मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
Submitted by am_Ruta on 11 June, 2020 - 08:11
आकाशी चांदण्या
मुक्तपणे सांडल्या,
त्यांच्या उरी मात्र
मिट्ट काळोखच दाटला...
मूकपणे वावरताना
काळजचा ठोका चुकला,
पदराला हात घातला गेला
या जाणिवेनेच जीव नकोसा झाला...
चरित्र लिहिता लिहिता
चरित्र्यावरच घाला घातला,
आशिर्वाद देणारा हातच लज्जास्पद
स्पर्श करायला धजला..
शरीराचा येथेच्छ आस्वाद घेऊन
राक्षस संतुष्ट झाला,
चोळा मोळा झालेला जीव मात्र
निपचीत पडून राहिला...
इतक्यावरच थांबेल
तर तो राक्षस कसला??
पुन्हा एकदा भक्ष करून त्या जीवाचा
शेवटी एकदाचा लचकाच तोडला...
हे कमी म्हणून की काय त्या दानवाने,
तो जीव निर्दयपणे जिवंत जाळला...
- am_Ruta
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
छान कविता
छान कविता
अप्रतिम कविता. शब्द आणि शब्द
अप्रतिम कविता. शब्द आणि शब्द काळजात घुसला!
खूप छान. मायबोलीवर स्वागत.
कविता मनाला भिडली.. लिहित रहा
कविता मनाला भिडली.. लिहित रहा.. वाचतीये..
सुंदर कविता
सुंदर कविता
धन्यवाद मन्या, अक्षरीवलंय,
धन्यवाद मन्या, अक्षरीवलंय, अज्ञातवासी, आणि रुपाली
काळजाला भिडणारे शब्दं !
काळजाला भिडणारे शब्दं !
दर्द आहे कवितेत. आणि भयानक
दर्द आहे कवितेत. आणि भयानक सत्य ही. सुंदर रेखाटली आहे.
चारित्र्यावर होतं ना? लिहिताना चूक झालीअसेल का? ओळ १०?