निष्कलंक

एक चंद्र कोरीचा
चन्द्र एक कोरासा
कलंक न त्यावर काही
इतकासा वा जरासा

तो जन्मा आला तेव्हा
कोणी न पाहिला त्याला
तो घेऊन आला होता
जाज्वल्य दग्ध वारसा

जळत राहिला तोही
जोवर होते शक्य
विझत जातानाही
दृढ राखले सख्य

घेतला मागून त्याने
तेजाचा एकच अंश
वाचले त्यामुळे तेज
होण्यापासून निर्वंश

रात्रीच्या गर्भात तोच
पेरतो आशा एक
शीतल मायेखाली
घेतो उन्हाची लेक

किती युगे तो असा
तपात रंजतो आहे
स्थितप्रज्ञ शांततेच्या
डोहात नाहत राहे

त्याच्या नशिबी मात्र
उल्कांचे साहणे घाव
कलंक स्वतःचे म्हणूनी
कळू न देणे ठाव

आता तरी जयाला
कळेल त्याचा वसा
तो न कधी म्हणेल
चन्द्र कलंकित जरासा

©निखिल मोडक