कालचक्र : ४

कालचक्र : ४

माझं त्यांनी औक्षण केलं, आणि कपाळाला ओलसर काही टिळा लावला, त्याचा स्पर्श मला शिसारी आणून गेला, कोण जाणे कुंकू होतं कि तेच अभद्र मळवट . . .

माझ्या हाताला धरून त्यांनी स्वतः मला आत नेलं, आता त्या खूपच नॉर्मल वाटत होत्या,
घरात बऱ्यापैकी सजावट केली होती, मला वाटलं माझ्या स्वागतासाठी केलं असेल पण. . .

मी स्वतःला सावरतोयेच तर, छान लाल रंगाची साडी, चेहऱ्यावर खुलून दिसणार मेकअप, केसांत मळलेले गजरे, लाजत लाजत ती हळुवार माझ्याकडे येत होती,
माझी आदना, ती इतकी सुंदरही दिसू शकते, मी मनातून खूप सुखावलो, तीच ते रूप सौंदर्य पाहून, मला जणू भुरळचं पडली होती,
भीतीचा लवलेश देखील माझ्या डोळ्यांत नव्हता, पूर्ण मनावर तिच्या सौंदर्याची मोहिनी पडली होती .

हवन कुंड पेटलं, तिने माझ्या हातात तिचा हात दिला,
कसलीशी विधी तिच्याच आईने केली, आणि आम्ही फेरे देखील घेतले, किती कसे, कोण पुढे आलं, कोण मागे राहील, काय मंत्र होते, काही कळलं नाही,
मी पूर्णपणे हरवून गेलो होतो माझ्या आदनामध्ये,
आता ती माझी अर्धांगिनी बनली होती, कुणीही साक्षी नसताना आमचं लग्न पार पडलं, अगदी देवही साक्षी नव्हता हे नातं जुळताना, पण मला त्याची काही फिकीर नव्हती,
सगळं उरकलं, मी तिच्या गळ्यात मंगळसूत्र घातलं आणि तिने माझ्या हाताला एक धागा बांधला,
मी प्रचंड खुश होतो,
त्यांचा पाया पडलो, त्यांनी लवकरच पुत्रप्राप्ती होऊदेत, ह्यांना घर दाखव आणि काही महत्वाच्या गोष्टी समजावून सांग असं म्हणून स्वतःच्या खोलीत गेल्या,

एकंदरीत ८ खोल्यांचं ते घर होतं, २ खोल्या आम्हा दोघांच्या, एका खोलीत आमचं सामान आणि एका खोलीत आमचा राजा राणीचा संसार,
एक स्वयंपाक घर, एक खोली त्यांची राहण्याची, एक साधनेची, आणि एक खोली बंद कुलुपाची आणि एक हॉल, आणि एक??
एकूण सात झाल्यानं मग आठवी खोली कोणती, सातच आहेत मग आदना आठ कशी म्हणाली, जाऊदेत चुकून म्हणाली असेल, तेव्हा तिने समजावलं कि आईच्या परवानगीशिवाय, आईच्या साधनेच्या खोलीत जायचं नाही, काहीही झालं तरीही, कसलेही आवाज आले तरीही, आणि हि बंद खोली केव्हाच उघडायचा प्रयत्न नाही करायचा, नाहीतर आई रागवेल,
बाकी सगळं घर आपलंच आहे. . .

ती त्या दिवशी खूप आनंदी दिसत होती रे, तीला फक्त न्याहाळत राहावं वाटत होतं, सगळं उरकून रात्री आम्ही दोघे आमच्या खोलीत झोपायला गेलो,
आमची पहिलीच रात्र होती, आपसूकच दोन जुळलेली मन शरीराने देखील जवळ आली, पण त्या रात्री माझी शांत, सुस्वभावी, नाजूक फुलासारखी आदना एक क्षण देखील जाणवली नाही,
मला स्वतःमध्ये सतत ओढणारी, स्वतःच पुढाकार घेणारी नक्की माझीच आदना आहे का??? मला स्वतःलाच प्रश्न पडला होता,
सध्यातरी मी घराबाहेर जात होतं, ऑफिस वैगेरे सुरळीत चालू होतं, आदना तर सरळ माझं लग्न झालंय आता मला घर सांभाळायचं आहे म्हणून घरीच राहू लागली, मी लग्नाविषयी कोणाला काही सांगितलं नाही, आणि तिनेही काही कारणाने नोकरी सोडलीये असं मी सांगितलं, प्रत्येकजण आपल्याआपल्या आयुष्यात गर्क, कशाला कोण विचारतंय, आला गेला दिवस जात होता. .

घराबाहेर मला छान मोकळं वाटायचं आणि घरात गेलो कि, काहीतरी वेगळंच जाणवायचं, पण आदनाच्या सहवासाच्या आशेने ते सगळं मी विसरून जायचो,
पण ते काहीच दिवस कारण, हल्ली मी आलो कि ती सरळ मला रूम मध्ये घेऊन जायची, तीला दुसरं कशाचंच घेणं देणं नसायचं, फक्त शारीरिक संबंध . . .
माझी इच्छा असो किंवा नसो ती स्वतः माझ्याकडून ते करवून घ्यायची, मला एका महिन्यातच ह्या सगळ्या गोष्टींचा कंटाळा आला होता,
आता तर किळस वाटायला लागली होती,
मी ज्या मुलीच्या प्रेमाखातर इथवर आलो ती हि नाहीच आहे असं माझं मन मला हजारदा सांगत होतं, पण असं जेव्हा जेव्हा वाटायचं तेव्हा तेव्हा ती तिच्या रूपाची भुरळ घालून माझे विचार परिवर्तित करायची,

आणि मी इतक्या दिवसांत पाहिलं होतं कि, तिची आई मला खूपच कमी दिसायची, नेहमी साधनेत असायची, एखाद वेळ दिसायची तीही स्वतःच्या धुंदीत, त्या खोलीतून विचित्र मंत्रांचे आवाज हि यायचे पण मी लक्ष्य दिलं नव्हतं,
आणि ह्या काळात मी एकदाही आदनाच्या तोंडून आईविषयी तक्रार ऐकली नव्हती, ती खूप आनंदीच दिसायची,
आणि एक विचित्र गोष्ट म्हणजे त्या घरात सकाळी सायंकाळ एकदाही देवाची पूजा होतं नसायची, फक्त कधीतरी त्या मोठ्या झाड्याच्या बुंध्याशी हळद कुंकू तांदूळ दिसायचे पडलेले,
मला त्याच्याशी तेव्हा काही घेणं देणं वाटत नव्हतं,
पण हल्ली मला सगळं आठवत होतं, ह्या काळात मी आदनाला कितीतरी वेळा माझ्यासोबत बाहेर यायला सांगायचो पण ती कधीच आली नाही, पूर्ण महिना ती आणि त्या सोबत एकाच घरात होत्या, पण मला इथून बाहेर पडावं असं तीव्रपणे वाटत होतं, तिचं असं विचित्र वागणं मला सहन होतं नव्हतं, आईसोबत राहून ती अशी झालीये असं मला सतत वाटायचं,

आज रात्री मी तिच्याशी काहीही करुन बोलणार होतो, आणि तिने माझ्यासोबत यायला नकार दिला तर मी तुला सोडून जाईन असं सांगणार असं ठरवून मी घरी गेलो,
तर तिचं पुन्हा तेच, मला अक्षरशः कंटाळा आला होता असल्या कृत्रिम जवळीकतेचा, सगळं कार्यभाग उरकल्यावर मी तिच्याशी बोलणार होतो तर ती,
होती तशीच, आरश्यासमोर, स्वतःच्या पोटावरून हात फिरवत होती,
मी जवळ गेलो आणि तिच्या अंगावर शाल टाकणार तर मला ती दिसली, आरश्यामध्ये,
तिच नजर, जी तिच्या आईची होती, काहीतरी सध्या झाल्याची, तेच हिंसक हास्य, माझ्या आदनाच्या चेहऱ्यावर होतं,
तिने आरश्यातूनच एक नजर माझ्यावर टाकली, मी मागच्या मागेच हबकलो, तिच्या आईपेक्षाही कितीतरी जास्त धारदार आणि भेदक नजर होती तिची, मी जागीच लटपटू लागलो,
ती माझी आदना नव्हती मुळी, म्हणजे नक्की काय होतं ते??/

आणि ती आरश्यातूनच माझ्याकडे पाहून कुत्सित हसू लागली . . . .