरती उतरवताच येत नाहीत. लॉस्ट इन ट्रान्स्लेशन होते. पण प्रयत्न करत रहा. कवितेकरता धन्यवाद. जावेद अख्तर ग्रेट्च आहेत.,

""साजिश रची है"' - कुटील कारस्थान रचले आहे. या भाषांतरामध्ये जरा वजन आहे का?

लंगडा आहे हे तुम्हीच सांगताय तर मग कशाला असा प्रयत्न केला हे समजले नाही. का वाटले लंगडा प्रयत्न करावा आणि मायबोलीवर धागा काढावा असे ?

मुझे तो ये लगता है जैसे किसी ने यह साज़िश रची है
के लफ़्ज़ और माने में जो रिश्ता है
उसको जितना भी मुमकिन हो कमज़ोर कर दो

मला तर वाटतं की कोणी तरी हा कट रचलाय
की शब्द आणि अर्थ यातला जो दुवा आहे
त्याला शक्य तेव्हढं कमकुवत करुया

खूपच सुमार दर्जाचे भाषांतर आहे हे. शब्दशः भाषांतर केलेले आहे. जावेद यांची ही कविता सुद्धा मुळात जर्नेलिजम करणारी आहे. भाष्यकर्ती आहे. ती मंचावरून सादर करण्याची कविता आहे. सरळ आहे, सादरकर्ता तितकाच प्रभावी असायला हवा. त्याची वाणी ओजस्वी असायला हवी. जर सादरकर्ता आणि कवी एकच असेल तर त्याला मंचावरून सादर करण्याच्या कवितेत शब्दांची निवड कशी असावी, लय कशी ओघवती असावी याचा अंदाज असतो. तो जावेद अख्तर असेल तर मग आपल्याला अंदाज येतो. पण ही कविता सादरीकरणाविना वाचायची म्हटली तर तितकीशी प्रभावी वाटत नाही. हे एखादं स्फुट वाटतं.

आपण कुठल्यातरी टीव्हीवरच्या कार्यक्रमात जावेद यांचे सादरीकरण पाहीले आणि लगोलग भाषांतर करून मोकळेही झालात. आधी गप्पांच्या धाग्यावर चर्चा केली असती तरी चालले असते. वाहत्या पानावरच सादर करायला हवी होती.

मुझे तो ये लगता है जैसे किसी ने यह साज़िश रची है
के लफ़्ज़ और माने में जो रिश्ता है
उसको जितना भी मुमकिन हो कमज़ोर कर दो

असं का वाटतंय की हे कुणाचे तरी कारस्थान असावे
शब्द आणि भाव यांच्या नात्याची वीण
जितकी उसवता येईल तितकी उसवण्याचे
( हे सुचलं तसं खरडलं आहे. शब्दशः भाषांतराने जे माकड झाले आहे ते टाळायचे असल्यास भावानुवाद करावा लागेल हे दर्शवण्यासाठी फक्त. भावानुवाद करण्याची इच्छा नाही. जिथे आपल्यासारखे ठोकळेबाज महानुभाव वावरत असतील तिथे तर अजिबातच नाही )
एकूणातच आपला आवाका पाहता आपल्या प्रतिसादांचे कुणी वाईट वाटून घेऊ नये हे समजले.
चालू द्या.