पुस्तक योग - १

दुकानांमधे पुस्तके शोधताना माझे अनुभव आठवले! छान लिहीले आहे.

आजकाल अक्षरधारामधे सगळी पुस्तके घेउन काउण्टरवर गेल्यावर तेथे इम्पल्स बाय मधे अजून एक दोन वाढतात

ह्या प्रकारच्या पुस्तकांमध्ये मला काहीही इंटरेस्ट वाटत नाही...  >>> मलाही !

कोवळ्या मनाचे धुमारे' किंवा 'आयुष्याचं चांदणं'  >>>
आताच 'आठवणींचा मोरपिसारा' पाहिलं होतं...
हे वरचं नावडतं सगळं फेबुवर लघुरूपात वारंवार दिसतं.
ज्या वाचून हाती काहीच लागत नाही >> मला वाटायचं मलाच होतं असं , आशय कमी वर्णन जास्त !
छान लिहिले आहे.

लेख आवडला
मथळ्यात १ वाचून आनंद झालेला आहे

वाचतोय.

पूर्ण लेखाशी पूर्ण सहमत!
नवरा, दीर,
जाऊबाई, सासूबाई, नणंदा, भावजया, आई-बाबा अशा
सगळ्या गोतावळ्याच्या गुलुगुलू गोष्टी .
भयंकर कंटाळा आला आहे. पण त्यातून सुटका नाही .

लेख आवडला.

छान सुरुवात झाली आहे! साहित्य परिषदेच्या तळमजल्यावर पण छान पुस्तकं मिळतात.
पुभाप्र!

पुभाप्र!

आजकाल पुस्तक वाचण फार होत नाही. वाचायला बसलो कि भरकटायला होत.नेटवर भरकटणेच जास्त होत.

लेख आवडला, छान लिहिलंय.
मथळ्यात १ वाचून आनंद झालेला आहे>>>>+१

छानच. आता दुसऱ्या भागाच्या उत्सुक प्रतीक्षेत....

लेख आवडला . माझी अक्षरधारा आणि आचार्य अत्रे सभागृहात भरणाऱ्या पुस्तकप्रदर्शनातील खरेदी आठवली .

नवरा, दीर,
जाऊबाई, सासूबाई, नणंदा, भावजया, आई-बाबा अशा
सगळ्या गोतावळ्याच्या गुलुगुलू गोष्टी .
भयंकर कंटाळा आला आहे. पण त्यातून सुटका नाही >> :D.

Kindle is d best..
Esp. Lockdown ani quarantine madhe far upayogi padale..

पाचपाटील
अहो सर , इतक्यात आभार प्रदर्शन करून समारंभ संपवू नका. अजून अनेक वक्ते बोलायला येतील . थांबा. शिवाय दुसरा भाग येणार आहे ना?
शिवाय त्या ऐतिहासिक कादंबर्‍याबद्दला ही लिहा . "राजे तलवारीच्या मुठीवर हात ठेऊन गर्कन वळाले ...:"आम्हाला आपल्याकडुन ही अपेक्षा नव्हती .""

पुस्तक योग आवडलाय

तसेच इंग्रजीतून मराठीत दरवर्षी टनावारी ओतल्या जाणाऱ्या आणि वाचणाऱ्याचा टाईमपास व्हावा, या एकाच उद्देशानं
छापलेल्या, आणि ज्या वाचून हाती काहीच लागत नाही, अशा 'अनुवादित' सस्पेन्स कादंबऱ्या... >> मी अनेक वर्ष या कॅटेगरी मध्ये घालवली आहेत, मराठी इंग्रजी दोन्ही कडे

अत्रे हॉल मध्ये हल्ली नाही होत प्रदर्शनं बहुतेक माझं सगळ्यात आवडत ठिकाण होतं ते
अक्षरधारा, मेहता पब्लिशिंग हाऊस , अप्पा बळवंत मधलं रसिक इथे जाण होतं

तसेच महाभारतातील एखादं पात्र घेऊन त्यावर फुलं
उधळायला लिहिलेली पुस्तकं.. >>

मृत्युंजय गाजल्यापासून अशी खूप पुस्तके आली आहेत. कुंती, द्रौपदी, दुर्योधन, गांधारी, भीष्म, अंबा, अर्जुन, कृष्ण, अश्वथामा या सगळ्यांवर स्वतंत्र पुस्तके वाचली आहेत. इतकेच नाही तर लहानपणी 'दुर्लक्षित पांडव' का अशाच काहीशा नावाचे नकुल-सहदेवांवर पुस्तक का लेखमाला वाचल्याचे स्मरते. एकूण पुस्तकांचा सूर त्या व्यक्तिरेखेचा गौरव करणे आणि तिच्यावर कसा अन्याय झाला आहे हे दाखवणे हाच आहे

वाचतोय!

ऐतिहासिक किंवा महाभारतातल्या पात्रांवर बेतलेल्या कादंबऱ्यांकडे इतिहासाची किंवा एकूणच वाचनाची आवड लागण्याच्या दिशेची एक पायरी म्हणून बघायला (आणि त्यासाठी त्यांना योग्य ते श्रेय द्यायला) हरकत नसावी.

मी सुरुवातीला वाचलेली या प्रकारातली पुस्तकं म्हणजे स्वामी, श्रीमान योगी, मृत्युंजय, छावा, भेदिले सूर्यमंडळा, मंत्रावेगळा, झुंज, ययाति इत्यादी.

ययाति सोडल्यास बाकी कादंबऱ्या तेव्हा खूप आवडल्या होत्या. ययाति खूप आवडली नव्हती.
आता वाचायला घेतल्या तर या सगळ्या कादंबऱ्या तितक्याच आवडतील असं नाही. किंवा आवडतीलही. श्रीमान योगी आणि मृत्युंजय नक्कीच आवडतील असं वाटतं. शिकस्त मी अगदी अलीकडे वाचली. तीही खूपच आवडली.
शिवाजी महाराजांवरचं आणि महाभारतावरचं नरहर कुरुंदकरांचं अभ्यासपूर्ण लेखनही मी गेल्या सहासात वर्षांत वाचलं. कुरुंदकरांचं लेखन वाचल्यावर विचारशक्ती स्वच्छ होते असं मला वाटतं इरावती कर्वे आणि दुर्गा भागवतांची महाभारतावरची पुस्तकंही वाचली. भैरप्पांची 'पर्व' कादंबरी वाचल्यावर महाभारतातल्या पात्रांकडे माणूस म्हणून बघण्याचा दृष्टिकोनच कायमस्वरूपी बदलला असं म्हणायला हरकत नाही.

पण तरी स्वामी, श्रीमान योगी, मृत्युंजय इत्यादी कादंबऱ्या आपल्या जागी आणि कुरुंदकर, इरावती कर्वे आणि दुर्गा भागवत आपल्या जागी. दोन्ही महत्त्वाचे आहेत असं मला वाटतं.

आमच्या गुरूंनी म्हटले आहेच की जैसी जिसकी सोच !
पाचपाटील
माफ करा माझे मराठी वाचन अगदी मर्यादित आहे , पण आता मी 'अंताजीची बखर' जरूर वाचेन.
मध्ये लहान मुलाची पुस्तके वाचायची हुक्की आली म्हणून अमेझान वरून त्या सुप्रसिद्ध लेखकाची एक दोन पुस्तके मागवली. ती वाचून सहाजिक एनिड ब्लायटन च्या पुस्तकांची आठवण झाली. सिक्रेट सेवन, फाईव फाईंड आऊटर्स , फेमस फाईव ची आठवण झाली. तसेच थ्री इन्वेस्टीगेटर्स ही पुस्तके. मराठी मुले ह्या सगळ्याना मुकणार म्हणून वाईट वाटले.
भाषांतर करायचीच तर ह्या पुस्तकांची भाषांतरे कराना प्लीज .

पण तरी स्वामी, श्रीमान योगी, मृत्युंजय इत्यादी कादंबऱ्या आपल्या जागी आणि कुरुंदकर, इरावती कर्वे आणि दुर्गा भागवत आपल्या जागी.>>> +११

मृत्युन्जय लहानपणी वाचली होती अतिशय आवडली होती. आताही आवडते. पण शिवाजी सावंतांनी त्याच धाटणीमधे युगंधर लिहिली ती अतिशय कंटाळवाणी वाटली.
रणजित देसाईंची स्वामी, श्रीमान योगी आवडतात पण राधेय नाही आवडली, थोडी तुटक वाटली.
ययाती आधी आवडली होती पण आता अजिबात वाचवत नाही. सोनेरी केस काय, आठवण म्हणून केसाची बट देणे काय, कुठली तरी ब्रिटिश परीकथा वाचतो आहोत असे वाटते ययातीचा खूप राग येतो, अजिबात सहानुभूती वाटत नाही. देवयानीच कित्ती बिच्चारी असे वाटत राहाते. शेवटी तिचे हृदयपरिवर्तन आणि सवतीच्या गळात गळा घालणे एकदमच विचित्र वाटते

हो, युगंधरचा कंटाळा आला मलाही.

Kindle is d best..
Esp. Lockdown ani quarantine madhe far upayogi padale.. >>> +१

कुरुंदकर म्हणजे काय विषयच नाही..!! _/\_
लिंकांसाठी धन्यवाद पाचपाटील.
हे व्याख्यानं माझ्याच शाळेत झालेले , माझ्या अगदी घराजवळ झालेले आहे. ते बघून मन फुलपाखरू झाले आहे. त्यांचं आमच्या घरी येणंजाणं होतं. माझ्या आत्याच्या कुटुंबाचे ते फार जवळचे होते. त्यांच्या वाचनालया समोर मी रोज खेळायला जायचे. त्यांना जवळून पाहिलेले खूप जणं पाहिलेत. त्यांच्यामुळे आम्हाला सांस्कृतिक वारसा लाभला. मुलींची वेगळी शाळा निघाली. त्यांच्यामुळे माझ्या जीवनावर सरळसरळ परिणाम झाला आहे.
खरंच ते थोर होते. लिहावं तर असं नाही तर लिहूच नये , वाचावं तर असं नाही तर वाचूच नये ... मी अतिरेकी होते आहे !
चीकू सहमत.

हो, ती व्याख्यानं बहुतेक ऐकली आहेत. पहिलं तरी नक्कीच ऐकलंय. तरी परत ऐकायला आवडतील
पुलंनी नरहर कुरुंदकरांना वाहिलेली आदरांजलीही आवर्जून ऐकण्यासारखी आहे!
https://youtu.be/K_ez29vrWxo

छान लेख. पुभाप्र.

शिवाय एखाद्या हळव्या कवयित्रीने 'कोवळ्या मनाचे धुमारे' किंवा 'आयुष्याचं चांदणं' वगैरे टायटल देऊन..>>
असे एक हळव्या मनाचे कवी ओळखीचे आहेत. पदरमोड करुन कवितासंग्रह छापुन घेणे, भलामोठा पुस्तक प्रकाशन समारंभ आयोजित करणे ही कामे ते सेवानिवृत्तीनंतरही मोठ्या उत्साहाने करतात. तुमचा लेख वाचुन त्यांची आठवण झाली.